En na een teleurstellende eerste halve finale op dinsdag, gaan we nu door naar de tweede halve finale van het Eurovisiesongfestival. Misschien niet meer zo spannend omdat we nu weten dat Nederland eruit ligt, maar desondanks het kijken waard. Vooral omdat er veel wordt verwacht van landen als Azerbeidzjan en Zweden. Maar maken ze die verwachtingen ook waar? Hier alvast een korte voorbeschouwing op de tweede halve finale.
01 Litouwen: Monika & Vaidas – This time
En ja hoor, daar hebben we alweer een duo. Het lijkt wel het Songfestival van de mannen en vrouwen die samen een liedje zingen. Hoezo geïnspireerd door de Nederlandse inzending van vorig jaar? Litouwen heeft dit maal Monika Linkytė and Vaidas Baumila gestuurd en hoewel het niet hoog staat bij de bookmakers, is het geen slecht liefdesliedje. Niets nieuws onder de zon, maar stiekem zijn deze Litouwse Barbie en Ken best onderhoudend.
02 Ierland: Molly Sterling – Playing With Numbers
Ah, Ierland. De ene keer zijn hun inzendingen fantastisch en soms is het ronduit bagger ( denk aan Dustin the Turkey). Maar als die Ieren hun best doen, dan zijn die inzendingen best om aan te horen. Playing by Numbers zit er eigenlijk een beetje tussenin. De blonde, jonge en vooral aantrekkelijke Molly zingt achter haar piano over de liefde en vreemd genoeg klinkt dit – hallo Keltische invloeden – voor de liefhebber wel aardig. Dat is ook te danken aan het opmerkelijke stemgeluid van Miss Molly. Je moet er van houden, dat dan weer wel. Staat misschien daarom ook niet hoog bij de bookmakers.
03 San Marino: Michele Perniola & Anita Simoncini – Chain of Lights
San Marino en slechte inzendingen voor het Eurovisiesongfestival. Dat is ze wel toevertrouwd. Ooit waren ze verantwoordelijk voor het verschrikkelijke The Social Network Song en ander afschuwelijks. Waar een dwergstaatje al niet groot in kan zijn. Vooral omdat ze dit jaar weer een verschrikkelijke inzending hebben. Chain of Light is een obligaat, zeurderig nummer dat het alleen goed gaat doen op de EO-jongerendag. En ook nog gezongen door twee smurfen die ooit meededen aan het junior Eurovisiesongfestival. Snel vergeten.
04 Montenegro: Nenad Knežević (Knez) – Adio
Ken je die achtergrondmuziek in Griekse of Balkan-restaurants als je daar een lamskoteletje wegwerkt? Nou, daar zou Adio van Knez moeiteloos tussen passen. Denk aan een viooltje, wat muzikale Balkan invloeden en de serieuze stem van Knez. Heel leuk voor in dat restaurant met een drankje erbij, maar voor de rest dertien in een dozijn. Zal desondanks toch puntjes krijgen van de buurlanden.
05 Malta: Amber – Warrior
Hé, hadden we niet eerder een nummer gehoord tijdens dit festival met de titel Warrior? Dat klopt, want de Georgische inzending heet – juist – ook Warrior. Maar waar de Georgische zangeres behoorlijk wat moeite heeft met de Engelse uitspraak, heeft Amber daar minder last van. Sterker nog, Amber zingt best lekker. En die ietwat obligate ballad is ook veel beter aan te horen dan de schreeuwerige Georgische variant. Gaat het winnen? Absoluut niet. Maar het kan slechter. Véél slechter. Al is Georgië door naar de finale. Dat kan Malta nog niet zeggen.
06 Noorwegen: Mørland & Debrah Scarlett – A Monster Like Me
Noorwegen weet vaak te verrassen met gedurfde acts. Dat is dit jaar niet het geval. De Noren sturen dit jaar óók een duo met een gevoelige ballad naar Wenen. Denk piano, strijkers en een mooi meerstemmig geluid. En toch klinkt dat niet onaardig. Acts als Birdy of Passenger hadden dit nummer graag op hun albums willen hebben. Terecht, want dit is een fraai liedje dat het goed gaat doen op het Songfestival. Als dit niet doorgaat naar de finale?
07 Portugal: Leonor Andrade – Há um Mar que nos Separa
Vorig jaar was Portugal nog verantwoordelijk voor zo ongeveer de slechtste inzending van het festival en dit jaar zouden ze dat zomaar weer kunnen zijn. Leonor Andrade oogt als een psychopathische goth chick met teveel eyeliner. Je zou bijna denken dat ze klaar is voor het betere schreeuwwerk, maar moet het in plaats daarvan doen met een nietszeggend popliedje waar Shakira haar neus voor zou ophalen. Het slaat – zoals ze zo mooi zeggen – als een tang op een varken. En oh ja, Leonor is niet helemaal toonvast. Dat wordt nog wat. Alleen maar leuk met een hele hoop wijn in je mik. Doe je oren alvast maar dicht.
08 Tsjechië: Marta Jandová en Václav Noid Bárta – Hope Never Dies
Een inzending die het juist niet zo goed doet is bij de bookmakers, is de Tsjechische inzending. Hope Never Dies is dan ook niet heel gedenkwaardig. Dat ligt ‘m in de eerste plaats aan zanger Vaclav die een beetje moeite heeft met de Engelse uitspraak en eruit ziet én klinkt alsof hij de avond ervoor tien vaten Tsjechisch bier naar binnen heeft gegoten. En zangeres Marta kan nog zo haar best doen, maar er valt niet zoveel te maken van deze obligaat klinkende ballad. Jammer, maar helaas. De bookmakers zouden zomaar ‘ns gelijk kunnen krijgen. Geen hoop hier voor de Tsjechen.
09 Israël: Nadav Guedj – Golden Boy
Het zal je misschien verbazen maar deze Israëlische inzending begint met een aantal Arabische invloeden. En net als je denkt dat het weer zo’n saaie ballad wordt, komt opeens de vaart erin. Met een paar lekkere beats, meer Arabische invloeden en een leuk dansje. Deze inzending is zowaar dansbaar. Wat een verademing tussen die ballads en andere verantwoorde nummers. Staat bij de bookmakers in de middenmoot, maar we gunnen ‘m een hogere plaats.
10 Letland: Aminata – Love Injected
Noorwegen deed het een tijdje terug met het experimentele nummer ‘I feed you my love’ prima op het Eurovisiesongfestival. ‘Dat kunnen wij ook’, moeten de Letten hebben gedacht, Het resultaat is een moeilijk nummer dat op bepaalde momenten nauwelijks te volgen is. Denk maar aan Rivella. Vreemd en eigenlijk niet lekker. En dan hebben we het nog niet eens gehad over zangeres Aminata die behoorlijk ondefinieerbare bewegingen maakt met haar handen. Dan deden die Noren het toch beter.
11 Azerbeidzjan: Elnur Huseynov – Hour Of The Wolf
We weten al lang dat Azerbeidzjan – net als landen als Zweden en Noorwegen – het Eurovisiesongfestival bloedserieus neemt. En dat betekent dat ze nooit slechte inzendingen hebben. Sterker nog, de meeste nummers zijn ronduit leuk. Nu zal niet iedereen ‘Hour of the Wolf’ van Elnur Huseynov amusant vinden, maar wie niet vies is van een bombastisch, dramatisch nummer, een moeilijk kijkende zanger en een galmend achtergrondkoor, gaat zich vermaken. Gaat daarom ook niet slecht scoren. Maar winnen? Nee, waarschijnlijk niet. Sorry Azerbeidzjan.
12 IJsland: María Ólafsdóttir – Unbroken
IJsland is zo’n land dat het ene jaar een geweldige inzending stuurt en het andere jaar er weer een potje van maakt. Goed nieuws, dat laatste hebben ze dit jaar niet gedaan. De jonge Maria Olafs zingt de longen uit haar lijf op de ballad Unbroken. Niet onaardig trouwens. Maar ook hier geldt weer – en die vlieger gaat op voor veel inzendingen dit jaar – dat het nummer niet heel spannend is. Verwacht geen verrassingen, maar gewoon een degelijk popliedje met een leuke zangeres. Nou ja, IJsland heeft het wel eens slechter gedaan.
13 Zweden: Måns Zelmerlöw – Heroes
Ieder jaar doen de Zweden met hun Melodifestivalen ongelofelijk hun best om met een liedje op de proppen te komen dat kans maakt om het Songfestival te winnen. Dit jaar mag Måns Zelmerlöw met Heroes zijn best doen. En eerlijk is eerlijk, afgezien van een zwak intro ( alles rijmt wel heel erg op – urrrrr), is het een lekker liedje. Aantrekkelijke, vrolijke jongen ook. En oh ja, de visuals op de achtergrond zijn ook erg leuk. Zouden de Zweden het dit jaar dan weer gaan flikken? Dat is nog niet zeker, maar dat dit doorgaat naar de finale wel.
14 Zwitserland: Mélanie René – Time to Shine
Normaal gesproken kunnen we Zwitserland niet bepaald betrappen op hippe uitzendingen, maar het liedje van Mélanie René komt daar dicht bij in de buurt. De eerste minuut dan. Daar horen we veelbelovende Björk beats en een heel klein beetje dance invloeden. Tot het refrein wordt ingezet. Dan verandert Time to Shine in een cliché nummer met veel violen en gitaren. Jammer. Gaat ‘t daardoor niet redden. Wel een ideaal plasmoment na de eerste minuut.
15 Cyprus: John Karagiannis – One Thing I Should Have Done
En Cyprus komt ook al met een lief, aaibaar meezingliedje. De schattigheid druipt ervan af. Zanger John is hipsterig cute, het melodietje is lief, zijn brilletje is nog liever en de tekst is zo zoet dat het glazuur bijna van je tanden spat. Ook weer allemaal hartstikke verantwoord. En muzikaal gezien is d’r helemaal niets op tegen. Maar je dondert er wel van in slaap.
16 Slovenië: Maraaya – Here For You
Kennen jullie nog die Britse zangeres Duffy (lang niets van gehoord trouwens)? Als je luistert naar deze Sloveense inzending lijkt het bijna wel alsof we luisteren naar een nummer van Duffy’s nieuwe album. Luister maar naar de stem, het liedje en het poppy geluid. Het klinkt heel … Brits. Maar de makers van het nummer zijn toch echt Marjetka and Raay die samen het duo Maraaya vormen. Maakt niet uit, het nummer ligt verrassend lekker in het gehoor en na een keer of twee wil je ‘m al meezingen. Geen winnaar, wel een lekker nummertje. Al schijnt de act dan wel saai te zijn. Let vooral even op die koptelefoon op haar hoofd. Hopelijk een finaleplek.
17 Polen: Monika Kuszyńska – In The Name Of Love
De afgelopen jaren ontbrak Polen nog wel eens op het festival. De voornaamste reden? Vooral een gebrek aan geld brak de Polen op. Maar blijkbaar hebben de Polen toch een potje gevonden. En wat schetst de verbazing? Dit jaar geen schreeuwerige opgedirkte chica met teveel lipstick en minirok, maar een ingetogen ballad van een zangeres die zowaar niet alles bij elkaar gilt. Benieuwd of dat beloond wordt met punten. Anders volgend jaar toch maar weer een schreeuwlelijk met diep decolleté sturen.
De tweede halve finale van het Eurovisiesongfestival begint op donderdag 21 mei om 21u.
© 2015, Daniëlle. All rights reserved.
Geef een reactie