Jokertje’s Jawoord: aflevering 3 – Strippoker, callgirls & een potje golf

Die arme Jokertje. Was hij net van plan om zich reuze braaf te gedragen in Las Vegas, willen zijn vrienden niets liever dan dat hij zich misdraagt. Vooral Matsoe Matsoe is van plan om het Jokertje reuze moeilijk te maken in Jokertje’s Jawoord. 

Een troost voor Jokertje: in de vorige aflevering had hij twee dagen lang het feestje van Tony overleefd. Was ook geen pretje, maar Jokertje overleefde het. Maar wat wil je ook als je lekker vroeg naar bed gaat en niet meedoet met de nachtelijke activiteiten van de andere jongens.

Shana houdt Jokertje in de gaten

Dat was ‘m geraden ook, want anders was Shana niet van plan om met hem te trouwen. En reken maar dat ze hem via de Skype in de gaten hield. Jokertje vertelde – dappere dodo die hij is – dat hij nog een kapelletje had bekeken. ‘Maar wil je dat niet liever met mij doen,’ bitste Shana. Ter verduidelijking liet Jokertje een wel erg gezellige foto van hem en de jongens zien. Viel ook niet in goede aarde. ‘Weet je zeker dat je geen homo bent,’ riep ze. ‘Ik ben blij dat JIJ het wel leuk hebt,’ riep Shana nu. Ze trok alleen behoorlijk wit weg toen Jokertje vertelde dat het dit keer de beurt was aan Joey om een deel van het vrijgezellenfeest te organiseren. ‘Gedraag je je wel een beetje?’ riep Shana. ‘Dat sowieso.’ Was Jokertje’s antwoord.

We geloofden hem meteen. Echt.

Wie we niet vertrouwden, was Joey, aka Matsoe Matsoe. Met hem weet je namelijk nóóit waar je aan toe bent. Zelfs Tony stond niet voor Matsoe in. Net als Ricardo. ‘Als het zo doorgaat zoals het nu doorgaat, dan ben ik benieuwd of we nog levend aankomen op de hotelkamer.’

Wij ook.

‘Lekker schietuh!’

Maar vooralsnog begon de dag met een slechte start. Er was namelijk geen ontbijt. Matsoe en Ricardo besloten in de groene Mustang te springen en ergens ontbijt te scoren. Een probleem: Matsoe heeft het concentratievermogen van een amoebe. Geen wonder dat hij was afgeleid door een bord met daarop een pistool en de tekst TRY NOW.

Dat hoefde je geen twee keer te zeggen tegen Matsoe.

‘Fuck breakfast, we gaan lekker schieten!’ riep Matsoe en hij sommeerde Ricardo om de parkeerplaats op te draaien. Voor ze het wisten waren ze op de schietbaan beland. Een stoere instructeur legde hun uit dat ze nog een waifer moesten tekenen. ‘Gewoon doen alsof je het leest,’ adviseerde Ricardo nog. Dat deed Matsoe. ‘Als ik iets moet lezen, kom ik er niet echt uit.’

Goh, waarom verbaast ons dit niet?

Matsoe en Ricardo konden intussen hun geluk niet op toen ze ook nog zelf mochten bepalen waarmee ze wilden schieten. Het waren net twee kinderen in een snoepwinkel. ‘Dit ken je natuurlijk alleen uit films,’ glunderde Matsoe. De instructeur probeerde er vooral achter te komen of de heren al eerder hadden geschoten met een vuurwapen. ‘Ik heb wel eens geschoten, maar niet met echte kogels,’ vertelde Matsoe in zijn slechtste Engels.

Als je het al Engels kan noemen.

En dus moesten ze beginnen met een handvuurwapen. Lekker schieten op een foto op de schietbaan. Dat is toch het toppunt van geluk? Tenminste, voor Matsoe dan. ‘Die was raak, precies in zijn lul!’ riep Matsoe. Hij vond het briljant. ‘Als je een keer geschoten hebt? Dit is mijn ding!’

Maar ook Ricardo had het naar zijn zin. ’Kicken! Als je boos bent en het kan in Nederland is het een goede afleiding.’ Het ging zelfs zo goed dat ze met volautomatische – of hoe dat ook maar heet – geweren – aan de slag mochten. ‘Dit is gaaf gozer. Niet normaal,’ riep Matsoe. En ook de instructeur was best enthousiast. ‘Need a new job? Do you want to work here?’ We hadden niet het idee dat Matsoe begreep wat de instructeur zei, anders had hij vast ja gezegd. Geen yes, maar ja.

Ricardo stond intussen met zijn handen over zijn oren de herrie aan te horen. We dachten bijna dat hij niet meer wilde schieten. Niets was minder waar. En daarna sprak hij de onsterfelijke woorden: ‘nu weet je een beetje hoe het voelt als je in een oorlog staat,’ Was Matsoe het helemaal mee eens. ‘Ik wil alle wapens wel even testen.’

Want ja, oorlog en wapens zijn ook hartstikke leuk. Reuze entertaining. Vraag de mensen in Syrïe maar.

Jammer dat hun pret werd verstoord door een telefoontje van Tony die woest was dat er nog steeds ontbijt voor zijn neus stond. Bovendien vertrouwde hij Tony voor geen meter. ‘Ik was wel bang dat Joey met veertien meiden met oliebollentieten zou komen aanzetten, ik snapte er de ballen van.’

Matsoe had de moeilijke taak om uit te leggen aan Tony dat hij en Ricardo bijzonder fijn stonden te schieten op een schietbaan. ‘We hebben iets anders gezien dan ontbijt. We zagen een billboard met geweren en we dachten; we gaan schieten.’ Tony was woedend. ‘Egoïstisch pleurisjong dat je bent!’

Zelfs Matsoe had door dat het Tony ernst was en dus bestelden ze maar een vrachtwagen vol aan Donuts bij de drive thru. Dat ging niet van harte. ‘Mijn Engels is middelmatig. Niet heel goed en ook niet heel slecht.’ Dat van Matsoe was daarentegen rampzalig. ‘Ik kan English very well. I can tell very well dat the people me can understand.’

Juist.

Het was dan ook weinig verbazingwekkend dat tijdens het afrekenen Ricardo tegen de vrouw ‘keep the change’ hield en vervolgens zelf het wisselgeld hield. Pffffft.

Eenmaal thuis werd Matsoe natuurlijk getrakteerd op een uitbrander van Tony. ‘Zal ik effe op jou gaan schieten,’ en dus kieperde hij Matsoe bijna omver, ‘Mij moet je nooit laten wachten met eten.’ Had Matsoe niets mee te maken. ‘Rot op met je dikke kop.’ Al was Matsoe ergens een klein beetje beledigd. ‘Dit zal hij nooit meer doen, want anders neem ik een pistool mee en schiet ik ‘m neer.’

Lekker vreedzaam. Fijn dat die gek van een Matsoe in Nederland geen wapen in de hand gedrukt wordt.

Tony was trouwens nog steeds niet blij. ‘Ik haat donuts. Dit is niet een echt ontbijt.’ En Tony? Wel eens gehoord van Room Service? Zijn de Amerikanen héél goed in.

En dan moest het vrijgezellenfeest nog beginnen. Tony wist wel wat hij moest verwachten. ‘Joey staat gelijk aan tieten en drank.’ Al stond ze op de parkeerplaats nog een aangename verrassing te wachten, want daar was opeens Joey’s liefde Joyce. ‘Krijg de pleuris, dat kan niet waar zijn,’ en dus werd de Mustang omgekeerd en achtervolgden ze Joyce. Een probleempje? Joyce was alweer verdwenen.

Matsoe was weer teleurgesteld. ‘Die vier dagen dat we hier zijn, heeft hij het alleen maar over die vrouw,’riep Sterretje. Jokertje vond het ook maar onzin en deed warempel ook een duit in het zakje.’Je moet niet je pijlen niet op een vis richten.’

Ofoziets.

Golf!

Daarna kwam namelijk de volgende verrassing: de jongens gingen golfen. De overige drie wisten niet wat ze ermee aan moesten. ‘Wat een mongool!’ riep Sterretje. Jokertje kon alleen maar ‘Joey, Joey Joey … ‘ verzuchten. Al joeg Matsoe Jokertje nog wel even de stuipen op het lijf. ‘Hoe leuk zou het zijn als je aan het golfen bent en je ziet iemand in een konijnenpak voorbij rennen?’ Jokertje – die vorige week ook al in een pak werd gehesen – weigerde. ‘Dat doe ik niet een volgende keer.’

Maar ach, ze moesten allemaal het juiste tenue aan. ‘We zagen er allemaal uit als zwarte piet,’oordeelde Tony. Matsoe kon er wel weer om lachen. ‘Het was zo fout dat het best wel kicken was hoe je eruit zag.’

Toen moesten ze nog golfen.

Het viel niet héél erg tegen. ‘Het is een apart spelletje,’ was het oordeel van Joker. Al waren de andere jongens weer niet onder de indruk van Jokertje. ‘Kijk hem staan. Met dat stijve lichaampje van hem,’ riep Matsoe. Tony begon er zowaar plezier in te krijgen. ‘Ik had echt geen zin bij de eerste slag, maar toch kon ik ook door de frustratie van s ochtend best ver meppen.’ Ricardo was zelfs zo enthousiast dat hij een golfbal tegen een raam van het huis sloeg.

Maar Matsoe zou natuurlijk Matsoe niet zijn als hij niet ‘iets’ zou doen ‘met lekkere wijven.’ En verrek, daar kwam opeens een caddy met twee meiden aangereden. Sterretje rende er al enthousiast naar toe. Jokertje viel het wat tegen. ‘Ik vond ze niet superknap. Standaars Amerikaans met van die siliconen erin en een hockey tenue. Ik kan er toch niets mee. Ik heb thuis een leuk meisje thuis zitten.’

Sterretje en Matsoe vonden dit natuurlijk maar niets. ‘Binnen een straal van drie meter bleef hij bij er bij uit de buurt,’riep Matsoe. Dat zag Sterretje ook. ‘Alleen met de gasten heeft hij het naar de zin en zijn er vrouwen, dan niet meer.’ Gelukkig wierp Matsoe zich op als golfleraar voor de beide dames.

Die Matsoe is ook te goed voor deze wereld. Kuch.

En omdat Matsoe niet genoeg kon krijgen van zijn eigen goede daden, besloot hij de meiden ook mee te vragen voor een drankje in het clubhuis. Dat wilden de twee hoeren meisjes wel. En nee, dat vond Jokertje maar niets. ‘He’s a beetje bang, afraid,’ riep Matsoe tegen de meiden die wilden dat Jokertje zich een beetje ontspande. ‘Be a good person and party!’ Maar dat was Jokertje niet van plan. Al liet hij zich bij het afscheid door de meiden toch knuffelen. ‘Het is hun cultuur, moet ik toch doen.’ Sterretje constateerde dat Jokertje eruit zag als een boer met kiespijn. ‘Alsof hij kak moest omhelzen.’

Oh jee.

Een gesprek met Jokertje

En dus werd het tijd voor Sterretje om een goed gesprek met Jokertje te voeren op het balkon van de hotelkamer. ‘Als er een vrouw of drank in beeld komt, zijn we Jokertje kwijt,’ zei hij tegen Jokertje. Die knikte. ‘Ik doe mijn eigen ding. Misschien drink ik later een paar biertjes.’ Maar daar liet Sterretje zich niet mee afschepen. ‘Ik merk met de activiteiten dat je het niet leuk vindt. Maar op Kreta zoop je mij de onder de bar vandaan.’ Jokertje trok nu zijn wenkbrauwen op. ‘Ik heb dat een beetje gehad met drank en vrouwen.’

 

Maar daarna wist hij het gesprek handig om te draaien. ‘Je moet je niet opgelaten voelen. Ik vind het ook leuk om naar jullie te kijken. Maar ik ga niet voor niets met Shana trouwen.’ En op dat moment vonden we Jokertje het snoepje van de maand. Sterretje probeerde het te begrijpen – zo dom als Matsoe is hij nou ook alweer niet – en hij besloot het voor nu even te laten rusten. ‘Ik hoop dat het goed uitpakt, anders ga ik weer met hem zitten.’

Maar het was duidelijk: Jokertje wilde helemaal geen bachelor zijn.

Linedance

Al was het nu niet echt nodig, want eerst gingen ze lekker linedancen. Ja, leest het goed. Ze gingen linedancen. Een van de idiootste dansjes ooit. Dat vonden de andere mannen ook. ‘Oh nee he?’ riep Sterretje. ‘Waar heb je ons nou heen gebracht,’ vroeg Jokertje zich af. Sterretje had alweer zin om weg te gaan. ‘Fuck you, dit ga ik niet doen. Ik haat dit!’

Matsoe had vreselijk veel plezier. ’Ze dachten: hoe ga ik zo snel mogelijk naar huis.’ Dat klopte.’Ben je DJ en hoor je alleen maar tadaa tadaa tadaa.’ En ter verduidelijking deed hij – tenminste wat door moest gaan voor – een aantal dansbewegingen erbij. Gelukkig zag Sterretje een lichtpuntje. ‘Achter die colonne van varkens zie ik alleen maar mooie wijven staan.’ Dat waren de serveersters.

En cowgirl Victoria. Een donkerharige schoonheid in een blauwe jurk met een cowboyhoed. Opeens werden de jongens enthousiast. ‘Ik dacht: die is leuk.’ En voor we het wisten dansten Matsoe en Sterretje mee. Zelfs Jokertje deed een poging. ‘You’re so stiff!’ riep Victoria tegen Jokertje.

Had je ‘m tijdens dat potje golf moeten zien. Dat vond Matsoe nou ook. ‘Het enige dansje dat hij doet is met zijn tepels bewegen,’ riep Matsoe. Maar ons olijke duo deed leuk mee. ‘In Nederland is niet een vrouw die bij me past en hier vind ik ze om de minuut.’

Dat komt Matsoe, omdat die meiden ervoor betaald krijgen om jou leuk te vinden. Is iets héél anders.

Hoe dan ook, Victoria was erin geslaagd om Joyce uit het geheugen van Matsoe te wissen. ‘Joyce, ken ik niet.’ En dus ging hij vrolijk drinken met Victoria en haar vriendinnen. Ricardo en Jokertje vermoeden alleen nu het ergste. ‘Ik vroeg me af of het meiden waren, want volgens mij kon je er onder ringdingelinge,’ riep Jokertje. Dat vermoeden had Ricardo ook. ‘Ik wist wat het was, ik vond het niets.’

Tony kon het niets schelen. Of misschien was hij gewoon dronken en hij zoende er gezellig op los met de vriendin. En ook Matsoe had beet bij Victoria. Al constateerde hij wel dat Sterretje misschien niet eens door dat hij een travo zoende. ‘Hij had niets door.’ En Tony? Die haalde zijn schouders op. ‘Alles went, ook een vent.’ Jokertje had opeens nu wel plezier. ‘Ricardo ging helemaal stuk!’

‘I want Candy and April!’

Maar terwijl Ricardo en Jokertje besloten lekker naar huis te gaan, namen Sterretje en Matsoe een taxi. En wat vonden ze daar? Een menukaart met allemaal afbeeldingen van callgirls erop. ‘Heb je ze ook zonder stembanden of zonder een eigen mening,’ riep Sterretje. De taxichauffeur belde voor het gemak maar even het bedrijf. ‘I want Candy and April,’ riepen de jongens. Matsoe vond het geweldig. ‘In Nederland zeg je kogelbiefstuk of Schnitzel en hier zeg je ik wil Joyce of Carly.’

De jongens hadden er zin in. Vooral toen Sterretje al een sms kreeg en Joey niet. ‘Je hebt Champions Legue en Mickey Mouse legue.’ Al realiseerde Sterretje zich wel dat dit wel eens zijn relatie zou kunnen kosten. ‘Hoe ga ik dit thuis uitleggen.’

Maar karma is a bitch, want toen de meiden kwamen opdagen bleken ze helemaal niet op de foto’s te lijken. Matsoe was onthutst. ‘Daar stond een dikke negerin. Totaal niet wat we hadden gekozen. Toen hebben we ze weer weg gestuurd.’ Maar de callgirls waren behoorlijk vasthoudend. Tot ergernis van Matsoe. ‘I don’t like you. Fuck off!’ Dat deden ze, maar er moest wel afgerekend worden. Kostte hem toch zo’n 500 dollar.

Matsoe was razend. ‘Ik doe dit nooit meer. Ik ben echt boos!’ Ook Sterretje was geïrriteerd. ‘Wij gaan nooit meer zuipen. Want wat waren dit voor hoeren? Kankerhoeren!’

Zal ze leren. Een koekje van eigen deeg noemen ze dat ook wel.

De volgende ochtend kregen Jokertje en Ricardo het verhaal in geuren en kleuren te horen. De jongens waren zelfs zo onthutst dat Matsoe het prima vond dat ze eerst even gingen uitrusten bij het zwembad.

Mister Poker

Dat moest ook wel, want Matsoe had geregeld dat ze ’s avonds terecht konden in een poepchique appartement. ‘Als ik het doe, doe ik het goed,’riep Matsoe. ‘Alles was elektrisch. Als je twee keer in je handen klapt, gingen de zonneschermen uit.’ En Matsoe had ook niet voor niets deze locatie uitgezocht.

Meneer Howie aka mister Pokerface was namelijk uitgenodigd. Hij moest iedereen het één en ander leren over poker. En hoewel Howie in eerste instantie de vriendelijkheid zelve was, zag hij er niet vreselijk betrouwbaar uit. Dat zag Ricardo ook. ‘Die man heeft geld en is van de maffia.’ Matsoe was onder de indruk van al dat goud waarmee de man behangen was. ‘Die man had zelfs een gouden onderbroek aan.’ Jokertje vond er geen bal aan. ‘Ik begreep er geen fuck van. Poker kan je misschien wel met yahtzee vergeleken.’

Overigens had Howie dat meteen door. ‘You don’t understand any of it.’

Maar het werd pas echt leuk toen Howie werd gebeld op zijn mobiele telefoon. ‘Hij neemt op en hij begint toch van wal te steken,’ riep Sterretje. Een voorbeeldje? Wat dacht je van ‘als je niet het geld hebt, ga ik naar je huis met een baseball bat en ga ik je benen breken.’ Sterretje keek er vol respect naar. ‘Joey zit weer met een of andere maffiabaas aan tafel , heeft hij weer voor elkaar.’

Wij dachten vooral dat het in scene was gezet.

Strippoker

Niet voor niets vroeg Matsoe aan Howie of hij ook op het grote eindfeest wilde komen. Dat wilde Howie wel. Hopelijk liet hij zijn baseball bat thuis. Maar nadat Howie weg was, dienden zich twee hoeren meisjes aan. Dat dacht Sterretje al. ‘Ik had al zo’n idee dat er weer tieten in beeld zouden komen.’ Want ja, die meiden bleken gespecialiseerd te zijn in – verrassing – strippoker. Vond Ricardo niet erg.  ‘Ik vind poker geen hol aan, maar als het strippoker wordt …’

Voor Jokertje was nu de maat vol. ‘Die vrouwen dachten: hoe kan ik me zo snel mogelijk van mijn kleren ontdoen.’ En dus besloot Jokertje de toko te verlaten. Hij ging een sigaretje roken.

En terwijl hij een peuk rookte, hadden de andere mannen het reuze naar hun zin. ‘Ik dacht: dit gaan wij winnen, ik wil vandaag die tieten zien,’ riep Sterretje. Ook Ricardo werd enthousiast. ‘Die meiden waren zo heet, ik zag de stoom eraf komen, dus ik dacht: ik doe een paar ijsklontjes tussen die tieten.’

Ergens wel jammer dat Shana niet wist hoe goed haar vriend zich gedroeg, want bij haar vriendinnen twijfelde ze er toch een beetje aan. Oh well, gelukkig voor Shana was er wijn. Ook een troost.

Volgende week

Ach, en voor we het wisten was de dag van Matsoe alweer voorbij. En wat was het mooi. Een nadeel voor Jokertje: nu was het de beurt aan Ricardo om twee dagen te organiseren. Al wist Jokertje ons wel te vertellen ‘dat hij Ricardo iets meer vertrouwde dan Matsoe.’

En dan gaat het altijd mis. We gaan het zien. Tot volgende week!