‘Zullen we naar het Tassenmuseum gaan?’ opperde laatst iemand die ik via Twitter ontmoette en inmiddels hard op weg is om een vriendin te worden. Zij woont nog steeds in mijn oude hometown Amsterdam en aangezien ik die dag daar met haar afgesproken had, stelde ze dus voor om naar dat museum te gaan. Ze had niet met een beter plan kunnen komen …
Het Tassenmuseum
Ondanks mijn liefde voor tassen was ik namelijk nooit in Tassenmuseum Hendrikje geweest. Al had ik er mooi wel goede dingen over gehoord en gelezen. Vooral omdat het museum nu is ondergebracht in een prachtig grachtenpand en ook nog eens aan leuke tijdelijke tentoonstellingen doet.
Het werd die dag Het Tassenmuseum.
>> Meer over het het ontstaan van het Tassenmuseum
Een museum over tassen?
Stiekem was ik erg blij dat ik samen met die vriendin ging, want mijn eigen vriend zou ik nooit, maar dan ook nooit, mee kunnen slepen. Niet alleen omdat vriendlief vindt dat ik veel teveel tassen heb en het overdreven vind dat ik nog meer tassen aan de collectie toevoeg, maar ook omdat hij het belang van het museum niet inziet. Wie wil er in godesnaam naar een museum over tassen?
Nou, ik dus. En met mij vele vrouwen, want het was druk. Met vrouwen. Ik heb twee mannen gespot, om precies te zijn. De één bleef braaf in de bijbehorende – erg chique – lunchroom zitten terwijl de ander daar bleek te werken.
Ik bedoel maar.
Historie
Maar dat mocht de pret in ‘t geheel niet drukken. Integendeel zelfs. Keurig begonnen we op de bovenste verdieping waar de geschiedenis van de tas begon. Daar waren allemaal oude tasjes, portemonnees en ander historisch spul verzameld.
Reuze interessant.
De klassiekers onder de tassen …
Maar een etage of wat lager begon het pas écht interessant te worden: daar stonden klassiekers als de Birkin van Hérmes, de 2.55 tas van Chanel ( financieel gezien totaal onbereikbaar, maar een classic), de Baguette van Fendi, de Bayswater van Mulberry en tassen van Louis Vuitton, Prada, Vivienne Westwood, Balanciaga en Viktor & Rolf.
En ja, ik herkende ze allemaal. Ja, zo erg ben ik. Je kunt je voorstellen hoe ik me voelde: ik was beland in de tassenhemel. Het was fantastisch. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik hoopte dat ze nog meer van dit soort tassen zouden hebben, maar dat was helaas niet zo. Toch, je hoorde mij bepaald niet klagen.
Vooral niet omdat er een tentoonstelling was over koffers en andere reisbaggage. De chique hutkoffers van Louis Vuitton waren niet aan te slepen. Al waren de bling bling ontwerpen van Viktor & Rolf voor Samsonite favoriet.
Barbie!
En onze harten begonnen nog sneller te kloppen van een tijdelijke Barbie-tentoonstelling. In samenwerking met een Barbie-verzamelaar stonden daar bijzondere limited edition Barbie’s in fantastische jurken, in hippie-uitdossingen of in een Formule 1 racepak. Mijn oude obsessie voor Barbie kwam weer bovendrijven. Even voelde ik me weer acht.
Al realiseerde ik me al snel dat tassen nu de plek van Barbie’s hadden ingenomen. En dat is niet erg. Er is alleen maar één probleempje: ik werd vreselijk hebberig van die tassen. Alleen hangt aan die tassen wel een prijskaartje. Misschien toch maar even sparen. Ga ik anders in die tussentijd wel weer naar het Tassenmuseum met die vriendin. Maar wie weet heeft ze dan weer een ander fantastisch plan. Hopelijk heeft dan weer met tassen te maken …
Je vindt Tassenmuseum Hendrikje op de Herengracht 573 in Amsterdam
Afbeeldingen: Daniëlle Spoelstra
Geef een reactie