Half mei is het al zover: dan vindt het Eurovisiesongfestival in Zweden plaats. Welk land maakt kans op de overwinning en welk land niet? Wij hebben de kandidaten voor je op een rijtje gezet. Slovenië, Roemenië, Bulgarije, Denemarken, Oekraïne en Noorwegen zijn dit keer aan de beurt.
Slovenië: ManuElla – Blue and Red
‘Waar heb ik dit eerder gehoord?’vraag je jezelf vast een paar keer af tijdens dit nummer. Want ook dit nummer hangt aan elkaar van imitaties van bekende fragmenten uit liedjes van – we noemen maar wat – Taylor Swift en Kelly Clarkson. ManuElla probeert er nog wat van te maken, maar daar is alles mee gezegd. ‘Ajejejeje’, zingt ze nog dapper.
Toch wordt-ie – na een paar keer luisteren – wel leuker. Probeer maar.
Roemenië: Ovidiu Anton – Moment Of Silence
Ooit stuurde Roemenië een opera zingende vampier naar het festival, nu hebben ze een zanger die eruit ziet als een gothic dwerg met een bijbehorende donkere act. Denk aan een rookmachine, een duister klinkend nummertje en achtergrondzangers en zangeressen die allemaal uit dezelfde Addams Family komen.
En nee, het is niet énorm slecht. Wel camp. En voor de liefhebber, dat ook.
Bulgarije: Poli Genova – If Love Was A Crime
Komt de naam Poli Genova je bekend voor? Dat kan, want in 2011 deed ze ook al mee voor Bulgarije met ‘Na Inat.’ Dit keer komt ze op de proppen met een aanmerkelijk moderner nummer. ‘If Love Was A Crime’ is een lekker dansbaar, fris popnummer dat zo de hitparades in kan. Onverwacht leuk. Staat niet voor niets redelijk hoog bij de bookmakers. Hopelijk door naar de finale.
https://www.youtube.com/watch?v=yKsNfccUTuk
Denemarken: Lighthouse X – Soldiers Of Love
‘Let be Soldiers of Love’, zingen drie frisse, leuke Deense jongens in de Deense inzending ‘Soldiers of Love.’ Gelukkig kijken ze d’r zelf nog heel enthousiast bij. Voor de rest is er niet zo heel veel om enthousiast van te worden. De melodielijn is veel te braaf en de tekst één grote rijmelarij. Het glazuur spat van je tanden.
Nee, Denemarken gaat het dit jaar niet winnen. Misschien met hakken over de sloot naar de finale, dat is het enige dat erin zit.
Oekraïne: Jamala – 1944
‘When strangers are coming’, zingt Jamala. En vervolgens zingt ze over moordzuchtige soldaten en mensen die denken dat ze god zijn. Goh, naar wie zou ze verwijzen? Juist. Rusland. Kan niet anders. Was een sterk politiek statement geweest, ware ‘t niet dat het nummer niet om aan te horen is. Jamala’s stem kun je prima vergelijken met krassende nagels over een schoolbord. Vooral van het gegil aan het eind van het nummer wordt niemand blij van.
Niet. Te. Hachelen.
Noorwegen: Agnete – Icebreaker
De laatste jaren stuurde Noorwegen vooral mooie, wat kleine liedjes naar het festival. Daar zijn ze met Icebreaker vanaf gestapt. Dat is een ietwat verwarrend nummer met een tempo dat telkens wisselt. Zo is het op het ene moment een ballad en wordt er daarna een vertraagde dancebeat ingegooid. Het klinkt – ehm – op z’n minst apart.
Niet slecht, maar Noorwegen kan zoveel beter. Een lichte tegenvaller. En gaat geen potten breken, dat ook.
Geef een reactie