I love Moederdag.

Jaha, ik weet dat Moederdag een commerciële uitvinding is. Toch kan ik er niets aan doen dat ik Moederdag énorm leuk vind. Niet alleen omdat ik zelf in ‘t bezit ben van een fijne moeder, maar omdat het mijn eerste, echte Moederdag als moeder is. Is toch speciaal. 

Stiekem vond ik vorig jaar ook al dat ik een beetje recht had op Moederdag met mijn zwangere buik. Helaas dacht vriendlief toentertijd daar anders over. ‘Je bent pas moeder als de baby er is,’ was zijn mening. Daar is-ie mee weg gekomen. Op voorwaarde dat hij het dit jaar dubbel en dwars goed zou maken.

Dat heeft hij gedaan.

Al dreigde het wel even mis te gaan. Afgelopen week werd er namelijk een vreselijk groot cadeau bezorgd. En dat cadeau was geadresseerd aan dochterlief. Maar aangezien er bij mij nog geen bellen gingen rinkelen, ik vreselijk nieuwsgierig ben en NIET OPEN MAKEN er niet levensgroot opstond, maakte ik hem open. Ik ben per slot van rekening toch de moeder van het kind.

Kromme redenering. Ik weet het. Maar ik kon het niet laten.

En dus maakte ik ‘m open. In die hele grote doos, zat een kleiner doosje. En in dat kleine doosje zat een mok van Blond met daarop MAMA. Toen wist ik stiekem genoeg. Ik had het cadeau helemaal niet mogen open maken. Dit was een cadeautje van dochterlief voor mij. Althans, zo had vriendlief het bedacht. Overigens kon hij nog wel om mijn actie lachen. ‘Jij bent gewoon veel te nieuwsgierig.’

Dat klopt.

Hoe dan ook, ik heb de mok terug gestopt in die hele grote doos en heb ‘m pas vanochtend weer open gemaakt. Op de bank met dochter en vriendlief. Die laatste had het zelf gepresteerd om dochter een paar potloodstrepen op een tekening te laten zetten. ‘Was nog een hele onderneming,’ wist hij te vertellen. ‘Kleuren met een baby van acht maanden is een uitdaging.’

U begrijpt dat ik het de mooiste tekening uit de kunstgeschiedenis vindt. Wat mij betreft mag-ie in het Stedelijk Museum hangen. Al zal het Stedelijk er anders over denken.

Naast die tekening toverde vriendlief ook nog mijn favoriete parfum en een ontbijtje tevoorschijn. En zo maakte hij zijn actie van vorig jaar helemaal goed. Enorm lief.

Maar – en nu ga ik sentimenteel en vervelend worden – mijn grootste cadeau is nog altijd dochterlief. Nooit, maar ook nooit had ik kunnen denken dat zo’n klein wezentje zo ons hele leven op z’n kop zou zetten en dat we daar nog blij mee zijn ook. En ook nooit gedacht dat je zo onvoorwaardelijk kunt houden van zo’n klein mensje.

En die gedachte is misschien het allerbelangrijkste op Moederdag. Commerciële dag of niet.

© 2013, Daniëlle. All rights reserved.