Binnenkort staat er een vakantie op Mallorca op het programma. Niet alleen vanwege het – hopelijk mooie – weer, de heerlijke stranden en het fijne eten, maar ook omdat ik goede herinneringen heb aan het eiland. Jaren geleden was ik er namelijk ook. Al vermoed ik dat dit wel een iets andere vakantie wordt.
Ergens in 2003 waren vriendinnetje J. en ik ook al daar op vakantie. In El Arenal. Dat is min of meer het Lloret de Mar van Mallorca. Met dank aan een hele hoop Nederlandse toko’s als De Volendammer, Friet van Piet, Kroket van Fred en Nel’s Frikandel.
We sliepen in een betonnen blokkendoos die door moest gaan voor hotel, de kamers waren zo gehorig dat je prima kon horen wanneer de Duitse buren in hun badkamer kotsten en het zwembad was stiekem veel te klein voor zoveel mensen in zo’n groot hotel. Zo’n gehorige blokkendoos was ook wel weer handig trouwens: we konden meteen horen in welke kamer een feestje werd gehouden.
Vriendinnetje J. en ik vermaakten ons prima. Vooral omdat we aan het eind van de middag keurig ons handdoekjes uitspreiden bij het zwembad en naar boven keken welke jongens nu weer de sleutels van hun hotelkamer naar beneden gooiden. ‘Kom even wat drinken hier,’ riepen ze dan in het Nederlands, Duits of Engels over hun balkon.
Meestal raapten we de sleutels niet op.
Welnee, want wij gingen ‘s avonds – als ik mij de naam goed kan herinneren – De Vliegende Hollander. Een toko die gerund werd door een Nederlander. En hoewel het ook gezellig was in de loeigrote discotheken, hingen wij het liefst daar aan de bar. Al was dat niet zo verstandig als je om vijf uur de toko uitloopt en om 9 uur ‘s ochtends weer op een catamaran moet zeilen.
>> Ik zie dat je er nog steeds leuk kunt feesten
Na die catamaran hebben we het trouwens ook nog geschopt tot een Nederlands marinefregat dat daar ook aangemeerd lag. Hilarisch. Vooral omdat er alleen maar mannen voeren op dat schip. Het leek wel alsof wij de bezienswaardigheid waren.
Het was bal. Het was zelfs zo’n feestje dat ik overwoog om op Mallorca te blijven en propper te worden. Een telefoontje met het thuisfront maakte een einde aan die droom. Ik moest namelijk nog een scriptie schrijven voor mijn studie Geschiedenis en mijn vader zag dat plan in duigen vallen als ik op Mallorca bleef. Toen hij dreigde ‘mij persoonlijk op te halen,’ ben ik toch maar weer in het vliegtuig terug gestapt.
En straks ben ik er voor het eerst weer. Het wordt dit keer een héle andere vakantie. Samen met mijn ouders ( mijn vader gaat nu gewoon mee), vriendlief en de muppet zitten we in een huis in een keurig gedeelte van Mallorca. Ongetwijfeld zal ik een stuk vroeger in mijn bed liggen, minder drinken en zeker geen feestjes bouwen met Duitse hooligans in één of andere foute Biergarten. Ook gaan we niet naar De Volendammer. Die is namelijk dicht.
Tijden zijn veranderd.
Al kijk ik straks met een grote glimlach naar jonge meiden met korte rokjes die flaneren over de boulevard in El Arenal. ‘Tijden veranderen inderdaad. Zo hoort het. Al worden de vakanties op Mallorca er niet minder leuk om.
© 2013 – 2014, Daniëlle. All rights reserved.
Geef een reactie