Vroeger – en dan hebben we het nog maar over vijf jaar geleden – was ik lui. Ik vond schoonmaken vervelend, ik sliep het liefst uit in het weekend en het maakte niet uit als ik een kater had van de dag ervoor. Ergens sliep ik het toch wel weer bij. Maar die dagen zijn voorbij. Met dank aan een baby.
Ik heb tegenwoordig voor negen uur ‘s ochtends meer gedaan dan op een ochtend vijf jaar geleden. En daar heb ik niet eens een wekker voor nodig. Ik word – de horror – uit mezelf wakker. Het is namelijk handig als jij zelf al gewassen en aangekleed bent voordat dochterlief uit haar bed wordt gehaald.
Zij krijgt een nieuwe luier, een fles moet klaar gemaakt en gegeven worden, dan gaat ze in bad ( of even flink om de oren gewassen ), aangekleed en dan gaat de wasmachine aan. En de vaatwasser wordt uitgeruimd. Kleding opvouwen. Soms nog snel een stofzuiger erdoor en het aanrecht schoonmaken. En kijken wat de katten nu weer voor rottigheid hebben uitgehaald. Meestal is er iets gesloopt ( vandaar die stofzuiger), gekotst ( hallo keukenpapier) en geplast ( mag ik nog een rol keukenpapier?).
En dan heb ik nog maar één baby. Laat staan wat je als moeder doet als je twee, drie of meer kinderen hebt.
Man, ik ben al blij als ik vanaf 9 uur lekker aan het werk kan. Tegenwoordig is schrijven pure ontspanning. Vooral als ik hoor dat de vaatwasser en de wasmachine draaien. Want ik kan je verzekeren: zonder wasmachine zou mijn leven een stuk ingewikkelder zijn.
Daar dacht ik vroeger niet eens over na. De wasmachine draaide ongeveer drie keer in de week. En dan alleen in het weekend als ik genoeg kleding had opgespaard had en ik op zaterdagavond – vlak voor het stappen – me realiseerde dat die was nog opgehangen moest worden. Stofzuigen? Deed ik wel, maar niet veel. Ik was toch nooit thuis. Uitslapen? Dat kan makkelijk als je geen levende wekker in de vorm van een kind hebt. Kots opruimen? Geen denken aan als je geen huisdier hebt.
En toch zou ik van je-lang-zal-ze-leven niet terug willen naar dat leven. Tuurlijk, het was gezellig en ja – slapen op het moment wanneer jij dat wil is best fijn. Maar ik kan een leven zonder man, baby en katten niet meer voorstellen. Het is ook vreselijk gezellig. En raar maar waar: ik heb helemaal niet meer zo’n broertje dood aan schoonmaken, wassen of al die andere dingen.
Komt ook omdat ik voor de echt rottige klusjes ( ramen lappen en ik zullen nooit vrienden worden) een fijne hulp heb. Bovendien steekt ook vriendlief graag de handen uit de mouwen. Daarbij is het soms ook best fijn als je wc schoon is, er schone kleding in de kast ligt en de kots van de katten niet twee dagen rond slingert. Aan de andere kant: ik maak me ook even niet zo druk als er een ondefinieerbare vlek op het shirt van de baby zit ( had ik al gezegd dat ik de hemel dank voor Vanish?) en als er een kruimel ligt. Dat wil nog wel eens gebeuren met kinderen.
Een domestic goddess zal ik dan ook nooit worden. Hoeft ook niet. Verwacht niemand ook trouwens van me. Al zou ik nu die luie donder van vijf jaar geleden mooi wel een flinke schop onder de kont geven.
Geef een reactie