We zijn alweer aanbeland bij de derde aflevering van Holland’s Got Talent en de audities zijn in volle gang. Talloze acts trekken weer aan ons voorbij. Wat dacht je van jodelaars, fanatieke dansers en oh ja, Gordon gaat in de weer met een exotisch instrument. Als dat maar goed komt.
‘Als eerste act heb je natuurlijk altijd een streepje voor’zei de voiceover nog aan het begin van het programma. En daar was geen woord van gelogen. Dit was de groep ‘Mind the gap’ en zij deden een act net ‘een muur en trampolines.’ En zebrapakjes, dat ook. Ze hadden namelijk een Afrikaans thema. Drie maal raden wat? The Lion King natuurlijk.
Maar goed, zij deden dus aan walljumping. Kende Gordon niet. ‘Ik heb wel eens dat de muren op mij afkomen.’ Maar eerlijk is eerlijk, het zag er erg leuk uit. Dat vond Dan ook. Al vond Gordon het niet overtuigend. ‘Maar ik ben dan ook afgeleid van de pakjes.’
Gordon was de enige. Dan, Chantal en Angela zeiden mooi van ja. ‘Jij moet voor straf in dat pakje worden gehesen’, riep Angela tegen Gordon. Touché. En Dan gaf Gordon ook nog een sfeer. ‘Het gaat altijd om die outfits. Als een stel halfblote kerels het hadden gedaan, was je allang om.’
Bam!
Enya & Melissa
En toen hadden we de hele lieve moeder en dochter Enya & Melissa. En wat deden ze samen? Paaldansen. En ja, ze zagen het als sport. Een zware sport, ook nog. Maar ze waren beide erg relaxt. ‘We wachten rustig af.’ Vooral omdat dochterlief kon oefenen. ‘Ik heb een paal in mijn kamer.’
‘Hoor je dat Gordon’, zei Chantal nog plagend. ‘Zij wel ja’, riep Gordon.
Maar alle gekheid op een stokje, was de act ook goed genoeg? Dat was het zeker. Moeder en dochter hadden een prachtige, bijna acrobatische act. ‘Wow, look at that!’ riep Dan. Chantal vond deze paaldansact lief en zelfs Gordon vond het prachtig.
Alle juryleden zeiden dan ook ja. Hoe leuk.
Mart Hoogkamer
Vervolgens kregen we de zeventienjarige Mart Hoogkamer te zien. De lieve schat had zijn ouders meegenomen, want de lieverd was al een week ziek. En dat is niet handig als je een fijn Nederlandstalig nummer wilt zingen. Zijn moeder had er vertrouwen in. ‘Hij doet alles eigen’, zei ze op z’n Rotterdams. Gelukkig had-ie ook podiumervaring. In ‘Kinderen zingen met Sterren.’ Had hij zelfs met Gordon gezongen.
Daar wist Gordon niets meer van. ‘Oh ja?’
Allemaal leuk en aardig, maar kon Mart nog een nummertje galmen? Vooral als het ging om ‘Zij Gelooft in Mij’ van André Hazes. Nou, het publiek vond van wel. Hij kreeg een staande ovatie. En Gordon vond het verrekt goed. ‘Op een paar dingetjes na.’ Chantal vond het allemaal leuk en aardig, maar ‘ga niet anderen nadoen. Word Mart Hoogkamer!’
Dat vond de rest van de jury ook. Mart was hartstikke door. En nu lekker uitzieken.
Alkina
En toen kregen we het alternatieve trio Alkina, gespecialiseerd in traditionele en niet elektronische instrumenten. Hippies met een didgeridoo, Gordon dacht er het zijne van.’Het ziet er niet heel hip uit.’
Het klonk trouwens ook als 1968. Correctie, als 1024. Het klonk nergens naar. Ze mochten dan ook naar huis.
Maar niet voordat Gordon in de weer ging met de didgeridoo. ‘Moet ik blazen of zuigen.’ Beide lukte het niet. ‘Dan zie je hoe moeilijk het is’, riep Angela nog. Gordon bekeek het van de zonnige kant. ‘Ik heb in ieder geval iets in mijn mond gehad vandaag.’
En bedankt Gordon.
Dini Venendaal
En toen liep er opeens een soldaat van het Leger des Heils het podium op. ‘Ik wil één keer in het licht staan’, zei Dini. ‘Een keer los gaan.’
Het zag er vooral uit als een geestige act.
En dat bleek het ook. Want toen Dini haar uniform uittrok zat daar een heuse paarse divajurk onder. En wat bleek, deze act was ook tig jaar geleden in Gordon’s kerstshow te zien geweest.
‘You fooled me’, riep Dan. ‘Wat laat je nog meer van jezelf zien?’ Gordon wist dat wel. Haar voorgevel. Dan was niet overtuigd. ‘De verrassing is eraf.’ Angela twijfelde ook, maar ging wel door. Net als Gordon. Johnny was ook blij. Maar hij dan ook al aangepapt met de achtergrond zangeressen.
Benieuwd wat Dini -aka Sigrid Hof – de volgende keer doet.
Friends Crew
En natuurlijk hadden we ook weer eens een dansgroep in ‘t huis, de Friends Crew. Zij wilden mensen in beweging brengen. Jajaja, zij deden onmogelijke moves en sprongen. Het zag er fantastisch uit. ‘Ja, dat kan jij misschien niet’, zeiden ze grappend nadien tegen Gordon.
Maar desondanks een dikke, vette ja.
Bob Bullee
En toen hadden we de ruim zestigjarige zanger Bob Bullee die blind was toen-ie midden twintig was. Hij vertelde over het verlies van zijn zelfstandigheid, maar was desondanks heel relativerend en humoristisch. Johnny was in ieder geval zo aardig om ‘m naar het podium te begeleiden.
En vervolgens zong Bob een prachtig nummer van ‘ol blue eyes.’ Om tranen van in je ogen te krijgen. En dat bedoel ik niet grappig. Echt, serieus. Zelfs Chantal pinkte een traantje weg. En het publiek? Dat publiek gaf hem een staande ovatie.
Chantal vond ‘m nadien ‘een inspiratie.’ Geen wonder dat ze voor Bob de Golden Buzzer indrukte. Bob mocht meteen door naar de finale. En aan het applaus te horen was het publiek daar roerend mee eens. Bob vond ‘t leuk. ‘The best is yet to come.’
Anita & Lotje
Dat gold niet voor de volgende act. Anita was trainster van konijnen. ‘Samen plezier maken’ was volgens Anita het belangrijkste. ‘En respect tonen.’ Want ja, dan gaan konijnen vanzelf high fiven. ‘Ook uw konijn kan meer leren dan alleen te eten, te zitten en te poepen’, zei Anita nog tegen de kijkers uit.
Goh. Vorig seizoen ging het nog mis met de konijnenact. Dit keer ook. Konijn Lotje wilde amper door een doos lopen, laat staan dat ze erop wilde springen. Het kwam te staan op vier kruizen. ‘Lotje heeft gekozen voor het hazenpad’ riep Gordon.
Maar volgens Anita was Lotje ‘gespannen.’ ‘Dat zag ik aan haar.’ En ik ben de koningin.
Jorn Schriever zingt Kygo’s ‘Stole The Show’
En toen kregen we Jorn die in het dagelijks leven leraar was en nu een lekker potje ging zingen. Hij had zijn twee partners bij zich. ‘Hij heeft er twee? Ik heb niet eens een halve!’riep Gordon. Want Jorn had zowel een vriend als een vriendin. En dat werkte. Good for them
Maar goed, kon hij ook zingen? Dat viel wat tegen. Zijn stem klonk wat dun en trillerig. Dan was er snel klaar mee. En toen-ie vals zong, waren Angela en Gordon ook weg. ‘Het was te vaak onzuiver’, zei Angela. ‘Maar wat maakt het uit. Jij hebt het goed voor elkaar!’
En dat had Jorn. Met z’n driehoeksverhouding. ‘Ik zou het nog geen vijf minuten volhouden’, zei Dan nadien. Daar dachten de meeste juryleden zo over …
Jodel Sjonnie
En net wanneer je denkt dat je alles hebt gehad, komt er een bejaarde Jodel Sjonnie voorbij. Die overigens al vanaf jonge leeftijd aan het jodelen was. Gelukkig was-ie wel heel geestig. ‘Ik wil proberen nog veel op tevee te komen en veel mensen aan het jodelen te krijgen.’
Ofzoiets. Toen was ik afgeleid door het Tiroler kostuum. Dat geruite overhemd, dat petje … En dan ook nog ‘Roep in de Bergen’ jodelen.
Het publiek en de jury deinde in ieder geval lekker mee. Al werd Gordon er baldadig van. Hij drukte op de knop van Angela. Met als resultaat een kruis. ‘Ik vind het zo leuk!’ riep Angela. ‘Al is het niet iets om verder te gaan in dit programma.’ En van de weeromstuit zei ze ja.
Chantal en Dan zeiden nee. En dus was het exit Jodel Johnny. ‘Ik kom de volgende keer terug’, dreigde hij.
En toen zagen we ook nog een mime artiest die ging zingen. Kon ze niet. Sorry!
Al was er ook een act die op Charlie Chaplin leek. ‘Wat duurt dit lang!’ riep Gordon. Helemaal toen-ie niet stopte na vier kruizen. ‘Gaat u maar iets voor uzelf doen’riep Chantal tegen het publiek. ‘We zijn nog lang niet klaar!’
Najam Murad Khan
‘Ik hou van Nederland’, zei de vrolijke – in goudkleurige outfit gestoken – Najam Murad Khan. Hij had een speciale show voor de kijkers in gedachten. Hij was afkomstig uit India en was helemaal van de Bollywood stijl. De jury helaas wat minder. En toen was het sprookje over voor meneer Khan. Maar Khan was evengoed blij, ‘Ik wilde de Nederlanders trakteren op dit kostuum.’
Nou, dat is gelukt.
Unbreakable
Gelukkig kregen we daarna een stel smooth criminals — de woorden van Johnny de Mol – die een hiphop act deden. Zij wilden vooral veel funky stijlen laten zien. In die zwarte pakken zou dat toch moeten lukken.
En dat deed het. Man, man, man, wat waren die jongens en meisjes goed. Heel veel dansstijlen kwamen voorbij. Ze kregen een staande ovatie en een lovende reactie van Dan. ‘Fenomenaal optreden’, vond hij het. Bovendien had hij het volste vertrouwen in de groep dat ze nog beter konden worden.
Dus ja, ze gingen hartstikke doorrrrrrrrrr.
Jeffrey Wijkhuizen
En we misten deze aflevering al een goochelaar, maar daar was-ie toch. Zijn naam? Jeffrey. Ooit 24 jaar geleden met zuurstooftekort en daar had-ie trillende handen aan over gehouden. Hij wilde hiermee laten zien dat je je door je beperking niet moet laten tegenhouden.
Een goede boodschap.
Zijn act nu? Goochelen met dobbelstenen. Die kon-ie namelijk stapelen. Overal. De jury was onder de indruk. Het publiek ook. Maar mocht-ie door?
Chantal vond het een te kleine act en dat gold ook voor Dan. En dus mocht-ie niet door. Tot verdriet van Angela en Gordon. ‘Jullie komen in de hel!’zei Chantal. ‘Ons de schuld geven.’
Grapjassen.
Old School Soldiers
En toen kregen we een bont gezelschap te zien. Dat waren de Old School Soldiers. Allemaal in dienst geweest én ook nog eens beschermers van de ‘old school.’ De ‘oude’ muziek. Goh.
De reden dat ze bij elkaar waren was bijzonder. De toetsenist had drie maanden in coma gelegen en wilde – eenmaal opgeknapt – meedoen aan Holland’s Got Talent. ‘Ik wil nog een keer knallen.’ Een vriend van hem regelde een band van veteranen en hoppa, daar was een band.
Dat klonk goed.
‘Man, hit it!’begon de zanger dan ook in zijn legerpakkie. En daarna werd er ‘Ain’t no sunshine’ van Bill Withers ingezet. En dat klonk niet eens zo slecht.
Gordon vond het alleen niet erg goed. Hij wilde ze niet eens een kans geven. En dus mochten ze naar huis. Hopelijk vond de veteraan in kwestie het toch oké.
JP de Kam
En als laatste hadden we daar JP de Kam. Hij deed gevaarlijke dingen met vuur. In een heus sultan outfit deed hij een vuur manipulatie act. Ja, onnatuurlijke dingen doen met vuur. Je moet er maar zin in hebben. Gelukkig is JP ook nogal een daredevil in het dagelijks leven, dat scheelt.
Maar wat kon-ie met vuur? Nou, énorm veel. Hij kon van alles met vuur. In-en uitblazen. De hele mikmak. Het was – ehm – apart. Maar zowel de jury als het publiek was geïntrigeerd.
En dus kreeg -ie nog een kans.
En volgende week?
En volgende week wordt het ook weer bal. Dan zien we – ehm- aparte dansers, fantastische turners en nog veel meer.
Afbeelding: RTL
Geef een reactie