‘Dit is overduidelijk zó gescript,’ sms’te een vriendin vorige week tijdens de eerste aflevering van Huisje Boompje Barbie. ‘Ik geloof helemaal niets meer van de ruzies. Te gemaakt.’ besloot ze. En stiekem was ik het er wel mee eens. Het was allemaal wel héél bedacht. Maar wie weet, bewijzen Barbie en Micheal in aflevering 2 het tegendeel. We’ll wait and see …
De reden? Hond Gucci natuurlijk. Even kort samengevat: Mike wilde de hond het huis uit hebben en Barbie wilde ‘m houden. ‘Ik hou van dat beestje!’ Alleen deed ze niet aan uitlaten. Dat schijnt namelijk heel 2010 te zijn. Mike was woedend dat Barbie Gucci verkoos boven hem. En dus vertrok hij voor een nachtje naar zijn ouders.
Die werden ongetwijfeld al net zo zat van die ruzies als Barbie’s ouders. ‘Ik heb al vaker gezegd: in ieder huwelijk komen ruzies voor, maar dit gaat een beetje te,’ oordeelde vader Ron. Ook moeder Cora had er genoeg van. ‘Ik word nu echt een beetje moe van al die ruzies.’
Want ook al lijken de ruzies gescript, Barbie en Mike gaan er wel vol in. Met alle gevolgen van dien.
Wel of niet scheiden?
Barbie werd de volgende ochtend wakker. Alleen. Nou, ook weer niet zo alleen. ‘Ik word wakker en kijk naast me en zie in plaats van Mike, Gucci naast me leggen. Dat is even een ander gezicht,’ riep Barbie. Al zag ze er niet uit dat ze er vreselijk mee zat. Mike wel. ‘Je bent een getrouwd man en dan moet je slapen bij je ouders.’
En dus durfde Mike het de volgende ochtend toch aan om weer terug te gaan naar Barbie. Die zat met Angelina lekker op de bank naar de tv te kijken. ‘Lekker geslapen?’ vroeg ze nog aan Mike. ‘Echt niet,’ was zijn kort doch bondige antwoord en hij ging meteen door naar de keuken. ‘Valt me mee dat je nog geen knip op de deur hebt laten zitten,’ vroeg hij nog terwijl hij een lekker bordje Chinees eten van de avond ervoor op zijn bord schepte.
Daarna plofte hij op de bank met zijn bord. En Gucci? Die at lekker mee. Voor de rest bleef het ijzig stil.
Mike had daar wel een verklaring. ‘Dat goedmaken dat gaat best moeizaam tussen ons. We houden beide ons poot stijf.’ Maar eerlijk is eerlijk, Mike deed wel zijn best en praatte aan één stuk door tegen Barbie waarom hij vond dat ze bij elkaar moesten blijven. ‘Al zou je het alleen maar proberen voor het kind. Samantha, jij mag ook wel wat zeggen,’ riep hij tegen Barbie. ‘Je zegt alleen maar ja, ja, ja.’
Dat deed ze met een reden. ‘Ik ben best wel sluw. Dus ik zeg niets, want ik weet dat hij daar niet tegen kan.’ Dat klopte. ‘Dan lijkt het wel alsof ze een soort Berlijnse Muur omhoog trekt,’ verklaarde Mike zich nader. En die arme jongen wilde alleen maar weten waar hij aan toe was. ‘Wil je nou scheiden of niet?’ Tot onze verbazing ontkende Barbie dat. ‘Maar waarom zeg je dat dan niet?’ riep Mike. ‘We zitten al twee dagen te ouwehoeren over scheiden, dan zijn we toch niet wijs!’ riep hij.
Barbie zei nog steeds niets.
Mike ging gewoon nog even door. ‘Alle ouders worden erbij betrokken. Voor je ouders moet je respect hebben. Ga met mij zo een bloemetje halen voor de ellende die we veroorzaakt hebben,’ ging hij gewoon door. ‘Kijk naar wat voor mooi kindje je hebt en jij wilt gaan scheiden? Moet je kijken naar andere mensen. Sommige mensen in arme landen, die gaan dood van de honger. En ik zit iedere dag aan de afhaalchinees.’
Je kunt zeggen van Mike wat je wilt, maar hij is op zijn geheel eigen unieke wijze wel begaan met de wereld.
En dat hij van Barbie hield, stond al een paal boven water. ‘Met ruzies kan ze echt zo’n bitch wezen, maar ik hou wel van haar.’ En stiekem hield Barbie ook van Mike. ‘Soms ontploft het en dan gaan we bij onze ouders slapen en dan is het de volgende dag weer goed.’ En dus gaf Barbie na Mike’s monoloog hem een dikke knuffel. Sterker nog, ze bedolf hem onder de kusjes. Mike ging door met het eten van afhaalchinees. ‘Je hebt een grote mond, maar je kan toch niet zonder mij. Dat weet je,’ zei hij nog maar even. Dat beaamde Barbie. ‘Dat weet ik toch. Ik kan niet zonder jou.’ Dat vond Mike fijn. Al had hij nog wel één eis. ‘Weet ik, maar ik wil niet meer dat je dit soort hatelijke dingen tegen me zegt. ‘
Maar volgens Barbie was het allemaal niet zo erg. ‘Ik heb gewoon een grote bek en een klein hartje. Ik ken echt niet zonder Mike. We blijven bij elkaar. Barbie and Ken. Forever and always.’ Mike was dezelfde mening toegedaan. Patrick. ‘Barbie en Michael horen bij elkaar. Voor eeuwig. We zijn net Bonnie en Clyde.’
‘Ruzie maken, dan goede seks’
Maar hoe los je een ruzie nou echt op? Daar wist schoonzus Priscilla wel raad mee. ‘Meestal met seks toch?’ Haar man Patrick was dezelfde mening toegedaan. ‘Seks is sowieso heel goed. Je hoeft het niet iedere dag te doen. Als je het iedere week drie keer doet, is het al goed.’En Barbie? Die was het daar helemaal mee eens. ‘Het geheim van een goede relatie? Ruzie maken, dan heb je daarna goede seks. Maar het is weer goed. We gaan weer lang leve de lol verder.’
Mike had meteen een idee hoe ze verder konden. ‘Misschien moeten we even op vakantie. Even eruit, dan kunnen we ook een beetje lachen en als goedmakertje je ouders meenemen.’ En aan wat voor soort vakantie dacht Mike dan? Nou, wintersport. Een nadeel. Niemand kon skiën. Alleen Barbie die in Oh Oh Tirol precies vijf minuten op de ski’s had gestaan. Al had ze ook geen vertrouwen in Mike. ‘Hij gaat echt vallen. Die mongool ken echt niet skiën, die ken niet eens fietsen.’
Nee Barbie, had meer vertrouwen in de après-ski.
Barbie’s ouders zouden de geste in ieder geval wel waarderen. Want wat was het een drama. ‘Ik wel een traantje gelaten,’gaf moeder Cora toe. ‘Ik kon er op het laatst niet meer tegen.’
Mosselen
En dan te bedenken dat ze niet eens wisten dat Barbie en Mike toch niet zouden scheiden. En dus besloten Barbie en Mike dat op te lossen door het kopen van een visje. Dat visje zouden ze even brengen bij de ouders en dan konden ze meteen het goede nieuwe vertellen. Volgens schoonbroer Patrick lag dit geheel in de lijn der verwachting. ‘Echt Schevenings hè? Kan je iedere Scheveninger mee opvrolijken.’
Alleen Jake kon fluiten naar zijn vis. ‘Bij mij zijn ze nog nooit geweest met een visje, terwijl ik nog 10.000 excuses tegoed heb.’
Eenmaal bij de visboer bestelde Mike meteen ook een mosselschotel erbij. Vond Jake later erg geestig. ‘Mike is gek op mosselen, maar Barbie heeft natuurlijk de grootste mossel.’ Dat is – volgens schoonbroer Patrick dan – de Scheveningse bijnaam voor het vrouwelijk geslachtsdeel. ‘Van mosselen word je geil,’ riep Mike dan ook tegen Barbie. Ze haalde haar schouders op, ‘Dat zijn oesters toch?’ Dat dacht schoonbroer Patrick ook. ‘Als je voor 1500 euro aan oesters eet, gebeurt er echt wel wat met je.’ Mike boeide het niet. ‘Ach, ik ben toch altijd geil.’
‘Ik kon skiën in vijf minuten’
Daarna werd de vis – inclusief mosselschotel – mee naar Ron en Cora genomen. ‘Waar hebben we dit aan te danken?’ vroeg Ron met een frons. ‘Omdat Mike en zoveel ruzie hebben,’ begon Barbie. Maar daar had ze bijna de volgende ruzie mee te pakken, want Mike was het daar niet mee eens. ‘Zoveel ruzie hebben we niet!’’Wij hebben al ruzie over een scheet. Wij hebben ieder weekend ruzie.’
U kunt zich voorstellen dat Ron en Cora erg opgelucht waren dat dit bekvechten eindelijk ophield. Al was de volgende mededeling ook een schok. ‘Samantha en ik zijn er over na aan het denken om te verhuizen,’ begon Mike. Dat zorgde voor een heuse schok. ‘Waar naar toe?’ stamelde Ron. ‘Naar Zoetermeer,’ grapte Barbie. Schok. ‘Ben je gek, jij gaat nooit van Scheveningen weg!’ riep haar vader. Haar moeder zag meteen een klein voordeeltje. ‘Kan wel goed wezen voor die twee. En ook voor mij en mijn man. ’ Dat vond Ron nou ook. ‘Dan merken we ook niet zoveel meer van die ruzies.’
De volgende mededeling veroorzaakte zo mogelijk nog meer commotie. ‘Wintersport?’ riep Cora. ‘Moet ik in zo’n Heidi-jurkje?’ grapte Cora. Ron was ronduit verbaasd. ‘Hoe komen jullie daarbij. Dat ken ik niet!’ Vond Barbie geen argument. ‘Maar ik kon het ook niet.’ ‘Hoe lang heb jij er over gedaan,’ vroeg Ron vervolgens. ‘Een half uurtje,’ riep Barbie alsof skiën de makkelijkste bezigheid op aarde was. Mike geloofde er niets. Wij herinnerden ons maar te goed de beelden uit Oh Oh Tirol. Samen met Tijgertje ging Barbie vooral onderuit op de lange latten. En nadat ze een nagel brak, hield ze dat skiën snel voor gezien.
Zo kan iedereen het in een uurtje.
Wel wilde ze even voordoen hoe het moest. En voor we het wisten liet ze een demonstratie zien hoe je twee mannen aftrok. ‘Ja, rot op,’ riep pa Ron. En Barbie? Die was alleen maar aan het lachen.
Nieuwe voorgevel
En nu ze wil verhuizen, was Barbie ook toe aan een nieuwe voorgevel. Letterlijk. Haar laatste borstoperatie was tenslotte alweer anderhalf jaar geleden. Toch wilde Barbie alweer nieuwe borsten. Had ze zo haar eigen redenen voor.‘Ik ben heel onzeker over mezelf. Over mijn uiterlijk enzo.’Voor Mike hoefde het niet. Al vond hij het ook niet vreselijk erg. ‘Ze heeft al grote tieten. Maar ik ben er niet vies van. Ik ben een man toch?’
Juist. Misschien was het handiger geweest als Barbie eens zou werken aan de inhoud van haar hersenpan. Maar dat terzijde.
Priscilla en Patrick vonden het maar onzin. ‘Ik denk dat het voor Samantha nooit groot genoeg is. Ik denk dat ze over een jaar weer wil. Een soort van verslaving is het,’ concludeerde Priscilla. ‘Dit is gekkenwerk. Als je nou theezakjes hebt, van die poffertjes met een toefje slagroom erop …’ voegde Patrick er aan toe.
Pornopoes
Stiekem vroeg manager Jake zich op weg naar de afspraak met de plastisch chirurg zich dat ook af. ‘Wat bezielt je?’ Barbie draaide wat aan d’r haar. ‘Ik wil nog groter. Dat hebben alle Barbie’s. Ik ben een pornopoes. Ik wil ook zo’n strak kutje.’
Nooit van een echte pornopoes gehoord? Barbie wel. ‘Ik heb wel eens op tv gezien dat sommige hun lellen strak laten trekken. Lijkt het net alsof je een strakke pornopoes hebt.’ Vond ze heel normaal. ‘Ik wil het echt perfect. Je hebt van die jongens die breed willen zijn en sommige meisjes willen heel dun zijn en grote tieten hebben. Dat ben ik.’ Mike vond het maar vermoeiend. ‘Ik word zo moe van die vrouw. Sinds ik met haar ben, weet ik alles over extensions, nepwinpers en grote tieten. Ik ben echt een stuk wijzer geworden op dat gebied. Vraag maar, wat wil je weten?’
Barbie bleef er laconiek onder. ‘Daar val je toch op?’
Grote Piemels
Eenmaal bij de plastisch chirurg werd ze helemaal blij van haar nieuwe implantaten. Manager Jake vond het maar twijfelachtig. ‘Ik ben bang dat met de tieten die ze nu gaat krijgen een tweede Lola Ferrari wordt.’ Dat ontkende Barbie. ‘Ik wil geen Lola Ferrari worden. Ik blijf lekker mezelf.’
En dus stripte Barbie maar even lekker bij de plastisch chirurg. Ze is ook zo lekker zichzelf.
Maar de pret begon pas echt toen Mike zijn oog viel op een aantal afbeeldingen van penissen. De chirurg bleek namelijk expert te zijn in het vergroten van penissen. Chirurg Jan wilde ze best een paar voorbeelden laten zien. ‘Dit heb ik wel eens bij een neger gedaan.’ Barbie’s mond viel open. ‘Die van Mike hoeft niet groter, dan past-ie niet meer in mijn kut. Ben ik uitgescheurd tot mijn mond.’
Die Barbie. Altijd zo lekker subtiel.
Schoonzus Priscilla bleef er nuchter onder: ‘ze zeggen wel eens: een grasspietje kietelt meer dan een boomstam. Als ik Michael was, zou ik hem gewoon zo houden.’ Mike was wel intens gefascineerd door het feit dat iemand een penis gewoon vijf centimeter langer kon maken. Barbie’s moeder Cora moest er wel om lachen. ‘Ik denk dat ze alle twee een beetje doordraaien. Samantha grote tieten, hij een grote penis. Willen ze in een pornofilm gaan spelen soms?’
Daar lijkt het wel verrekt veel op.
De opvolger van Bep
Gelukkig maar dat Barbie ook nog andere zaken aan haar hoofd had. Zo bracht vader Ron Cora, Barbie en Angelina naar een afspraak bij het Leidse medium Bep. Barbie wil namelijk weten wat de toekomst voor Angelina in petto had. Ron moest er niet veel van hebben. ‘Ik heb ze voor Bep afgezet. Toen vroeg ze, wil je een kop koffie. Toen zei ik: ik blijf even buiten, want ik geloof niet in die onzin.’
Barbie en Cora voelden zich ontzettend thuis in het kitscherige huis van Bep. Al hielden ze wel beide de dikke winterjassen aan. Voor de rest vond Barbie het heerlijk. ‘Bep is hetzelfde als mijn. Lekker gek en lang leve de lol. Lekker zichzelf.’ Bep was vooral goed in slijmen. Ze ging meteen los. ‘Angelina heeft veel van jou. Je hebt een heel bij-zonderrrrrr kindje. Je kunt aan haar merken dat ze ziet. Jij wordt de opvolger van tante Bep.’
Wat? Had ze nou net gezegd dat Angelina paranormaal was?
De mannen geloofden er nadien niets van. ‘Als je dat nu al gaat zeggen over een kind van vijf maanden. Dat gaat er bij mijn niet in,’ riep Ron. Mike zag wel een voordeel. ‘Superhandig dat ze de loten kan voorspellen voor mij.’ Ook schoonbroer Patrick was stomverbaasd. Je ken toch niet zeggen dat baby’s paranormaal begaafd zijn. Ken toch niet?’
Maar Bep ging rustig verder. ‘Angelina heeft een gids. Daardoor krijgt ze zoveel powerrrrrr en is ze opgewassen tegen het leven. Want het leven is niet meer zo leuk. Het is een harde kutwereld!’ Cora dook bijna in elkaar. Barbie bleef gewoon glimlachen. Kwam misschien ook omdat Bep ook nog een boodschap voor haar. ‘Je twijfelt soms aan je Michaeltje. Het is een wereldvent, het is ook een lijer, maar ik weet zeker dat ie deugt. Je moet meer zeggen: ik hou van je.’ En toen liet Bep weer een bom vallen. ‘Er komt een klein Michaeltje bij!’ Barbie keek blij. ‘Zit hij er al in?’ ‘Ik ben bang van wel,’ riep Bep.
Barbie zwanger?
En met die boodschap kon Barbie terug naar Mike. Al was ze zelf ook iets geschrokken. ‘Ik schrok me eigen de pleuris. Ik denk dat Michael me afmaakt.’ For the record, dat was ook zo. Eenmaal thuis was Mike not amused met deze mededeling. ‘Ik ben er echt even klaar mee.’ Maar intussen vermoedde hij het ergste. ‘Af en toe heb ik ook het gevoel dat ze weer zwanger is. Die gekke buien die ze af en toe heb.’
Bovendien was Barbie nog niet ongesteld geworden. Mike was nu ietwat geagiteerd. ‘Jij moet ook leren op tijd je pil te slikken.‘ Dat vergat Barbie nog wel eens. ‘Ik vind het zwaar irritant om de pil te slikken. Daar word je zo dik van, heb ik geen zin in. Ik vergeet ‘m heel vaak.’ Maar Mike werd nu echt serieus. ‘Ik hoef niet nog een kindje, ben er even klaar mee. Zit ik weer negen maanden met die hormonen in mijn huis.’ Barbie zag het wel zitten. Mike zuchtte. ‘Toen gingen we bijna scheiden en nu krijgen we bijna een baby. Dusse … het leven met mij en Barbie zit vol verrassingen.’
En dus zat er niets anders op dan een zwangerschapstest te doen. En hoewel Barbie Mike nog even voor de gek hield ( ‘ik zie twee streepjes, dus ik ben zwanger’) had Mike al snel door dat-ie gefopt werd. ‘Gefeliciteerd,’ riep hij. ‘Je bent niet zwanger.’ Kon hij weer opgelucht ademhalen. Vooral omdat hij graag wilde verhuizen. ‘Kunnen we ons daar weer mee bezig houden.’
Benieuwd wat Bep daar van zou zeggen.
Op huizenjacht
Want intussen had manager Jake al een makelaar gebeld. Die had voor Mike en Barbie wel een paar huizen in de aanbieding. Die konden ze al snel bezichtigen. Een beetje jammer dat de accu van hun auto het begeven had. Gelukkig dat een familielid van Barbie bereid was om z’n auto even uit te lenen. Waren ze toch nog op tijd bij de makelaar die strak in het pak op hen stond te wachten.
Overigens had de hele familie niet veel op met dat soort jongens. ‘Het zijn een beetje van die smooth boys. Het zijn van die gladjakkers. Een soort Italianen.’ riep Patrick en hij trok een vies gezicht. Priscilla probeerde nog iets positiefs te bedenken. ‘Je zou denken dat het van die nette mannen in pak zijn, maar die komen ook bij coffeeshops en die komen ook bij dealers. Het zijn eigenlijk ook normale mensen. Patrick; het zijn gladjakkers. Het zijn een soort Italianen.
En dan was het eerste huis van de makelaar ook al geen groot succes. Vooral Barbie vond het niets.’Ik ben heel kritisch.’ Bovendien voelde Barbie hier ook een geest. ‘Ik wil hier weg!’ Dat leek Mike ook verstandig. ‘Zitten we straks weer met zo’n geest.’ De makelaar dacht dat Barbie een grapje maakte en gaf niet op. Maar Mike stampte zijn hoop hardhandig de grond in. ‘Het is leuk, maar ik zit nog steeds met dat geestenverhaal.’
En nu huis numero uno niets werd, werd het tijd voor het tweede huis. Was groot. Alleen was die blokhut in de kamer wel heel apart. Hoogstwaarschijnlijk moest-ie doorgaan voor een sauna. Vond Barbie maar niets. ‘Ik hou niet van sauna’s. Ik krijg het schijt benauwd daar.’ Bovendien vond ze de tuin te klein. ‘Waar moet Gucci dan schijten?’ ‘Wie is Gucci?’ vroeg de makelaar – die de moed erin probeerde te houden – nog. ‘Dat is de hond,’ riep Barbie en ze banjerde verder.
En dus viel huis nummer 2 ook af. Overigens waren mensen daar niet verbaasd over. ‘Samantha is altijd kritisch.’ Manager Jake noemde het zelfs divagedrag.
Al had ze ook geen zin om te wonen in de chique Vogelbuurt. ‘Ik zou er wel willen wonen,’ riep Mike. Barbie leek dat niet een verstandig plan. ‘Hier zouden we er meteen uit gestuurd worden door die kakkers.’ Dat zagen Patrick en Priscilla ook al voor zich. ‘Dan zijn zij echt de Tokkies,’ riep Priscilla. ‘Het zijn dan net de Flodders in Zonnendael,’ vulde Patrick aan. Barbie kon daar later wel om lachen. ‘Dan ben ik Kees. Buurman, wat doet U nou!’
Zelfkennis siert de mens.
Het derde huis stond in de Bloemenbuurt. Het huis viel erg bij Mike in de smaak. Ook bij Barbie. ‘Als het maar in Scheveningen stond. Ik ga niet weg uit Scheveningen. Daar zitten we dicht bij de boulevard, het strand en discotheken. Ik hoor daar tussen. Voel me hier niet thuis.’ En tot grote spijt van Mike namen ze ook afscheid van het dit huis. En de makelaar. Al was Mike daar niet echt rouwig om.
Gelukkig voor hem dat ze vlak bij hun oude huis een fijn huurhuisje vonden. ‘Dit is mijn droomhuis. Wij hebben geen makelaar nodig. Wij regelen het zelf wel,’ riep Barbie terwijl ze door het voorraam tuurde. Intussen tuurden heel veel buurtbewoners naar haar. Het was zowaar gezellig. ‘Superleuke mensen – volgens mij,’ oordeelde Mike nog.
Daar zouden ze later nog wel van terug komen. Vooralsnog dacht Mike dat dit zijn redding kon betekenen. ‘Als we dit huis hebben, dan ben ik van een hele hoop ellende af.’ En Barbie? Die was vastbesloten om in het huis te trekken. ‘Als ik iets wil hebben, krijg ik het.’ En dus duurde het niet lang of ze mochten een kijkje nemen in het huis. Barbie was verliefd. ‘Ik wil het hebben!’ Ron en Cora – die er ook bij waren – probeerden haar nog af te remmen. ‘Het is toch wel een eindje verder.’
For the record, het was maar een wijk verderop. En zelfs dat was overdreven. Barbie wilde er dan ook helemaal geen nachtje over slapen … Maar of ze het ook kreeg?
Kermit de Kikker
Ach, voor de nodige afleiding moesten ze toch nog skikleding voor de naderende wintersport uitzoeken. De witte jas die Samantha eerst uitzocht, was volgens Mike niet opvallend genoeg. ‘Je moet wel opvallen. Dan kan je elkaar er op de piste zo uithalen.’ Gelukkig kwam de verkoopster met een opvallend exemplaar. ‘Dit is een beetje Paris Hilton.’ Vond Barbie briljant. ‘Ik vind Paris wel leuk.’ Mike vond het allemaal wel prima. ‘De overeenkomsten tussen Barbie en Paris? De chihuahua, blond haar … Ik vind Paris er niet uitzien. Samantha is knapper.’
Maar ook Mike moest nog een jas uitzoeken. ‘Al ga ik het liefst in een trainingspak op de latten.’ In plaats daarvan viel de keus op een grasgroene jas. ‘Want ik ben bang voor een lawine, dan kunnen ze mij terugvinden.’Oh ja, natuurlijk. Barbie vond het wel lollig. ‘Hij zag eruit als Kermit de Kikker.’
Na de verkleedsessie paste Barbie nog even een bontmuts. ‘Best wel Polski! Ik lijk wel een beetje op zo’n Zweden meisje.’ Mike barstte in lachen uit. ‘Gek, Polen en Zweden liggen toch een eind bij elkaar vandaan?’ Barbie haalde haar schouders op. ‘Ze praten toch allemaal daar zo. Een pot nat.’
En dan moeten ze volgende week ook nog naar Oostenrijk. Ik hoop niet dat Barbie denkt dat ze daar ook Polski spreken. Tot dan.
© 2013, Daniëlle. All rights reserved.
Geef een reactie