Recensie en winachtie: Een Eigen Eiland – Esther J. Ending (winactie gesloten)

Ibiza. De meeste Nederlanders weten dat dit al jaren hét Europese feesteiland is. Maar wat als je als je daar opgegroeid bent en je op jonge leeftijd al aan je lot wordt overgelaten door je criminele vader en je hippie moeder? Dan wordt Ibiza een gevaarlijke plek. Maar dan wel een mooie en verleidelijke plek. Dat wordt meesterlijk beschreven door Esther J. Ending in ‘Een eigen Eiland.‘

Eerlijk is eerlijk, ik had aanvankelijk maar weinig vertrouwen in het boek. Een roman over Ibiza? In combinatie met thema’s als eenzaamheid en een zoektocht naar ouderliefde? Dat klonk niet als een  – pak ‘m beet – boek van Saskia Noort over de partyscene van Ibiza. Maar ik geeft het meteen toe: ik zat ernaast.

Een Eigen Eiland

Maar voordat ik verder hierover schrijf, eerst het verhaal. De jonge Brits Nederlandse Marianne werd geboren op Ibiza en woont nu moederziel alleen in de villa van haar vader in de bergen. Haar criminele vader zit intussen een gevangenisstraf uit in Groot-Brittannië en haar hippiemoeder is verhuisd naar Formentera.

Als ze op een regenachtige middag motorpech heeft, krijgt ze een lift van twee leden van de gevreesde en gehate Guardia Civil. En Marianne raakt onder de indruk van één van hen. Dat is geen handig plan als je vader een crimineel is en je vrienden en kennissen zich bewegen in datzelfde duistere, grijze milieu. Terwijl haar vaders villa wordt ontmanteld en haar narcistische moeder steeds onredelijker wordt, neemt haar fascinatie obsessieve vormen aan. In een waas van alcohol en drugs dreigt ze niet alleen zichzelf, maar ook de mensen in haar omgeving naar de rand van de afgrond te jagen.

>> Meer over Een Eigen Eiland

Ibiza

Mijn eerste gedachte na het lezen van de achterflap van het boek? ‘Meisje op Ibiza heeft een drugs- en alcoholprobleem en doet gekke dingen. Lekker boeiend.’ Maar het gekke is, het boeide wel. Vanaf de eerste bladzijde. Deze Esther J. Ending schrijft prachtig. Niet alleen over een jong meisje op drift, ouders die alleen maar bezig zijn met hun eigen problemen en criminelen die een toevluchtsoord zochten op Ibiza in de jaren tachtig, maar vooral over Ibiza zelf.

Lees ‘Een Eigen Eiland’ en bevindt je op Ibiza. Je voelt de hitte, ziet het bergachtige landschap en de olijfbomen en je ruikt bijna de zee op één van de terrassen. Je doet mee aan een drugstrip in de Pacha, feest mee in de KU of gaat naar één van de geheime Vollemaansfeesten. Ending trekt je – ongeacht of je nu wel of niet bekend bent met de partyscene – mee in de sfeer. Al laat ze  ook de andere kant van Ibiza zien: de gekte, de waanzin en de totale roekeloosheid. Net als er ook een andere kant van Ibiza is: en dat is de wereld van de originele bewoners, hun gebruiken en hun leven.

Esther J. Ending

Maar dat is niet vreemd, want auteur Esther J. Ending (1972) groeide op op het Spaanse eiland Ibiza. Al woont ze sinds 1994 in Nederland. Als geen ander weet zij hoe het leven op Ibiza in elkaar steekt en hoe de Ibizenco’s en Ibizianers al dan niet gemoedelijk naast elkaar leven.

Eenzaamheid

Maar we volgen vooral het leven van de jonge, vroegwijze en bijdehante Marianne die volledig op drift is geslagen. Haar vader zit in de bak en haar hippie-moeder ( ‘Geen mama, Madresh!’) houdt zich vooral bezig met zichzelf. Al leveren die situaties tussen moeder en dochter dan wel weer vuurwerk op:

‘Lieve dochter van me, luister. Ik heb iets speciaals.’ Ze reikte over de tafel om Marianne’s hand te pakken, die ze direct ook weer losliet; hoewel haar vocabulaire overliep met woorden als ‘spirituele connectie ‘en geestelijke intimiteit’ bleek een daadwerkelijke lijfelijkheid haar altijd weer ongemakkelijk te maken.’

Marianne zoekt intussen wanhopig naar houvast, maar weet soms maar amper te overleven in de wereld van drugs, feesten en criminelen. Je zou haar bijna zelf willen redden. De Guardia Civil die ze op een dag ontmoet blijkt een baken van rust en stabiliteit. Een rots in de branding die haar probeert te helpen. Marianne voelt zich meer en meer tot hem aangetrokken, maar dreigt daardoor alles en iedereen op Ibiza nog meer van zich te vervreemden.

Ontwikkelingsroman

Je zou ‘Een Eigen Eiland’ misschien ook wel een ontwikkelingsroman kunnen noemen. Maar dan wel een verrekt goed geschreven ontwikkelingsroman over een jong meisje op drift. De leegte, de oppervlakkigheid, het gebrek aan ouderliefde, volwassenen die alleen maar met zichzelf bezig zijn en dan ook nog de relatie met de Guardia Civil? Het levert een onverwacht aangenaam boek op dat niet alleen leest als een trein, maar bij vlagen ook nog eens spannend wordt. Een aanrader. Zeker als je nog naar Ibiza vertrekt deze zomer. Neem dan helemaal deze roman mee in je tas. Ik zou ‘t doen.

Winnen?

Update: inmiddels is de winactie gesloten en is de winnaar bekend! Veel dank voor jullie deelname!

Ben jij nu ook nieuwsgierig naar ‘Een Eigen Eiland’ en wil jij ‘m lezen? In samenwerking met de uitgever mag ik een exemplaar weggeven. Het enige dat je hoeft te doen is de Facebook pagina van Scriptgirl liken en een mailtje te sturen met je naam en adres naar info@scriptgirl.nl Veel succes!