Het is een dolle boel daar in Las Vegas. Tenminste, vooral Matsoe Matsoe en Sterretje hebben het naar hun zin. En gelukkig is ook Jokertje – dankzij de twee dagen van beste vriend Ricardo – ontdooit. Tony heeft alleen dit keer andere plannen in Jokertje’s Jawoord. Hij neemt de jongens mee voor een onvervalste roadtrip door de woestijn. Is weer eens wat anders …
Maar natuurlijk begon de dag weer eerst met een telefoongesprekje tussen Jokertje en Shana. Shana zat namelijk bij de kapper. ‘Bij de kapper?’ vroeg Joker. ‘Ja, weet je wel. Iemand die je haar doet?’ verduidelijkte Shana maar even. Een mooie gelegenheid voor Joker om te vertellen over de afgelopen dagen. Want potverdorie, hij was zelfs in een skylounge beland. En een uitzicht dat hij had. Daar geloofde Shana niets van. ‘Een hele skyline? Maar zoveel is er toch niet te zien in Las Vegas.’
We hoopten oprecht dat ze een geintje maakte.
Tony regelt een camper
En terwijl de andere jongens nog lagen te slapen besloot Sterretje een ontzettend grote camper te regelen. Het was namelijk weer zijn dag. Bovendien had hij het even gehad met De Strip. ‘Al dat gezuip en dat gezeik met vrouwen. Het zijn hier allemaal golddiggers. We gaan even lekker weg.’
En natuurlijk had hij de andere jongens daar niets over verteld. Het enige dat hij had gedaan was een briefje op de koelkast achter te laten waarop stond dat de jongens hun tassen moesten pakken en dat ze niets waardevols mee moesten nemen. ‘Die gasten weten totaal niet wat komt,’ riep Tony.
Dat klopte.
‘Wat gaan we nou doen? Wat gaan we nou krijgen?’ riep Matsoe. Ook Ricardo en Jokertje hadden geen idee. Ze vreesden zelfs dat er een survivaltocht zat aan te komen. ‘Omdat we niets waardevols mee mochten nemen,’ riep Ricardo. Ook Matsoe bereidde zich op het ergste voor. ‘Ik wist niet wat we gingen doen, dus ik heb alles meegenomen. Eten, bier, mandarijnen … Weet ik veel. En wc-papier heb ik ook meegenomen.’
Jokertje en Ricardo waren intussen druk bezig met het inpakken van hun tassen. ‘Weet je wat we ook kunnen doen?’ riep Jokertje. ‘Alles in jouw tas doen!’ Dat vond Ricardo geen goed plan. ‘En dan moet ik het dragen zeker?’ Jokertje knikte enthousiast. Maar Ricardo was zoals altijd lekker bijdehand. ‘Maar dat is niet leuk voor het beeld, dan gaan we terug naar de slavernij. Dan zien ze mij sjouwen met jouw dure spullen.’ Was Jokertje niet van onder de indruk. ‘Je moet af en toe wel een beetje aan je geschiedenis werken. Is goed voor je.’
Daar kon Ricardo heel hard om lachen.
Invalidenwagentjes
Bepakt en bezakt daalden de jongens inmiddels af naar de ingang van het hotel. Daar zou Tony ze per slot van rekening ophalen. Al hadden de jongens geen idee wat ze moesten verwachten. ‘Ik laat lekker alles op me af komen,’ riep Jokertje. ‘Anders ga je zo nadenken, peinzen en je hersens breken enzo. Dit is het verstandigste dat je kunt doen. Toch?’ riep Jokertje.
Inderdaad, nadenken is niet goed voor je.
Een nadeel? Tony was in geen velden of wegen te bekennen. ‘Het is altijd wachten op die papzak,’ riep Joey die van ellende maar een biertje uit zijn tas haalde. ‘Wacht daar nog even mee,’ riep Ricardo, maar daar had ons feestbeestje geen boodschap aan. ‘Het is al twaalf uur geweest.’ Bovendien, bier als ontbijt. Dat moet toch kunnen?
Maar ja, bier drinken is ook best saai. En het duurde maar even of Matsoe verveelde zich. ‘En als Joey zich verveelt, dan gaat hij dingen zoeken om te mollen,’ voorspelde Jokertje al. Had-ie gelijk in, want wat zag Matsoe daar staan in de receptie? Invalidenkarretjes met een sleutel erin. ‘Regel 1: alles wat rijdt en doet en waar een sleutel in zit, is voor Joey,’ riep Matsoe blij. En ja hoor, daar ging hij. Vrolijk draaide hij rondjes voor Ricardo en Jokertje die niet meer bijkwamen van het lachen. Die wilden nu ook. ‘Ricardo en ik braken bijna onze nek om ook zo’n karretje te pakken en te scheuren,’ verduidelijkte Jokertje.
Jaha, Toys for Boys. ‘Maar hoe kwam je hier nou aan?’ vroeg Ricardo nog. Een overbodige vraag. ‘Er zat een sleutel in,’was Matsoe’s antwoord. Ricardo maakte het niet uit ook. ‘Je ziet dat soort karretjes rijden in Nederland, maar je verwacht niet dat het zo leuk is tot je er zelf op zit.’ Jokertje baalde een beetje. ‘Ik had een driewieler. En die was het langzaamst.’
Die arme Joker. Het zat ‘m ook niet mee.
Road trip
En in deze toestand zag Tony in zijn grote camper hoe de drie jongens lekker aan het crossen waren. ‘En daar zag ik drie randdebielen op omastoeltjes.’ Eh ja, dat was een aardige omschrijving. Al waren die randdebielen al lang de omastoeltjes vergeten, toen ze de grote camper zagen. Wat nou survival? Ze gingen gewoon lekker touren in een super-de-luxe camper. De jongens konden hun geluk niet op. ‘Alsof je een huis binnenkomt,’ riep Jokertje. ‘Welk knopje moet ik indrukken om ervoor te zorgen dat er lekkere wijven uit de kast komen?’ riep Matsoe nog.
En laat dat nu het enige zijn wat er niet inzat.
Maar dat kon de pret niet drukken. Het was bal. ‘Joey riep meteen shotgun.’ Legde Sterretje uit. ‘Ik zweer het je, we hadden van die enorm grote stoelen. Ik heb zo’n dikke reet en nog kon er iemand naast mij zitten. Ideaal.’
Ideaal was het zeker. Snel klommen de jongens in de bus. Ricardo stak een sigaretje op en Matsoe nam een biertje. ‘Jij ook Tony.’ Maar voor het eerst hoefde Tony niets. ‘Het wordt voor mij een alcoholvrij dagje.’ Jaha, Tony kan best verstandig zijn. Als hij wil. En hoewel er drie toiletten in de bus zaten, plasten de mannen buiten in de woestijn. ‘Dit is een van de mooiste plekken waar ik ooit gezeken heb,’ riep Matsoe.
Fijn om te weten.
Een trailerpark voor senioren
En ja, Tony had ook een plekje gevonden om te overnachten. Dat was een – kuch – prachtig trailerpark. Het was alleen minder handig dat de receptie al lang gesloten was. En wat doe je dan? Dan parkeer je de camper en ga je met zijn vieren een donkere camping op om te kijken of de eigenaar in zijn caravan nog wakker is. ‘Eens kijken of Frans Bauer nog wakker is.’ Maar in geen velden of wegen was er ook maar iemand te bekennen. ‘Het was een spookcamping,’ riep Ricardo. ‘Ik zag nog niet eens een vleesmuis vliegen,’ vulde Matsoe aan. ‘Er was geen fuck te beleven,’ vatte Joker het mooi samen.
Tot ze uiteindelijk een trailer tegenkwamen die zo heftig versierd was met lichtjes dat iedereen er acute hoofdpijn van kreeg. ‘Het was een grote lichtbol. Het was Las Vegas, maar dan in het klein,’lichtte Tony toe. Matsoe kon er wel om lachen. ‘Allemaal toetel, poeteldingetjes. Wat is dit voor rotzooi?’
Het was maar goed dat Nederlands geen universele taal is, want dit was mooi wel de trailer van de beheerders van het park. En het leek alsof de 138-jarige Earl en de 87-jarige Barbara zo uit een film over Gekke Amerikanen waren gestapt.
Barbara, die er zelf ook ietwat bizar en licht dementerend uitzag, vermoedde in de verste verte niet dat de jongens gewoon een plek zochten voor hun camper. Neehee, in plaats daarvan kreeg de groep een heuse rondleiding door haar kitscherige paradijsje. Onze lievelingsplek was de patio waarop een ton met héél véél lege bierblikjes stond.
Earl hield namelijk wel van een biertje. Of honderd. Al had hij wel door dat de jongens wilden overnachten op het park. De man wilde ze zelf wel even brengen. Niet dat de jongens dat een heel goed plan vinden. ‘Die man ging helemaal dronken in zijn caddie,’ riep Sterretje. Ricardo schudde zijn hoofd. ‘Die man was helemaal gek.’
Maar ach, een plekje hadden ze wel. Nog wel even lastig dat de afvoerslang van de camper aangesloten moest worden op het riool. Sterretje nam deze nobele taak op zich. Dom. Nooit zonder verstand van zaken met je tengels aan zo’n slang zitten. Dat gaat mis. En dat ging het ook. Zo erg dat Sterretje’s handen onder de urine en poep zaten van de vorige eigenaar. Matsoe zag er meteen de lol van in. De ‘hè pisjong’ en de ‘hallo poepjong’ waren niet van de lucht.
Wij werden hier een beetje misselijk.
Maar toen Tony uiteindelijk 25 keer zijn handen had gewassen ( tenminste, dat hoopten we dan maar), kon hij eindelijk beginnen aan een BBQ. Matsoe verzon intussen een reden om naar Earl te gaan. Die fascineerde hem namelijk enorm. En dus besloot hij samen met Ricardo te vragen of zij nog ketchup hadden. Een probleem: Matsoe spreekt amper Engels. En zijn vertaalapp hielp hem ook al niet. Gelukkig had Matsoe wel een oplossing. ‘Alcohol. Dan lul ik opeens Engels en als ik teveel op heb nog Spaans ook.’
Maar eerst maakten ze een praatje met Barbara. Correctie, zij voerden een gesprek met Barbara die steeds moeizamer sprak. Barbara zat namelijk aan het zuurstof. Een beetje jammer dat Ricardo niet doorhad dat hij op haar zuurstofslang stond. Ach, Barbara maalde er niet om. Zij vond al die aandacht best fijn. ‘I may be old, but i’m still cute.’
Smaken verschillen.
Earl wilde intussen ook wat aandacht. En hij liet de jongens zijn wapencollectie zijn. Die was énorm. Alles bleek ook nog geladen. De jongens keken hun ogen uit. ‘Niet normaal wat die vent had liggen!’ riep Ricardo. Vooral omdat Earl overal wapens wegtrok. Onder de tafel, uit de kast, in z’n schoen … Het was ongelofelijk. De jongens waren dan ook niet echt gerust gesteld toen Earl vertelde dat hij vervelende mensen die aanklopten verwelkomde met een geweerloop en de boodschap dat hij 50 kogels erin zou jagen.
Er gaat niets boven wapenminnende Amerikanen.
Zelfs Matsoe was onder de indruk. Van het plan om een leuke BBQ voor het hele park te geven, bleef dan ook niets over. Matsoe en Ricardo hadden geen zin om aan te kloppen bij alle caravans. ‘Jij gaat eerst,’ riep Ricardo. ‘Als ze mij zien, schieten ze mij direct neer.’ Maar dat was Matsoe niet van plan.
Het enthousiasme om over het park te lopen nam helemaal af, nadat ze zagen dat er een politieklopjacht – inclusief helikopter – bezig was. En ja, de lichten gingen over het park. ‘En dan zie je daar een schutting,’ vertelde Ricardo. ‘En daar zou zomaar iemand over heen kunnen gaan.’
En dus besloten ze niemand uit te nodigen. Met zijn vieren was het ook gezellig. Al dook Jokertje natuurlijk weer vroeg zijn bed in. Matsoe had weer de tijd van zijn leven. ‘Ik heb eerst twee kratten opgedronken en toen ben ik gaan slapen.’
De volgende ochtend had Tony meteen de stemming erin. Keihard draaide hij Poing van The Rotterdam Termination Source. Werd niet gewaardeerd. ‘Ik vond dat niet lekker wakker worden,’riep Ricardo. En ook Tony was niet superfit. ‘Alles deed pijn, maar we waren bijna bij de bestemming: the wild, wild, west!’
Snelcursus cowboy worden
Gelukkig knapte de sfeer snel op en waren ze al snel bij de eindbestemming. En dat was een ranch house met echte cowboys. ‘Dit zijn geen carnavalsfiguren,’ riep Sterretje. Jokertje had nog steeds geen idee wat ze gingen doen. ‘Wat staat me nou weer te wachten?’ Matsoe zag de lol er wel van in. ‘Ik heb ze maar niet verteld dat ik een indiaan ben, want dan hadden ze me vast gepakt.’
Dat is maar goed ook, want volgens Tony was het de bedoeling dat ze een cowboy gingen worden. Prachtig, niets meer aan doen. En wat doe je dan als eerste? Dan krijg je een cowboy outfit aan. Ricardo had er niet veel vertrouwen in. ‘Ik dacht: dat gaat niets worden. Toch vond ik het wel vet. Al voelde ik me door die broek wel een beetje een poot.’
Maar eerlijk is eerlijk, met dank aan de laarzen, broeken en hoeden zagen ze eruit als cowboys. Wie had dat kunnen denken?
Maar nu kwam de echte uitdaging? Ze moesten op paarden vee bijeen drijven in een kooi. Een probleempje? Niemand kon paardrijden. Een groter probleempje voor Tony? Hij herinnerde zich nu pas wat voor grote hekel hij had aan paarden. ‘Oh ja, vergeten. Ik ben bang voor paarden. Ik heb er een schijthekel aan. Dat beest moet eigenlijk lekker bij Sinterklaas blijven en mij met rust laten.’ Ook de andere jongens liepen niet over van enthousiasme. ‘Weet je wel hoe ze kunnen bijten met die grote bek. Ik hou niet van paarden,’ riep Matsoe. Ook Ricardo zag dit niet zo zitten. ‘Ik heb dit nog nooit gedaan. Als dit maar goed gaat.’
Matsoe vroeg zich vooral af ‘hoe hij zijn ding moest sturen.’ ‘Er zit geen stuur op. Je hebt alleen maar touwtjes. En bij gehoor rechtdoor,’ en hij grijnsde breed. Die grijns verdween als sneeuw voor de zon toen ze de koeien zagen die ze in de koe moesten drijven. ‘Het leken wel gemuteerde beesten. Die waren groot,’ riep Jokertje. En ook Matsoe moest even slikken. ‘Oh nee hè?’
Het zal dan ook niemand verbazen dat het allemaal geen groot succes was. Vooral Jokertje bakte er niets van. ‘Jokertje scheet helemaal in zijn broek. Die riep tegen mij: hou je paard bij je,’ schaterde Matsoe. ‘Volgens mij had Jokertje een paard dat in zijn achteruit stond.’ Maar ook bij Matsoe ging het niet van een leien dakje. ‘Waarom luistert hij niet. Kutkoe. Dat paard kan alleen maar rechtsom.’ Matsoe haalde zijn schouders op. ‘Dat paard leek wel wat op mij. Je moet harder slaan, je moet laten zien wie de baas is.’ Vandaar dat Jokertje niet vooruit kwam, want hij vond dat zielig. En dus stond hij vooral stil. ‘Volgens mij was Joker in slaap gevallen op zijn paard,’ riep Matsoe.
Maar wat schetste onze verbazing? Zowel Ricardo als Sterretje kreeg de smaak te pakken. En niet zo’n beetje ook. Hun paarden gingen zelfs in galop. Het was alleen jammer dat Jokertje – die enkel en alleen de ingang hoefde te bewaken – het verpeste. ‘Zelfs dat kon hij niet,’ riep Sterretje. Jokertje haalde zijn schouders op. ‘Ja, als iedereen weggaat, ga ik er niet achteraan.’ En dus probeerde Sterretje met allerlei leuke quotes de koeien om te laten keren. ‘Zo meteen lig jij op mijn bord, snel omkeren!’ Ook dat hielp niet.
En dus zakten de jongens met vlag en wimpel.
Gelukkig konden ze zich revancheren met een onvervalste schietoefening. Met een echte.45 alle blikjes zien te raken? Dat moest toch lukken? Natuurlijk was Matsoe goed, maar Ricardo was beter. Sterker nog, hij raakte alles. Sterretje was onder de indruk. ‘Daar komt ineens onze Wesley Snipes meet Will Smith, onze alles rakende neger. Ik weet in welk getto hij geboren is, maar hij raakte alles!’
Ja mensen, van alle jongens had Ricardo de meeste aanleg om een cowboy te worden. ‘Als er oorlog is, sta ik aan zijn kant,’riep Tony. Matsoe kon er ook om lachen. ‘Ricardo heeft teveel spelletjes gespeeld op de PlayStation. Die kon het wel aardig.’ Ricardo was zelf verbaasd: ‘ik wist niet dat ik het kon. Zit in me, denk ik. Ook paardrijden. Ik moet cowboy worden!’
Ricardo ziet U straks terug in Django Unchained Deel II. Wat ik U brom.
To the Saloon
En na al deze inspanningen had Tony geregeld dat ze op hun paarden naar een van de oudste saloons in het wilde westen gingen. Jokertje daarentegen werd op een wagentje achter een pony gezet. Daar had Tony een reden voor. ‘Echte mannen gaan op een paard, mannen die gaan trouwen mogen op een paard dat voor de helft is.’ For the record, Jokertje kreeg zelfs de pony niet vooruit. Matsoe vond het lachwekkend. ‘Hij kan geen graafmachine besturen, geen pony. Weet niet hoe hij Shana bestuurt …’
Gelukkig bereikten ze toch de Saloon. En daar werden ze al opgewacht door hun vrienden van de ranch. Vooral Ricardo was zo blij als een kind. Die had de macho in zichzelf weer ontdekt. Altijd leuk. Vooral toen hij besloot met een trucje het schuim uit de bierflesjes van Matsoe te slaan. Maar ach, die liet het gaan. Die had blijkbaar nog het beeld van Ricardo en die .45 in zijn hoofd.
Maar het feest barstte pas echt los toen zomaar Cowgirl Victoria binnen wandelde. Dat had Sterretje even geregeld voor Matsoe. Die kon zijn geluk niet op. ‘Nu hij dat heeft gedaan, is het helemaal een leuke vriend.’ Wel werd het nu irritant dat zodra er maar een vrouw verscheen, Jokertje stil werd. Vond hij zelf logisch. ‘Ik heb lekker mijn meisje thuis zitten.’
Tequila Suicide
Om Jokertje te ontdooien, probeerden ze op de cowboys Jokertje’s truc van de zogenoemde Tequila Suicide uit. Weet U nog uit Oh Oh Cherso? Dat is zout opsnuiven, een flinke shot Tequila opdrinken en vervolgens citroen in je oog knijpen. Alleen was het Matsoe die de truc uitlegde hoe deze ‘Holland Shot’ werkte. En omdat Matsoe knettergek is, deed hij zelf de truc voor. ‘Wat een vies kutgevoel was dat. Zout in mijn neus. Maar met die citroen deed ik net alsof. Ik dacht: dan zijn die gasten de lul.’
Want ja, er was een vent gek genoeg om het te doen. Ging niet goed. De man schreeuwde moord en brand. ‘MY FUCKING EYE! THIS IS KILLING ME!’ Jokertje kon nu voor het eerst hard lachen. ‘Die had een brandend oog, een brandende neus en een flinke teug in zijn mond. Achteraf had hij wel spijt.’
Nee, dan Matsoe. Die mocht een bodyshot nemen die vastgeklemd zat tussen de borsten van Victoria. Sterretje keek goedkeurend toe. ‘Dat shotje is de mooiste dag van zijn leven geweest.’ Matsoe glunderde. ‘Er bloeit wel wat.’
En wat zagen we daar? Zelfs Jokertje was tequila aan het drinken. What the … De wonderen zijn de wereld nog niet uit. En voor ze het wisten, was de dag voorbij. De jongens vonden het briljant. ‘Het was een kicken dag. Ik heb Victoria gezien. Ik heb bier gedronken. Top,’ concludeerde Matsoe.
Volgende week
De volgende keer is Ricardo aan de beurt. Kan hij op tegen deze mooie dagen van Tony? Hij gaat in ieder geval zijn best doen met snelle auto’s, stoute hamburgers en de Wu Tang Clan.
Geef een reactie