Het had zo’n leuke kampeervakantie moeten worden voor Barbie en Michael, maar in plaats daarvan was het vooral chaos in Samantha en Michael willen rust in de tent. Met dank aan de massa’s mensen, hyperventilatie-aanvallen en zelfs een bezoekje aan het ziekenhuis is de vakantie over en uit: Barbie gaat naar huis. Maar wie brengt die caravans terug naar Scheveningen? En vooral, hoe komt Barbie thuis?

‘Grandmothers i like to fuck …’

Maar eerst zat onze groep nog steeds in een hotel vol bejaarden. Ook daar liep iedereen in en uit bij elkaar op de kamers. Ron had zich blijkbaar even terug getrokken in de badkamer. ‘Hij is bang dat ik zijn pikje zie,’ grapte Cora. Had ze beter niet kunnen doen. Zodra Barbie iets kan met seks, dan is ze niet te stoppen. ‘Ik hoorde jullie wel seks hebben,’ zei ze terwijl ze achteloos haar haren kamde. ‘Ik hoorde je wel hijgen.’ Dat kon Cora niet waarderen. ‘Ik kan er wel kwaad om worden, dat zeg je tegen je vriendinnen, niet tegen je ouders.’

Eh ja, maar vertel dat maar eens tegen Barbie zelf.

Overigens was Cora ook de enige die de camping miste. Cora is namelijk – in tegenstelling tot de rest van de groep – wel helemaal dol op de camping geworden. ‘Ik vind het gezellig, als je wakker wordt kan je meteen een bakkie zetten.’ Wat een geluk dat Ron in de toekomst nog best wel eens met Cora wilde kamperen.

Mike niet. Hij had voor het gemak kamperen omgedoopt tot kramperen. En oh ja, kamperen was meer iets voor mensen boven de 55. Daar waren Ron en Cora het niet mee eens. ‘Ik zag op die camping zat jonge mensen. Sloeg nergens op.’

Nee, Cora wist de echte reden wel. ‘Ik k heb gezegd: jullie zijn verpest. Lekker hotelkamertje. Veel luxe.’ Dat beaamde Barbie. ‘Ik ben toch een diva. Ik krijg alles,’ en ze knipperde nog maar eens met haar ogen. Mike had geen enkele medelijden met Ron en Cora: ‘dat hebben ze toch zelf gedaan?’ Dat vond Ron ook. ‘Ik heb haar vroeger teveel verwend.’ Barbie was intussen nog steeds aan het knipperen met haar ogen: ‘ik kreeg mijn vader alttijd zover.’

En dan te bedenken dat we in de vorige aflevering ook nog even medelijden met haar hadden.

No longer, want het volgende waar ze over zeurde was over het feit dat ze haar vibrator de laatste tijd wel erg vaak moet gebruiken. Mike wilde namelijk even héél weinig seks meer. ‘Sinds ze de pil niet meer slikt …’En dus moest Barbie die het vroeger maar liefst zes keer per dag deed en zichzelf seksverslaafd noemt, het doen met haar vibrator.

Of zou ze een bejaarde kunnen vinden? Het hotel zat er toch vol mee. Zittend aan een tafel met Patrick constateerde manager Jake dat het hotel vol zat met GILF’jes. ‘Grandmothers i like to fuck …’ Patrick keek hem aan alsof hij er niets van begreep. ‘Dat zijn jouw woorden.’ Priscilla en Patrick vermoeden nu het ergste. ‘Hij zei het me wel iets te vaak.’

Naar huis

Vooralsnog wilde Jake eerst iets belangrijks met de groep bespreken en dus nam hij iedereen mee naar de Chinees. ‘Doet niet onder van die in Scheveningen.’ Ron verheugde zich er mateloos op. Patrick probeerde het enthousiasme van Ron nog wat in te dammen. ‘Of het valt tegen en zit je vanavond weer bij de kebab.’

Maar in eerste instantie zag alles er prima uit. Het Chinese restaurant was groot, het had een groot terras en je kon per nummer bestellen. ‘Ik neem de 60 en 55!’ riep Barbie al enthousiast. Alleen Ron was niet blij. Nergens kon hij de saté ontdekken. Dat had-ie namelijk al veel te lang niet gegeten. ‘DO YOU HAVE SATE?’ maar de ober moest hem teleurstellen.

Logisch, want Ron heeft namelijk niet door dat saté Indisch is. En in Nederland hebben we Chinees-Indische restaurants. Niemand kwam blijkbaar op het idee omdat aan hem uit te leggen.

Maar het ontbreken van de saté was niet de enige domper. ‘Ik ga vertellen dat we morgen naar huis gaan,’ deelde Jake mee. Vooral omdat hij vreesde voor de gezondheid van Barbie. De kip met de gouden eieren gooi je nu eenmaal niet voor de leeuwen. Barbie had als enige er wel zin in. ‘Alsof er een last van mijn schouders afging.’ Ook Mike vond het oké. ‘Het is niet verstandig om richting Blanes te gaan. Dat zit ook stikvol Nederlanders, allemaal jongerendorpjes weet je.’

De rest begreep het ook. Al baalde Ron wel. ‘Heb ik hier nou 1500 kilometer voor gereden?’ Dat vonden Patrick – en ook Mike – eveneens. ‘Maar het is niet anders,’ riep Patrick en hij haalde zijn schouders op. ‘We kunnen zeggen over dat deze vakantie mislukt is. Maar ik ga kijken naar een ander alternatief,’ concludeerde Jake.

Er was alleen nog één klein probleempje. Terwijl de vrouwen en kinderen de volgende dag terug vlogen naar huis, moesten de mannen de caravans ophalen en terug naar Scheveningen rijden. Mike had er weinig zin in. ‘Ik ben hier net, kan ik weer terug rijden.’ Bovendien moest hij ook Gucci meenemen. Jake zag louter voordelen. ‘Hij heeft een vriend die niet tegen hem lult.’ Maar dat vond Mike niet het probleem. ‘Maar als ik hem straks achterlaat bij een benzinestation, dan heb ik een probleem.’

Die Mike. Hij had het zo zwáár …  Alles had-ie al gedaan deze vakantie en nu moest hij ook nog terug. Met de caravan. Wat een drama.

Het vliegtuig gemist

Al was er eerst nog de volgende ochtend een ander klein drama. De vrouwen en kinderen moesten voor dag en dauw op om het vliegtuig in Girona te halen. Een probleempje, Jake – die voorop reed – raakte de weg kwijt. Hij miste volledig de snelweg waardoor ze anderhalf uur deden over een stukje van 30 kilometer.

En oh ja, ooit had hij er zelf ook nog gewoond. Lullig.

Dat vond de rest van de groep ook, want die zagen bij aankomst zo hun vliegtuig opstijgen. Mike was woest. ‘Jij hebt hier gewoond, hoe lang is dat geleden?’En ook Barbie was helemaal overstuur. ‘Je vliegt om half negen en je gaat om half zeven weg, dan ben je mongolisch of niet?’ gilde ze vanuit de auto. ‘Ik word helemaal gek van jullie,’ verzuchtte Jake.

Maar dat maakte Barbie niet uit. ‘Teringlijer, ik moest vroeg mijn nest uit en ik moest die kleine wakker maken. Het was een ramp.’Cora vond dat het nog wel wat meeviel. ‘Jammer dan, wat moet je dan?’ Bovendien lukte het Jake nog om een aantal vluchten vanaf Barcelona te regelen. Alleen dan moesten ze wel even met het gas erop richting het vliegveld.

Op het vliegveld moesten ze vliegensvlug afscheid van elkaar nemen. ‘Ik vond het wel zielig voor Pat,’ verzuchtte Priscilla. Ook Cora vond het lullig voor Ron. Al ging ze toch liever het vliegtuig in met de andere meiden. En Barbie? Die had het helemaal gehad. ‘Ik zal Mike niet zo missen, ik zal Gucci erger missen.’ Nou, van je echtgenote moet je het maar hebben.

Met de caravan terug

Voor de mannen zat er niets anders op dan terug te rijden en de caravans op te halen. Ze zagen meteen voordelen dat de vrouwen er niet bij waren. ‘We hebben de vrouwen niet bij ons, dat is toch makkelijker,’ constateerde Mike. Bovendien had hij Gucci bij zich. ‘Ik moet toch tussen 20 en 25 uur rijden en ik moet toch met iemand praten. Dan maar Gucci.’ Ron probeerde er vooral niet aan te denken dat hij nog 1500 kilometer terug moest rijden.

En Patrick? ‘Wel leuk: mannen onder elkaar.’ Vooral toen Ron zag dat Patrick het dakraampje van zijn caravan open had laten staan. Maar toen dat eenmaal gefikst was, konden ze weer vrolijk door. ‘Ik ben er klaar voor, jij bent er klaar voor. Op naar Den Haag,’ riep Patrick vrolijk.

Maar dat was toch wat moeilijker dan gedacht. Mike miste Barbie al snel. Gelukkig had hij Gucci nog. ‘Hij zei vrij weinig terug, dus ik kon mijn ei kwijt. Toch wel goed zo’n hond.’ Wie had dat ooit kunnen denken. Mike en Gucci?

En Patrick? Die zong mee met het ene na het andere nummer. Vooral omdat hij bang was dat hij in slaap viel. ‘Hij heeft zich volgens mij wakker zitten zingen,’ constateerde Mike. Al had Patrick het redelijk naar zijn zin. ‘Ik was helemaal in mijn sas. Ik denk: schouders eronder en ik denk: knallen Pat.’

Alleen bij Ron geen Rick Astley of Hollandse hits, maar serene rust. ‘Dat komt misschien omdat ik vrachtwagenchauffeur ben geweest, ik ben lange afstanden gewend.’

Maar na een hele dag in de auto werd het toch wat minder. Patrick was bijna zijn tolticket kwijt en ook Mike en Ron werden moe. Tijd om te stoppen bij een motel. Patrick bleek echter nog helemaal te stuiteren van de Red Bull. En terwijl Patrick zich optrok, vroeg hij zich af ‘of er nog een tent in de buurt open was.’ Nee. Patrick had nog wel makkelijk naar Nederland kunnen rijden. ‘Het leek wel alsof ik XTC ophad, je weet niet wat ze in Frankrijk erin doen.’ Mike werd er vooral nog vermoeider van. ‘Kan je niet effe je bek houden.’

Maar de volgende dag waren ze weer up and running. Nog maar een paar uurtjes en dan waren ze weer in Nederland. Zelfs Ron draaide nu Hollandse hits in de auto. Het was feest. Vooral toen Mike en Patrick zagen dat het nog maar 300 kilometer rijden was.

Een warm welkom

Ron belde maar even met het thuisfront. De lieverd kreeg er geen speld tussen. ‘Met wie spreek ik?’ riep Cora die blijkbaar op straat stond ‘omdat ze lekkere dingetjes voor Ron wilde halen.’ Maar dat had Ron niet door. ‘Praat niet zo vlug mens!’ Maar ook dat verstond Cora niet. ‘Ik versta je toch niet. Doei!’

Wat een warm welkom. Mike kreeg onverwacht een warmer welkom dan hij had verwacht. Totaal onverwacht bleek Barbie hem namelijk wel gemist hebben. Dus vormde ze samen met Priscilla en de kinderen een groot welkomstcomité. ‘Het leek alsof de vissers na drie maanden teug kwamen van de grote zee,’ constateerde Jake.

Daar leek het inderdaad op. Zo gedroeg iedereen zich in elk geval. ‘Back in Scheveningen,’riep Patrick. ‘Toen zag ik mijn vrouw en kinderen. Ik was gewoon blij.’ En ook Cora was present. Het was als vanouds gezellig voor Ron. ‘Ik ben toch blij dat hij veilig weer is terug gekomme,’ liet Cora ons weten. Gold ook voor Priscilla. ‘Met een caravan en een man die snel in slaap valt ben je toch blij dat hij niet in een ravijn leg.’

En zo is het Priscilla.

Mike kreeg ook een knuffel van Barbie en Angelina. En daarna reed hij iets te enthousiast er met de caravan vandoor. Gevolg? De caravan schuurde tegen Barbie’s arm. ‘Mongool!’ riep Barbie net weer iets te hard. Jake probeerde het nog voor Mike op te nemen. ‘Hij deed het ook niet opzettelijk.’

Toen Barbie eenmaal van de schrik bekomen was, vertelde ze Mike meteen dat ze haar scheermesjes kwijt was. ‘Ik heb me toch partij veel schaamhaar, ik kan er vijf vlechten in maken.’

Strontbak legen

Maar allemaal leuk en aardig, na deze ontvangst moesten de caravans nog wel leeg geruimd worden. Barbie dacht er niet aan om Mike te helpen. ‘Ik heb net mijn nagels laten doen.’ Gelukkig was Mike’s broer bereid te helpen. Al mopperend kwam Mike het huis in. Ben je thuis, moet je weer aan het werk. Dat vond Ron ook. ‘Dit is niet fijn. Als je thuiskomt, wil je een bakkie drinken en je koffer induiken.’ Maar nee hoor, in plaats daarvan mocht hij eerst een paar aan de slag.

Ron gooide zelfs zijn frituurpan weg. De vakantie was blijkbaar echt over.

En Mike? Die moest voor de laatste keer in zijn leven de ‘strontbak’ legen. Dat deed hij. Over een hekkie in een sloot. Waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan.

Volgende week

En volgende week? Dan is het tijd voor een vakantie in eigen land. Eens kijken of Barbie daarvan niet in paniek raakt …