We moesten er even op wachten, maar eindelijk begint Holland’s Got Talent weer. En hoewel juryvoorzitter Gordon zelf vindt dat het programma vorig jaar al de top bereikte door winnares Amira, gaan we dit seizoen vrolijk door. Want er zijn heus nog genoeg vermakelijke acts. Echt waar.
En Holland’s Got Talent knalde er meteen lekker in. Je weet hoe het gaat: drie juryleden in een zaal met publiek beoordelen de audities. Niet goed genoeg? Dan drukt de jury op een grote rode knop. Drie keer gedrukt, dan ben je er sowieso uit … Niet gedrukt? Dan is de kans vrij groot dat je doorgaat naar de volgende ronde. Tenzij je zo goed bent dat je meteen een Golden Ticket krijgt. Dan mag je door naar de liveshows …
TP4Y
Als eerste act zagen we een vierkoppig meidengroepje dat nog maar twee weken bij elkaar was. ‘We willen lekkere muziek maken waar mensen op kunnen dansen. Niet geschoten is altijd mis’, zeiden de meiden. ‘We willen ook graag overbrengen aan alle meiden dat je zelfverzekerd mag zijn.’
Muziek met een boodschap. Prachtig.
De juryleden waren onder de indruk. Vooral van ’t feit dat de meiden nog maar twee weken bij elkaar waren. ‘Wat doen jullie jezelf aan?’ vroeg Chantal nog. Nou, helemaal niets, want die meiden bleken de sterren van de hemel te zingen. En nog leuker? Ze konden nog dansen ook.
De Nederlandse Destiny’s Child is opgestaan.
Chantal ging er zelfs van staan. Net als Gordon. En wat zagen we? Zelfs Dan Karaty werd er enthousiast van. Het publiek stond op de stoelen. ‘Twee weken bij elkaar en dan dit doen? ARE YOU KIDDING ME?’ riep Gordon nadien. Dan was ook enthousiast. ‘Dit voelde zo authentiek. Nederland is klaar voor een nieuwe meidenband.’
De jury was er zo van onder de indruk dat de meiden een Golden Ticket kregen. Rechtstreeks door naar de liveshows. Niet slecht voor zo’n jonge groep …
Thijs
Toen een kandidaat van een geheel andere orde. En dat was de dertigjarige Thijs. ‘Kun je me goed horen?’ riep-ie nog. ‘We kunnen je ook goed zien’, vond Gordon die Thijs er goed uit vond zien voor iemand van dertig jaar. In Gordon’s ogen ben je dan blijkbaar al bejaard.
Maar Gordon’s gezicht was onbetaalbaar toen-ie hoorde dat Thijs ging paaldansen. ‘Ik wil laten zien dat het ook heel mannelijk kan zijn voor heteromannen. Je moet wel flink een man zijn om dit te kunnen doen.’
For the record, deze passie deelde hij met z’n vriendin. Dat is vast heel gezellig thuis.
Vooral toen we het afgetrainde lijf van Thijs zagen. Gordon kreeg het trouwens daar ook heel warm van. En zijn paaldansact had inderdaad weinig te maken te maken met erotiek, wel alles met acrobatiek. ‘It’s pretty cool’, riep Dan Karaty. En dat was het. ‘Zo Thais heb ik het nog nooit gegeten’, riep Gordon. En hoewel Chantal het niet geil vond, vond ze toch dat hij doormoest.
En dat mocht Thijs van ons ook.
Francisca en haar honden
En daar was Francisca. Zij zat met haar twee keffertjes haar optreden af te wachten. En nee, het werd geen dierenact, dachten we. Wel ging Francisca een nummer zingen uit de musical Tarzan. Tot bleek dat de honden wel meededen. ‘Ik verkleed ze als karakters uit Tarzan.’
Francisca was dan ook dol op honden. Ze bleek zelfs een chihuahua-fotograaf. Correctie: een zingende chihuahua-fotograaf. De juryleden moesten vooral lachen om de verklede hondjes. ‘Poor dogs.’
Maar Gordon moest daarna echt lachen toen Francisca vertelde dat haar hondjes Luna en Chanel ook meegingen naar haar sprookjesfeesten en chihuahua-evenementen. Gordon vreesde het ergste. ‘Je bent toch niet Wendy van Dijk?’
Gelukkig had Francisca wel cadeautjes meegenomen voor de jury. Gordon kreeg duivelsoren, Chantal een tiara en Dan een kabouterpuntmuts. Toen had ze nog geen noot gezongen. Maar toen ze eenmaal zong, bleek dat een heuse happening. Met een hond in haar armen gaf ze alles. De jury lag dubbel.
De lieverd begreep trouwens niet dat ze daarna niet doormocht. ‘Was mijn zang niet goed genoeg?’ Ze wilde stiekem nog een nummer doen. Dat mocht niet van Gordon. ‘Ik denk dat geen hond geïnteresseerd is.’
Maar Gordon was toch wel te overtuigen. En dus zei hij ja, Dan zei nee en Chantal? Ook nee. ‘Ik moet jou beschermen voor alles dat komt.’
En Francisca? Die voelde zich na afloop voor schut gezet. ‘Ik wil eigenlijk wel terugkomen en een ander nummer zingen’, riep ze tegen Robert ten Brink. En wat deed onze presentator? Hij ging vragen of dat nog mocht. Nu wilde ze een nummer ‘als zichzelf zingen.’
Gordon drukte meteen weg. Francisca stopte. ‘Je had ook door gekund.’ En dus begon Francisca weer te zingen. De jury lag wéér dubbel. En nee, ze mocht ook nu niet door. Goddank. Doe ons dan maar die chihuahua’s.
>> En hier kreeg ze een tweede kans
Yasmin en Abby
En daarna hadden we even een snottermomentje. Abby en Yasmin waren twee schattige meisjes van 9 en 10 in schattige roze jasjes die gingen dansen. Maar die dans had nog een speciale betekenis, want Yasmin’s vader was als militair uitgezonden naar Zuid-Soedan. Yasmin barstte in tranen uit toen ze daarover vertelde op het podium.
‘Ik moet er even naar toe’, zei Chantal Jansen resoluut, stapte het podium op en troostte Yasmin. De moeders van de twee meiden snotterden in de coulissen mee. Wij thuis trouwens ook.
Gelukkig was de dansact allesbehalve depressief. Chantal en Gordon dansten vrolijk mee. ‘Ze zijn goed!’ riep Gordon. En dat waren ze. Van Chantal kregen ze een staande ovatie. ‘Zodra de act begon, zag ik geen tranen meer, maar een act. Voor jullie leeftijd groot respect.’ Daar was Dan Karaty het mee eens. Hij was nog onder de indruk van dansniveau ook.
En dus mochten ze hartstikke door.
Léon
En herinnerden we opa Piet nog uit vorig seizoen? Nou, dit seizoen hadden we weer een tachtigjarige. En dat was de 81-jarige Spaanse Léon die al jaren in Nederland woonde. Vooral omdat hij getrouwd was met een Nederlandse vrouw die een paar jaar geleden overleden was. ‘Dat is werkelijk een slag in je leven.’
We wilden nu al een arm om Léon heenslaan.
Op het podium vertelde hij over zijn vrouw, dat hij van haar hield, maar dat ze er niet meer was. Wel zong hij een nummer voor haar. En voor ons. Een nummer van Charles Aznavour welteverstaan. Hoe romantisch wil je het hebben.
En het werd allesbehalve een depressief optreden. Léon swingde en flirtte erop los. En zijn zang? Die was prima. Passioneel zelfs. Hij werd beloond met een staande ovatie van de jury én het publiek.
Zo willen we allemaal wel 81 worden.
Hij maakte zelfs zo’n verpletterende indruk dat hij een Golden Ticket kreeg. Meteen door naar de liveshows. En dat was al de tweede van deze eerste aflevering. Gefeliciteerd Léon.
Richard de Vries
Ach, en daar was natuurlijk de onvermijdelijke imitator. Dat was dit keer Richard. Die deed ‘het laatste stukje uit een voorstelling van Jochem Myer – waarin hij allemaal Bekende Nederlanders nadoet – na.’ Om het allemaal een beetje op te leuken waren zijn typetjes dit keer verklede paspoppen.
Ze zagen er doodeng uit.
Gordon drukte ‘m meteen weg toen-ie de poppen zag. ‘Oh my god’, riep Gordon. Zoals een andere kandidaat Tim in de coulissen al zei: ‘Gordon houdt daar helemaal niet van.’ En wij ook niet. Richard was helemaal niet grappig. ‘Oh, Richard, Richard. Het was echt erg slecht. Dit moet je in huiselijke kring doen. Met de deur dicht’, riep Gordon.
En dan te bedenken dat-ie de poppen speciaal voor de show had gemaakt … Hopelijk vonden zijn familie en vriendin de poppen leuker.
Roelof Speelman en opa
En naast de imitatoren heb je natuurlijk ook altijd poppenspelers. Dat was dit keer was ‘t Roelof – ‘ik begeleid poppen’- Speelman die de pop Opa had meegenomen. Opa maakte alleen maar flauwe grapjes. Eigenlijk was Opa gewoon niet heel erg grappig.
En dus werd opa afgeserveerd.
Tim uit Pingjum
Eindelijk was de twaalfjarige Tim uit Pingjum aan de beurt. ‘Ik ga comedy doen.’ Gordon was sceptisch. ‘Ik hoop dat je beter bent dan de twee acts daarvoor. Dat is ook niet zo moeilijk.’ Gelukkig vond Gordon Tim’s haar wel heel cool.
Maar stiekem was deze Tim best komisch. Hij werd dan ook niet weggedrukt. ‘Jullie waren fantastisch. Ik was geniaal!’ Een veelbelovend begin voor een jongen die ‘acteur en presentator’ wilde worden. Al vond Gordon het vak van presentator niet écht een vak. ‘Toch, Robert ten Brink?’
Dan Karaty vond ‘m echter ‘nog niet ver’ genoeg. Gordon vond van wel en nadat Tim beloofde dat hij de volgende keer aan Chantal beloofde ‘wat meer van zichzelf te laten zien’, mocht hij toch door.
Mechanical Minds
Vervolgens kregen we totaal iets anders. Dat waren drie robotachtige dansers. ‘Wij zijn de Mechanical Minds en wij gaan een dansje opvoeren’, zei één van hen op robotachtige wijze. Ja, ze zaten helemaal in hun rol. ‘We komen van Robotron. Wij zijn al tien lichtjaren bij elkaar.’
‘Ja, ik denk dat we maar moeten beginnen’, riep Chantal aarzelend. Wat moest dit worden?
Maar hun dans was dan wel heel goed. ‘It’s good’, fluisterde Dan halverwege al tegen Chantal. Zelfs Gordon vond het ‘mooi.’ En warempel na het optreden, zagen we zowaar de mensen achter de act. Dan was lovend. ‘Jullie kunnen zo goed dansen, maar jullie moeten nog wel werken aan je optreden.’
Dat beloofden ze. Gevolg? The Mechanical Minds mochten door. Op naar Robotron.
Barbara
We vreesden daarna het ergste met Barbara. Zij ging moppen vertellen. ‘Mensen aan wie ik moppen vertel, moeten altijd lachen.’ Eh. Barbara, dat zegt niets. Gordon had er ook geen zin in. ‘Oh nee!’ Al was-ie dan wel weer een voorstander van Barbara’s voornemen ‘dat er in Nederland meer gelachen moet worden.’
Een probleem? Niemand lachte na de eerste grap. Een mooi moment voor Dan om haar weg te drukken. En Gordon? ‘Barbara, dit moet je thuis doen. Met een slok op. Maar dit moet je nooit weer op een podium doen.’
Nee, Barbara had de lach niet aan haar kont hangen.
Kid Infusion
We misten al een dansgroep, maar gelukkig was daar dansgroep Kid Infusion. Die groep werd geleid door de negentienjarige Stefan die al vanaf z’n negentiende zijn eigen dansstudio runde. Robert ten Brink was vooral heel benieuwd naar wat de dansers goed konden. ‘Hiphop. We zijn laatst Europees Kampioen geworden.’
Nou, dat beloofde wat.
Al was Dan Karaty niet onder de indruk dat ze maar twee uur per week trainden. Toch viel de uitvoering ‘m alleszins mee. ‘Keep this going! Absolute yes for me.’ En dus was het drie keer een ja.
Eindelijk, een dansgroep door. De hoogste tijd.
Scott de jongleur
Voor de afwisseling was er de veertienjarige jongleur Scott die een act deed met stuiterballen. De lieverd wist waar hij het over had, want hij werkte al deels in een circus. Wij waren benieuwd. Gordon ook. ‘Dat gaat toch alle kanten op?
Wij waren vooral gefascineerd door de enorme oranje bril van Scott. Gelukkig was-ie erg bijdehand. ‘Ik ben al 32 jaar bezig met stuiterballen’, riep Gordon. ‘Maar dat schiet niet op.’ ‘Ik geef je wel een keertje les’, riep Scott.
Maar eerlijk is eerlijk, Scott kon wel uit de voeten met die stuiterballen. Heel spannend was het niet, knap was het wel. Dat vond Gordon ook. ‘Maar je act moet wat groter. Dan geloof ik wel in je.’ Dan ook. Hij zei als eerste ja. Net als Gordon en Chantal. ‘Maar wel aan de act werken hè?’
Nedra
En daar hadden we de 42-jarige goedlachse Neutra die samen met zijn zoon zijn optreden afwachtte. Ooit had zijn vrouw ‘m aangezet om professioneel zanger te worden. En nu wilde hij graag rondkomen van de muziek. ‘Hopelijk gaat dat na Holland’s Got Talent gebeuren.’ En na een boks van zijn zoon ‘wilde hij nu iets moois neerzetten.’
Maar Nedra zong dan ook graag feelgoodmuziek. ‘Mijn eigen nummers’, vertelde hij aan de jury. Dit keer zong hij ‘Kom op, ik doe het.’ Dat had een goede vriend voor ‘m geschreven na het overlijden van de vrouw van Nedra. ‘Jeetje man, wat heftig’, zei de jury. Nedra werd er stil van. De jury ook. ‘Wat ontzettend sterk dat je hier na een jaar al staat.’
‘Maar ja, je moet door’, zei Nedra. ‘Ik heb drie kinderen. De volgende dag gaat weer door.’ Maar het gaf het nummer wel een extra lading. En Nedra kon nog zingen ook. Gordon kreeg er waterige ogen van. Wij trouwens ook.
En voor de zoveelste keer die avond pakten we de zakdoekjes.
De jury was onder de indruk. Vooral toen zijn zoontje na afloop het podium opliep. ‘Ik heb hier ontzettend veel respect voor. Ik vind het ook een leuk nummer’, zei Chantal. Daar sloten de andere juryleden zich bij aan. ‘ABSOLUTELY YES!’ riep Dan.
Dus mocht Nedra door. Ah, daar was z’n vrouw vast trots op geweest. ‘Ik had graag gezien dat ze het mee had kunnen maken’, zei Nedra. Hij schoot vol. En wij ook.
En volgende week? Als we de promo mogen geloven, zien we dan een aantal héle goede acts. Tot dan!
Afbeelding: RTL.nl
Hebben jullie ook zo gelachen om mijn optreden? Volg me dan op Twitter @franciscatweets @YouTube Huil niet om mij Argentina http://youtu.be/fhmoMqo6AJw en Jij woont in mijn hart http://youtu.be/_wooJgNM2-k #HGT
Bestel mijn CD Francisca Als ik kon Toveren via http://www.glamourdogs.nl
Groetjes,
Francisca