We hebben er even op moeten wachten, maar de X-Factor is terug. Wel met een deels nieuwe jury en ook het format is iets vernieuwd. Vanaf vanavond strijden de vier coaches Gordon, Angela Nieuwenhuizen, Candy Dulfer én Ali B. om de talenten. Alleen doen zij ieder de audities voor zich. De andere juryleden mogen alleen maar toekijken. Als dat maar goed gaat …
Nieuwe opzet
Even voor de goede orde: de juryleden kijken ieder voor zich alleen naar mensen die zij geschikt achten voor de categorie waar zij verantwoordelijk voor zijn. En alleen zij beslissen wie doorgaan en wie later weg gestuurd wordt. Dus niet meer sámen. En dat schijnt straks goed vuurwerk op te leveren.
Zo neemt Angela Groothuizen weer de jongens – oeh dit klinkt best fout – voor haar rekening ( zij won al in 2010 met Jaap Reesema) , gaat Gordon over de groepen ( al won hij in 2009 met Lisa Loïs), begeleidt Candy Dulfer voor het eerst de 26+ mensen en gaat Ali B. – ook voor de eerste keer – over de meisjes.
En waar begin je dan mee? Juist met de audities …
En vanavond is Ali B. als eerste aan de beurt om de leukste, beste vrouwelijke kandidaten onder de 26 jaar eruit te halen. Maar de lieverd zocht maar tien meiden. Dat betekent dat er een hoop meiden af gaan vallen. En dat moet hij allemaal in zijn ééntje beslissen. Net als de andere drie juryleden trouwens die later volgden.
Clarissa
De eerste was de prachtige exotische schone Clarissa. ‘Wat een prachtig kind,’ riep Angela Groothuizen al. ‘Ze is leuk!’ Maar ja, zij zat in die andere kamer. Clarissa wist Ali B. te vertellen dat ze van Curaçao kwam. ‘Je ouders wonen in Curaçao,’ vroeg hij nog. ‘Op Curaçao,’ zei ze. Vond Ali B. grappig. ‘Een Antilliaan die een Marokkaan corrigeer!’
Een lekker bijdehand type. Dat beloofde wat. Zeker toen ze aankondigde dat ze Do it like a Dude van Jessie J. ging zingen. Dat deed ze heer-lijk trouwens. ‘Ik vond het sexy, smerig, speels … Ik laat je doorgaan!’ riep Ali B. Gordon vreesde nu het ergste. ‘Je haalt een Marokkaan binnen en hij kaapt meteen iedereen weg.’
Noëlle
Daarna hadden we de voluptueuze Noëlle uit Arnhem. ‘Ik ga het doen vandaag!’ riep ze vrolijk. Vond Ali B. leuk. En uiteindelijk vertelde ze dat haar oma voor haar had gezorgd omdat haar ouders psychische problemen hadden gehad. En de lieverd kreeg zelf ook nog dit soort dingen voor de kiezen. Geen wonder dat ze ‘You know i’m no good’ van Amy Winehouse ten gehore bracht.
Toepasselijk. Je moet namelijk wel wat meegemaakt hebben om dit te zingen. Maar hé, ze kwam er mee weg. En hoe. De goedkeuring van Candy had ze. ‘Helemaal goed!’ Ze kreeg dan ook een staande ovatie van Ali. ‘Ik moet visagie hebben. Het is niet eens een jankliedje. Waar komen die tranen vandaan. Wat een stem! Wat een performance.’ Ali kwam superlatieven tekort. ‘Situaties kunnen je maken of breken en jij bent door.’
Ali had alleen wel een tissue nodig.
Daarna was Angela Groothuizen aan de beurt. Spannend omdat Ali al twee fijne kandidaten had binnen geharkt. Angela zat er intussen in de zaal relaxed bij. ‘Lekker rustig zonder die anderen.’
Sjors
Ze mocht meteen Sjors aanschouwen. Die deed een nummertje van Stevie Wonder. Deed-ie met verve. Sterker nog, hij was hilarisch. Hij was niet te verstaan. En zijn ad libs waren iets teveel van het goede. Vond Angela ook. ‘Dit mag je jezelf niet aandoen. ‘
Daarna hadden we Raoul. Die was écht niet goed. Vond Angela ook. ‘Ik ga je uit je lijden verlossen. Ga op zangles.’ Gold ook voor ene Bert. Net als Danny die een enorme uithaal gaf. ‘Ik zou een vak studeren,’ riep Angela die de uithaal niet kon waarderen. En ook de laatste ging niet door. Een valse start voor Angela. Vond Ali ook. ‘Ik heb hoofdpijn!’
>> Bekijk hier de start van Angela
Vervolgens was het de beurt aan Candy Dulfer. Aan haar de nobele taak om de 26 plussers te beoordelen.
Barry
Die kreeg meteen een vijftigjarige met een giga bos krullen te zien. Was ene Barry. Met zijn gitaar. En hadden we hem ook al niet ergens gezien in The Voice UK? Maar hé, veel Britten lijken op elkaar. Enniewee, die man was altijd vooral bezig met zijn gitaar en probeerde het nu met zijn zang. De andere juryleden hadden er weinig vertrouwen in.
Totdat Barry begon te zingen. ‘It’s a man’s world’ heeft in tijden niet zo soulful geklonken. Candy ging gewoon lekker een potje mee dansen. En wij thuis ook. Het applaus nadien was oorverdovend. Candy gaf hem spontaan een knuffel. Alleen vertelde ze dat nog een ding miste; de saxofoon.
Maar ach, desondanks mocht hij natuurlijk door. Barry sprong een gat in de lucht. En de andere coaches? Die vreesden het ergste. Candy was zo enthousiast. ‘Ik denk dat ik ga winnen.’
Sasha
Vervolgens was het weer de beurt aan Ali. De vijftienjarige Sascha mocht nu haar best doen. Was vanaf haar elfde bezig ‘om in de badkamer te zingen enzo.’ Gelukkig deed ze de balladversie van ‘Everytime we Touch ‘ van Cascada. Was niet slecht, zeker niet, maar het klonk trillerig. Onvast. Al vond Gordon het fantastisch. ‘Dit is een negen.’
Maar wat vond Ali B. er van? Nou, dat ging niet goed. ‘Het publiek gaat los. Je bent lief en als je zingt probeer je veel emotie in je stem te leggen. Maar eerlijk schat, je komt niet sprankelend het podium op. Je hebt niet echt dat theatrale. Op basis daarvan laat ik je niet doorgaan.’
Het meisje keek uitermate beteuterd.
Gordon was woedend. ‘Als dit niet doorgaat, stap ik op!’ En dus liep Gordon weg. ‘Ik stop. Over en uit. Wat een idioot. Dit is de X-factor.’ En dus riep Gordon woedend naar zijn kleedkamer. ‘Hij eruit of ik eruit.’ Toch mooi dat hij meteen oordeelde over de kandidaten van een ander jurylid.
En ligt het aan mij of zag Gordon er wel heel slecht uit met zijn haar, bleke teint en wallen onder de ogen.
For the record, Ali B. ging gewoon door. En Sasha niet.
>> Kijk en oordeel zelf: Bekijk hier het fragment
Milou
Want verrek, daar hadden we de wat hippie-ish Milou die al gitaar spelend een versie ten gehore bracht van Hometown Glory van Adele. Lieve mensen, het werd de 1968 summer of love versie van Hometown Glory. Maar goed was het. Dat zag ook Ali die omhoog keek naar boven en zich vast afvroeg waarom Allah niet meer van dit soort zangeressen naar hem toe stuurde.
In plaats daarvan liep hij naar Milou voor een knuffel. ‘Ik ben zo blij met jou! Je bent door!’ Ali B. probeerde sympathie te vinden voor zijn eerdere keuze bij het publiek. ‘Stel je voor dat ik iemand als Milou niet door had kunnen laten gaan omdat ik die ander door had laten gaan. Begrijp je mijn dilemma?’
Dat begreep het publiek wel. Een beetje dan.
Zelfs Gordon kwam weer terug. Die mompelde iets ‘dat Ali een ander jurylid was.’ Maar natuurlijk kon Meneer de Dramaqueen de spotlight nog niet vijf minuten missen.’
En Ali B? Die was blij dat hij de goede keus had gemaakt.
Latanya
Dan hadden we de prachtige Latanya van veertien. Gezegend met een muzikale vader. ‘Ik ben de kers op de taart. Ik maak dat laatste stukje carrière van mijn vader af.’ Ach gossie. Zo kwam ze trouwens niet over op het podium. ‘Ben jij nog maar veertien?’ riep Ali B. verbaasd? Gordon was intussen weer zijn oude zelf. ‘Ze heet lasagne, maar dan met een T.’
Lasagne of niet, het meissie deed een vertolking van een nummer van Beyoncé dat lekker klonk. Maar of Ali dat ook vond? Hij keek in ieder geval moeilijk. ‘Hij wordt gestenigd als zij niet doorgaat,’ riep Candy. ‘Dan doe ik mee,’ riep Gordon. En ook de zaal moedigde Latanya aan. ‘Hou nou op mafketel!’ riep Ali tegen het publiek. Maar doorgaan mocht ze wel. ‘Ik ga je die kans geven.’ En uiteindelijk was Ali blij. ‘Heel blij.’
Maar goed ook, want Gordon was aan de beurt. ‘Eindelijk!’ riep onze diva.
One of-a-kind
Eerst hadden we de drie lieverds van One of-a-kind die gezegend waren met een grote manager. ‘Ik denk dat Gordon het heel goed met hem gaat vinden, want hij is heel sociaal,’ riepen de schatjes die overigens een grote gelijkenis vertoonden met Destiny’s Child.
Helaas zongen ze niet zo goed als Destiny’s Child. Het was vals. En goed ook. En dan te bedenken dat het nummer van Janet Jackson niet eens zo moeilijk was. Gordon ’s gezicht sprak boekdelen. ‘Hoe vonden jullie het zelf gaan?’ De meiden giechelden. ‘Jullie zongen meteen al vals. Ik zou bij de zangleraar mijn geld terug vragen,’ riep Gordon.
‘Harteloze hond die je bent!’ riep Ali B. nog in de andere kamer. Al kwamen ze tot de conclusie dat het gewoon niet goed was.
Rebels Ink.
Daarna hadden we een ander trio: Rebels Ink. De andere juryleden waren verdeeld over de outfits. ‘Ik wou dat ik zo’n kort broekje aan kon,’verzuchtte Candy. ‘Ze kunnen zo de tippelzone op,’ riep Ali. ‘Ach, jij bent zo ouderwets,’ zei Candy op haar beurt weer. Overigens plaatste de eetstoornis van een van de leden de korte shorts weer in perspectief.
Het nummer ‘You’ve got the love’ van Florence + the Machine was dan ook best toepasselijk. Guess what, de meiden zongen ook nog eens de longen uit hun lijf. Die drie hippe meisjes waren eigenlijk best goed. Zelfs Ali B. werd er enthousiast van. ‘Die kan rappen!’
En Gordon? Die deed gewoon lekker mee. ‘Ik zat te wachten met wanneer krijgen we nu eens die energie. Girls, you’ve got the energy.’ Drie maal raden wat er gebeurde? Ze mochten door.
Vervolgens mocht Candy weer haar best doen.
Krystsina ( die we voor het gemak even Kristina noemen)
Toen kwam Kristina. Een bijzonder geval. Afkomstig uit Riga, had man en kind daar achter gelaten en was voor de gelegenheid gehuld in een glitterjurk. Gordon was meteen reuze gefascineerd door Kristina. ‘Ik denk dat ik vanavond naar Ri-Ga. Hebben ze die geboekt via internet.’ Helemaal toen ze aankondigde dat ze een zelf geschreven nummer, dat My Sweet DJ heette, ten gehore zou brengen.
Het was hilarisch.
Op een onvervalste eurobeat zong Kristina niet bepaald zuiver de longen uit haar lijf. Wel deed ze prachtige moves. Een gogo danseres had er nog wat van kunnen leren.
Candy probeerde het aardig te brengen. ‘You’re a ball of energy, but i think you should get back to your husband.’ Kristina was nadien in tranen. Begreep Angela niets van. ‘Ga naar huis naar je kind. Dat is een hele mooie carrière.’
Puck
Dan hadden we ook nog Pietje Puk – eh Puck of Puk – maar in het dagelijks leven bekend als Marvin Smith. Maar omdat zoveel mensen al zo heten, vond hij dit een unieke naam. Maar misschien was hij ook wel geïnspireerd tot de naam Puk omdat de hij werkte in een telefoniewinkel. En hè, dan weet je alles van pukcodes. Just saying.
Marvin begon trouwens wat zwakjes, totdat hij naar Candy toeliep en riep ‘dat ze overeind moest komen.’ Dat deed Candy natuurlijk. En verrek, het klonk meteen een stuk beter. ‘Je hebt me al helemaal in je ban,’ riep ze. ‘Je bent een prachtig geheel.’ Marvin op zijn beurt was ook dol op Candy. ‘Jij ook.’ Candy probeerde zich nog professioneel op te stellen. Maar natuurlijk mocht hij door. ‘Je hebt me betoverd.’
En dan moest Angela nog.
Haris
Zij kreeg een zwoele zeventienjarige jongen met prachtige ogen, donker haar en Balkan roots voor de kiezen. Een prototype voor het gevoelige singer-songwriters type. Hij ging niet voor niets Skinny Love zingen. ‘Ik denk dat hij ons gaat wegblazen,’ riep Ali B. En dat deed hij. ‘Hij komt meteen binnen,’ riepen de andere juryleden.
Wij waren een beetje verliefd.
En ook Angela was gecharmeerd. ‘Jij weet heel goed wat je aan het doen bent. Met een hele dikke D ben jij door!’
Vervolgens mocht Candy weer haar best doen.
AGucci
En we kregen een slicke gast te zien die eruit zag alsof hij een rap ging doen van Jay-Z. Maar niets was minder waar. ‘Feeling good’ was zijn liedje. Maar dan wel die versie van Muse. Zijn begin met Candy was trouwens in het begin niet om over naar te huis te schrijven. ‘Hoe heet je?’ ‘Gucci. Met een a erachter.’ Candy schudde haar hoofd. ‘Een A ervoor.’
Toen wisten we al dat A Gucci het had verknald.
Goed zingen deed hij ook niet. Candy wist niet wat ze ervan moest denken. ‘Ik moet ervan hoesten. ‘ A Gucci was geschokt. ‘Ik heb meer in huis Candy!’ Maar Candy was onverbiddelijk. ‘Je zingt niet zuiver genoeg.’
Tjerk
Toen hadden we opeens de rapper Tjerk die in het dagelijks leven indoor vuilnisman was op Schiphol. Ali B. kende hem nog. En wij ook. Hij scoorde ooit een klein hitje. Ali B. vond hem leuk. En aan de enthousiaste bewegingen te zien, dacht het publiek er ook zo over.
Ali B. ging intussen bijna door het dak van enthousiasme. ‘Hij is goed jonguh!’
Maar Candy was aan het twijfelen. ‘Jij spreekt mij aan, maar ik wil winnen. Al denk ik wel bij dit slim gekozen liedje aan een strand met een cocktail.’ Ali B. sprong een gat in de lucht. ‘Candy is nu al mijn favoriete jurylid.’ En Candy nam toch de beslissing om hem door te laten gaan.
Ali B. was nadien blij en omhelsde Tjerk. ‘Ik ben blij voor je homie!’
Marcel Berghuis
Daarna mocht Angela nog aan de bak. Dit keer was het Marcel uit Heerhugowaard. Vond Angela leuk. ‘Ik kom uit Alkmaar. Dezelfde klei.’ Al keek ze nog wel wat twijfelachtig toen Marcel vertelde dat-ie rapper was. Maar hey – iedereen heeft talent. Ook rappers.
Maar toen hij rapte ‘dat hij geen dag zonder zijn smile kon,’ haakten wij af. Ali B. ook. ‘Hij heeft een leuke performance, maar zijn rap is te simpel.’ Gordon vond het dan wel weer leuk. Angela bleef positief. ‘Jij bent leuk om naar te kijken. Ik neem je gewoon mee.’
‘Dit had ik echt niet verwacht,’ riep Ali B. Nou, wij ook niet.
Daan
Dan hadden we de jonge Daan die ons al eerder vertelde ‘dat hij voor de rest niet zoveel kon.’ En aan zijn uiterlijk te zien, zag hij eruit als de eerste de beste hangjongere. Gordon had er dan ook geen vertrouwen in. ‘Dit wordt niets.’
Nou, het werd wel wat. Die jongen wist zelfs ‘I’m Sexy and I know it’ tot een soulnummer te maken. Zelfs Gordon lachte. En wij? Wij waren flabbergasted. Dit zou zomaar een winnaar kunnen zijn …
Angela was stomverbaasd. ‘Je bent veertien en eigenlijk is dat geen geschikt nummer voor je. Maar wat kan mij het schelen, je bent door!’ De andere juryleden keken nu een beetje benauwd.
En terecht.
Volgende week
En volgende week? Dan is er een verrassing voor Gordon, moppert Gordon op Ali B. en zien we wel hele bijzondere kandidaten voorbij komen.
Afbeelding: RTL/X Factor Facebook
Geef een reactie