Door iets mindere kijkcijfers was Holland’s Next Top Model even van de buis, maar gelukkig: het is weer terug. Zonder Daphne Deckers, maar met presentatrice Anouk Smulders. En zonder model mansion ( het wordt hard werken voor de modellen ). Wel met stylist Fred van Leer ( we love him ) en met een zooi bloedmooie kandidaten. Zou dit seizoen net zo fantastisch worden als voorgaande seizoenen?
Om maar even antwoord te geven op de vraag: ja. Het was briljant. En leuk. Goed gecast ook. Want lieve mensen, er zitten weer bi-atches tussen. Je kunt ze herkennen aan uitspraken als ik-ben-hier-om-hollands-next-top-model-te-winnen-en-niet-om-vrienden-te-maken. Dan weet je het wel, die gaan er vol in. Er was trouwens ook een kandidate ( Bo – onthoud die naam) die precies hetzelfde Westfriese accent als Britt uit Echte Meisjes heeft.
Heerlijk. We waren meteen fan.
Al begon het ietwat tam met de selecties. We begrijpen dat ze moeten laten zien hoeveel meiden zich wel niet hebben opgegeven voor HNTM, maar lieve mensen – er zaten ontzettend veel meiden bij die ongetwijfeld vreselijk leuk, lief, aardig en slim zijn, maar een model? Nee. Maar goed, lief dat ze het probeerden. Je moet per slot van rekening iedereen een kans geven.
Dat vond Anouk Smulders ook. Die heette de modellen van harte welkom. En vertelde ook meteen dat deze editie back to basic ging. ‘Als je begint met modellenwerk, zit je met vier andere modellen op een modellenflatje. Ik heb een verrassing voor jullie: modellenwerk is bikkelen. Afwijzingen en je vriendje missen op hotelkamers. Het is afzien dames.’
Aan de gezichten van de meeste meiden te zien, drongen de woorden helemaal niet door. Wel tot ons, want wat was die Anouk Smulders een verademing. Iemand die zonder irritant met haar ogen te knipperen een zin – met de juiste intonatie – kan uitspreken. Het leek erop dat HNTM eindelijk een góede presentatrice had gevonden.
Na dit praatje mochten de meiden een stukje catwalk lopen, er werden foto’s gemaakt en de maten werden opgemeten. Stylist en coach Fred van Leer huppelde er vrolijk tussendoor. Hij spotte zelfs een transgender die zich in een iets te strakke broek had geperst. ‘Ik zie het hele zaakje nog zitten,’ zei Fred. ‘Terwijl je toch daar niet de aandacht op wilt vestigen.’ De transgender – de schat- nam het goed op. ‘Ik ben dól op aandacht,’ en wulps wandelde ze weg.
Zeg, kan zij niet haar eigen realityserie krijgen?
Vervolgens moesten de meiden één voor één verschijnen voor de jury: Anouk Smulders, de hoofdredactrice van Glamour Sabine Geurten en de Israëlische modefotograaf Mor. Die laatste zag er trouwens best streng uit. Kregen we ook gelijk in, maar daarover later meer.
De antwoorden van de meiden waren soms epic. Op de vraag waarom ze Holland’s Next Top Model moest worden antwoordde een meisje ‘dat ze een voorbeeld was voor andere meisjes.’ Op de vraag waarom ze dat was, bleef het stil. Geen wonder dat iemand als Mor een meisje zocht met écht zelfvertrouwen. Alleen onze Anouk was lekker eerlijk. ‘Ze moet goede maten hebben en later in staat zijn om haar eigen BV te runnen, want dat doe je als model.’
Lekker praktisch die Anouk.
Mor maakte intussen ook nog foto’s van verschillende meisjes. Erg onder de indruk was hij niet. ‘Ze doen allemaal dezelfde houdingen. Doe iets anders!’ Sommige meisjes keken hem aan alsof hij gek was geworden. Fred van Leer had dan weer problemen met piercings. Sterker nog, alle meisjes moesten hun piercing uitdoen. Anouk viel dat op ‘dat sommige meisjes 26 x naar buiten liepen om een sigaret te roken.’ Mor vatte het goed samen: ‘er zijn een paar meisjes die een andere baan moeten zoeken.’
Was stiekem nog vrij subtiel.
Wie zijn door: de modellen
Gelukkig waren er een aantal meisjes wél door. En dat waren – daar is ze weer – Bo uit Schagen, brunette Nikki, hockeyster Lotte, Kelsey, Sharon, Demy, Milou, Cheyenne, Baldijntje ( gewéldige naam), Rosalie, Anke ( die leek dan weer sprekend op actrice Kirsten Dunst) en Soraya, met 23 jaar de oudste van het stel.
De strijd begint: de metamorfose
Fijn dat alle modellen bekend waren, want dan konden we nu door met het echte werk: de wedstrijd. De modellen ontmoeten elkaar in Amsterdam. De adder onder het gras? Er waren twee groepen. De één verzamelde zich in een winkel, de ander in een lege ruimte. Voor het gemak noemen we ze even groep 1 en groep 2.
Groep 1 bleek meteen veelbelovend. Zo zagen we Bo met haar lange blonde haar. ‘Ik zou het liefst shows willen lopen van Rie-Ra-Ralf Lauren,’ stotterde ze. ‘En van andere ontwerpers enzo.’ Ik zweer het je, als we onze ogen dicht deden, hoorden we Britt. Daarna kwam Baldijntje en vervolgens kwam Milou binnen.
Lieve mensen, Milou bleek een bijzonder geval. Milou is namelijk de Sylvia Geertsen van dit seizoen. Knap, maar net iets té ordinair. Met dank aan een bijzonder jumpsuit die bepaald niet afkleedde en extensions die er bijna uit vielen. In combinatie met het Rotterdamse accent konden we maar één ding denken: SYLVIA!
Maar Milou kende mooi wel de volgende kandidate uit Rotterdam: Sharon. Een blondine met weelderig blond haar die uitermate vriendelijk glimlachte, maar waarvan je weet dat zij de Queen Bee is van het schoolplein. Ze deed ons aan het opperhoofd van de Plastics uit Mean Girls denken. Helemaal toen de volgende binnen kwam: Anke. Sharon draaide zich demonstratief om. Anke was nu al niet goed gekeurd.
Bo was er trouwens ook niet van onder de indruk. ‘Ik denk dat Anke het minste kans maakt.’ Al was ze helemaal niet gecharmeerd van Milou. ‘Ze is zo ordinair.’ Gelukkig kwam Kelsey binnen. Die had er zin in. ‘Ik wil graag mijn talent voor het modellenvak laten zien aan het grote publiek.’
En hoewel de meiden vriendelijk lachte, namen ze elkaar van top tot teen op. Bo wist het wel. ‘Het zijn leuke meiden, maar er zitten ook een paar meiden bij … ja.’ En eindelijk konden we Milou betrappen op deze legendarische quote uit ANTM:
‘Ik zit hier omdat ik Hollands Next Top Model wil worden, niet om vrienden te maken.’
In groep 2 leek het er wat gemoedelijker aan toe te gaan. Met nadruk op léék. Nikke arriveerde als eerste, Lotte niet heel snel daarna. ‘We waren allebei héél zenuwachtig!’ Demy was de volgende. ‘Toen ik binnenkwam, dacht ik: dat zijn concurrenten.’ Cheyenne had precies hetzelfde. Net als de laatste kandidaat Soraya. Al waren de meiden ook onder de indruk van de elegante Soraya. ‘Zij is een modellentype,’gaf Demy toe.
Maar vanwaar de beslissing om de modellen in twee groepen op te delen? Simpel. De ene groep kreeg een metamorfose en de andere groep niet. Die werden gewoon een beetje bijgepunt en bijgekleurd. That’s it.
Inderdaad: de gevreesde metamorfose vond NU al plaats.
Een nadeeltje: de kandidaten waren als de dood dat zij behoorden tot de groep die de extreme makeover moesten ondergaan. En ja, dat gaf Milou eerlijk toe. ‘Sharon en ik schrokken het meest.’ Dat vond Sharon ook. ‘Haar dat maakt je,’ wist ze ons te vertellen. Bo vond vooral dat Milou een makeover nodig had. ‘Je zag dat de extensions eruit moesten.’
Wie kreeg nu die metamorfose? Groep 1 natuurlijk. Een troost: de beroemde kapper Rob Peetom en zijn team hadden de kapsels uitgekozen. En echt waar, Peetoom is niet voor niets een van de beste kappers van Nederland. ‘Wat bij je past, maakt je mooi,’ riep hij zelf dan ook.
Een waarheid als een koe.
Maar zo zagen de meeste meisjes er niet uit. Vooral Sharon had het er even moeilijk mee. En Milou. Maar dat kwam ook omdat drie mensen uren bezig waren om 160 (!) extensions uit haar haar te halen. Dat ze nog haar over had, was een absoluut godswonder. Baldijntje vond het ook vervelend. ‘Ik heb zo lang gespaard voor dit haar.’ En ook Rosalie was niet enthousiast. Kelsey probeerde er nuchter onder te blijven. ‘Ik denk niet dat ik er heel emotioneel van word.’
En alsof de metamorfose nog niet zwaar genoeg was, werd de andere groep tussendoor ook nog even aan hun voorgesteld, want ja – de meiden moesten snel naar beneden. Anke had intussen wel andere dingen aan haar hoofd. Letterlijk als figuurlijk. Er ging namelijk een heel stuk af. ‘Ik durfde niet aan mijn haar te zitten.’
Maar dat was nog niets vergelijken met Milou. ‘Ik had wel hoofdpijn.’ De rest van de modellen constateerde dat de kapsters van Milou ook steeds zuurder gingen kijken. Toch geestig.
Het resultaat
Maar uiteindelijk was de metamorfose voor iedereen dan toch achter de rug. De één viel het mee, de ander viel het tegen. Alle meiden van groep 2 konden prima met het resultaat leven. Lotte was tevreden. ‘Het is hetzelfde, maar dan met een slag in mijn haar.’ Cheyenne had al mooi haar, maar had nu helemaal een mooie krullenbos, terwijl er niets was veranderd aan Soraya’s korte kapsel. Ook bij Demy hadden ze weinig veranderd. Bij Nikki hadden ze alleen het haar in laagjes geknipt en een iets andere spoeling gebruikt.
Maar hoe ging het bij groep 1? Anke was ontzet over haar korte kapsel. ‘Ik ben net veertig.’Al wekte ze later de indruk dat ze het wel oké vond. Terecht, want het stond ook heel oké. Sharon vond haar haar veel te blond en te kort. ‘Ik baalde ervan. Ik ben een natural beauty en dat wilde ik graag behouden.’ En ja, dat vond Anke nogal een overdreven reactie. Wij ook, er was namelijk niet veel veranderd aan het kapsel van Sharon.
Rosalie was onzeker. ‘Ik wist niet wat ik moest zeggen. Het was zo wennen.’ Gold ook voor Baldijntje die baalde van haar pony. ‘Toen ik mezelf in de spiegel zag, dacht ik hell no. Ik kan zo weinig met een pony.’ Fred vond het maar onzin. ‘Je kwam hier binnen met vet en futloos haar. En ik haat vet haar.’
Daar had ze niet van terug.
Kelsey bleek ook helemaal niet blij te zijn met haar bruine bob. Die kon wel huilen. ‘Ik vond het moeilijk om mezelf te zien.’ Rosalie vond het allemaal maar onzin. ‘Als je model bent, hoort het er wel bij. Dat vond Soraya ook. ‘Het is het werk hè. Je bent een pop, een product. Dus work it.’
En zo is het.
Over Milou waren de meningen nog steeds verdeeld. Al vond iedereen wel dat ze reuze was opgeknapt door de makeover. Overigens gaf Milou toe dat ze een beetje ordinair was. ‘Maar daar hou ik wel van.’ Kan best, maar haar outfit kon niet door de beugel. Tenminste, dat vonden de andere meiden. ‘Je zag gewoon de putjes in haar billen.’
Hostel
Maar als de meiden nu dachten dat ze het ergste hadden gehad, dan hadden ze het mooi mis. Niet lekker relaxen in een ligbed of uitpuffen op een grote loungebank. Nee, ze gingen naar een groot gebouw met héél véél mensen. Bo vreesde het ergste. ‘Ik zie allemaal zielige kinderen achter de ramen. Misschien komen we wel in een kindertehuis!’
Dat bleek gelukkig mee te vallen, want het was niets meer of minder dan een hostel. Milou vond het maar niets. ‘Verschrikkelijk, waar kom ik nou weer terecht?’ Soraya keek ook moeilijk. ‘Ik dacht: dit is niet serieus.’ En dan waren er ook nog maar twee kamers met stapelbedden. En al snel bleek tijdens de kamerverdeling dat zich al twee kampen hadden gevormd. ‘De ordinaire en de minder ordinaire,’ vatte Kelsey het maar even samen.
Demy haatte de kamer meteen. ‘Ik zag het matras en als je daar op plast, trekt het meteen in.’ Ze rilde ervan. Baldijntje was niet geheel ontevreden met haar groep. ‘Ik vind het mooie meiden. Maar ik val echt op lesbiennes.’ He, wat gezellig. We hebben een lesbo!
De eerste opdracht: in de blote kont op het strand
Tijd om bij te komen hadden de meisjes niet. De volgende ochtend was het alweer tijd voor de opdracht. En dus verlieten de meiden snel hun kamer. Overigens zagen beide kamers eruit alsof er een bom was ontploft. En sommige meiden hadden ook nog hun hoogste hakken aangetrokken. Ja, dan is het knap lullig als blijkt dat je naar een strandtent moet. Dat werd dan ook struikelen.
Bij strandpaviljoen De Republiek werd namelijk de eerste foto voor de portfolio geschoten. Door onze fotograaf Mor. En in onderbroek en wit overhemd moesten de meiden op het strand verschijnen.
Dus de meiden werden in de make-up gezet ( ja, we moesten ook weer die afschuwelijke tips van een visagist van Maybelline aanhoren) en de onderbroeken plus overhemden werden aangetrokken. Dat vonden de meeste meiden geen probleem. Nou ja, het moment dat iedereen zijn piercings eruit moest trekken, was iets minder. Maar vooruit. Fred van Leer was onverbiddelijk.
En hij hield niet op. ‘Wat voor cupmaat heb jij?’ riep hij tegen Sharon. ‘Cup D,’ zei ze trots. ‘Dan heb jij een flinke tiet,’ riep Fred. ‘En ik ben hartstikke blij met mijn borsten,’ zei ze nog. Alleen verdween de lach toen bleek dat het overhemd slecht paste en het ook nog eens doorschijnend bleek. Toen hield Sharon het liefst haar beha aan. Maar dat was volgens Fred weer niet de bedoeling. ‘Ze bepalen op locatie of de beha uit moet of dat je een andere blouse aan moet,’ besliste Fred.
Sharon keek nu heel ongelukkig.
Bo keek trouwens ook niet gelukkig toen ze vroegen of zij als eerste wilde. Dat wilde ze niet. ‘Ik heb dit nooit eerder gedaan en wil eerst naar de andere meiden kijken.’ Nikki daarentegen wilde wel. Ging trouwens ook prima. ‘Ze luisterde goed naar de instructies,’ zei hij achteraf tegen Anouk Smulders die ook bij de shoot aanwezig was. Geen wonder dat bij terugkomst Nikki niet te beroerd was om Bo een goed advies te geven: ‘je moet niet andere meiden nadoen. Je moet je eigen stijl hebben.’ Bo knikte.
En voor we het wisten stond Lotte al haar best te doen voor de lens. Ze deed zelfs achteraf na hoe ze haar lippen uit elkaar deed voor een goede pose. Laten we het zo zeggen: op de foto zag ze er niet uit als een naar adem happende kikker. Ook bij Demy ging na een trage start goed.
Dat konden we niet zeggen van Sharon. Want wat gingen ze zeggen van haar beha? Mor was duidelijk: ‘je moet de mensen en het team vertrouwen.’ En Anouk riep dat ze tijdens modellenwerk ook gewoon moest aantrekken wat klaar hing. Sharon had het er moeilijk mee en had moeite zich te ontspannen. Dit had ze duidelijk niet verwacht van echt modellenwerk. ‘Die stijve poses heb ik wel gezien,’ concludeerde Mor achteraf. ‘Dit kennen we al. Het is uitgekauwd.’
Ook met Milou verliep het niet vlekkeloos. Die bleek piercings te hebben. Ook op intieme plekken. ‘Dat is too much information,’ riep Anouk. En ook Milou zelf bleek te sexy. Bovendien begreep ze niets van de instructies. Volgens Milou kon ze daar niets aan doen. ‘Ik ben verkeerde shoots gewend. Die fotografen wilden meer dat ik de sexy kant opging.’
Vreemd genoeg ging het met de fotoshoot van Soraya minder dan verwacht. De andere meiden konden sowieso niet goed vat op haar krijgen. ‘Ze trekt zich vaak terug met haar koptelefoon.’ En ook Anouk en Mor wisten niet goed wat ze met haar aan moesten. ‘Ze heeft een boos gezicht,’ merkte Anouk op. ‘Ik heb een haatliefde verhouding met haar,’ concludeerde Mor. ‘Ze heeft een boos gezicht, maar zo’n goed lijf.’
Met Cheyenne ging het écht niet goed. Die zag eruit alsof ze ter plekke in huilen kon uitbarsten. En zo voelde ze zich ook. ‘En dan zie ik dat het bij andere meiden wel goed gaat. Ik wilde wel, maar op één of andere manier kwam het er niet goed uit.’
Daar had Baldijntje geen last van. Net als Rosalie. En wat schetste onze verbazing? Bo – die als laatste aan de beurt kwam- bleek de beste. ‘Die laatste foto’s waren precies wat ik zocht,’ riep Mor. Maar dan nog, wie won? Want zoals Kelsey al terecht opmerkte. ‘Een shoot zegt niets, want de fotograaf moet de foto’s nog beoordelen.’
Maar in dit geval zei de shoot alles. Bo bleek de winnares. En haar prijs was niet niks. Zij mocht alleen of met een andere kandidaat logeren in een suite in een luxe hotel. Zonder twijfelen koos ze Anke die haar juichend in de armen viel. Soraya keek knarsetandend toe. ‘Ik weet niet of zij de terechte winnares is.’ De andere meiden konden hun oren ook niet geloven. Die Bo. Zo onschuldig was ze blijkbaar toch niet …
Intussen hadden Bo en Anke het al naar hun zin in de suite. Ze plopten de champagne open, bestelden met veel moeite roomservice (‘die man sprak alleen maar Engels!’) en hadden de tijd van hun leven in de Karel Appel Suite. Al had Bo geen idee wie Karel Appel was. ‘Nog nooit van gehoord.’
De volgende opdracht: Ondergrond explosief
De volgende dag kwamen Bo en Anke dan ook fris en fruitig aan bij het Centraal Station. Daar werden ze verwelkomd door Fred van Leer die hun mede deelde ‘dat ze iets gingen doen met explosieven.’ Fred was niet onder de indruk van de benauwde gezichtjes. ‘Pak je laarzen, vest en helm en we gaan wandelen.’
Zoals verwacht vond Milou het niets. ‘We moesten kaplaarzen aan en een helm op ons hoofd. Het was niet echt fashion.’ Soraya vond het in eerste instantie ook niet geweldig, maar vond het meevallen. ‘Ik dacht dat er ratten waren. Viel mee. Maar ja, ik was er nog nooit geweest.’
Even voor de duidelijkheid: de meiden bevonden zich namelijk ondergronds bij de aanleg van de NoordZuidlijn. Hier gingen ze de leader van Holland’s Next Top Model opnemen. De meiden vreesden opeens wel het ergste toen ze de cameraploeg in witte pakjes met mondkapjes zagen.
Fred van Leer demonstreerde maar even wat er ging gebeuren. Zij moesten voor de camera stil staan en zo strak mogelijk de camera inkijken terwijl er een verfbom achter hen werd afgevuurd. Een voor een waren ze de sjaak. Ga maar eens cool de camera inkijken terwijl er verfpoeder in je gezicht komt.
Anke moest als eerste. ‘Ik hoopte echt dat ik het goed zou doen, ik wilde niet afgaan.’ Dat deed ze niet. Sterker nog, ze bleek reuze goed. ‘Het was echt grappig. Als de knal komt, ben je nog jezelf, maar dan komt die poeder.’ Rosalie vond het petje af. ‘Ik vond het knap dat zij het zo goed deed en de spits afbeet. Zij is wel mijn concurrent.’
Maar dat gold ook voor Bo die deze opdracht ook weer goed deed. ‘Je loopt haar voorbij op straat. Maar op camera en beeld deed ze het fantastisch,’ oordeelde Rosalie. En de rest? Ondanks de schrik van de poeder deed Baldelijntje het prima, Cheyenne kreeg helaas haar staart in haar gezicht terwijl het bij Demy wel weer goed ging.
Dat gold ook voor Kelsey. Lotte vond het vooral vies maar redde het. Milou keek daarentengen bang. Nee, dat ging niet goed. Kwam misschien ook omdat ze beweerde dat ze poeder in haar lenzen kreeg. Anke vond het maar niets. ‘Ze kan een goed model zijn, maar ze moet een sterk model zijn.’ Bij Nikki ging het dan wel goed. En bij Sharon ging het weer slecht. Zij schrok van de knal en keek zichtbaar vies. Soraya sloot het dan wel weer zelfverzekerd af. Zo kan het ook.
De meiden kregen alleen de schrik van hun leven toen bij terugkomst in het hostel opeens hun koffers in de hal klaar stonden. Daar stond Anouk die hun mede deelde dat ze op reis zouden gaan naar Kopenhagen. Maar niet iedereen, want één meisje moest de volgende dag weg. Sommige meiden trokken nu wit weg. Drie maal raden wie dát waren.
Denk aan Cheyenne, Sharon en Milou.
Maar wie ging er nu echt uit?
De volgende dag liet Anouk een groot scherm zien. ‘Al je jezelf voorbij ziet komen, mag je heel even uit je dak gaan, want dan ben jij nog steeds in de race. Degene die niet voorbij komt, gaat weg.’
Bo kon als eerste feest vieren, net als meiden als Baldijntje, Anke en Lotte. Milou, Cheyenne en Sharon bleven over ( toch goed gegokt – al hoefde je daar geen paragnost voor te zijn) Tot onze verbazing mocht Milou door en ging het tussen Cheyenne en Sharon. En we waren nog véél verbaasder dat we Sharon’s foto zagen. Cheyenne mocht helaas naar huis. Arme kind.
>> Bekijk hier het filmpje van de uitslag
En volgende week? Dat wordt een aflevering vol met huilende meisjes. Zo krijgt Bo last van haar hoogtevrees als de fotoshoot in de lucht plaats vindt en moeten zo’n beetje alle modellen huilen als ze mogen bellen met het thuisfront. En oh ja, ze zijn in Kopenhagen. Dat dan weer wel.
Geef een reactie