Vorige week zagen we al in Boer Zoekt Vrouw Internationaal dat Jos onverwacht voor Saskia koos en dat Johan ervan doorging met Ingrid H. Zij gaan deze week op citytrip. Jan eindigde op met lege handen nadat Judith besloot dat ze hem niet zag zitten. Nu staan Wim en Aletta voor hun keuzemoment. Wie gaan ze kiezen?
Wim kan kiezen uit Janne en Evelyne. En zoals we vorige week al merkten, pakte Wim wel erg vaak die hand van Janne vast. Evelyne leek er een beetje bij te bungelen. Janne zou de meest logische keus zijn …
En dan hebben we ook nog Aletta op Bonaire. Kandidaat Jan is al zo slim geweest om – weliswaar op een zweverige manier – uit te spreken wat hij voor haar voelt, terwijl de gevoelige Patrick nog een beetje lijkt te twijfelen. En dus gaan we voor Jan.
Al weet je dat natuurlijk nooit helemaal zeker in Boer Zoekt Vrouw. Zeker niet in de internationale editie.
Om maar even met de deur in huis te vallen? Ik zat er naast. Hartstikke naast. Dat begon al bij Aletta …
Aletta was namelijk voor het keuzemoment nog aan het dubben. Ze lag lekker een beetje te soezen in de hangmat. Patrick en Jan deden de gebruikelijke klusjes. Same old, same old. Zo leek het. ‘We zijn alle drie om elkaar heen aan het draaien’, vertelde Patrick. Jan vond het gewoon ‘een spannende dag.’
Gelukkig was Yvon er om met de mannen te praten. Volgens Jan was er wel degelijk sprake van gevoel. ‘Dat komt omdat we het gevoel niet toelaten.’ Yvon werd gek van zoveel wazigheid van Jan. ‘Wat is hier nu zo moeilijk aan?’
Ook Patrick pakte ze hard aan. ‘Had er gezoend moeten worden?’ Dat vond Patrick van wel. Maar ja, volgens Patrick ging het stapje voor stapje.
Grote vraag is of Aletta überhaupt wel een stapje naar voren wilde. Nee, natuurlijk niet. Aletta wilde alleen maar hulpjes, geen relatie. Maar blijkbaar waren de klusjes allemaal gedaan, want Aletta wilde uit de sneltrein stappen, zo vertelde ze aan Yvon. ‘Wat wil je zeggen?’ riep Yvon. ‘Ik wil geen keuze maken.’ Aan Yvon de keus om lekker te pushen, ‘Als ik dadelijk met twee mannen in het vliegtuig zit, jij geen spijt krijgt.’ Maar Aletta dacht van niet.
Maar ja, toen moest ze het nieuws nog vertellen aan de heren. ‘Kan ik ook alleen op citytrip?’ grapte Aletta. ‘Dat kan niet hè?’ Jan barstte in lachen uit. ‘Maar het komt er wel op neer’, riep Aletta. Toen begon ze een moeilijk verhaal over ‘hoe ze in een proces zat, de deur op een kier stond en hoe de mannen hadden meegeholpen.’
Jan en Patrick keken haar stomverbaasd aan. Vooral toen ze doorkregen dat ze beide naar huis gingen. Flabbergasted was het goede woord. Wel hadden ze snel hun spullen ingepakt.
Patrick besloot nadien nog maar even bij Aletta te buurten. ‘Ik heb behoefte aan mijn eigen ruimte’, riep Aletta. Gelukkig had ze nog een geruststellende boodschap voor Patrick. ‘Ik kom jullie echt uitzwaaien.’
Dat deed ze. Patrick gaf haar nog een knuffel. ‘Bedankt voor dit avontuur.’ Jan was zichtbaar geëmotioneerd. ‘Ik vind jou heel mooi.’ En daarna lieten de mannen Aletta achter. Aletta keek opgelucht. Alle klussen waren opgeknapt, ze kon gewoon weer lekker knuffelen met haar geiten en lekker alleen naar het strand.
Totaal kansloos. Ongetwijfeld een reuze leuke meid, maar geen idee waarom zij meedeed aan Boer Zoekt Vrouw.
Wim
En wat schetste onze verbazing? Na een nachtje slapen wilde Evelyne toch blijven. ‘Ik had gisteravond een beetje slecht moment.’ En dus zag ze zichzelf daar toch rondlopen. Net als Janne. ‘Ik voel me lekker hier. Het landschap, Wim …’
Maar toch hadden de beide vrouwen geen idee wie Wim zou kiezen. Zelfs Janne was onzeker. ‘Wim moet het doen.’
Al was ze wel een stuk zekerder in het gesprek met Yvon Jaspers. Ja, ze wilde in Tanzania blijven en ja – ze was verliefd op Wim. Maar dat gold ook voor Evelyne die zelfs al had gezoend met Wim. ‘Maar daar verbind ik geen conclusies aan. Misschien heeft Janne ook wel met hem gekust.’
Maar wie koos Wim? Dat was de grote vraag. ‘Twee vrouwen vinden jou leuk en de rest is onzeker’, vroeg Yvon. ‘Dat heb je goed gedaan!’ Wim knikte. ‘Ik heb het mezelf moeilijk gemaakt. Ze zijn alle twee leuk. Eentje zal ik veel pijn doen.’ En ook op Yvon’s vragen liet Wim ons twijfelen. Op de ene vraag antwoordde hij Janne, op de ander weer Evelyne. ‘Ik kan met beide overweg.’
Wim werd er emotioneel van. ‘Het is lang geleden dat je dit gevoel had hè?’ riep Yvon. Dat zorgde voor een tranenvloed bij Wim. ‘Misschien wel langer dan we dachten!’ maakte Yvon ze het nog net wat erger. ‘Maar ze is er weer!’ riep Yvon blij. Wim bleef er bijkans in hangen.
Toen wisten we nog steeds niet wie het werd.
Gelukkig kwam de uitslag snel. Het was – en dat was heel verbazend- Evelyne! Zij was perplex. En wij ook. Zij kroop meteen op de tafel om met Wim te knuffelen. Janne’s gezicht stond somber. Nadien begreep ze het ook niet.’Evelyne is een leuke meid. Ook. Maar ik begrijp het niet.’ Maar Janne bleef wel lief. ‘Ik hoop echt dat ze gelukkig worden. Maar ik hoop dat er voor mij ook ooit eens iets is.’ Ook hier bleef Yvon optimistisch. ‘Ik denk van wel!’
We kregen een brok in de keel van zoveel verdriet.
Wim had het ook moeilijk na het afscheid van Janne. En wie was daar om Wimpie te troosten? Dat was Yvon. ‘Wimpie!’
Maar het leed was snel geleden, want Wim en Evelyne gingen er ook een paar dagen tussenuit in een nationaal park. We zagen een zwemmende Wim en Evelyne, giraffes, wat olifanten en Wim en Evelyne die samen op safari gingen.
Gevolg? We keken minutenlang naar een olifant. Gelukkig was Wim er om Evelyne een snelcursus hoe-werkt-het-in-een-nationaal-park te geven. Gelukkig werd er nog gezoend. En gelachen toen bleek dat ze buiten met een fles bubbels naar de zonsondergang zouden kijken en er zouden slapen.
‘Ik vind het heel mooi’, riep Evelyne. Maar soms ging Wim iets te ver, vond Evelyne dan. ‘Dan pakt hij weer mijn hand vast en dat benauwt me’, riep Evelyne. ‘Ik geloof best dat we een relatie hebben. Maar ik ben niet zo van dat hoteldebotel … Dat heb ik gewoon niet.’
Was dat een goed teken? Of een slecht teken?
In ieder geval zaten ze wel lekker buiten ‘s avonds. Al voelde Evelyne zich niet senang dat ze hyena’s op de achtergrond hoorde. ‘Die komen hier niet’, riep Wim. Maar Wim concentreerde zich vooral op Evelyne. ‘Ik ben na twee dagen wel een beetje verliefd.’
En Evelyne? Zij beweerde dat ze nog graag een relatie met Wim wilde opbouwen en voerde zowaar een gesprek met hem over de toekomst. We hielden ons hart beet …
Johan
Ingrid H. en Johan gingen op citytrip naar Kopenhagen. Johan kon intussen in de auto een tukje doen. ‘Daar heb je wel gemak van.’ In het zonnige Kopenhagen worstelden Ingrid en Johan met het openen van hun hoteldeur.
Maar dat werd allemaal goedgemaakt door het bubbelbad. Dat vonden ze leuk. Maar ze vonden vooral elkaar leuk. ‘Het voelt vertrouwd’, vond Ingrid. ‘Het voelt allemaal zo gemakkelijk. Dat had ik niet verwacht’, zei Johan. ‘Alsof je al twintig jaar samenwoont.’
En dat vond Johan een goed teken.
’s Avonds lieten Ingrid en Johan in een restaurant de kurken knallen. Want dat vond Ingrid lekker. En zij bestelde ook meteen voor ‘m. ‘Zij weet wat ik lekker vind’, riep Johan. ‘Ach, die jongen vindt alles lekker’, dacht Ingrid.
Kortom, Ingrid is de moeder die Johan altijd al gewild had.
Maar het belangrijkste was de relatie. ‘Samen is niet alleen. We hebben allebei die arm nodig’, riep Ingrid. En dan ga je dus letterlijk arm in arm de toerist uithangen in Kopenhagen. ‘Nou, nou, nou,’ riep Johan. ‘Wat een circus hier in de stad.’
Dat constateerde Ingrid ook al. ‘Ik denk niet dat dit zijn ding is.’ Dan kende ze Johan nu al goed. ‘Liever thuis. Hier in een dergelijk stad …’ Maar het werd Johan allemaal teveel toen hij eraan dacht dat Ingrid na de trip toch weer naar Nederland moest. En ja hoor, Johan barstte in tranen uit. ‘Ik kom wel weer’, riep Ingrid. Maar Johan wilde gewoon dat ze bij ‘m introk.
En daarna? Johan was gewoon opgelucht dat hij weer thuis was. ‘Die stad hoeft van mij niet.’ Ingrid daarentegen … Zij bleef nog een paar dagen. ‘Ik ga jou een kusje geven’, riep Johan. Gelukkig stopte de camera daarna. Meer konden we niet aan.
Saskia en Jos op citytrip
En ook Saskia en Jos hadden het gezellig op hun citytrip. Al zoenend en knuffelend maakten ze een strandwandeling. De romantiek droop ervan af. ‘Ik vind dit een topweekend’, verzuchtte Jos.
Zelfs toen ze de hoogste duin moesten beklimmen was het gezellig. ‘Dit voelt een stuk beter dan vorige week’, riep Jos. Nu mochten namelijk zijn gevoelens de vrije loopt laten. En daarom hadden ze het meteen over de toekomst.
En daarna? Daarna renden ze hand in hand naar beneden. Net als in de film.
Al werd het wat minder romantisch voor Saskia toen ze samen oesters moesten eten op een bootje. Jos smikkelde ervan. Maar Saskia gruwde ervan. Al probeerde ze het wel. Jos maakte het niets uit. ‘Als ze maar bij me is, dan vind ik het goed.’
En dus gingen ze ’s avonds gezellig uit eten. Ze hadden meteen maar een ernstig gesprek over de toekomst. Saskia wilde eerst nog wat dingen afmaken. ‘Wil je op mij wachten.’ Dat wilde Jos wel. Want volgens Jos had hij de persoon van zijn leven gevonden. En ook Saskia was verbaasd ‘dat ze zo verliefd zou kunnen worden.’
Echt, deze twee komen in aanmerking voor ‘Most Happy Couple EVER.’
Maar hoe was het drie maanden later met de boeren?
Aletta beweerde later dat ‘de deur niet weer helemaal dichtging, want als ik de volgende keer wel iemand tegenkom, ik mezelf niet helemaal verlies.’ En daarna ging ze nog even door. ‘Ik zou nu echt wel een relatie willen. Dat vind ik toch wel een behoorlijke stap.’ Het is Aletta gegund, maar we hebben d’r een hard hoofd in.
Ingrid en Johan woonden inmiddels samen. Johan was gelukkig. Want ja, hij was niet alleen. Maar aan de lachende gezichten te zien, was er meer aan de hand. Johan en Ingrid waren domweg dolblij. De liefdesbaby volgt binnenkort. Denken we.
En met Jos? Saskia werkte nog steeds in de Ardeche, maar het was nog steeds aan tussen de twee. Twee keer per dag belden ze. En de toekomstplannen waren groots. Saskia had werk gevonden in de Dordogne, Jos ging op zichzelf wonen en Saskia zou daar bij intrekken. Happily ever after. Dat zou leuk zijn.
En Jan? Hij had inmiddels een paar vrouwen uit de andere brieven gekozen. Zijn zus dwong hem om een van die brievenschrijfsters te bellen vanuit Canada. Dat deed-ie. ‘Misschien kunnen we afspreken op de Boer Zoekt Vrouw Afterparty,’ stelde hij voor. De brievenschrijfster was stomverbaasd, maar ze stemde wel toe. Nu hopen dat Jan zich goed gedraagt.
En Wim? Hij zat in Tanzania … met Evelyne. Zij was er namelijk al een paar weken. Ze waren zelfs van plan om in een ander huis te trekken. ‘Ik ben helemaal gek op hem’, riep Evelyne. ‘Ik hoop dat het zo blijft!’ Is Evelyne toch blij met Wim. Fijn. Een héle opluchting.
Drie van de vijf boeren gelukkig. Geen slechte score. Benieuwd hoe het volgend seizoen gaat, want dan komt er weer een nieuw seizoen van Boer Zoekt Vrouw. Maar dan in Nederland. Tot dan.
Geef een reactie