Wie vorige week de eerste aflevering van Holland’s Next Top Model heeft gezien, weet dat dit seizoen niet geschikt is voor mietjes. Geen model mansion, geen luxe, niet zeuren en vooral hard werken. Hopelijk denken de modellen daar aan als ze een spannende fotoshoot in de lucht moeten doen. Ook als ze hoogtevrees hebben …
Een ding scheelde: de kandidaten mochten mooi wel naar Kopenhagen. Toch leuk. Dat vond Baldijntje ook. ‘Ik heb nog maar één keer gevlogen, maakt me niet uit waar we naar toe gaan.’ En ook andere meiden hadden er zin in. Al was hun doel natuurlijk behoorlijk spannend, want in Kopenhagen zouden ze een voorproefje krijgen hoe de Deense modewereld over hen dacht.
To Basic or not to Basic Plus?
Maar zover was het nog niet. In Kopenhagen werd de groep door Anouk Smulders in tweeën gesplitst. De ene helft mocht in een Basic Plus appartement overnachten, de anderen werden ondergebracht in een Basic appartement. En oh ja, de meiden die beter hadden gepresteerd, verbleven vanzelfsprekend in het Basic Plus appartement.
Meiden als Rosalie, Sharon en Baldijntje behoorden tot de slechtere groep. Maar dat maakte ze niet minder competitief. Integendeel. De meiden holden de kamer in om te zorgen dat iedereen de beste bedden hadden. Alleen Baldijntje hield zich in. ‘Ik ben niet de haantje de voorste. Ik laat het over mij heen komen.’
Een probleem: voor Baldijntje was geen bed meer. En dus stelde Baldijntje voor om dan maar tussen twee meiden op een tweepersoonsbed te liggen. Milou keek nu héél vies. ‘Baldijntje moest tussen twee meiden liggen, maar ze is lesbisch en sommige meiden vinden dat niet fijn.’
Gelukkig voor Milou & co. bleek de bank … een slaapbank. Al was het natuurlijk wel een béétje aanstellerig gedrag.
Di-da-dealorian
Maar de echte schok moest komen, want eenmaal beneden in de lobby van het hostel deelde Fred van Leer mee dat er nog een meisje bijkwam. Door middel van een wildcard was zij d’r bij gekomen. En dat bleek Dealorian te zijn. Een haast engelachtig uitziend meisje. De andere meiden waren meteen op qui vive. ‘Wow, ze is heel knap,’ liet Bo zich ontvallen. Soraya knikte. ‘Dit is weer een concurrente erbij.’
Milou was natuurlijk niet onder de indruk. ‘Je moet hier voor jezelf opkomen, zie ik haar nog niet doen.’ En ach, het was de meeste meiden al lang opgevallen dat Daelorian ook de kleinste van het stel was.
Ehm meiden, kennen jullie het verhaal van Kate Moss?
Maar dat haalde het niet bij de volgende opdracht. In een park kregen ze een heuse bootcamp voor de kiezen. Maar niet voordat Fred van Leer ze een preek had gegeven ‘dat ze gezond moesten eten en sporten’ en ‘dat ze geen anorectische toestanden wilden.’ Soraya hoorde het allemaal gelaten aan. ‘Kame niet voorstellen dat dit mij zou gebeuren. Niet met mijn moeder.’
Overigens werd er daarna geen woord meer over gerept. Ja, dat sommige meiden niet het lijf hadden van een model en ‘dat ze eraan moesten werken.’ Nee, dat schiet op.
Voor sommige meiden was de bootcamp dan ook een opgave. ‘Het zag er misschien makkelijk uit, maar het was zwaar,’ piepte Baldijntje. Voor hockeyer Lotte was het geen probleem. En Milou? Die keek vooral moeilijk. Maar onze glamourpoes hadden we toch al niet ingeschat als topatlete.
The Go-See
En Milou kon niet even uitrusten (‘ik had niet eens tijd om bij te tankuh’), want na de bootcamp moesten de modellen binnen een uur klaarstaan voor drie go-sees. En nee, dat hoefden ze niet alleen te doen. Dit maal werden ze opgesplitst in groepen van drie.
Maar dat ze in groepjes de drie go-sees ( een booker van een modellenbureau en twee ontwerpers) mochten doen, betekende niet dat ze per se slimmer en sneller waren. Integendeel. Sommige groepjes renden als kippen zonder kop rond.
Ook een talent.
Het eerste groepje kwam als eerste bij de booker van een modellenbureau aan. Een donkere, strenge en een bijzonder recht-voor-haar-raap-type. Zo moest Nikki ook aan haar lijf werken (‘ze heeft wel een goede kop’) en zag ze geen model in Rosalie.
Inmiddels was een andere groep belandt bij een ontwerpersduo. Bo kreeg complimenten over haar loopje. Vond Bo leuk, maar niet opmerkelijk. ‘Ik heb vaak geoefend voor de spiegel.’ Anke had geen idee wat ze van haar vonden. ‘Ze waren wel enthousiast, maar dat waren ze over iedereen wel.’ Correctie, over Lotte waren ze niet enthousiast. Zag ze zelf niet. ‘Ik vind dat ik wel aardig catwalk kan lopen, maar ik moest minder stampen.’
En ach, wat leuk: Milou zorgde weer voor de nodige commotie in haar eigen groep. Mevrouw had namelijk haar tablet bij de booker vergeten. ‘Hoe kan je dat vergeten. Stomste dat er is?’ mopperde Sharon. En dus liep de groep vertraging op omdat Milou haar tablet op moest halen. Niet dat Milou iets kon schelen. ‘Nee, ik voel me niet schuldig, kan iedereen gebeuren.’
Nee Milou, dat doet het niet. Maar in plaats van Milou een rechtse te verkopen, hielden de meiden zich in. Hoe braaf.
Intussen was de groep van Bo en Anke aangekomen bij een andere ontwerpster. Die was streng. Na een pose en een polaroid besloot ze of het model kleding mocht passen, anders konden ze meteen naar buiten. Dat overkwam een aantal. Anke was ontzet dat ze meteen weer buitenstond. ‘Ze poseerde niet zo goed,’ verklaarde de ontwerpster zich nader. Uiteindelijk werden alleen Bo en Demy uitverkoren. Vooral Bo kreeg een groot compliment. ‘Je ziet er goed in die kleding.’
Onze Westfriezin glunderde.
En ach, daar hadden we de andere groep bij Mevrouw de Booker. Dealorian viel meteen in de smaak. ‘Alleen als je nou 1.72 was geweest.’ Maar de boekster wekte de indruk dat ze niet moeilijk ging doen over de laatste twee centimeter. ‘Ik vond gaar geweldig. Ze kan een groot internationaal model worden.’ En jammer voor de andere meiden, maar – behalve Soraya die als zwart model werd geroemd om haar doorzettingsvermogen – iedereen viel in het niet bij Dealorian.
En Dealorian deed het ook goed bij de volgende go-see bij de ontwerper. ‘Ze lijkt op een elf uit Lord of the Ring.’ Het was duidelijk: Dealorian kon nog wel eens – ondanks haar lengte- een héle grote concurrent worden.
Milou verpestte het intussen voor haar groep. Zij kwamen veel te laat aan bij de boeker. Ook hier was Milou niet van onder de indruk. ‘We waren toch wel te laat gekomen.’ Da’s fraai, want het kwam de groep wel op een donderpreek van de boeker te staan. Jullie zijn een uur te laat. Dit kan een duur grapje worden!’
Misschien dat de boekster daarom ook niet zo positief was. Zeker niet over iemand als Sharon. ‘Zij is zo’n meisje waar alle mannen gek op zijn. Dat is niet per se het beste model.’ Bo kreeg vooral opmerkingen over ‘haar onrustige huid.’ Bo probeerde nog uit te leggen dat ze daar anders nooit last van had, maar daar trapte de vrouw niet uit. ‘Ze heeft een goed lichaam, goede focus, maar ik zag haar nog niet bij een klant.’
Geen opmerkingen waar je blij van wordt. Toen het ook nog begon te regenen, daalde het humeur helemaal onder het nulpunt bij alle groepen.
Yes ladies, welcome to the glam life of a model.
Maar wie had nu het meeste indruk gemaakt tijdens de Go See? Drie maal raden? Nou? Volgens Fred van Leer was dat natuurlijk Dealorian. Zij mocht voor honderden euro’s sieraden uitzoeken én kreeg ook nog een massage. Dealorian glunderde. ‘Dit vond ik echt goed om te horen.’ En ach, wat lief: ze nam Soraya mee naar de massage. ‘Ik heb haar meegenomen omdat ze er een beetje doorheen zat.’ Soraya was vreselijk blij met de uitnodiging. ‘Het donkere model en het te korte model …’
De andere meiden konden hun oren niet geloven: de nieuwkomer pakte meteen de hoofdprijs. ‘We moeten oppassen,’constateerde Rosalie. Baldijntje was sceptisch. ‘En dat met die lengte.’ Milou was zoals vanouds weer niet onder de indruk: ‘ik zie haar niet echt concurrent.’
Zeg, leeft die Milou wel in onze wereld. Doet ze aan inlevingsvermogen of empathie? Of is ze gewoon niet zo bijster snugger? Wie het weet mag het zeggen.
De kandidaat waar we wel echt medelijden mee hadden, was Baldijntje. Zij werd ziek. Heel ziek. En tot onze verbazing vroeg Milou toch hoe het met haar ging. Ach, toch een teken van empathie. Een héle opluchting.
Fotoshoot met hoogtevrees
Maar wat dubbel zo vervelend was dat ze ook nog een vreselijke fotoshoot voor de boeg hadden. Voor een smartphone-reclame moesten ze aan een tuigje naar boven klimmen, zich van een plateau laten vallen en vervolgens in hangend in de lucht proberen een stoere pose aan te nemen met de smartphone. Volgens de producent zou dit een plaatje van een héle sterke vrouw opleveren die zich overal kon redden met haar smartphone.
Mogen wij een teiltje?
Wij kregen al zweethanden hier op de bank.
Dat kreeg Bo ook toen ze de opdracht hoorde. ‘Ik heb écht hoogtevrees!’ En tijdens de visagie liep de spanning dan ook steeds meer op. Uiteindelijk verliet een huilende Bo de ruimte. Lotte barstte bijkans ook in tranen uit. ‘Ik was onzeker over de hoogte en ik miste thuis. Dat was de druppel.’ En terwijl Lotte getroost werd, herpakte Bo zich. ‘Ik ga straks effe knallen en dan komt het goed.’
Maar ook de andere meiden waren niet bepaald enthousiast. Zo bleek Rosalie ook hoogtevrees te hebben, voelde Anke zich ook niet topfit en voelde Baldijntje zich met de minuut zieker. ‘Het wordt wel pittig. Zeker voor de meiden die al hoogtevrees hebben,’vatte Dealorian het maar even samen.
Anke moest als eerste. ‘Ik heb hoogtevrees, maar ik zei het tegen niemand. Ik dacht: dan heb ik er minder last van.’ Helaas, de angst sloeg toe toen Anke zo ongeveer van het plateau afviel en moeite had met haar evenwicht. Bovendien sneed het tuigje behoorlijk in haar buik. ‘Het deed heel erg pijn en toen werd ik nog misselijker.’ Fred van Leer ving haar beneden op. ‘Logisch dat je moet huilen. Het is ook bloedeng.’ Toch leek het erop dat Anke het niet eens zo snel had gedaan.
Ook Sharon vond het doodeng. ‘ik heb al een keer gebungyjumpt. Moest ik ook geduwd worden. ‘ En jammer voor Sharon, maar de fotograaf was niet tevreden. ‘Ze was nerveus en onbeholpen.’
Milou moest na de slechtere prestaties van vorige keren nu echt laten zien wat ze waard was. En hoewel ze haar best deed, had de fotograaf geen positieve indruk. Nikki presteerde ook niet goed. ‘Ze wist wat ze wilde, maar ze stortte in. Ze wilde te graag,’ concludeerde de fotograaf.
En ach, daar hadden we de arme Baldijntje die besloot dat ze toch door wilde gaan met de shoot. ‘Ziek of niet ziek, ik wil daar staan.’ Maar de shoot bleek moeilijker dan gedacht. Helemaal overstuur daalde ze af naar beneden. Fred van Leer had er een dagtaak aan om haar weer bij haar positieven te brengen.’ De andere meiden waren ook in tranen. En het enige wat Fred kon doen was de fotograaf overtuigen dat Baldijntje écht heel ziek was.’ Een beetje jammer dat de fotograaf ( sowieso een beetje een hork) niet van onder de indruk.
Gelukkig leek het met andere meiden beter te gaan. Demy, Soraya en Kelsey bleken het redelijk te doen. Ook was er geen sprake van een tranendal bij Lotte. ‘Die andere meiden zijn er niet afgevallen. Ik zal er ook wel niet afvallen. Volgens mij ging het bij mij wel goed.’
En hoppa, daar hadden we Daelerion die van niets bang leek te worden. ‘Ik dacht: ik ga echt knallen. Ik ben de jongste en de kleinste, maar ik ga ze een poepie laten ruiken.’En dat deed ze. ‘Als je eenmaal over het randje bent gegaan, valt het mee.’ En ook de fotograaf was tevreden.
Die Dealorian toch.
Ook Rosalie deed het – ondanks haar hoogtevrees – goed. Al barstte ze eenmaal op de grond in tranen uit. ‘Ik heb het gedaan. Vond het echt vet. Al die spanning moest eruit.’ Bo moest als laatste. ‘Ik ben heel zenuwachtig. Ik heb zo’n hoogtevrees.’ Maar zonder noemenswaardige problemen flikte ze het in een keer.’ Heldin.
De grote vraag was natuurlijk wie de beste foto had? En natuurlijk moest er ook ééntje uit. Een ding was zeker: dat werd niet Dealorian. Wel speculeerden de meiden over mogelijke meiden. Zo was Milou bang – niet geheel onterecht – voor haar eigen exit, dacht Sharon dat het ging tussen Kelsey en Milou en gokte Kelsey weer op Rosalie.
Baldijntje hoopte dat Kelsey eruit ging. Iets met een zieke Baldijntje die niet in het lekkere bed van Kelsey mocht slapen. ‘Ze is egoïstisch. Ik was zo ziek en ik had een goede nachtrust nodig. Ik WIL dat zij eruit gaat. Ik mag haar niet.’ Bo was diezelfde mening toegedaan. ‘Ik zou geen vriendinnen met haar kunnen worden. Ze is alleen maar met zichzelf bezig.’
Maar alles hing natuurlijk af van een foto.
Jurybeoordeling
Tijdens de jurybeoordeling in een tuin ( zag er niet heel professioneel uit, maar voila ), was Bo als eerste aan de beurt. Hoewel haar foto tot de top 5 behoorde, hadden ze meer variatie verwacht. In de lucht? Aan een tuigje? Doe normaal. Maar goed, Bo mocht wel in het Basic plus appartement blijven.
Dat gold niet voor Anke. Zij moest naar Basic, ‘want je verkoopt niet het product.’ Nikki mocht dan wel weer naar Basic plus. ‘Al had je maar een goede foto.’ De foto van Sharon werd te rommelig bevonden. En volgens fotograaf Mor waren er twee opties voor Sharon: ‘of aankomen en plus size model worden of hard werken.’
Dat betekende dat Sharon behoorde tot de twijfelgevallen.
Ook Lotte’s foto was niet sterk genoeg. Wel een top 5 en dus ook goed genoeg voor Basic Plus. Soraya moest verrassend genoeg naar het Basic appartement. ‘Je hebt altijd de dezelfde expressie.’ Maar dat konden we natuurlijk niet zeggen van Dealerion. Vooral de fotograaf van de laatste shoot was lyrisch. ‘Ik had zoveel materiaal. Het was you me and the camera.’
Jaha, Dealorian wordt gevaarlijk.
Milou kwam er juist niet genadig vanaf. ‘Je kijkt alsof de reddingshelikopter belt die jou optakelt.’ En dus moest Milou bij Sharon gaan staan. Gold niet voor Baldijntje. Met haar zieke hoofd was de foto nog niet eens zo slecht. Ze kreeg een compliment voor haar doorzettingsvermogen. ‘Je werd geen probleem voor de shoot.’ De beste foto had ze niet en dus mocht ze door naar de Basic.
Haar vijand Kelsey mocht lekker blijven in het Basic plus appartement. Al zaten er maar twee goede foto’s tussen. Who cares? Kelsey was blij. En Baldijntje iets minder. Ondanks dat Demy – net als Soraya – dezelfde gezichtsuitdrukking had, mocht ze blijven. Net als Rosalie. ‘Al moet je wel aan je lijf werken.’
Sharon gaat eruit
Dat hield in dat Sharon en Milou overbleven. En ach, vorige keer bungelden ze ook al bij de laatste drie. Het grootste probleem van het tweetal. ‘De maten gingen een probleem opleveren.’ We waren echt overtuigd dat Milou weg moest, maar niets bleek minder waar. Sharon was degene die vertrok. Sharon begreep het wel. ‘Het is hard, maar het is high fashion. En ik heb niet de maten, dat is het probleem.’
It sure is. En dat gaat ook nog een probleem worden voor Milou. Maar dames, we willen natuurlijk – sarcasme modus aan – geen anorectische taferelen. Zucht.
En volgende week? Dan doen ze weer moeilijke shoots op skates en op een roltrap ( vraag ons niet hoe) en bellen ze huilend met het thuisfront.
Geef een reactie