Het voelt alsof het al tijden geleden is, maar in werkelijkheid is het pas een week geleden dat de muppet is geboren. Want ja, voor de mensen die het gemist hebben: ze is er eindelijk uitgekomen. En de muppet heeft zowaar een naam. Livia Florence heet ze. Al noemen we haar Liv. Toch weer eens iets anders dan muppet.
En ja, ik – en ook vriendlief – zijn heel blij dat ze er is. Vooral omdat ik na 41 weken nu eindelijk wel eens wilde zien wie er in mijn buik zat. Zou ze rood haar hebben? Of toch donker? Zou ze lang zijn of toch een klein propje ( die kans was zo ongeveer nihil, maar je weet ‘t nooit ). Maar bovenal, zou ze een beetje gezond ter wereld komen?
For the record, dat is ze. Was al een héle opluchting kan ik U vertellen.
Is namelijk wel gezellig nieuws na zo’n bevalling. Niet dat ik overigens veel te klagen had. Het ging stiekem best goed. En dat voor iemand die een paar jaar geleden bijna hyperventilerend afgevoerd kon worden als er alleen maar aan het woord bevalling werd gedacht.
Niet dat ik de bevalling énorm leuk vond. Het is niet mijn hobby. En als ze vragen of ik het vandaag weer wil doen? Liever niet. Toch, het ging verrekte snel op die zaterdagochtend. Zo had ik weeën om kwart voor zeven, mocht ik van de verloskundige om negen uur naar het ziekenhuis en voor ik het wist hield ik om tien voor twaalf ‘s middags een dochter in de armen.
Was best een aparte belevenis. Wel een leuke belevenis. Kan het iedereen aanraden, want ja – zo’n irritante moeder ben ik dan ook weer wel. Vooral omdat ik mijn eigen spruit de leukste, de liefste en de mooiste vind. Zo heeft de natuur mij blijkbaar toch stiekem geprogrammeerd. En dat is maar goed ook.
Liv zelf lijkt het allemaal niet zoveel uit te maken. Ze lijkt nu al sprekend op haar vader. Letterlijk als figuurlijk. Dol op eten, verzot op slaap en uitermate nieuwsgierig. Het kan slechter uitpakken. Het enige waar ik mij écht zorgen over maak is het feit dat ze uitermate gefascineerd richting de tv kijkt als Miley Ray Cyrus een vrolijk deuntje aan het zingen is.
En laat ik nu een ontzettend hekel hebben aan die Hannah Montana.
Maar eigen schuld, had ik maar niet op van die foute house en nineties muziek moeten dansen tijdens de zwangerschap. Dan krijg je natuurlijk ook dit soort dingen. Nu wordt het nooit meer wat tussen de klassieke muziek en Liv.
Al weet je nooit hoe een balletje kan rollen. Want muppet is nu net een echt mens. Met een eigen wil. En een naam. En ja, Liv hoort er al helemaal bij. Geen wonder dat het voelt alsof ze al tijden geleden is geboren.
wat een schatje
Dank je wel chica!
Mooie naam ook Danielle.
Nou zal ik jou ook met de kleine rondhuppelen 🙂
Ah, dat is lief. Merci! Jaha, nu huppel ik ook met een kleintje in mijn armen rond 🙂
wat een mooi popje is het!
Merci! Vinden wij zelf ook, maar wij zijn dan ook énorm bevooroordeeld 😉
Liv vind ik nu al stoer en lief! Maarja, de appel valt niet ver van de boom, want dat vind ik ook van jou ;-)! En niks mooier dan een rockende dochter en soms een beetje ronken :-). Een heel fijn weekend voor jullie. X Silvia
Stoer en lief! Daar doen we het voor! Thanks chica. Jij ook nog een fijne zondagavond! X terug!
Van harte gefeliciteerd!
(Ik had je blog een paar weken niet gelezen ivm vakantie vandaar de late reactie.)
Wat een prachtig meisje!
En die darmkrampjes gaan echt over kan ik uit eigen ervaring vertellen! Gelukkig!
Dank je wel en wat leuk dat je nog even reageert!
En ook dank voor je bemoedigende woorden. Ik geloof jou – als ervaringsdeskundige – meteen!