Recap BZV: afl. 2 – Tom is the Boss.

Half Nederland zat er gisteravond weer klaar voor. En dan heb ik het natuurlijk over het nieuwe seizoen van Boer zoekt Vrouw. Ik was d’r één van. Samen met de kat ( die min of meer noodgedwongen met zijn poten over zijn oren lag vanwege mijn gegil) en ‘ga je dát weer kijken’ – vriendlief. Nou, we hebben genóten van de eerste aflevering. 

Overigens moet ik er wel even bij vermelden dat ik de kick-off aflevering in september volledig had gemist door een vakantie in Frankrijk. Tot opluchting van vriendlief trouwens. ‘In Frankrijk zijn er ook genoeg boeren en daar heb je ook geen interesse in’,  zei hij toen nog grappend. Maar goed, eenmaal terug in Nederland had ik weer andere zaken aan mijn hoofd en vergat ik die Nederlandse boeren.

Misschien maar goed ook, want daardoor werd deze tweede aflevering net iets leuker. Vooral omdat ik al door familie en vrienden was voorbereid op boer Tom. ‘DAT IS EEN LEKKER DING JOH!’ riep een vriendin onlangs nog vreselijk enthousiast. Je begrijpt: dat wilde ik zien.

Maar niet voordat we Yvon zagen die ons meldde aan het begin van het programma dat ze – hebt u even – 2.388 brieven ging rondbrengen. Halló zeg. Dat betekent dus dat 2.388 vrouwen zin hebben om de rest van hun leven op een boerderij door te brengen. Waarschijnlijk met boer Tom, maar daar kom ik later op terug.

Jan

Eerst kregen we schapenboer Jan te zien. Een vrolijke jongen met een net iets te vrolijke bril met mee kleurende glazen. Laat ik het zo zeggen: Elton John had ‘m in zijn I’m Still Standing tijd graag willen hebben. De schapen staken d’r een beetje bleekjes bij af. Maar Jan had natuurlijk helemaal geen interesse in die schapen, hij wilde die brieven zien.

Overigens had zijn vriend Robin met ‘m gewed om een slagroomtaart dat Jan 200 brieven zou krijgen. Het werden er geen 200, wel 110 ( die overige 90 waren vast overgestapt op Tom). Maar Robin was sportief: Jan kreeg wel een slagroomtaart. En veel geborduurde werkjes van vrouwen die – briltechnisch gezien – goed bij Jan pasten. Al vielen ze meteen af ‘als ze teveel van uitgaan hielden.’ Jan heeft liever een bordurend vrouwtje op de bank op zaterdagavond. Zijn bril is per slot van rekening al spannend genoeg.

Leo

Daarna kregen we Leo. Een schatje. Maar zelfs met ondertiteling onmogelijk te verstaan. Hoewel, we verstonden vooral heel veel ‘nai, nai,nai, nai, nai.’ Gelukkig knikte Yvon wel heel begripvol op de juiste momenten. En blijkbaar hadden andere brievenschrijfsters ‘m ook goed verstaan, want hij kreeg toch een handjevol brieven. Maar nai, nai, nai, niet genoeg om door te gaan.

Gert-Jan

Maar één van de echte helden van de avond bleek toch wel Gert-Jan. Een verlegen lieverd die heel goed bleek in het bouwen van nieuwe koeienstallen, maar wat minder succes had bij vrouwen op twee benen. Hij zag d’r uit alsof-ie nog nooit een afspraakje had gehad. Daar maakte Yvon korte metten mee. ‘Ga jij je even omkleden, dan haal ik je zo op.’

Op Gert-Jan hadden namelijk maar twee vrouwen geschreven. Inderdaad, ja … TWEE. Maar die twee – die overigens sprekend op elkaar leken met alweer een kekke bril – waren wel bereid gevonden om met Gert-Jan te dineren op de boerderij. Oh jongens, het werd een dolle boel. Yvon zette de radio net wat harder en ‘Midnight Train to Georgia’ galmde door de boerderij. Aan het gezicht van Jut, Jul en Gert-Jan te zien hadden ze ieder afzonderlijk graag op de nachttrein gezeten. De koeien hadden het waarschijnlijk veel leuker in die nieuwe koeienstal.

Geert 

En waarom niemand mij nog niet eerder verteld had over Geert is mij een groot raadsel. De 65-jarige weduwnaar bleek namelijk een énorme snoeperd. Hij zag d’r uit alsof-ie Yvon al bij de eerste de beste kennismaking wilde verslinden. Maar hij hield zich in. Het moet gezegd worden. Die rode wangen kwamen pas toen Yvon hem mede deelde dat hij 89 brieven had gekregen. ’89 brieven?’ piepte hij.

Ik hoopte op dat moment echt dat hij bleef aan ademhalen. Want dit betekende dat hij keus had. Veel keus. Want Geert, lieve mensen, wilde geen vrouw in windjack met een kort kek kapsel en een kekke bril ( die krijgt boer Jan al). Boer Geert zoekt gewoon een lekker wijf met blond haar en rode lipjes, Zo ééntje die hij op de boerderij kan bespringen. Een van de brievenschrijfsters voldeed al meteen aan het beeld. Zij had het in haar brief zelfs over ‘een glanzende glimmende aardbei.’

Op dat moment was de interesse van vriendlief wel even gewekt. ‘Zei ze dat nou echt?’  Ehm ja. Wel vreesden we voor haar lot toen een vrouw die Geert hielp met brieven lezen, zurig vertelde ‘dat zo’n vrouw wel op de boerderij moest passen.’ Te laat. Vreesden wij.

Zelfs de kater dook van ellende onder z’n kleed.

 

Mario 

En daar hadden we de olijke varkensboer Mario die volgens iemand op Twitter wel wat weg had van Shrek. Maar dan zonder die groene kleur, weet je wel. Bleek verreweg de meest optimistische boer van het stel. Ook de geduldigste. Voordat Yvon over de brieven begon, kreeg ze eerst nog thee en gebak. Mario had alle tijd. ‘Hoeveel brieven denk je dat je hebt gekregen?’ begon Yvon vervolgens. ’80 brieven’,  zei Mario vrolijk. Het werden er 16. Niet genoeg om door te gaan. Wie weet komt Mario er aan toe om ze eens te lezen in 2019. Geduld is een schone zaak.

Tom

Eindelijk, eindelijk, eindelijk was-ie daar: DE TOM. Nou, mijn timeline van Twitter ontplofte. Het hoofd van Tom ook bijna toen-ie zag dat Yvon een extra bus liet voorrijden op zijn boerenerf. ‘WANT JE HEBT 1808 BRIEVEN!’ Vriendlief’s aandacht was nu gewekt. Zelfs hij begon ervan te grinniken. Want ja, hoe worstel je 1808 brieven door. Nou, dan nodig je gewoon je even knappe vrienden uit om je te komen helpen. Het leven van boer Tom is zó simpel.

Maar alle gekheid op een stokje: het was natuurlijk gekkenwerk dat tot diep in de nacht duurde. ‘Wat moet je met 1808 brieven man,’ mompelde vriendlief die nog steeds deed alsof-ie niet keek. Al was-ie natuurlijk wel benieuwd naar de uiteindelijke selectie van Tom. De tien vrouwen die ‘t hadden gehaald waren trouwens allemaal van die blonde stoten. ‘Hij kijkt alleen maar naar de plaatjes! Die brieven heeft hij niet gelezen!’ concludeerde vriendlief nu.

Je zou bijna zeggen dat mijn vriend intussen wel verstand krijgt van Boer Zoekt Vrouw.

Theo

‘He, daar is het broertje van Ronald en Erwin Koeman’,  grapten wij hier toen we boer Theo zagen. Dat rossige haar, dat vrolijke lachje, die rode wangen … Het was dat-ie boer en geen voetballer was, anders hadden er waarschijnlijk nog meer vrouwen geschreven. Maar ach, Theo mocht niet klagen. Hij moest zelfs een vriend bellen om ‘m te helpen met lezen. En zijn lievelingskoeken op eten. Want dat had een briefschrijfster ook gedaan. Maar denk je dat ze beloond werd? Neuh. Ze belandde op de twijfel-stapel. En de nee-stapel leek niet ver weg.

Soms is Boer Zoekt Vrouw het wreedste programma op aarde.

Willem

En daar hadden we ook nog Willem. Die man had twee blonde zoontjes met – de rode draad in deze uitzending – schattige brilletjes. Tegenover Yvon klapten ze eens lekker uit de school over hun pa. Dat varieerde van opmerkingen als ‘hij is zenuwachtig’ en ‘hij is bang dat hij niet genoeg brieven krijgt.’

Willem, zo had ik snel door, leek namelijk niet de indruk te willen wekken dat hij een vrouw zocht. ‘Het was toch een beetje een competitie.’ De teleurstelling bleek dan ook groot dat Willem inderdaad niet genoeg brieven had gekregen om door te gaan. 56 brieven had-ie. Niet slecht.

Dat vonden zijn zonen ook. Maar Willem was al afgehaakt. De appeltaart smaakte hem zichtbaar minder. Het leeswerk liet-ie over aan zijn zoons. Die waren veel enthousiaster. ‘Dit valt mij niets niet tegen’, riep één van hen. De schatten. Die twee zijn over pak ‘m beet 15 jaar prima Boer Zoekt Vrouw materiaal. Wedden dat ze meer brieven krijgen dan hun vader?

Bertie 

Ze hadden dit seizoen ook om kunnen dopen tot Boerin Zoekt Vrouw, want eindelijk was er eens een leuke lesbische boerin op zoek naar een vrouw. Deze Bertie had al haar vriendinnen opgetrommeld om mee te helpen met de brieven. Dat mocht ook wel, want ze ontving maar liefst 179 exemplaren. Daar zat ook een yogalerares tussen waarvan haar familie vond dat ze beter op Tom had kunnen schrijven.

En we maakten ook kennis met een ‘in between.’ Dat is geen lesbisch gordijn, maar een lesbo die er net tussen in zit. Niet uitgesproken vrouwelijk en niet uitgesproken mannelijk.  Je mag mij slaan als ik ‘t fout heb begrepen.

Maar goed, deze Bertie had er samen met haar vriendinnen lol in. Zonder al teveel problemen koos ze tien vrouwen uit. Hopelijk zit de in between er tussen.

Janko

En last but not least hadden we Janko. Janko was schattig. En bijzonder. Heel bijzonder. Zo bijzonder dat het leek alsof-ie het niet helemaal op een rijtje had af en toe. Maar lief was hij wel. Hij had een tafel gedekt voor Yvon, wat lekkers gehaald, koffie gezet … Janko zag er ook al uit alsof hij het liefst Yvon mee had willen ontvoeren naar zijn slaapkamer.

Maar Yvon had andere plannen. Zij nam ‘m mee naar een kruidentuin-met-terras. En ach, wat leuk: al zijn brievenschrijfsters waren er ook. Janko zag er op dit moment uit alsof een kopje kruidenthee niet meer ging helpen. De kekke-brillen-brigade ( ja, ook hier waren ze oververtegenwoordigd) zag d’r juist erg kordaat uit. En zo werd het vast nog erg gezellig in de kruidentuin.

Daarna werd ik overigens wreed uit mijn boerenidylle verstoord door vriendlief.  ‘EN MAG DE TV NU OP HET DARTEN?’ riep-ie door de kamer. Want echte mannen, die kijken naar darten. Al weet hij vandaag wel bij de koffieautomaat hoeveel brieven boer Tom heeft gekregen. En of-ie echt zulke blonde stoten heeft uitgekozen. Maar dat zien we volgende week. De kater en vriendlief kijken vast weer met mij mee.

Afbeelding: KRO