Man, wat was het een strijd voor de kandidaten van Gordon, Angela, Candy en Ali B. om in de liveshows van X Factor te belanden. Per slot van rekening mochten er per jurylid maar twee kandidaten door. Het werd een heuse veldslag. Maar uiteindelijk waren de coaches er uit. De grote vraag is nu: houden hun kandidaten stand tegen het geweld van de liveshows?
Andere opzet
Het gaat er dit seizoen alleen wel even iets anders aan toe dan in andere seizoenen. Zo is de resultshow verleden tijd. In plaats daarvan gaan de lijnen meteen open en kan iedereen meteen stemmen. Aan het eind van de show is bekend wie doorgaat.
En om de show wat spectaculairder te maken zijn nu dansgroepen – die we nog kennen uit anderen talentenjachten – ingeschakeld om de optredens op te leuken. Hoe gezellig wil je het hebben? Maar hoe gezellig het ook is: uiteindelijk wordt er iedere week afscheid genomen van een van die acts. Twee acts eindigen in de finale op 5 juli.
Zo, da’s duidelijk. Nu door met de show.
Opening
In ieder geval hadden al juryleden er vertrouwen in. ‘Ik ga winnen,’ riepen de lieverds. Dat zal, maar het publiek besliste.
In ieder geval hadden we een ontzettende opening van Get Lucky. Al was die opening van Astrid Tan en Brown Hill niet helemaal zuiver. Help, zelfs Orpheus was een beetje offkey. En het was ook jammer dat het mis ging met het geluid van B-Brave. De meiden van Ali B. redden het nog enigszins.
Het was een rommeltje.
Tegen het einde revancheerden de groepen zich, maar toen was het al te laat. Toen wisten we het: die meiden van Ali B. konden het nog wel eens heel goed gaan doen.
>> Bekijk de opening en oordeel zelf
De jury
Benieuwd wat de juryleden daarvan zouden zeggen. Een voor een kwamen ze op. Eerst hadden we Gordon ( die zag er voor het eerst sinds 100 jaar weer gezond uit), Candy Dulfer ( damn, wat zag die vrouw er goed uit), Angela ( die ziet er altijd fraai uit) en Ali B. ( zijn leren jasje leidde een geheel eigen leven).
En nee, ze hadden het niet over de opening. Wel over de kansen. Zo geloofde Gordon dat hij alle kansen had met zijn groepen. Maar debuterend jurylid Candy geloofde er ook in. ‘Ze zijn zo onwijs goed. Niet normaal.’ En ook Angela was trots op haar singer-songwriters. ‘Het kon nu. Het is een mooi tegenwicht tegen alle glitter en glamour.’ Maar ook Ali B. was enthousiast als debuterend jurylid. ‘Ik heb twee complete artiesten meegenomen. Heel toevallig, maar daardoor schat ik mijn kansen wel hoger in.’
Milou
En Ali B. kon meteen los, want zijn kandidate Milou mocht als eerste. De lieverd mag dan wel 16 jaar zijn, maar volgens Ali reageerde iedereen met een ‘niet normaal’ als ze haar hoorden. Een dingetje: het ontbrak Milou een beetje aan zelfvertrouwen in het begin. Alleen moest ze daar zelf in geloven. Dat deed ze trouwens.
Toen deed ze ook nog eens een gitaarversie van Billie Jean. Was gedurfd en bij vlagen briljant. Helaas bij vlagen ook vals. ‘Ik zag de teleurstelling bij jezelf,’ riep Gordon. ‘Heb ik zelf ook op dit soort momenten. En ik hoorde ook twee uitglijders. Maar het was niet erg genoeg. Jij bent het grootste talent.’ En Ali werd acuut enthousiast. ‘Voor het eerst in de geschiedenis ben ik het eens met Gordon.’ Al vond Gordon haar jurk wel een minpuntje. ‘Iemand die vijf dagen in een glitterpak rond loopt, neem ik niet serieus,’ riep Ali.
Conclusie: iedereen vond Milou’s stem briljant en de uitglijders door de zenuwen en de verkoudheid horen erbij, aldus Gordon, Angela en Candy.
>> Bekijk het optreden van Milou
Orpheus
Gordon’s groep Orpheus mocht vervolgens aan de slag. ‘Er is al een kleine favorietenrol voor ze weggelegd. Ik heb het zelden of misschien nog nooit gehoord,’ riep Gordon. Die beweerde dat ze hen op technische kwaliteiten nauwelijks iets kon bijbrengen. Maar toch? ‘Beoordeel ze vooral op hun kwaliteiten,’ riep ons blond jurylid. Nou, als we op de vorige afleveringen afgingen dan had Orpheus wel die kwaliteit. Maar hadden ze het nu ook?
Ze zongen in ieder geval Heaven van Emeli Sandé. Een verrekt moeilijk nummer. En ze sloegen zich er dapper er doorheen. En ook het koor daarna was een leuk toevoeging.
Candy was logisch. ‘Ze weten wat zingen is. Het is een team. Ze snappen het.’ En ook Angela vond het een concurrent. ‘Ik heb nu alweer een hekel aan Gordon. Over jullie hoeven we ons geen zorgen te maken.’ En ook Ali B. was lovend. ‘Binnen het programma zijn we concurrenten. Buiten het programma ben ik fan.’
En nog een dingetje: zagen jullie in het achtergronddecor tijdens het optreden allemaal dieren? Dat komt omdat Orpheus zich vereenzelvigt met dieren. Leeuwen, adelaren, beren … Nog even en ze worden de boegbeelden van de Partij voor de Dieren.
>> Bekijk het optreden van Orpheus
Adriaan Persons
‘De X factor is written all over his face,’ riep jurylid en coach Angela Groothuizen. ‘Het is een leukerd.’ Want deze 16-jarige ontpopte zich als een echte singer-songwriter. ‘Ik zie de sprongen die jij maakt,’ riep Angela niet voor niets tijdens de bootcamp. Maar was die sprong voldoende?
Hij zat in ieder geval heerlijk achter zijn piano een nummertje van James Morrison te zingen. Het kon beter, maar het kon zeker slechter. Sterker nog, met een beetje oefening kon hij verdomd goed worden. Vonden wij hier op de bank dan.
Maar wat vonden de juryleden ervan? ‘Ik vind het deelnemersveld belachelijk goed,’ riep Gordon. ‘En jij hoort er gewoon bij. Ik moest even wennen aan jou, maar ik begrijp haar nu. Ik wou dat ik zo klonk toen ik 36 was,’riep Gordon.. En dan maakten die kritiekpunten ook niet meer uit. Vond Candy ook. ‘Jij hebt iets. Jij hebt het helemaal!’ En Ali was weer eens eerlij, ‘Jij was de underdog. Maar dat ben je niet meer. Jij zong nu een mooi liedje en dat zong je mooi. En jij bent een werkpaard, want die kilometers die jij hebt gemaakt? Respect!’
Wij waren het zo eens met Ali.
Humor had Adriaan ook. ‘Jij bent een van de meest relaxte kandidaten,’ riep presentator Martijn Krabbe. ‘Hoe doe je dat?’ Adriaan grijnsde. ‘Heel veel drugs gebruiken.’
En toen waren we echt fan.
Brown Hill
Candy kende Brown Hill al van vroeger ‘uit het circuit.’ En Candy deed echt haar best voor hem. ‘Ik ken hem al zo lang. En ik wist niet dat hij zo goed was.’ Een voordeel: ze had ‘m wel een beetje uit zijn r’n’b zone getrokken. ‘Dat loopt helemaal niet in Nederland,’wist Candy ons te vertellen. En dat is maar goed ook. Deze man is een rasartiest met héél véél podiumervaring en die kan nog veel meer.
En daarom deed-ie Wonderwall van Oasis. En dat was een super soulvolle versie. ‘Dit ben jij,’ riep Gordon. ‘Ik vind dit een genot om naar te luisteren en naar te kijken.’ En blijkbaar was Brown Hill de dag ervoor van het podium af gevallen. ‘Je staat gewoon met een manke poot op het podium.’ Al vond Gordon iets teveel riffjes langs komen.
En verrek ook Angela was al fijn. En ook zij was het met Gordon eens: less is more. En Ali? Die vond hem een uniek stemgeluid. ‘Jij brengt die soul.’
En hoe. Wij hebben op hem gestemd.
Ach, en volgens Candy was die valpartij helemaal niet erg. ‘Hij is tijdens de bootcamp ook gevallen en toen zong hij ook goed. Blijkbaar moet hij eerst vallen,’ grapte ze. Arme Brown Hill. X factor is echt een battle.
Clarissa
Ah, en daar hadden we Clarissa. ‘Ze is sexy en stoer,’ riep Ali. ‘Dit is wie zij is.’ Clarissa spatte namelijk meteen van het podium tijdens de allereerste auditie van X Factor. Ambitieus was ze ook. Dat liet ze iets teveel blijken tijdens de bootcamp. Zo erg dat Ali riep ‘dat zij wel eens vervelend kon gaan worden.’ Al bezwoer Clarissa ons dat ze dat zelf ook vond. ‘Ik snap eerst niet wat Ali bedoelde. Tot ik een aflevering zag met mezelf en dacht: blegh.’
Niet om lullig te doen: dat dachten wij ook van haar langzame optreden van Shout. Het was leuk, dynamisch en vooral behoorlijk offkey. ‘Het was met recht geshout,’ riep Gordon. ‘Het was van begin tot eind erboven. Het was fantastisch, maar het is niet gelukt. Echt jammer. Ik vind je leuk.’ Ali was het er niet mee eens. ‘Ik vond de versie sexy. Alleen door de zenuwen zong ze niet zoals ze het had moeten zingen. Ik sta 100% achter haar. Het is een momentopname.’ Candy was coulant. ‘Zuiver spelen en zingen is het aller-moeilijkste wat er is. Ik wil wel zeggen: maar jij hebt wel de beste podiumervaring afgeleverd. En je kunt goed rappen. Ik zie dit als een eenmalige ervaring.’
Toen bleek Clarissa gewoon haar oortjes niet in te hebben. ‘Nooit weer uitdoen,’ riep Candy. Maar Angela had al geconstateerd dat Clarissa van tevoren al niet echt haar brutale zelf was. Kortom, Clarissa had haar avond niet.
B-Brave
En ha, daar hadden we B-Brave, de Nederlandse One Direction. En een partij dat Gordon blij met ze was. ‘Dit is zeker een finale kandidaat!’ En dat zijn ze. Want oh, oh, oh, wat zijn ze leuk. ‘Alles is aanwezig. Starquality, zang. Alleen kan het nog meer samen,’ merkte Gordon tijdens de bootcamp op.
Die opmerking namen de jongens ter harte.
Tijdens dit optreden waren in ieder geval de keurige truitjes uitgetrokken. In plaats daarvan zagen we allemaal lookalikes van Justin Bieber. De meisjes gilden de longen uit hun lijf. En de jongens van B-Brave deden uitermate hun best.
Wij vonden ze héél gezellig. Niet leuk genoeg om op te stemmen. Maar ja, wij zijn dan ook niet de doelgroep.
De andere meiden deden dat toch wel voor ons. ‘Drie octaven naar beneden please!’ riep Martijn Krabbé. Want de zogenoemde ‘Braviards’ gilden steeds harder. Ook Candy vond het leuk. ‘Dit is het beste wat ik van jullie gehoord heb. Jullie zijn te cute. Te leuk!’
Angela noemde hen eerder ‘een nest met puppies.’ Maar stiekem vond Angela het schattig dat die jongens altijd oefenden. ‘Jullie gingen aan vandaag.’ Ali vond ze ook leuk. ‘Ze lopen totaal niet naast hun schoenen. Totaal niet stoer van een rapper, maar ik vind ze schattig.’ En hoewel Ali B – en het kwam hem op boegeroep te staan van de meiden – dat ze niet het muzikale niveau hadden van Orpheus voorspelde Ali dat zij binnen twee jaar meer boekingen zouden hebben dat Orpheus, Ali en Gordon bij elkaar.
Haris
Haris. Wat moesten we daar nou eens van zeggen. De jongen zong goed. De jongen zag er goed uit. Alleen was hij zo saai. Ook al was hij een goede singer-songwriter. Lees: zijn zelfvertrouwen had een boost nodig. En niet zo’n beetje ook. ‘Je bent veel interessanter dan jezelf denkt,’ riep Angela Groothuizen.
En Haris was eigenlijk best leuk. Best goed ook. En ook al had Gordon hem klaarblijkelijk ooit naar huis gestuurd, nu was Gordon lovend. ‘Het was fenomenaal. Loepzuiver gezongen en met die ogen kan je de wereld veroveren. En alleen die persoonlijkheid. Werk eraan. Je bent een superster!’ En daar was Candy het mee eens. ‘Je kent je kracht niet. Je hoeft alleen maar te lachen, maar je hebt alles.’ Ali was eerlij, ‘Jouw kracht is ook jouw zwakte. Je bent een beetje introvert. Daar kan je aan werken. B-Brave verovert de harten van de jonge meiden, maar jij verovert de harten van alle vrouwen. ’
En daar had Ali wel gelijk in.
Astrid Tan
De laatste in de rij was Astrid Tan. Candy was enthousiast. ‘Zij gaat een waanzinnige versie zingen van Katy Perry. Luister!’ En daarom hadden ze Astrid klaarblijkelijk in een gele jurk gestoken dat meer leek op een outfit van Pino dan iets waar Astrid Tan zich in thuis zou voelen.
Gelukkig zong Astrid wel de longen uit haar lijf. En het was wel leuk. Niet fantastisch, maar wel oke. Gordon vond het wel mooi. ‘Misschien heb jij bij de vrouwen wel de allerbeste stem? ‘ En toch was Gordon niet overtuigd. ‘Ik vond dat de dinershow van Frank Wentink begon. Candy. Geen covers meer.’ Het publiek joelde. En daarna zei Gordon één waar woord: ‘geel staat niemand.’
Gelukkig hadden we ook nog Angela die iedereen tot stilde maande. ‘Anders krijg ik helemaal zo’n kraaienstem.’ En net als Gordon vond ze dat Astrid moest zitten achter de piano en eigen nummers zingen. En zoals Martijn al had voorspeld was Ali het hier niet mee eens. ‘Schat, mij hoor je er niet over. Het was top!’
Dat vonden wij ook?
Maar wat het goed genoeg?
>> Bekijk het optreden van Astrid
Wie behoorde tot de beste zes? Maar nog belangrijker: wie waren nummer 6 en 7 en moesten dus strijden om die laatste plek? Het werd nog even spannend. Al verwachtte iedere coach dat – behalve Ali B- dat Clarisssa in de singoff stond. En daar waren wij het mee eens. Maar wie was die ander?
Die zijn door
In ieder geval niet Haris, B-Brave, Milou, Adriaan ( en dat betekende dat Angela al haar kandidaten nog had – ze juichte ervan) en Brown Hill (hiep hiep!). En natuurlijk ook Orpheus geplaatst.
En dat betekende dat de strijd ging tussen Astrid Tan en Clarissa. Spannend. Vooral omdat Clarissa dit keer wel de oortjes in had en een ingetogen piano versie deed van My Cherie Amour van Stevie Wonder. En wat had Astrid Tan daar als antwoord op? Dat was Get Here van Oleta Adams. En eerlijk is eerlijk, Astrid blies Clarissa weg met haar stemgeluid. En aan het gezicht van Clarissa te zien, wist ze dat zelf ook.
Maar het was nog altijd aan de jury om dat te bepalen.
Candy koos natuurlijk voor Astrid. Al vond ze wel dat Clarissa goed revanche had genomen. Ali vond Clarissa een podiumbeest en dus koos hij voor haar. Duh, hij was haar eigen coach. Maar wat zeiden de twee ‘onafhankelijke’ coaches Gordon en Angela? Angela koos voor ‘de stem.’ En dat was Angela. Gordon had de eindstem. ‘Het gaat om degene met star quality. Hoe goed je ook kan zingen.’ Koos hij voor podiumbeest Clarissa of toch de mooi zingende Astrid. En ondanks de jurk koos Gordon toch voor Astrid. Yes!
>> Wil je meer zien? Bekijk hier de fragmenten.
Foto’s: facebook X Factor NL/ wiki
Geef een reactie