‘Oh, dat staat nog op mijn Bucket List’, hoor ik sommige mensen wel eens zeggen. Daarmee bedoelen ze een lijst met dingen die ze ooit nog wel eens willen doen. Eerlijk gezegd was mijn Bucket List nooit zo uitgebreid. Totdat ik Claudia de Breij onlangs hoorde in De Wereld Draait Door over de Fuck It lijst. En dat was een lijst die ik een stuk beter begreep
Helaas had Claudia de Breij niet echt de tijd om echt uit te wijden over die Fuck It Lijst, maar het kwam erop neer dat dit een lijst was met dingen die je NIET wilde doen. Nooit. Tenminste, dat neem ik aan. Want meer informatie was te vinden in haar nieuwste boek – ik verzin deze titel niet – ‘Neem een Geit’en dat boek heb ik nog niet gelezen.
Maar dat weerhield mij er niet van om met het concept – sorry Claudia – ‘Fuck It’ lijst aan de haal te gaan. Mijn Bucket List is namelijk nooit héél erg lang geweest. De dingen die ik wil, doe ik. Daar ga ik geen honderd jaar op zitten wachten.
En eerlijk is eerlijk: tot ergernis van veel mensen weet ik net iets te goed wat ik NIET wil. En die lijst is heel lang. En nee, ik ben niet cynisch, levensmoe of depressief. Integendeel zelfs. Alleen wil ik niet altijd die dingen waarvan de halve wereld vindt dat ik het wel zou moeten. Want dat zijn nou juist die ‘FUCK IT’ dingen. Omdat ik weet dat ze mij echt niet gelukkiger gaan maken. In geen honderd jaar.
En ja, je wilt natuurlijk nu voorbeelden horen. Geen probleem, kan ik je geven.
1. Parachute springen
Afgelopen zomer ging mijn vriend met een aantal van zijn familieleden parachute springen op Texel. Hartstikke leuk voor het stel, tot mensen mij begonnen te vragen waarom ik niet meeging. Om vervolgens te eindigen met een ‘staat dat niet op je Bucket List?’
Stiekem wilde ik – net zo hard als mijn peuter – ‘NEEEEEE! DAT STAAT NIET OP MIJN BUCKETLIST’ schreeuwen tegen die mensen. Want nee, ik heb geen vliegangst. In een vliegtuig ZITTEN vind ik geen enkel probleem, maar vraag mij niet om er VRIJWILLIG UIT TE SPRINGEN met een parachute. Dank je de koekoek.
2. Idioot hoge bergen beklimmen
Je hebt van die mensen die proberen idioot hoge bergen te beklimmen. ‘Een overwinning op jezelf’ heb ik dat ooit iemand horen noemen in de kroeg. Toen ik zei ‘dat de sherpa’s die alle malloten zoals hij op en af de berg hielpen dat vast niet zo zagen’ moest ik mijn eigen wijn betalen.
Maar alle gekheid op een stokje: iedereen die de Himalaya in of op wil, moet dat vooral doen, maar ik pas. Wat nou ‘overwinning op mijzelf?’ Ga eens een dag passen op een zieke peuter en een baby die last heeft van de tanden en zorg er maar eens voor dat je niet ondergekotst wordt. Dat is nog eens een uitdaging. Ik durf te wedden dat de sherpa’s het mij mee eens zijn.
3. Detoxen
Ik ken serieus mensen die er af en toe voor kiezen om een week lang niet te eten en allemaal gekke reinigende drankjes in hun mond te gieten. Intussen gaan ze wandelen of yoga-oefeningen doen. Daarvoor gaan ze helemaal naar bloody Thailand. Dat heet ‘detoxen’ en ‘reinigen van je lichaam.’ En daarna voelen ze zich allemaal als ‘herboren.’
Zou ik trouwens ook zeggen, want die detox-oorden kosten je behalve kilo’s ook veel euro’s. Die Thai lachen zich kapot, want dat niet-eten kan niet op Schiermonnikoog of Lutjebroek. Nee, dan is een Aziatische besteming natuurlijk een stuk fijner.
Mind you, ik wil best naar Azië. Maar dan wel op een strand. Met Thais bier, goede wijn, fijne cocktails en bijzonder veel lekker Aziatisch eten. Ik detox wel als ik buikgriep heb.
4. Breaking Bad of Sense8 kijken
Een van de meest gelauwerde series van de afgelopen jaren was toch wel ‘Breaking Bad.’ Volgens mensen MOEST je die serie kijken, want die serie was zóóóóóó goed. ‘I beg to differ’, zeg ik. Want ja, mijn vriend keek die serie en ik heb de eerste afleveringen meegekeken. En ik vond het toch een vervelende serie. Het kon mij niet boeien, ik kon er niet om lachen en ik verveelde mij na precies drie minuten. Na iedere aflevering. Toen heb ik ‘t opgegeven. Dat begreep de halve wereld niet. ‘DAT KAN TOCH NIET? BREAKING BAD IS ECHT HEEL GOED. PROBEER HET NOG EEN KEER!’
Hoezeer ik ook mensen duidelijk probeerde te maken dat dit echt niet ging gebeuren, drong ik niet tot die mensen door. Jehova Getuigen zijn makkelijker om te overtuigen. Goddank is de serie nu afgelopen.
Tot de Netflix-serie Sense8 kwam en ik dit stukje schreef. Ik kreeg meteen hetzelfde gedoe als ik ook kreeg na mijn oordeel over Breaking Bad. De commentaren varieerden alleen nu van ‘JIJ HEBT EEN SLECHTE SMAAK!’ tot ‘JIJ BEGRIJPT HET GEWOON NIET!’ Wat, denk ik, op hetzelfde neerkomt.
Maar wat ik tegen die mensen wil zeggen? Ik vind het buitengewoon vervelende series. En nee, ik ga ze niet opnieuw kijken. Nu niet, nooit niet. Hoeveel prijzen ook, ik vind het goed zo.
5. Beginnen aan een derde kind
‘Er komt vast nog wel een derde?’ vroeg iemand mij laatst ( overduidelijk had ze niet dit blog gelezen). ‘Hoezo, er komt nog wel een derde?’ vroeg ik met mijn meest onschuldige gezicht. ‘Nou, je hebt nu twee meisjes. Een jongen is toch wel heel leuk’, zei ze.
Prachtig, alsof ik een jongen zo bij onze lieve heer kon bestellen. Ik zag mijzelf daar al staan. ‘Zeg lieve heer, doe mij effe een jongen. Zullen we afspreken dat-ie in november volgend jaar komt?’ Daar maakte ik nog een grapje over, maar dat begreep ze niet. Want toen was ze allang doorgegaan over ‘t feit dat je als ouders toch een koningskoppel wilt.
Lees: een jongen en een meisje.
Pardon? Nee. Dat willen niet alle ouders. Sommige ouders zijn al blij dat ze een kind of meerdere kinderen hebben. Laat staan dat je je druk maakt over ‘t geslacht. En daarbij, ik ben klaar met dat zwanger zijn. Ik vind ‘t goed zo. Af. Over. Finito. Maar blijkbaar had een jongen nog op mijn Bucket List moesten staan.
Duh, doe het lekker zelf.
En dat laatste denk ik trouwens heel vaak. Ik vind het namelijk prima dat andere mensen Bucket Lists hebben van hier tot Tokio. Met dromen en vervolgens ook doen is niets mis. Maar dring andere mensen jouw Bucket List niet op. Hoewel, dan gaan die dingen nu heel snel op hun Fuck It Lijst. En dat is misschien wel net zo gezellig. Dank je wel Claudia de Breij.
En nu ga ik haar boek lezen.
Geef een reactie