Een tijdje geleden schreef ik over 5 (weliswaar oppervlakkige) dingen die ik geleerd heb nu ik een baby heb. Ik verbaasde me toen over het fenomeen dat hydrofiele luier heet, neusjesreinigers en hypo-allergene voeding. Inmiddels weet ik dát. Maar het leerproces gaat gewoon door, want als je mij een jaar geleden gevraagd had wat Dentinox was, dan had ik je met open mond aangestaard …
Het is namelijk ongelofelijk hoeveel dingen je leert als je een kind hebt. Dingen die je anders niet zou weten. En eerlijk is eerlijk, hoogstwaarschijnlijk zou het mij ook geen moer interesseren als ik geen kinderen had. Dit soort wetenswaardigheden zijn namelijk vooral handig als je er mee geconfronteerd wordt. Met dank aan je kinderen.
Tandjes
Zoals de gevreesde tandjes. Slaapt je baby eindelijk een beetje door, eet het prima en ontwikkelt zich ook naar behoren, dan beginnen andere mensen ( meestal – zowaar bijna altijd – ouders) met de waarschuwing dat dit wel anders wordt als de tandjes komen. ‘Wacht maar,’ zei iemand dreigend tegen mij. ‘Ieder tandje dat doorkomt is een drama.’
For the record, dat eerste drama hebben we al gehad. Inclusief knalrode wangen, rode billetjes, spuitluiers, veel kwijl, wakker worden ‘s nachts ( oh horror, de andere ouders hadden gelijk!) en nog meer gejengel.
Gelukkig hebben de meeste ouders oplossingen waar ik nog nóóit van had gehoord. Maar die dus wel werken.
Dentinox
Ooit wel eens gehoord van Dentinox? Nee? Mooi. Ik vroeger ook niet. Maar het blijkt dus een kalmerend middeltje te zijn dat je op het kaakje – waar de tand doorheen komt – kunt smeren. Tot mijn grote verbazing bleek het nog overal te koop ook. Al zit het wel in een akelig klein rotdoosje dat bijna onvindbaar is in een winkel. Maar het helpt. Ongelofelijk.
Sophie de Giraf
Tijdens de bezoekje van vriendinnetje D. en haar vriend kauwde hun zoontje genoeglijk op een rubberen giraf. ‘Ideaal voor als tandjes doorkomen,’ wist D. mij te vertellen. ‘Ken je Sophie de Giraf niet?’ Ik schudde mijn hoofd. Het blijkt namelijk dat zo’n beetje ieder kind in Amsterdam-Zuid zo’n giraf heeft. En ieder kind in Frankrijk ook, want het blijkt dus een Franse uitvinding te zijn.
Oh.
Voor de zekerheid heb ik maar zo’n ding besteld. En wat schetste mijn verbazing? De muppet vond ‘m leuk. En lekker. Ze kauwt er regelmatig op. Al is knijpen favoriet. Het ding maakt dan namelijk een akelig piepend geluid. Leuk voor kinderen, minder voor de ouders. Niet voor niets wordt Sophie de Giraf ook erg gewaardeerd door kinderen die op bezoek komen. De Leenhond is er trouwens ook dol op. U begrijpt dat Sophie de Giraf wat minder dol op hem is.
Baby Activity Centers
En als we het toch over spelen hebben? Ooit gehoord van Baby Activity Centers ( Ook wel – kuch – Baby Activity Gyms genoemd)? Dat is een moeilijke term voor felgekleurde plastic bogen met speeltjes eraan waar baby’s onder kunnen liggen. Soit. Kan iedereen mee leven. Het nare is dat die dingen énorm veel geluid kunnen produceren. Irritante liedjes, harde piepjes … Het kan niet op.
De muppet heeft er trouwens haar hobby van gemaakt om a) als een trapeze-artiest in ‘t – gaan we weer – Baby Activity Center te hangen en b) vervolgens het ding zo snel mogelijk omver te keilen met haar benen. Ik geloof niet dat dit niet helemaal de opzet was van die gyms. Laten we ‘t er maar op houden dat baby’s hun eigen creatieve invulling erop nahouden.
Sudocréme
Over creatieve invulling gesproken, laatst kwam ik dit filmpje tegen. Ging over een klein joch dat de pot sudocréme had ontdekt en besloot dat-ie daarmee rustig de woonkamer ( plus tv, bank en dat soort fijne dingen) kon verven. Zijn vader filmde het resultaat. Was redelijk hilarisch. Vonden mijn vrienden ook. Al bekende single vriend P. ‘dat hij wel even had moeten opzoeken wat sudocréme was.’
Logisch. Ik had ook in eerste instantie géén idee wat het inhield. In de Prenatal winkel ( ook zo’n winkel waar je anders nooit komt) adviseerde vriendinnetje J. om dat te kopen. ‘Is goed voor de billetjes.’ Ik sputterde nog even tegen. ‘Maar Zwitsal is toch ook goed?’ Vriendinnetje J. schudde haar hoofd. ‘Sudocréme is beter.’
Hmmm.
En nu gebruik ik het ook. Het helpt als een dolle tegen rode billetjes ( zie tandjes). Een nadeel: het stinkt. Bovendien heeft het de structuur van klei. Behalve billetjes insmeren, moet je de pot verder gewoon lekker dicht houden. Note to self: later die pot sudocréme héél ver uit de buurt houden van de muppet. Anders kan ik ook zo’n leuk filmpje maken.
Nog lang niet uitgeleerd
En ik heb zo’n vermoeden dat ik nog lang niet uitgeleerd ben. Flesjes vervangen door groente- en fruithapjes gaat een dolle boel worden, de muppet zindelijk krijgen wordt helemaal feest en dan moeten we ook nog ‘t huis hufterproof maken voor ‘t geval ze besluit te gaan kruipen. En lopen. Ik hou mijn hart nu al beet.
Maar volgens een vriendinnetje moet ik ‘t allemaal heel relaxed bekijken. ‘Al die miljarden mensen is het ook gelukt,’ zei ze met een glimlach. ‘Maar als het toch even niet lukt?’ riep ik weer. ‘Dan doe je je best, trek je ‘s avonds een fles wijn open en dan is er een morgen weer een dag.’ Kijk. Weer wat geleerd.
Vool al mijn babysmeersels zweer ik bij de groene vrouw. Mijn imini heeft nog wel eens de neiging om potten leeg te eten en dat is met haar spullen geen probleem. Geen parafine en zo. Sudo vond ik ook niet erg lekker smeren.
Hmmmm, ik vind dat sudocréme ook niet handig. Misschien ga ik ook maar eens wat bestellen bij de groene vrouw!