De modellen zijn nog steeds in Londen in Holland’s Next Top Model. Het groepje wordt wel steeds kleiner en dus realiseren de overgebleven meiden zich dat er nu hard aan moeten trekken. Maar dat is soms niet even makkelijk. Bovendien mist een aantal van hen het thuisfront wel héél erg.
Maar eerst mocht Bo nog haar allereerste casting doen bij de beroemde fotograaf Simon Harris. Dat had ze te danken aan een opdracht die ze vorige week weer had gewonnen. Hing veel vanaf, want deze beste man had ook al gewerkt met One Direction en modellen als Naomi Campbell.
Bo was dan ook reuze zenuwachtig. Vooral toen ze zag dat de wachtruimte gevuld was met brunettes. ‘Dan voel je wel concurrentie.’ Maar daar wist Bo wel een oplossing voor: die begon gewoon het meisje naast haar op de bank te stalken. ‘DO YOU WANT TO SEE MY PICTURES?’ riep Bo keer op keer. Bo verkeerde nog in de veronderstelling dat dit reuze normaal gedrag was tijdens een casting. ‘Ik heb gepraat met een meisje naast mij. Was leuk. Ze snapte alleen niet zo goed waar ik mee bezig was.’
Eh Bo? Wij ook niet. Iemand jouw portfolio opdringen is niet vreselijk gezellig. ‘Ik ben niet degene die dit moet beoordelen,’ probeerde dit meisje nog. ‘This is awkward.’ En dus besloot ze maar helemaal niet meer met Bo te praten. We konden haar niet helemaal ongelijk geven.
Gelukkig wilde Simon Harris wel d’r portfolio zien. Al stond ze reuze snel weer buiten. Bo was niet héél erg blij. ‘Ik had meer kunnen geven. Maar was zenuwachtig en het ging zo snel. Kijken of er een telefoontje komt.’ Als er natuurlijk al een telefoontje komt.
Poseren op een dubbeldekker
Gelukkig was coach Fred van Leer lekker z’n eigen irritante zelf. Met een hoop herrie en deksels besloot hij de meiden de volgende ochtend wakker te maken. Viel me nog mee dat niemand hem sloeg. Een malloot met een deksel op je bed, is niet mijn idee van fun.
Goed nieuws had hij dan weer wel. Iedereen moest zich opfrissen en dan de make-up. In hun eigen appartement nog wel. Daar konden de meiden aan wennen. ‘Dat was wel fijn. Gewoon uit bed in joggingbroek naar de make-up rollen,’ grijnsde Baldijntje. En ach, wat leuk – er was ook een belangrijke ontwerper ( deed ook de outfits van Jessie J.) die jurken met dierenthema’s uitdeelde. De meiden vreesden nu het ergste. ‘We moeten vast iets met een dier doen!’ Kelsey was overigens heel blij. Die was namelijk omgetoverd tot een paradijsvogel. ‘Ik vond mijn jurk de allermooiste.’
En nog beter nieuws: toen ze naar de locatie werden gebracht, zagen ze met eigen ogen dat ze helemaal niet met een eng dier op de foto moesten. Nee joh, het enige dat ze hoefden te doen was bovenop een dubbeldekker te staan en gefotografeerd te worden. Klinkt trouwens makkelijker dan het is. Zo’n dubbeldekker hobbelt en remt nog wel eens. Niet handig als jij dan tres mooi staat te wezen met twee benen in de lucht.
Fijn voor de meiden: Anouk Smulders was er in ieder geval om de meiden aanwijzingen te geven. We nemen aan dat Anouk soortgelijke ervaringen op een dubbeldekker heeft. Afijn. Kelsey mocht als eerste. Was een uitdaging. Niet omdat ze er niet mooi bij stond, maar vooral omdat de bus te hard reed en zelfs de paraplu van de lichtjongens kapot waaide. En ach gossie, door al het kabaal verstond Kelsey amper de aanwijzingen. Kelsey twijfelde nadien of haar foto wel goed genoeg was. Dat deed de fotograaf ook. ‘Ze heeft een prachtig gezicht, maar ze beweegt niet genoeg.’
He, waar hebben we dit eerder gehoord.
Dan hadden we ook nog Baldijntje. Het arme kind was onmiddellijk in gevecht met de wind. Correctie, d’r haar was in gevecht met de wind. Zag er koddig uit. Zeker toen ze later op een bankje wilde klimmen en nog maar net op tijd kon bukken voor een brug. Maar hè, ze had wel een originele pose laten zien. Baldijntje wist niet hoe ze het er vanaf had gebracht. ‘De fotograaf zei: great. Maar dan zeggen ze tijdens de jurybeoordeling toch weer wat anders.’
En da’s een waarheid als een koe.
Toen hadden we Anke. U weet wel, die blondine die de laatste weken opeens héél goed is gaan presteren. En ook dit keer deed ze het niet slecht. De fotograaf was in ieder geval tevreden met een paar foto’s. ‘Al had ze wel wat meer variatie met haar gezicht mogen aanbrengen.’
Maar ook Dealorian was van plan te presteren. ‘Anouk had gezegd dat we er 400 procent voor moesten gaan, dus dat doe ik. Iedereen is goed, dus je moet de beste zijn. Ik heb er wel een redelijk gevoel over.’ En als we de beelden zo zagen, was dat volledig terecht.
Ook Bo wilde aan de hoge eisen voldoen. ‘Er staat nu wel druk op je.’ Dat bedoelde ze schijnbaar letterlijk, want het kind was zelfs uit haar jurk gescheurd. Een leuke aanleiding voor Fredje om Bo even te plagen. ‘SLOPEN IS KOPEN!’ Bo keek nu behoorlijk benauwd. Arme Bo …
Nikki – die het opeens ook steeds beter doet- had er ook zin in. ‘Vanwege mijn chique jurk heb ik het heel zacht gehouden.’ Dat werkte goed, want de fotograaf was blij. En Nikki ook. ‘Ik hoorde om me heen dat het er goed uit zag.’ .
Poseren op de hotelkamer
Maar dat was natuurlijk niet de enige opdracht die ze moesten doen. Eenmaal thuis had Fredje nog een andere opdracht in petto. ‘Ik wil dat jullie foto’s van elkaar gaat nemen en je kunt drie minuten naar huis bellen als je wint. Het gaat om de expressie dat jullie heel graag naar huis willen bellen. En jullie gaan zelf de winnaar bepalen.’
Dat vonden de meiden nu al crisis.
Net als een stel uitgelaten schoolmeisjes gingen ze vrolijk aan de slag. Bo ging er van op haar hoofd staan. Nikki toverde een big smile tevoorschijn en Dealorian probeerde ook iets smekends te doen. Na afloop mochten ze bepalen wie de winnaar was. Anke was eerlijk. ‘Je kijkt meer: wie heeft het nodig.’ En dus besloten ze om na het bekijken van de foto’s ieder de naam van hun favoriet op een stukje papier te zetten. Het model waar het meest gestemd was, won.
Dat bleek Dealorian. Het arme kind was in tranen.
Fred van Leer was juist heel wat minder blij na het zien van de foto’s. ‘Ik bedoel echt een challenge. Ik zie hier hysterische wijven en geen modellen. Dus eigenlijk gaat er niemand naar huis bellen.’ De meiden keken Fred nu verschrikt aan. Vooral Dealorian kon haar oren niet geloven. Maar Fredje ging gewoon effe door. ‘Jullie gaan niet serieus hier mee om. Jullie zijn modellen. Jullie zijn allemaal knap, maar dat komt niet eens naar voren.’
Bo dacht vooral aan Dealorian. ‘Ik vond het zo sneu voor haar.’
Een meevaller: ze kregen nog één kans van Fred. Hij zou van ieder meisje een foto maken. Dat ging beter. ‘Nu staan jullie allemaal als model op de foto,’ constateerde Fred tevreden. Maar wie won nu? Weer schreven de meisjes allemaal de naam van hun favoriet op een papiertje. De winnares was dit maal … Anke. Maar zij voelde zich helemaal niet zo blij. ‘Het voelde alsof ik de prijs had afgepakt van Daelorian.’
Maar ach – het viel allemaal weer mee. Fred bleek namelijk niet de beroerdste en deelde mee dat iedereen naar huis mocht bellen. Zorgde voor een hoop huilende meiden. Vooral Bo kreeg bijna een beroerte toen ze een huilend vriendje aan de andere kant van de lijn kreeg. ‘IK MIS JOU OOOO-OOOOO-HHHOOO-OOK!’ Maar alles beter dan ouders die niet opnemen, zoals bij Baldijntje. Da’s pas écht vervelend.
Moodboard: je eigen stijl bepalen
Gelukkig dan maar dat ze dan een lesje persoonlijke stijl kregen van jurylid en hoofdredactrice van Glamour, Sabine Geurten. En hun persoonlijke stijl mochten ze laten zien aan moodboards. Lekker scheuren uit magazines, fijn knippen en plakken … Kortom, het was een heerlijk middagje kleuterschoolniveau.
Maar er stonden natuurlijk ook niet voor niets rekken met kleding. Daar moesten ze kleding uit vissen die paste bij hun moodboard en persoonlijke stijl. Dat deden ze meiden. Het zal niemand verbazen dat de stijlen later beoordeeld werden door Geurten en Fred van Leer.
Dealorian en Baldijntje kwamen er best genadig vanaf.
Maar Anke, oh jee, Anke. Oh dear. Anke koos een knalgele, furry jas die beter zou passen bij Pino uit Sesamstraat dan bij Anke. De andere meiden werden er dan wel weer vrolijk van. De Vogeltjesdans werd dan ook enthousiast uitgevoerd. Je moet wat tijdens zo’n melige middag. Ik heb nog steeds géén idee waarom Anke ‘m wel te pruimen vond.
Fredje vond de style van Nikki dan wel weer helemaal geweldig. ‘Jij bent Rotterdams. Ik ook. Ik hou wel van een bontje. Ik vind het een coole look.’ Kelsy vond hij maar niets. ‘ Ik zou denken dat het oude kleding is. Ze weet gewoon niet wat ze moet dragen,’ verzuchtte Fred. Maar dat was nog niets vergeleken bij zijn oordeel over Bo’s look. ‘Je hebt de smaak van een bastognekoek!’
En dus restte hem niets anders dan outfits uit te zoeken voor Kelsey en Bo, ‘want jullie hebben de smaak van een tuinhekje.’
Vervolgens moest de sponsor die Specsavers heet, ook nog tevreden gesteld worden en dus moest iedereen ook nog een bril uitzoeken bij de look. Vooral Baldijntje ontpopte zich als brillenexpert. ‘Ze heeft een klein gezichtje en nu overheerste de bril haar gezicht,’ oordeelde ze over iemand. Ook de keuze van Dealorian begreep ze niet. ‘Dan draag je een paars vest, dan kies je toch een paarse bril?’
Maar jammer genoeg voor Baldijntje, won ze niet. Integendeel. Nikki ging er met vijf brillen uit de collectie vandoor. Tot haar tevredenheid. ‘Ik dacht: eindelijk heb ik wat gewonnen. Mocht ook wel een keer.’ En zo is het. Benieuwd of ze daar net zo over dachten tijdens de jurybeoordeling.
Jurybeoordeling
Als gastjurylid werden we nu verrast met de ontwerper van de dierenjurken. Hoe gezellig. Vooral omdat vervolgens – blijkbaar om de spanning erin te houden -aan ieder model werd gevraagd om een stapje terug te doen. Lees: dan was niemand nog zeker van zijn plaats.
Zo krijg Kelsey de kritiek ‘dat ze altijd dezelfde Kelsey te zien kregen.’ En ook was de jury teleurgesteld in de foto van Anke. Iets met meer beweging in gezicht én het lichaam. Baldijntje werd dan wel weer alom geprezen. ‘Dit kan zo in een tijdschrift!’ Maar ook Dealorian deed het goed. Vooral fotograaf Sharon was lyrisch. ‘Op deze foto lijk je 1.79 meter. Blijf me verrassen, je kunt ver komen.’
Maar ons gastjurylid was pas écht lyrisch over Bo’s foto. ‘Ik ben om, ik wil deze vrouw worden. Ik wil van geslacht veranderen en Bo worden.’ Wij waren nu al fan. Nikki – die haar geliefde bril moest afdoen – had ‘juist meer kunnen geven.’
Kiezen tussen Baldijntje en Dealorian
Maar dat was nog lang niet dé mokerslag, want Anouk had heel ander nieuws voor de meiden in petto. ‘Wat jullie nog niet weten is dat er maar drie rechtstreeks naar de finale gaan.’ De meiden keken verbaasd. ‘Drie meisjes ga ik blij maken. Voor de twee anderen wordt het de spannendste week van je leven. De Nederlandse kijker beslist wie naar de finale gaat. En een iemand valt af.’
Jaha, daar zou iedereen het een beetje benauwd van krijgen.
De eerste drie die meegingen waren: Bo, Anke (‘ wij denken dat ze internationale potentie heeft’) en Nikki. En nog leuker nieuws? Voor Nikki was er ook een aanvraag binnen gekomen om mee te lopen met Kopenhagen Fashion Week. Well done Nikki.
Dat betekende dat Baldijntje, Daelorian en Kelsey overbleven. En zoals iedereen had verwacht, viel Kelsey af. Logisch als je een paar weken al bij de onderste twee bungelt. Kelsey bleef redelijk nuchter. ‘Ik had graag in de finale willen staan. Ik zag het wel een beetje aankomen, maar het is wel terecht wie er in de finale komen. Maar ik ga wel door met modellenwerk.’
Volgende week
Maar nu wordt het spannend: wie mag door naar de finale? Baldijntje of toch Dealorian. Wij gokken op Dealorian. Maar je weet het nooit. En trouwens, volgende keer moeten de meiden ook lopen tijdens de Amsterdam Fashion Week en dat gaat niet altijd goed …
Geef een reactie