Holland’s Next Top Model 2014: aflevering 3: ‘Waar ben ik aan begonnen?’

Twee afleveringen van Holland’s Next Top Model zijn aan ons voorbij getrokken en het wordt steeds leuker met de scherpe opmerkingen van June en het diva-gedrag van Sagal en Aisha. Maar deze aflevering belooft wel heel heftig te worden. Zelfs Fred van Leer houdt het niet droog.

Militaire training
Het begon dan ook lekker voor de meiden. Zij kregen een heuse militaire training in de Van Ghentkazerne in Rotterdam. Dat zegt je misschien niets, maar daar wordt het Korps Mariniers getraind. En da’s geen plek voor zachte eitjes.

Maar wisten die meiden veel. Zij vonden vroeg opstaan al moeilijk. ‘Wat belachelijk’, mompelde diva Sagal. De gezichten stonden helemaal op onweer toen ze hoorden van Fred dat ze hun sportspullen ook mee moesten nemen.

De verrassing was dan ook groot toen de meiden na de aankomst op de kazerne doorkregen waar ze die spullen voor nodig hadden. Om een goed model te zijn moet je namelijk niet alleen fysiek fit zijn, maar ook mentaal sterk zijn. Aan de strenge sergeant-majoor Kramer de nobele taak om dit eens leuk te testen. De meeste meiden vonden ‘m doodeng. Vooral toen Kramer Sagal sommeerde om haar zonnebril af te doen. ‘IK WIL IN JE OGEN KIJKEN ALS IK TEGEN JE PRAAT!’

Sagal begreep er niets van. ‘De zon scheen toch?’

Vooral toen ze hoorden dat ze zich in sneltreinvaart in een kleedkamer in een militaire overal moesten hijsen. En nee, dat was soms niet de goede maat. ‘Het waren net Teletubbies pakken’, lispelde Roos nadien. Sagal vond ‘t gewoonweg verschrikkelijk. Een militaire outfit? Zolang Karl Lagerfeld ‘m niet maakt, vindt Sagal ‘t niets. Holly vond dat iedereen zich niet zo moest aanstellen.

Lekkere nuchtere meid, die Holly.

Maar de pret begon pas. ‘JULLIE ZIJN TE LAAT!’ bulderde Kramer. ‘DAT GAAN WE LATER INHALEN!’ Maar niet voordat de meiden nu in hun groene Teletubbies-pakken rondjes moesten rennen. Lincey kreeg spontaan hyperventilatie. Maar wat bleek? Sergeant-majoor Kramer was een stuk vriendelijker voor leuke blonde meiden dan voor mariniers. Ze kreeg namelijk een heuse peptalk van ‘m die enorm hielp. Lincey vertikte het dan ook om op te geven.

Andere meiden waren wat moeilijker te overtuigen. ‘Ik kan niet meer, ik stop ermee’, liet Aisha de groep op dramatische wijze weten. Holly rolde met haar ogen. ‘Als je de trap op kunt lopen, kan je dit toch ook.’ Maar volgens sommige meiden kon dat niet. Laat staan dat ze zichzelf moesten opdrukken. Twee keer was voor sommige meiden ( ja, we kijken naar jou Aisha) echt de max.

Maar het werd nog veel erger. Want weet je nog, de meiden waren te laat voor de loopoefeningen en dus moesten die minuten ingehaald worden. Kramer had een leuke opdracht voor ze bedacht. De meiden moesten namelijk door een sloot waden en één voor één op een brug klimmen. Dat was namelijk goed voor ‘t groepsproces.

Maar dat kon sommige meiden weinig schelen. ‘We moesten door dat water. Dat was echt kut’, mopperde June. ‘Waar ben ik aan begonnen? Dit was echt een MAJOR grens’, liet Sagal ons weten. Gelukkig waren er ook nog meiden die zonder te zeuren of noemenswaardig hard te gillen de overkant bereikten. We noemen een Nicky of een Holly.

Maar toch wonnen zij niet een prijs ( sieraden van sponsor Zinzi) voor de kandidaat die het meest over haar grens was gegaan. Dat was toch echt Lincey. Ze was zelf ook verbaasd. ‘Die zag ik niet aankomen.’

Nog een grens over
Maar wie dacht dat ze na deze oefeningen even lekker thuis kon uitrusten, had het mis. In hun onderkomen wachtte Fred van Leer op de meiden. Aan de meiden vertelde hij dat ze die dag niet alleen een fysieke grens over moesten, maar ook een mentale grens. Ze moesten namelijk iets kwetsbaars over zichzelf vertellen. En dat had Fred omgedoopt tot ‘als je mij heel goed zou kennen, dan zou je weten dat … ‘

En omdat Fred niet de lulligste wilde zijn, begon hij met het vertellen van zijn eigen verhaal. Fred bleek namelijk in zijn eigen jeugd ontzettend te zijn gepest. De arme Fred schoot bijna meteen vol. ‘Ik dacht: dit wil ik nooit meer!’ De meiden waren nu ook in tranen. ‘Er was meteen een andere sfeer in de groep’, gaf Debbie toe.

Dat zette meiden er toe aan om hun persoonlijke verhalen te vertellen. En dat was nogal wat. Zo vertelde Aisha dat haar ouders al op jonge leeftijd overleden waren en zij zonder familie in een vreemd land – Nederland – was opgevoed. Ook Nicky deed een duit in het zakje, want zij was vreselijk gepest. ‘Ik was altijd het langste en meest onzekere meisje. En daarom wil ik laten zien wat ik kan. Ik wil er alles uithalen wat erin zit.’

Maar ook Sanne bleek het vreselijk te vinden dat haar ouders waren gescheiden en voor Debbie was het afschuwelijk dat ze was opgegroeid zonder vader. En zelfs Holly ( de dochter van de inmiddels overleden artiest en kunstenaar Herman Brood) vertelde dat ze het vreselijk vond dat iedereen een mening had over haar vader. ‘Maar ze weten niet hoe lief hij voor ons was.’ Best opmerkelijk omdat Holly helemaal niet van plan was om iets over haar vader te vertellen.

En zo werden het een paar heftige uren met veel tranen, waterige ogen en brokken in de keel. ‘Ik ben trotser dan een aap met zeven lullen’, riep Fred nadien. De missie was wat dat betreft geslaagd. De meiden waren met recht die dag over een paar grenzen heen gegaan.

En dat is best dapper. Niet iedereen zou zin hebben om voor een camera én een groep mensen die je niet heel goed kent, zo’n persoonlijk verhaal te vertellen. Wij snikten thuis op de bank een beetje mee.

Extreme make-over deel II
Maar sommige meiden moesten de dag erna nóg een grens over. Op haargebied welteverstaan, want het was tijd voor de Extreme Make-over deel II. Nu hadden we al gezien dat onder andere Aisha, Debbie, Holly, June en Nicky een nieuwe coupe hadden gekregen en nu waren ook meiden als Sanne, Allison, Lincey, Roos, Liz en Sagal aan de beurt. ‘Als het maar niet heel kort wordt’, fluisterde Allison.

Ha! Dus wel!

Maar bij de meeste meiden viel het best mee. Zo kreeg Sanne – ‘ik heb mijn haar nog nooit geverfd’- een donkerder kleur haar en knipten ze in Sagal’s haar een boblijn. Beide waren niet ontevreden.

Bij de andere meiden was het resultaat heftiger. Zo ging er een groot deel af van het haar van Liz. ‘Even wennen, maar het is wel gaaf.’ Dat gold ook voor het kapsel van Lincey. Ook zij moest ‘even slikken, maar ik blijf positief.’ Dat vond Roos nou ook. Ook zij moest gedag zeggen tegen haar lange, donkere lokken. In plaats daarvan kreeg ze ook een boblijn. Roos deed haar best om niet te huilen. Al herstelde ze zich later wel.

Maar dat was nog niets vergeleken bij Allison die een kort Hally Berry kapsel kreeg aangemeten. En ja, dat stond fantastisch. Maar daar dacht Allison even anders over toen ze het resultaat zag. ‘Ehm. Niet echt wat ik verwacht had … Schokkend … Even wennen.’ ‘Ik weet precies hoe jij je voelt’, riep Aisha die eerder al lijdzaam moest toezien hoe haar haar werd afgeschoren.

Maar dat was het dan ook. Dit jaar geen huilpartijen of driftbuien vanwege een make-over. ‘Niemand was heel ontevreden’, oordeelde Sanne.

Nou, dat is ook wel eens anders geweest.

In de tussentijd werden de andere meiden – Holly, June, Debbie en Nicky – geïnterviewd door een Britse journalist. Dachten ze. De journalist bleek namelijk een Nederlandse lerares Engels te zijn. Zij wilde aan de hand van een paar vragen hun kennis van de Engelse taal testen.

June had er geen enkele problemen mee. ‘Ik weet dat mijn Engels gewoon heel goed is.’ Debbie was een beetje aan het stuntelen, maar redde zich, terwijl Holly maar amper uit haar woorden kon komen. ‘Maar ik versta Engels wel goed.’ Maar dat was nog niets vergeleken bij Nicky die er niets van bakte. Maar in plaats van dichtklappen, besloot Nicky de antwoorden maar op humoristische wijze te beantwoorden. Nou, lachen was het wel.

Never a dull moment with Nicky. Ofzoiets.

Fotoshoot
En natuurlijk moesten de meiden nu met hun nieuwe kapsels een fijne fotoshoot doen. Nou ja, fijn? In een tuigje boven een auto hangen is natuurlijk geen pretje. Want ja, lees je even mee? In ontwerpen van een Nederlandse ontwerpster ( door sommige meiden ook wel ‘clownskleding’ genoemd) moesten de meiden duidelijk maken hoe kleurrijk en wendbaar de nieuwe Renault Twingo wel niet was.

Nou, doe dat maar eens lekker fashionable in een pijnlijk tuigje. Al hadden de meiden geen keus. ‘Wie niet presteert, gaat niet mee naar New York’, legde Anouk al uit.

Sagal mocht als eerste. En ja, dat vond ze lastig. ‘Je kunt niet bij iemand anders kijken.’ En dus stuntelde ze erop los. ‘Pas op, ik kijk zo in je kruis’, waarschuwde de fotograaf nog. Maar de echte blunder? Ze had haar horloge nog om. Niet dat Sagal dat iets kon schelen. ‘Dat kunnen ze toch weg photoshoppen?’

We hoopten niet dat die nonchalance Sagal duur zou komen te staan.

Ook bij Roos lukte het niet. ‘Ik wil een andere gezichtsuitdrukking zien’, riep de fotograaf nog. Maar dat lukte niet. ‘Je kunt het honderd keer zeggen ..’ verzuchtte de fotograaf tegen Anouk.

Oei, nog een dodelijke opmerking. Als dat maar goed kwam met Roos.

Gelukkig ging het bij June dan wel weer prima en was ook Liz snel klaar. Net als Lincey en Debbie. Met Sanne ging het ook niet slecht. Dat konden we niet zeggen van Allison die last kreeg van spierkrampen. Al was het niet zo erg als bij de uitblinker van vorige week, Aisha. ‘Ik vond het lastig hoor’, zei ze nadien. ‘Het deed pijn en het duurde lang.’

Als dat maar een goede foto opleverde.

Thuis was dan ook iedereen zenuwachtig. Gelukkig was er een promopraatje van Anouk die erop hamerde dat de meiden hun haar goed moesten verzorgen. En met wat moesten ze dat doen? Nou, met de shampoo van de sponsor natuurlijk.

Gaaaaaaap. Maar het was alvast wel een goede training voor de modellen. Hoe lach ik natuurlijk mogelijk op het moment dat ik onzin moet aanhoren of zelf moet aansmeren? De meesten slaagden met vlag en wimpel.

De meiden waren een stuk zenuwachtiger voor de jurybeoordeling. Behalve Sagal dan. Die dacht dat ze nu al naar New York ging ‘en dan hoop ik dat ik niet weer met tien meiden op de kamer zit.’

Jurybeoordeling
Maar het was natuurlijk altijd nog aan Anouk Smulders, fotograaf Dirk Kikstra, modejournalist May-Britt Mobach en de ontwerpster van de kleding van de vorige shoot om te bepalen wie doorging.

June mocht als eerste. De jury was onder de indruk van de foto. ‘Ik zie nu potentieel’, riep Dirk. Ook vond de jury dat haar kennis van het Engels ( ze onthulden tot consternatie van de meiden toen pas dat de journaliste een lerares Engels was geweest) uitstekend was. ‘Jij mag door’. Ook Debbie’s foto was prima. ‘Een stickertje van de jurf’, grapte May-Britt Mobach.

Aisha kreeg daarentegen veel kritiek te verduren. ‘Ik ben een grote fan, maar je was teleurstellend’, oordeelde Dirk. ‘Wat was je daar aan het doen? Spijkerpoepen?’ vroeg May-Britt nog. Maar toch kreeg Aisha nog een kans. Zij mocht mee naar New York.

En Nicky? Haar foto was fantastisch. Dirk was blij. ‘I LOVE THIS!’ En Anouk? ‘Je Engels tijdens dat interview was minder, maar met je humor kom je een heel eind. Ik denk dat je New York keivet gaat vinden. Je mag mee!’ Die lieverd van een Nicky wist niet hoe ze het had.

Ook Sanne mocht ( ‘ondanks die benen op die foto’) mee. En Allison? Haar foto was niet heel bijzonder. ‘There’s nothing in the face’, merkte Dirk op. Toch mocht ze mee. Allison schreeuwde het uit van blijdschap. ‘THANK GOD IT’S ALIVE!’ riep Anouk. ‘Deze houding wil ik ook zien in New York.’ En wij ook.

Ook van Liz was de jury nog niet onder de indruk. ‘Je wordt in het diepe gegooid en je moet leren zwemmen.’ Toch mocht ze mee. Net als Lincey. ‘Er staan daar een aantal meiden daar’, legde Anouk uit. ‘Dat zijn haaien. Bereid om jouw plek meteen in te nemen. Wat ga jij eraan doen?’ Lincey gaf het goede antwoord. ‘Terug vreten.’ En dus mocht ook Lincey mee.

Maar daarna kwam Sagal. En vergeleken bij Sagal kreeg Aisha nog een – we zitten al bijna in NYC- ‘nice treatment.’ ‘Ik weet niet wat je nu verkoopt’, merkte Dirk op. Maar het allerergste? Ze had haar horloge nog om tijdens de shoot. ‘En dat is niet respectvol en ongepast’, oordeelde May-Britt.

Sagal was dan ook één van de twijfelgevallen die misschien niet mee mocht.

Dat gold ook voor Roos. Je weet wel, da’s de Benjamin zonder gezichtsuitdrukking. En ook dat maakte haar tot een twijfelgeval. Het was dan ook de keuze tussen de diva en de benjamin. Wie mocht niet mee?

Nou, verrassing? Ze mochten beide naar huis. Roos bleef er redelijk kalm onder. ‘Ik kan altijd nog naar New York.’ Al was Roos nu wel meer bescheiden. ‘Ik heb nu wel geleerd dat er bij model zijn meer komt kijken dan alleen maar mooi zijn.’ En Sagal? Die baalde dat ze zich ‘met haar kleine maat’ zich nu niet kon bewijzen in New York.

Maar hé, New York heeft al genoeg diva’s. Bye bye Sagal. We zullen je missen. Want een aanwinst voor het programma? Dat was ze dan weer wel met dat diva-gedrag.

En volgende week?
Volgende week vertrekken de meiden naar New York. Daar ontdekt Nicky wat een skyline is, komen ze erachter hoe hard het eraan toe gaat op castings en is Lincey in tranen.