De Speld in de Hooiberg: Aflevering 8 – Verovert Jessica of Monique het hart van Christiaan?

Het was een grote verrassing toen Gea vorige week werd weg gestuurd door Christiaan in De Speld in de Hooiberg. Vooral voor Gea zelf én de twee andere vrouwen, Jessica en Monique. Zij krijgen nu ver weg van de boerderij en de koeien de kans om Christiaan’s hart definitief te veroveren. Maar wie oh wie is de gelukkige? Update: Christiaan en De Gelukkige zijn niet meer bij elkaar.

Overigens was de sfeer meteen opgeknapt na het vertrek van Gea. Maar dat kwam vooral omdat de laatste dag van de logeerpartij alweer was aangebroken. Christiaan kon zelfs weer lachen. ‘Na een nachtje slapen, ben ik weer bijgekomen. We gaan er vol goede moed tegen aan!’

Want hé, nu waren er nog maar twee vrouwen om uit te kiezen. Da’s nog te overzien.

Jessica en Monique kregen zelfs nog een laatste kans op de boerderij om zich te bewijzen. Dit maal niet scheppen met stront of koeien van de ene kant naar de andere kant van de boerderij jagen. Neehee. Nu mochten ze gaan laten zien in de ijssalon hoe klantvriendelijk ze waren én of ze een beetje leuke ijsjes in elkaar konden draaien.

Daar hoeven we niet énorm veel woorden aan te verspillen: Christiaan was over beide tevreden. ‘Ik vind dat Monique het leuk oppakt, ik zie het wel zitten met Monique,’ begon-ie. Om vervolgens over Jessica precies hetzelfde te zeggen. ‘Met Jessica zie ik het ook zeker zitten. Zij is ook geïnteresseerd. Dit wordt een lastige.’

Vooral omdat Jessica haar beste beentje voorzette. Alles beter dan de stallen met koeien. Zo’n warm hart draagt Jessica die dieren ook alweer niet toe. Doe dan maar ijshoorntjes. Die poepen tenminste niet.

En na hun prestatie in de ijssalon mochten ze zich – hoe leuk – met de maïsoogst bezig houden. Niet dat er iets te oogsten viel trouwens. Daarvoor stond er net iets teveel water. Dat zag zelfs een leek als ik. Desondanks was de stemming opperbest. Jessica keek nu al iets verliefder naar Christiaan. ‘Ik vind wel dat Christiaan als persoon bij me past. Nu ben je voorzichtig aan het nadenken over wat komen gaat. Alleen Monique zit in de weg.’

Wedden dat Monique precies zo dacht over Jessica?

Al vonden ze het toch wat minder fijn dat Christiaan na de laatste uren vertelde ‘dat hij ze op de boot ging zetten.’ De gezichten van de vrouwen betrokken zichtbaar, maar klaarden snel op toen Christiaan eraan toevoegde dat hij gezellig bij hen op bezoek kwam. Maar dat was nog niet alles. ‘En dan gaan we op vakantie!’ Jessica grijnsde. ‘Altijd leuk. Al zit er altijd nog een teveel bij.’

Toch was het even wennen voor Christiaan om de vrouwen naar de boot te brengen. Heb je net een kippenhok overleefd en dan ben je opeens weer alleen. ‘Het is voor mij een apart gevoel. Het is intensief bezig geweest en nu moet je zeggen dag en tot ziens.’ Maar dat moest-ie wel zeggen. Gelukkig voor de meiden zwaaide hij hen wel uit.

Op bezoek bij Jessica

Al stond hij al snel weer op de stoep bij Jessica in het Friese Wolvega. En lieve mensen, het was zowaar gezellig. Jessica was helemaal niet meer de koele, ietwat zeurderige chick. Neehee, ze leek wel een beetje verliefd. En zoontje Defno was ook even in geen velden of wegen te bekennen. Blijkbaar had Jessica nu écht door dat ze voor Christiaan moest gaan.

‘Ik heb er heel veel zin in,’glunderde Jessica. ‘Nu zijn de rollen omgedraaid. Nu ben ik in een vertrouwde omgeving. Ik ben benieuwd hoe het dan verloopt tussen ons.’ We zullen jullie niet in spanning laten: het verliep goed. Heel erg goed. Christiaan vond de kleuren van Jessica’s woonkamer mooi en voor we het wisten voerden ze samen een intiem gesprekje op de bank. Jessica durfde zelfs Christiaan te vragen waarom hij juist haar leuk vond.

We hadden even het antwoord ‘Defnooooo’ verwacht. Maar niet dus. Christiaan ging er serieus op in. ‘Je bent spontaan,’ begon hij. Daar nam Jessica geen genoegen mee. ‘Kneus! Wat een stom antwoord!’ Maar ze giebelde wel. En Christiaan? Die vond een weerwoord wel erg leuk. ‘Het gebeurt niet vaak dat een vrouw me stil krijgt …’

Zo Jessica, die kan je in je zak steken.

En het werd alleen maar gezelliger. Ook al had Jessica een ballotage commissie van vrienden en familie uitgenodigd. En dus mocht Christiaan meteen kennis maken met Jessica’s broertje, de schoonzus en tig vriendinnen. Het was bal. Maar dan met boerenkool en worst. De vrienden hadden zelfs cadeautjes meegenomen voor Christiaan.

Viel erg in de smaak. Christiaan viel overigens ook erg in de smaak bij de vrienden en de familie van Jessica. ‘Wat een leuke vent, die past goed bij Jessica,’ riep vriendin Carla. En ook schoonzus Milou bekende in een gesprekje met Jessica in de keuken ‘dat Christiaan leuker was dan gedacht.’ Niet voor niets drong ze erg bij Jessica aan ‘om het zeker een kans te geven.’ Daar had ze een reden voor. ‘Ze wordt vrolijk van ‘m. Ik zie een twinkeling in haar ogen.’

Christiaan maakte intussen van de gelegenheid gebruik om vriendin Atje te vragen naar het onfortuinlijke liefdesleven van Jessica. En wat ze van hem vond. Atje was erg eerlijk. ‘Ik zie wel in haar ogen dat ze je leuk vindt.’ Christiaan had meteen door dat-ie de volgende vraag dan ook wel makkelijk kon stellen. ‘Denk je dat ze bij mij zal passen?’ Wist vriendin Atje ook wel raad mee. ‘Ik ken je niet zo goed, maar ik heb wel van alles gezien en gehoord. Dus denk ik wel dat jullie bij elkaar passen.’ Christiaan glunderde ervan. Bij vriendin Atje viel hij in de smaak. ‘Verbazingwekkend dat-ie nog alleen is.’

En een gezellige avond werd het. Geen wonder dat-ie vertrok met een grote lach op zijn gezicht. Jessica kreeg nog een dikke knuffel. Maar een echte zoen? Nee, die zat er nog niet in.

Op de koffie bij Monique

Maar Monique was er natuurlijk ook nog. En die was enorm zenuwachtig. ‘Ik merk dat ik hyper ben en ik heb slecht geslapen.’Goh, dat hadden we nou helemaal niet verwacht. Ook Christiaan was ietwat gespannen. Gelukkig brak hond Ed het ijs. En vooruit, de knuffel van Monique deed veel goeds. Konden we niet zeggen van haar schildpadden. ‘Bijten ze?’ vroeg Christiaan nog bezorgd. Maar hij opgelucht ademhalen, want deze lieten alleen hun behoefte lopen. Dat is ook het enige dat ze deden. Vond Christiaan maar niets. ‘Ik heb niets met schildpadden. Ze lopen van links naar rechts en gaan dan weer leggen.’

Nee, dan koeien.

Maar ach, daar kwam ook Monique’s moeder en vriendinnen. Wat een gezelligheid. Toch was de sfeer anders dan bij Jessica. Het voelde zelfs wat ongemakkelijk af en toe aan. Aan Monique lag het niet. Die kletste aan een stuk door. Ze vertelde zelfs dat haar moeder haar op Christiaan had gewezen. ‘En nu zit hij hier aan tafel!’

Niet voor lang trouwens, want ondanks het feit dat Christiaan niet bekend stond om zijn kookkunsten, moest-ie kant-en-klare-pindasaus gaan maken. Voor de saté. Ja, ik kon mijn eigen ogen ook niet geloven. Ik dacht dat iedereen intussen wel iets had geleerd van Aad in Boer Zoekt Vrouw. Maar nee. Gelukkig voor Christiaan had hij er alle vertrouwen in. ‘Dit kan ik misschien wel.’

En ja hoor, even later zaten ze aan tafel saté te eten. Weliswaar iets gezelliger dan bij boer Aad, maar echt een dolle boel was het ook alweer niet. Gelukkig dat ze het konden hebben over de reistijd van Etten-Leur ( daar woont Monique) naar Texel. ‘Het is toch twee keer Amsterdam?’

Een mooi momentje voor Christiaan om aan een vriendin te vragen ‘of Monique wel zou aarden op Texel.’ De vriendinnen gaven ‘m meteen een waarschuwing mee. ‘Ja hoor, maar weet waar je aan begint. Als zij op Texel gaat wonen, komen wij minimaal een week op bezoek.’ Christiaan keek niet eens zo verschrikt. De vraag ‘wat hij nou zo leuk vond aan Monique’ kon hij ook aan. ‘De foto vond ik al leuk,’ begon hij. ‘En ze is een spontane meid.’

Spontane meid? Eh. Hier zou Jessica ‘m even corrigeren. Maar Monique hoorde het glimlachend aan. Dat verbaasde de moeder en vriendinnen niet. ‘Geweldig dat Monique een twinkel in haar ogen heeft!’

Al verdween die twinkel snel toen Christiaan weer afscheid nam. Hier trouwens ook geen lange zoen. Wel drie zoenen en een knuffel. Nou, hij trekt één van de twee dames in ieder geval niet voor.

Vakantie in Egypte

Maar dat zou zomaar kunnen veranderen op vakantie in Egypte. Daar hoopte Christiaan wel op. ‘Ik hoop dat er iets moois ontstaat.’ Dat hoopten de twee vrouwen ook. Intussen hadden ze wel een beetje genoeg van elkaar. ‘Jammer, ze heeft de boot niet gemist,’ grapte Jessica toen ze Monique zag aankomen op het vliegveld. En ook Monique was niet enorm blij toen ze Jessica zag. ‘Ik was liever alleen gegaan met Christiaan. Raar dat Jessica meegaat. ‘

En dan kan je – als je Monique heet tenminste – beter maar alles in de strijd gooien. En dus gooide ze Christiaan en zichzelf bij aankomst in het vakantiehuis letterlijk in het zwembad. Jessica bleef gillend op de kant staan. Al sprong ze er ook keurig met kleding en al in. Toch had Monique één punt duidelijk gemaakt:

DIT IS MIJN VAKANTIE MET CHRISTIAAN EN HOE EERDER JIJ BENT OPGEROT HOE LEUKER WIJ DAT VINDEN. Zoiets.

De volgende ochtend maakte Monique weer een volgende move tijdens het ontbijt. Jaha, zelfs tijdens het ontbijt kon ze blijkbaar even niet chillen. Nee, Christiaan moest en zou hagelslag met roze hartjes erin krijgen. Want ja, daar waren ze allebei zo dol op. Een relatie baseren op een gezamenlijke liefde voor beleg op brood. Je moet maar durven.

Al kwam het eerder moederlijk dan verleidelijk over. Maar hé, daar heeft Monique wel vaker last van.

Jessica keek er met opgetrokken wenkbrauwen naar. ‘Monique gaat er nu vol in. Had ik ook verwacht, dat deed ze het eerste weekend ook. Maar ik moet nu oppassen dat ik niet een stap terugzet, want die neiging heb ik nu weer.’ En dus ging ze tijdens een ritje met de tuktuk een karretje achter Christiaan en Monique ( die natuurlijk al lang naast ‘m was gekropen ) zitten.

Maar dat liet Christiaan niet gebeuren.

‘Wat ga jij nou doen?’ riep-ie. ‘Maar ik kan er niet meer bij,’ riep Jessica. ‘Tuurlijk wel! Is leuk. Lekker knus.’ En dus schoof Jessica ook naast Christiaan. En in het boottochtje dat daarop volgde zat Christiaan ook lekker knus tussen Monique en Jessica in. Vooral Monique stak haar gevoelens niet onder stoelen of banken. ‘Ik trek straks mijn T-shirt uit. Dat jullie het even weten, anders schrikken jullie je rot,’ grapte Christiaan. Monique sprong er meteen op in. ‘Dan smeer ik je wel in.’ En dat deed ze. Jessica keek er weer met opgetrokken wenkbrauwen naar. ‘Monique is veel handtastelijker. Zo ben ik niet.’

Zij trok een andere trukendoos op toen ze een mooie, jonge en vooral erg gespierde beachboy zag lopen op het strand. ‘Wel mooi om naar te kijken.’ En natuurlijk deed ze dat om te kijken of Christiaan echt jaloers werd. Leek behoorlijk mee te vallen. De enige die onzeker was, was Jessica zelf. Zij werd behoorlijk onzeker van de aandacht die Monique aan Christiaan schonk. Leek hij trouwens ook helemaal niet erg te vinden.

Dat zag Jessica ook. ‘Misschien vindt hij dat ook wel leuk. Maar ik kan mezelf niet anders voordoen dan ik ben.’ En dus pakte ze een – zoals dat zo mooi heet – een momentje voor zichzelf. Lees: ze ging in haar eentje shoppen. Retail therapy heet dat ook wel. Al hielp het niet héél erg. ‘Het is een beetje apart om in je eentje te shoppen en een beetje ongezellig. En ja, wat doen Chris en Monique thuis. Hopelijk hebben ze het niet te leuk.’

Maar dat hadden ze juist wel. For the record, er werd niet gezoend.

Al kreeg Christiaan het steeds moeilijker. ‘Het wordt wel steeds moeilijker om aandacht te verdelen. Het liefst zou ik met een dame tijd doorbrengen. Dat voelt toch natuurlijker.’

En ja, ik dacht even dat hij het over Monique had. Al was zij ook niet zeker van haar zaak. ‘Ik ben zeker bezig met het einde. Ik vind het wel fijn om te weten dat ik er aan toe ben.’ Al was Jessica ook nog niet verslagen. Sterker nog, zij kwam na haar shoppingtripje met nieuwe energie terug. ‘Ik moet echt proberen mijn momenten te zien vinden, want Monique laat niet echt een deur voor mij open.’

Hoezee niet een deur? Monique laat zelfs nog geen wc-raampje op een kier staan voor je.

Want ja, ook tijdens het diner ’s avonds in het restaurant deed Monique alles om Christiaan te behagen. Vooral toen Christiaan riep ‘dat ze hem wel even moesten helpen omdat hij alleen maar steenkolen Engels sprak.’ Lees: hij kon de Engelse menukaart niet ontcijferen. Tot hilariteit van Jessica wist-ie zelfs vakkundig alle namen van de gerechten vakkundig te verkrachten.

Jessica lag dubbel. ‘Ik was me aan het bescheuren. Wat een sukkel. Doe mij maar frie-tes. Haha!’ Monique stond inmiddels – als een heuse moeder – naast Christiaan en wierp dodelijke blikken op Jessica. ‘Hou je van tonijn?’ vroeg ze aan Christiaan. ‘Nee, ik wil gewoon vlees hebben.’ En dus besloot Monique ‘om zelf iets veiligs te bestellen, dan kan ik altijd ruilen met hem.’

Goh. Dat deed mijn moeder vroeger ook.

Na een behoorlijk gespannen diner in de bar probeerde Jessica toch nog haar laatste slag te slaan,’want Monique moet naar huis.’ Met dank aan de witte wijn zong ze heel hard ‘Paradise by the Dashboardlight’ van Meatloaf mee. Christiaan vond het erg grappig. ‘En toen lachte hij mij uit,’ riep Jessica. Maar ze ging lekker stug door. Zelfs Monique kon er niet tussen komen. ‘Ik zag dat Jessica een serenade voor Chris aan het zingen was. Ik dacht: ik doe een stapje terug.’

Nou, dat is dan ook voor het eerst. Maar eerlijk gezegd zag ik Monique zoiets niet doen. Die zou niet weten wat Christiaan ervan zou vinden en het dus niet doen. Saai.

Maar hé, misschien vond Christiaan dat wel leuk. De man liet zelfs doorschemeren dat hij een voorzichtige voorkeur had voor een van de dames. Even dachten we dat het Monique was. Maar dat kwam ook omdat Christiaan het helemaal niet erg vond om Monique in te smeren op de catamaran. Vond Monique ook niet erg. ‘Het was het toppunt van romantiek als Jessica er niet bij was geweest. Ik weet dat ik moet genieten van het moment, maar nu is het lastig.’

Al deed ze toch nog erg haar best door haar hand steeds op de arm of schouder van Christiaan te leggen. ‘Handtastelijk,’ zou Jessica zeggen.

En daarom waren wij ook zo verbaasd dat Christiaan aankondigde dat hij zijn keus al had gemaakt. ‘Ik zou eigenlijk geen keus maken in Egypte, maar ik was er eigenlijk wel een beetje klaar mee,’ riep hij.

Christiaan maakt zijn keus

Jessica was tijdens een wandeling over het strand de eerste gesprekspartner. Christiaan vroeg meteen maar even wat Jessica nou vond van Monique. Jessica wond er bepaald geen doekjes om. ‘Ze is wel een beetje handtastelijk. Ze zit half in je reet. Maar ja, zij zit hier ook voor jou. Toch? Zij doet ook haar best.’

Maar daar liet Christiaan zich niet meteen door afschepen. ‘Maar dat kan jij ook doen!’ Dat vond Jessica niet. ‘Ik hou er zelf ook niet van. En dan zou je twee vrouwen hebben die in je nek lopen hijgen.’ Daar was Christiaan het nog steeds niet mee eens en hij herhaalde nog maar eens zijn woorden: ‘maar jij kunt het ook doen.’

Jessica liet zich niet vermurwen. ‘Maar ik ben niet zo. Zolang er nog een ander in het spel is, ben ik gereserveerder. Maar leuk dat jij het leuk vindt,’ besloot ze cynisch. Maar toen gooide Christiaan het over een andere boeg. ‘Ik ben ook gereserveerd, ik ben ook aan het uitzoeken wat ik leuk vind. De een heeft dit, de ander heeft dat.’ Jessica keek ‘m niet begrijpend aan. Vooral toen Christiaan riep ‘dat hij zichzelf had voorgenomen om hier geen keuze te maken. Maar jullie maken het mij wel heel lastig. Maar ik zou heel graag met jou door willen.’

WAT? WHAT THE …. Excuus voor de caps lock, maar dat was wel wat wij hier op de bank riepen. En wat Jessica hoogstwaarschijnlijk dacht. Die was ronduit verbaasd. ‘Deze had ik niet aan zien komen.’ En opeens zoenden Jessica en Christiaan. ‘Ik ben helemaal blij,’ riep Jessica.

En toen hoorden we iets van Jessica dat we nog niet eerder hadden gehoord: ze giechelde. Dat bleef ze overigens de rest van de aflevering doen. Zoenen en giechelen. Dat het ooit nog zou gebeuren met Jessica.

Monique naar huis

Er was alleen nog een klein hobbeltje te nemen en dat hobbeltje heette Monique. Die was een beetje aan het uit voor zich staren bij het zwembad. ‘Vermaak je je een beetje,’riep Christiaan die er nog wel vrolijk aan kwam lopen. Snel schoof hij een stoel erbij. Na wat ditjes en datjes, vertelde hij aan zijn moed .. – eh- Monique dat hij een eindje had gelopen met Jessica en dat ze een gesprek hadden gevoerd. ‘Ik zou eigenlijk geen keuze maken, maar ik wil niemand aan het lijntje houden.’ Monique keek nu uitermate gespannen. ‘Maar de keuze is eigenlijk gevallen op Jessica.’

De wereld van Monique stortte in. Alleen kwamen de tranen nog niet. ‘Ik vind het jammer,’ kreeg ze er nog uit. ‘Aan de ene kant was het een verrassing, aan de andere kant …’ Christiaan knikte. ‘Je kunt er een mooi verhaal van maken, maar … ‘ En na een omhelzing pakte Monique zichtbaar gebroken haar spullen.

Jessica kwam kijken hoe het ermee ging en gaf Monique een knuffel. ‘Je bent ook een leuke meid,’ hikte Monique die haar verlies best sportief opvatte. Al was ze tot op het bot verdrietig. ‘Ik ben wel gewoon verdrietig. Ook omdat ik zo’n leuke klik had. Dat is uit mijn vingers geglipt. Ik zal nog wel een paar keer moeten huilen. Ik weet niet hoe dit af gaat lopen.’

Hopelijk voor Monique even goed als Christiaan en Jessica. Die speelden de rest van de vakantie voor verliefde tortelduifjes. Al was Jessica vooral een schattig giechelend tortelduifje. ‘Ik heb de hele tijd een lach op mijn gezicht, ik vind het echt hartstikke leuk.’ En ook Christiaan was blij. ‘Ze is een lekker ding, spontaan en ik hoef geen moeite doen om met haar te lachen.’

En ze heeft nog een weerwoord ook nog. Jessica en Christiaan, wie had dat aan het begin van de logeerpartij kunnen denken?

Een nieuwe vrouw, een nieuw huis

Maar dat was nog niet alles, want in de afwezigheid van Christiaan had tweelingzus Wilma de renovatie van Christiaan’s huis geregeld. En bij terugkomst waren Jessica ( die nog de meubels had uitgezocht) en Christiaan de eersten die het resultaat zagen. Inclusief de groene stoel. ‘Toch nog een beetje groen,’ riep Jessica.

We misten al het groene biljart-tapijt.

En daarna kropen ze samen op de grote stoel voor de open haard. Christiaan was helemaal gelukkig. ‘Een nieuw huis, een nieuwe vrouw …’ ‘Vooral de vrouw is geweldig,’ grapte Jessica. Christiaan kon alleen maar lachen. Tot op het moment dat ze afscheid van elkaar moesten nemen. Al had Jessica zin om zoontje Defno weer te zien. ‘Ik vind het heel leuk om hier te zijn, maar ik wil ook wel graag naar Defno. Ik heb ‘m toch een paar dagen gemist.’ Christiaan miste Jessica al zodra ze weg was. ‘Vind het jammer dat Jessica weg is. Fantastisch als ze haar spullen thuis pakt en hier bij intrekt.’

Wow. Is dat niet een beetje snel. Or is it just us?

Maar voor we het wisten stond Christiaan alweer bij Jessica op de stoep. Met twee mededelingen. ‘Ik heb een feestje georganiseerd voor jou op Texel.’ Dat Jessica daar enthousiast op reageerde, is geen verrassing. Maar toen Christiaan vroeg of ze er over na wilde denken om bij hem in te trekken, sloeg ze toch aan het twijfelen. ‘Daar moet ik even over nadenken.’

Terecht.

Maar ach, eerst moest er toch gefeest worden in een schuur van de boerderij. En wat voor een feest. Heel Texel was uitgelopen om Jessica te zien. En Christiaan? Die moest nog speechen ook nog. Maar hé, Christiaan had er zin in, Jessica had haar mooiste jurkje uit de kast getrokken en er was muziek en bier in de schuur.

Wat wil je nog meer?

En ach, de speech van Christiaan verliep vlekkeloos, Jessica’s entree op de crossmotor was formidabel en zelfs vriend Martijn was blij met de keuze van Christiaan. ‘Supertof dat Christiaan voor Jessica heeft gekozen.’ Maar ook de andere mensen op Texel vonden het dolletjes. ‘Het is echt zijn type.’

Het sprookje was compleet toen Jessica ook nog riep dat ze wel bij Christiaan wilde intrekken. Christiaan kon zijn geluk niet op. ‘Dit is een nieuwe start met een nieuwe vrouw. Ik ben wel een beetje verliefd geworden. Lang geleden dat ik me zo gevoeld heb.’ En aan het gezicht van Jessica te zien dacht zij er precies zo over.

Of ze nog gelukkig zijn? Het antwoord is nee. Het is over en uit, zo vertelde Christiaan aan Story.  Lees meer …