Als je van houdt van tentoonstellingen over mode, dan moet je natuurlijk naar Chanel: De Legende in het Gemeentemuseum in Den Haag. En ook al voldeed-ie niet helemaal aan de verwachtingen, de tentoonstelling was wel degelijk de moeite waard.
Net als de vorige keer ging ik weer met mijn modeminnende vriendinnetje Y. Heeft net als ik al veel tentoonstellingen aan zich voorbij zien trekken en dat maakt ons soms een beetje verwend. Geven we meteen toe.
Tip
Met hoge verwachtingen gingen we dan ook rond ‘t middaguur op zaterdag naar Chanel: De Legende toe. Goede beslissing, want een tip? Als je in het weekend naar deze tentoonstelling gaat, ga vooral ‘s ochtends of rond het middaguur. Vanaf een uur of half twee wordt het druk. Heel druk.
Een icoon
Ook dit is namelijk weer zo’n populaire tentoonstelling. Geen wonder, want Coco Chanel was een heus icoon. Niet alleen heeft ze ongelofelijk veel betekend voor de mode ( zij was het die ons uiteindelijk écht verloste van het korset en The Little Black Dress introduceerde), ook was ze – heel onaardig gezegd – het prototype van de zelfstandige vrouw die haar eigen koers voer. Bvoendien is haar stijl zo vaak gekopieerd dat haar ontwerpen indirect nog steeds énorm invloedrijk zijn in de modewereld.
Vakmanschap
Daarbij was Coco Chanel in de eerste plaats een vreselijk goede naaister die wist hoe goede kleding in elkaar stak. Niet voor niets bestonden jasjes uit verschillende panden en naaide ze metalen kettingen onder in de voering zodat de jasjes mooier vielen.
Ook dat kwam aan bod in de tentoonstelling. Niet zoveel als Y. en ik hadden gehoopt, maar het was er gelukkig wel. Al was er veel meer aandacht voor haar levensverhaal. Leuk voor mensen die Coco Chanel nog niet zo goed kennen, maar voor mensen als Y. en ik gesneden koek.
Echte stukken van Chanel
Wel konden we genieten van échte Chanel pakjes, een zaal met heerlijke LBD’s, prachtige juwelen en iconische tassen. En stiekem kwamen we dáár voor. Weet niet hoe het met jou zit, maar wij zien niet dagelijks kleding van Chanel. Zeker de oude ontwerpen – je kon ze mooi of niet mooi vinden – moeten in die tijd ronduit revolutionair zijn geweest. Een jurkje met spaghettibandjes dat recht naar beneden viel en de armen en benen bloot liet, moet de goegemeente – die gewend waren aan bedekte jurken en korsetten – geschokt hebben.
Klein & ingetogen
Jammer genoeg was de tentoontstelling iets te klein. En ook de aankleding had weer niet zo sober gehoeven. ‘Het had wel iets meer in de stijl van Rue Cambon ( de salon van Chanel in Parijs) gekund,’ verzuchtte Y. En ik kon niet anders dan haar hier gelijk te geven. Dit was wel héél ingetogen.
Verschillende soorten bezoekers
Maar een tentoonstelling over mode die zoveel verschillende bezoekers trekt ( we zagen hippe meisjes op sneakers, ladies in fifties jurken en bejaarde vrouwen van zeker tachtig jaar), is daarom alleen al de moeite waard. Wij vertrokken met een grijns op ons gezicht. Vooral omdat we het bijbehorende kinderboek ( Coco of het kleine zwarte jurkje ) hadden gekocht.
Nu ooit nog eens een échte LBD of een jasje van Chanel. Al vermoeden we dat het bij een kinderboek of een tentoonstelling houden. Dat is toch iets goedkoper.
>> Meer over Chanel: De Legende op de website van het Haags Gemeentemuseum
© 2013, Daniëlle. All rights reserved.
Geef een reactie