Ok, het Bitse realityprogramma Snog Marry Avoid ( ook wel bekend als Lust, Liefde of Laten Lopen ) was in de vooravond van RTL5 een grote flop. Toch knap dat RTL5 dan toch besloten heeft om een Nederlandse remake te maken: Lust, Liefde of Laten Lopen. En omdat het gepresenteerd wordt door Patty Brard en Michella (uit onder meer Echte Meisjes in de Jungle) meedoet aan de makeunder, geven we het toch een kans …
Maar eerlijk is eerlijk, het viel best mee. Het is een soort-en-met Hotter than your Daughter, maar dan met tostibruine meiden onder de vijftig. Ook wel eens verfrissend. En ja, Patty Brard is geknipt voor het programma, vooral omdat ze ons aan het begin van het programma haarfijn uitlegde dat het de bedoeling was dat de meiden verlost zouden worden van hun extensions, valse wimpers en foute kleding.
Alles wat Patty zelf is. Mooi. Toch was hulp nodig, ‘want ons straatbeeld werd overspoeld door dit soort meiden.’ Voor het gemak rekende Patty zichzelf weer niet mee.
En trouwens, bij de makeunder kreeg ze toch hulp van computer IRIS. En dat staat weer voor Ideaal Resultaat in Schoonheid. En verrek, Patty begon nog te praten ook nog tegen deze computer. Gut, hoe origineel. Zag er koddig uit, maar dat lag ‘m misschien aan ons. Anyway, het was de bedoeling dat IRIS aan de meiden hun natuurlijke schoonheid toonde.
Mandy
Het eerste slachtoffer was de 21-jarige Mandy. Ofwel: de donkerharige versie van onze Scheveningse Barbie. Het kind zag eruit alsof ze een jaar lang opgesloten had gezeten in een tostiapparaat. Was ook de bedoeling trouwens. Mandy was namelijk zonnebank verslaafd. En nog erger. ‘Ik gebruik injecties in mijn buik, daar zit pigment verhoging in waardoor ik sneller bruin ben. Het mag eigenlijk niet, dus ik koop het op internet. Maar het werkt wel, dus het is goed spul in principe.’
Niet veel later demonstreerde Mandy hoe ze met alle gemak even een spuit in haar buik ramde.
Mandy dacht overigens niet na over de gevolgen, zo vertelde ze ons op haar bank met tijgerprint die het leuk samen deed met de lamp met tijgerprint. ‘Ik ben een ijdel meisje.’ Met droge ogen wist ze ons te vertellen dat ze dagelijks twee uur bezig was met haar uiterlijk. ‘Zonder mijn stijltang ben ik niets.’ En dat deed ze allemaal met stilettonagels. ‘Zonder nagels krijg ik pijn aan mijn handen.’ Gelukkig maar dat ze een boomlange vriend had die het wel kon waarderen. ‘Vooral als we’ s avonds op bank liggen.’
Al zaten ze niet altijd op de bank, want Mandy werkte ook achter de bar. En ja, daar trok ze veel bekijks. Al was het niet de bedoeling dat ze achter de bar bleef werken. Ze had namelijk één grote droom: een rol in GTST bemachtigen. En dat gaat niet lukken als je eruit ziet als een gefrituurde frikadel.
Dat constateerde Patty ook. Die kwam namelijk maar even bij Mandy op bezoek. Mandy had trouwens vergeten een shirtje met lange mouwen aan te trekken. Ze probeerde wanhopig – ‘voor mijn moeder’- haar tattoo met de naam van haar vriend te verbergen. Ja, zo’n type was het. Maar dat was nog het ergste, want op haar achterrug zat nog een tattoo. Compleet met twee steentjes. Correctie, de één was eruit gevallen. ‘Waarom haal je die er niet uit?’ vroeg Patty nog onschuldig. ‘Dat kan niet. Anders moeten ze snijden.’
Patty trok haar wenkbrauwen omhoog. En wij ook.
Maar stiekem wilde Patty alles weten over die injecties. En oh my, ze begon zowaar een héle preek.’Waar haal je dat in godsnaam vandaan?’ ‘Het internet,’ mompelde Mandy. ‘Heeft het schadelijke gevolgen voor je lijf?’ Mandy haalde haar schouders op. ‘Weet ik niet.’ Patty was zelfs nu stomverbaasd. ‘ Maar je kunt niet toch zomaar wat in je lijf spuiten?’ Ook daar was Mandy niet écht zichtbaar onder de indruk. ‘Maar het helpt,’zag je haar denken.
In verhouding viel Mandy’s verslaving aan stilettonagels, haar wenkbrauwen eruit trekken en d’r haar nog erg mee. Patty knikte. ‘Wat zou je nog zelf willen veranderen?’ Dat wist Mandy nog wel. ‘Mijn lippen opspuiten en mijn borsten twee cupjes groter.’ En dan ze ook nog als voorbeelden Lorena en Sjors uit GTST. En dat zijn nou niet bepaald twee opgespoten types. Heel apart.
Als Patty Mandy niet naar IRIS had gestuurd, dan hadden wij het wel gedaan. Het was too much. Meer dan we aankonden.
Al moet worden gezegd dat IRIS – en de persoon erachter- ronduit beledigend was tegen Mandy. Wat dacht je van opmerkingen dat ‘de vriend van Mandy blijkbaar van doorbakken hield’ en ‘dat ze dacht dat Mandy in een braadpan lag, omdat ze zo vies bruin was.’ Om vervolgens af te sluiten met opmerkingen als ‘dus jij bent eigenlijk de Lance Armstrong onder de zonnebankers.’
Oké, die laatste opmerking was dan wel weer geestig.
We waren bijna vergeten dat ons mannelijk publiek op straat ook nog moesten kiezen uit de drie opties Lust, Liefde of Laten Lopen na het zien van de foto van Mandy. De meesten kozen voor Laten Lopen. ‘Ze ziet er hoerig uit,’ vertelde een man. Mandy reageerde gepikeerd. ‘Voor hem tien anderen!’
Dat zal best, maar lust of liefde wekte ze vooralsnog niet op. IRIS deed er nog een schepje bovenop: ‘je bent een pigmentspuitende zonnebank terrorist. Weg met deze bruine vlek!’ Het zal je maar gezegd worden. En dus haalde Mandy al haar make-up eraf. Zelfs haar piercings werden verwijderd voor de makeunder.
Een nadeel: we zagen niet wat er gebeurde tijdens de makeunder. Nee, van het ene op het andere moment was Mandy een ander mens. En het zag er verrekt chique uit. Vond Mandy zelf ook. IRIS kreeg meteen een uitbrander. ‘Eerst zat je me nog af te kraken, maar ik ben een natuurlijke schoonheid!’
Overigens waren de mannen op straat daar nu ook overtuigd van. ‘Wat een schattig gezichtje.’ Dat vond Mandy dan weer geen leuke opmerking. ‘Die zou ik laten lopen met zo’n reactie.’ Kon ze ook makkelijk doen, want nu wilde tachtig procent haar graag de liefde verklaren.
Dat gold trouwens ook voor haar vriend die het resultaat erg geslaagd vond. Mandy’s moeder huilde er zelfs van. En blijkbaar maakte het ook indruk genoeg op Mandy, want toen Mandy haar een maand later sprak, was ze zowaar nog steeds lekker gemakeunderd. De schat spoot niet meer met een insulinespuit rotzooi in haar buik, ze was sindsdien niet meer naar de zonnebank geweest en ‘mijn vriend zegt dat hij me zo knapper vindt.’ Patty glom van trots. ‘Mijn frikadelletje is een kaassoufflé geworden!’
En bedankt Patty.
Alexandra
Dan hadden we nog de twintiger Alexandra die game technology studeerde, gek was van Japan en er binnenkort ook een tijdje daar wilde wonen. Zo zag ze er ook uit. De lieverd was gewoon een Harajuku-girl en had in plaats van Utrecht in Tokio moeten rondlopen met haar vreemde uitdossingen.
Zo wist ze ons te vertellen dat ze zich zowel kleedde in de Decora als de Lolita stijl. De lolita was inderdaad een meisjesachtige look en de Decora ( what’s in a name) ging volledig over de top met grote jurken, veel kleur, strikken, clipjes en allerlei andere ongein.
Vond Alexandra heerlijk om te dragen. ‘Als ik normale kleding draag, voel ik me naakt.’Al staarden wel erg veel mensen haar na. ‘Zelfs in Amsterdam.’ Maar ach, Alexandra zat dan ook helemaal in haar eigen wereld. ‘Omdat ik altijd met mezelf bezig ben, kijk ik om me heen en dan zijn er opeens normale mensen in normale kleding. Soms zit ik in college en dan kijk ik om me heen en dan denk ik: waar zijn de draken!’
Ok. Apart tiepje.
Maar dat aparte tiepje had wel een vriend die er zo zijn visie op haar kledingstijl op nahield. ‘Ze is wel een beetje onzeker omdat ze zo wordt nagekeken.’ En dat vond Patty die weer eens op bezoek kwam, helemaal niet raar. ‘Wat heb je allemaal aan? De hele feestwinkel zit erop! Oh. Oh, oh!’ En ze sloeg helemaal steil achterover toen ze hoorde ‘dat die Japanse jurken tweedehands makkelijk 150 euro kosten.’ Patty was flabbergasted. ‘ME IN SHOCK!’
Patty en Harajuku girls zijn waarschijnlijk niet echt een goede combi.
IRIS en Alexandra trouwens ook niet. ‘Waarschuwing; kijken naar Alexandra kan epilepsie veroorzaken. Krijg je wel eens te horen dat je een zuurstuk bent?’ riep IRIS. Dat beaamde Mandy. ‘Ik word vaak nagekeken door kleine kindjes die van hun fiets afvallen.’ Die vonden Alexandra namelijk een fascinerend persoon.
Dat vonden de heren op straat niet, want hoewel Alexandra hoopte dat nog een aantal heren zouden kiezen voor Liefde, bleek dit niet het geval. Iedereen liet haar lopen. Op één verdwaalde Japanner na bij wie ze lust scheen op te wekken. Maar zijn reactie zagen we dan weer niet.
En dus besloot Alexandra toch haar make-up er helemaal af te halen. Gelukkig maar, want haar makeunder pakte geweldig uit. ‘Dit is wel heel anders dan ik gewend ben.’ De Harajuku girl zag er nu uit als een model met hoge hakken. Maar dan één met indianenlook. Goed, we willen niet al teveel zeiken.
Ze stond zelf ook versteld. Al dacht Alexandra dat mensen haar nu wel zouden nakijken.’ Dat doen ze zeker. Maar nu omdat ze je móói vinden. Want verrek, nu wilde 75% haar de liefde verklaren. Maar het allerbelangrijkste? Haar eigen vriend vond het leuk. ‘Wow’ riep de vriend! ‘Het is wel wennen, maar ze kan het goed hebben.’
Michella
Save the best for last, roepen ze wel eens. Dat gaat in het geval van Michella niet op. Die had namelijk geen zin in de makeunder en wie haar nog kent van programma’s als Echte Meisjes, weet dat. Maar ach, ergens had ze eens blijkbaar na heel veel drank aan Patty Brard beloofd dat ze mee zou doen en zo geschiedde.
Want de grote liefde van Michella is namelijk d’r haar. ‘In het dagelijks leven doe ik niets. Met mijn haar heb ik het druk. Vier uur bezig om het in te zetten, maar dan zit het ook. Mijn haar is net onkruid, gaat niet dood.’ Al vertelde ze niet hoe ze het vastzette. ‘Dat is mijn geheim!’ Met haar hondje op de arm, vertelde ze dat ze IRIS dan ook tot moest zou slaan als ze haar haar extensies zouden afnemen.
Maar hé, het was ook haar lust en haar leven. ‘Als ik opsta, ga ik douchen, rook ik een sigaret – en ze moest even nadenken – en dan ga ik me opmaken.’ Met winpers van 80 cent die ze met zakken tegelijk uit de Action haalde. ‘Tuurlijk gaan mijn eigen wimpers naar de klote, maar bij mij gaat alles naar de klote. Dat is het leven.’
Al had ze na wat vervelende ervaringen nepnagels afgezworen. Gelukkig kon ze nog steeds winkelen. Zoals met een goede vriendin die er wel representatief uitzag. Vond Michella maar niets. ‘Geen jasjes. Dat is voor vrouwen boven de vijftig!’ In plaats daarvan droeg ze – welja alles – mini. Jurkjes, rokjes, shorts … In het beste geval zat Michella er nog uit als een bruine struik op hoge hakken.
En natuurlijk kon de zonnebank en de spraytan niet ontbreken. ‘Maar ik ben gestopt met botox. Ik ben er allergisch voor.’ Basically kwam het erop neer dat Michella helemaal tevreden was met haar uiterlijk.‘Ze mag van mij geen kakker of een tweede Beatrix maken, dan moet IRIS niet uit dat machientje komen, want dan is ze van mij.’
Heerlijk als je zo’n vredelievend karakter hebt.
Ook Patty kon er niets van maken. ‘Ik vind dat zij van alles iets teveel heeft. Teveel haar, te bruin … maar daar is zij het niet mee eens.’ En nou niet meteen denken dat Michella Patty thuis met open armen ontving. ‘Hoe laat ben ik al binnen en waarom heb ik niets te drinken?’ vroeg Patty op de bank. Verbaasd keek Michella op. ‘Wil je wijn? Fles of een glas? Ik zuip gewoon uit de fles.’ Patty was nu zelfs stomverbaasd. ‘Drink je wijn uit de fles?’ Michella haalde haar schouders op. ‘Hartstikke makkelijk.’ Maar ach, aan haar gezicht te zien hoefde Patty geen tweede glas. ‘Ik word doodmisselijk van de wijn!’
Patty keek hoofdschuddend naar Michella. ‘Er is niets met mate van jou.’ Niet dat Michella die opmerking erg vond. ‘Maar ik vind dit heel normaal.’ Patty nam Michella nog eens op. ‘Maar kijk nou, je bent net Hiawatha op oorlogspad!’ Ook dat vond Michella niet erg. ‘Ik vind het niet saai, mijn leven is ook niet saai.’ En in dat kader liet ze nog even haar Action tas met nepwimpers zien. Patty gleed bijna van het lachen van de bank. We konden haar geen ongelijk geven.
Michella had trouwens niet geweldig veel zin in IRIS. ‘Ik vind me eige geweldig! Als het straks niet leuk is, trek ik het zo ter plekke voor de camera uit.’ We geloofden haar meteen.
Voor de geïnteresseerden: Michella was tijdens de makeunder allesbehalve een meewerkend voorwerp. Sterker nog, ze was haar eigen klagende, scheldende zelf. Was wel vermakelijk trouwens. En nee, natuurlijk kon het haar niet schelen wat de mannen op straat ervan vonden. ‘Wat kan mij het rotten wat iemand anders van mij vindt.’ Ze begreep al helemaal niet waarom iemand haar outfit ordinair noemde. ‘Zie je blote tietuh? Of een blote reet?’
Maar IRIS was onverbiddelijk. ‘Je bent een losgeslagen agressieve tijger, je hebt naast een anger management cursus een meevaller nodig.’ Dat vond Michella niet. Sterker nog, ze haatte haar meevaller. ‘Wat ben ik natura- natural boetie? Nee, ik ga zo niet lopen!’ riep Michella die er na de makeunder eigenlijk gewoon uitzag als een leuke vrouw die prima in een mooi huis in Haarlem kon wonen. Maar Michella was over haar toeren. ‘Ik vind het verschrikkelijk. Dit is de Zeeman look. Ik zie eruit als een oud wijf van 65. Ik ken wel janken!’
‘Kan je hier niet aan wennen?’ vroeg IRIS nog. Dat kon Michella niet. ‘NEE! Ik ga niet zo over straat. Jongens, wat doen jullie mij aan. Ga zelf maar in dat pakje lopen!’ Dus trok ze haar haar bijna los, deed ze haar jasje uit en vloekte ze op haar outfit.’ ‘DAT MAG NIET!’ riep IRIS nog. Maar daar had Michella geen boodschap aan. ‘Dahaag, hier, fuck you! Dit doe je mensen niet aan.’
En nee, het kon haar geen moer schelen dat de mannen op straat haar leuker vonden met deze look. In plaats daarvan beende Michella woedend naar haar vriend. Van de camera moest ze niets meer hebben.‘Oprotten!’ Er was dan ook niets over van de makeunder. ‘Je moet mij niet veranderen, ik ben wie ik ben. IRIS, mij maak je niet gek. Waus!’
Een maand later zat ze overigens stralend aan tafel bij Patty Brard. Er was helemaal NIETS veranderd. Michella was gewoon haar oude zelf. Misschien is dat maar goed ook.
Geef een reactie