Je kunt veel zeggen over de zwangerschap van Barbie, maar niet dat het saai is. In Barbie’s Baby laat ze echtgenoot Mike voor haar rennen, klaagt steen en been over ‘t feit dat hij een drankje drinkt en zij niet en ze weet zelfs een vakantie in Turkije te verpesten. Deze aflevering wordt het er niet beter op als ze ook nog eens onverwacht naar het ziekenhuis moet. Daar vallen alle ruzies toch bij in ‘t niet. Zou je denken …
Overigens was Barbie al weer bezig met Mike hoe het na de bevalling moest. Barbie is namelijk een beetje héél erg geobsedeerd door seks. ‘Als ik straks bevallen ben, laat je me toch weer alle hoeken van het bed zien,’ vroeg Barbie aan Mike terwijl ze gezellig samen mijmerend uit het raam keken. Barbie nam nog maar een slokje van haar drinken en boerde er van.
Mike vertrok zijn gezicht. Niet door die boer, maar door die gedachte aan seks. ‘Nou, we moeten nog maar even twee weken dan wachten.’ En waarom? Mike was bang dat hij Barbie anders zou opzadelen met een hazenlip. ‘Dat ken echt!’ Barbie kon alleen maar lachen. En wij ook. Barbie’s Baby was weer officieel begonnen.
Maar niet voordat er werd terug geblikt op de vakantie in Turkije. In de vorige aflevering was nog te zien hoe Barbie en Mike knallende ruzie hadden over het drankgbruik van Mike. Correctie, eigenlijk ging het over het gebrek aan drankgebruik door Barbie. Die was constant chagrijnig dat zij aan de cola light moest lurken. En Mike niet. Zoals Mike al zei: ‘Wij kennen niet praten. Alleen bekvechten.’ Voor de mensen die er daadwerkelijk in geïnteresseerd waren: de ruzie is bijgelegd. Tussen de lakens ook nog, wist Barbie ons te vertellen.
Mooi. Kan de wereld weer doorgaan met draaien.
Bovendien had schoonbroer Patrick een mooie mededeling voor Mike. Hij nam ‘m even apart, bestelde een alcoholisch drankje en vertelde dat hij Priscilla ten huwelijk wilde vragen. ‘Sil?’ riep Mike op een manier alsof hij niet kon geloven dat iemand met zijn zus wilde trouwen. Hoe dan ook, Patrick kreeg de toestemming van Mike. ‘Als je weet dat het goed zit, doe het dan. Dat je het maar gelukkig mag maken. Proost!’ Want dat was natuurlijk meteen een reden voor Mike om er weer een drankje in te gooien.
Barbie was zeker niet in de buurt.
Wel hoorde ze later van de snode plannen van Patrick. En voor ’t gemak speelden Mike en Barbie maar even ’t spel mee. Zo was het a la carte restaurant op ‘de boeg van de Titanic’ ( zo heet dat hotel écht) afgehuurd voor een romantisch diner. Dat is al heel wat bij de familie van der Plas, want dat betekende dat ze het buffet moesten overslaan.
Je moet wat opofferen voor een huwelijksaanzoek.
Na het eten kregen Mike en Barbie het signaal dat ze de tafel moesten verlaten. Samen met de dochter van Pat en Pris. ‘We moeten allemaal even naar de wc.’ En nee, Priscilla leek nog niet écht iets door te hebben. Totdat Patrick haar attendeerde op een boeketje bloemen op tafel. ‘Ik was niet zo onder de indruk van dat boeketje,’ riep Pris nog. ‘Tot hij zei: pak die roos maar.’
En toen brak het moment van de waarheid aan. En ja hoor, Patrick stelde de grote vraag aan Pris. Goddank zei ze ja. ‘Tuurlijk wil ik met je trouwen!’ Barbie en Mike keken vanaf een afstandje toe. ‘Ik vind dit echt leuk hoor!’ riep Barbie. Al kon ze het niet nalaten om op te merken dat Priscilla ‘pas na tien jaar gevraagd was en ik al na anderhalf jaar.’ Bovendien had Pris haar boeket gevangen op haar bruiloft.
Dat we dat wel even wisten.
Patrick was ook opgelucht. En was maar al te blij dat hij het in Turkije had gedaan. ‘Als ik dit in Den Haag had gedaan, was het vast in een spareribs restaurant met een boeketje van tien euro.’ We moeten er toch niet aan denken. Priscilla ook niet. ‘Het was de perfecte dag en het was de perfecte vakantie,’ concludeerde ze.
Hear hear. En dat voor een vakantie op de Titanic.
Intussen was Jake – U weet wel, de manager van ons illustere tweetal – op pad met Gucci op de hondenbeurs. Hij had nog vorige week de nobele taak op zich genomen om op het hondje te passen. Hij was trouwens de enige. De rest van de wereld had het ding liever verzopen in de Noordzee. Nou ja, behalve Barbie dan die bij hoog en laag volhield ‘dat ze Gucci heel erg miste.’
Maar opvoeden? Ho maar.
En daarom leek het Jake een uitstekend plan om advies in te winnen bij – of all people – Martin Gaus op de hondenbeurs. Jake legde de situatie kort en bondig uit. ‘Hij is onzindelijk, vernielt alles en hij is baldadig.’ Martin Gaus had weinig medelijden. ‘Je krijgt de hond die je verdient.’ En daarna sloeg hij Jake om de oren met tal van adviezen die hij aan Barbie en Mike door moest geven. Was iets met een bench, uitlaten en iets aanbieden wat hij wel stuk mocht maken. Drie dingen die Mike en Barbie NIET deden. En in één klap werd het Jake duidelijk. ‘Ik ga hier wel met Barbie en Mike over praten. Ze moeten hem vaker uitlaten!’ en hij aaide Gucci nog maar eens over zijn bol.
Na de vakantie deed Jake dan ook verwoede pogingen om bij Mike voet aan de grond te krijgen. Dat lukte niet. ‘Ik kom net terug van vakantie en jij begint alweer,’ riep Mike die keek alsof hij Gucci echt geen twaalf keer per dag ging uitlaten. Jake zuchtte. ‘Zorg er nou goed voor, want ik heb er geen hond aan gehad.’ Zoals Martin Gaus al zei: ‘iedereen krijgt de hond die ze verdienen.’ Ook Barbie en Mike.
Hopelijk laten ze hun kind straks vaker uit.
Mike had ook wel wat anders aan zijn hoofd. Hij wilde weten hoe snel hij in geval van nood van zijn huis naar het ziekenhuis kon rijden en hij dwong Jake met hem mee te rijden. ‘Kan jij mooi de tijd opnemen.’ Onder protest ging Big Jake mee. Met lede ogen zag hij aan hoe Mike door de straten van Den Haag jakkerde. ‘Heb je een paar van die pleuris Polen voor je, met teveel drank in de mik!’ Maar
Jake werd pas echt bezorgd toen Mike opperde dat hij in datzelfde geval van nood zich niet hoefde te houden aan snelheidslimieten en zoiets als voorrang verlenen. ‘Dan ga ik ook veel toeteren en bumperkleven.’ Nee, Mike was serieus. ‘Ik riskeer wel een bekeuring voor mijn dochter.’
Volgens zijn omgeving was dit volstrekt normaal gedrag voor Mike. ‘Hij is gewoon een controlefreak,’ oordeelde Patrick. Al dacht schoonvader Ron er iets anders over. ‘Ik denk dat hij heel zenuwachtig wordt en dat ik dan vervolgens Samantha naar het ziekenhuis mag rijden.’
Maar vooralsnog lukte het Mike om in vier minuten van huis naar het ziekenhuis te rijden. Zijn moeder snapte er niets van: ‘heeft die auto vleugels ofzo?’ En ook Barbie’s vader Ron vond het maar niets: ‘Moet je wel zo hard rijden? Je komt er toch wel?’ Maar ja, je hebt een V10 motor in je auto liggen of je hebt het niet. Vraag trouwens niet aan Pris of Barbie wat een V10 is, want dan krijg je geen zinnig antwoord.
Oh wacht, die kregen we al niet van Barbie.
Al kan Barbie wel degelijk wat, want tot verbazing van vriend en vijand haalde de lieverd haar rijbewijs. Jazeker, hoogzwanger en wel stapte ze – onder het oog van talloze fotografen – de lesauto in en haalde fluitend in één keer haar rijbewijs. En dan te bedenken dat ze ook al in één keer haar theorie-examen had gehaald.
Haar omgeving was stomverbaasd. ‘Vorige week reed Barbie nog iemand bijna de stoep af. Gebeurt iedereen wel eens,’ zei schoonzus Pris lachend. Schoonbroer Patrick vreesde het ergste, ‘Ik hoop dat ze belt als ze de weg opgaat, dan blijf ik thuis.’ Ook haar vader kon het niet geloven. ‘Samantha kennende … Maar ze heeft het toch gehaald!’ Gold ook voor schoonvader Huib. ‘Ik stond er versteld van.’ Want tja … ‘Ze heeft af en toe van die opmerkingen,’ deed Patrick nog maar een duit in het zakje.
En Barbie? Die was zo blij als een kind. ‘Dit had niemand verwacht van zo’n blondje.’
En dat moest gevierd worden met een typisch Schevenings feessie. En hoe ziet zo’n feestje eruit? Simpel. Je trekt je meubilair de straat op, haalt veel drank tevoorschijn en je eet je lens aan kaas en kippenpoten. Vooral dat laatste gerecht werd vlotjes opgegeten. Sterker nog, er waren nog maar twee kippenpoten over toen Barbie arriveerde. Want – zoals manager Jake het omschreef – ‘als het gaat om kippenpoten is het ieder voor zich, God voor ons allen.’
Dan maar Jake om een roze Fiat 500 vragen, dacht Barbie. Die zag dit helemaal zitten nu ze haar rijbewijs had. Daar had vriend Jake geen zin in. Blijkbaar was de sponsor afgehaakt.
Maar al snel had Barbie grotere problemen zich druk te maken over een roze Fiat, de weeën waren namelijk begonnen. En dat is niet handig als je 35 weken zwanger bent. Als de wiedeweerga werd Barbie dan ook naar het ziekenhuis gebracht. Moeder Cora en Mike weken niet van haar zijde. En Barbie? Die was gewoon Barbie en maakte alweer ranzige opmerkingen over – juist – seks. ‘Dat mag wel wat minder,’ riep vader Ron die goddank geen opmerkingen als ‘lekker even vingeren, dan kom ik spuitend klaar’ hoefde aan te horen.
Toch, alle gekheid op een stokje: de ouders van Barbie waren wel enorm bezorgd. Al was het alleen maar omdat twee van hun dochters ook te vroeg ter wereld waren gekomen, in de couveuse moesten en het niet hadden overleefd. ‘Ik wil mijn dochter dat leed besparen,’ zei Cora die het er nog steeds zichtbaar moeilijk mee had. En geef haar eens ongelijk. Dat gun je niemand.
Gelukkig hadden we nog Big Jake om de boel wat op te fleuren. Hij had zelfs shoarma meegenomen naar het ziekenhuis. Want ook in slechte tijden moet je per slot van rekening eten. Vader Ron deed ook nog een duit in het zakje door een énorm grote teddybeer aan te schaffen. Dat had een reden. ‘Sinds Samantha zwanger is, is ze gek van beren,’ legde moeder Cora maar even uit. Schoonvader Huib had daar wel een verklaring voor. ‘Als je op mensen bent uitgekeken, hou je van beren.’
Iedereen begreep overigens wel waarom Barbie in het ziekenhuis was beland. Die opmerkingen varieerden van ‘Barbie doet teveel in huis’ ( Mike) tot ‘Barbie is een beetje kleinzerig’ ( Priscilla). Al gaf Barbie zelf ook toe ‘dat ze een ontzettend stresskip was.’ Blijkbaar gedijen stresskippen dan goed in een ziekenhuis, want na drie nachten mocht ze weer naar huis.
Eind goed, al goed.
En ook net op tijd voor de babyshower die haar vriendinnen voor haar hadden georganiseerd in de straat. Het was groots aangepakt. Denk aan springkussens voor de kinderen, borrelhapjes, veel roze cadeautjes en nog meer spelletjes. Schoonvader Huib zorgde voor de kipsaté en de pan tomatensoep en Mike zorgde ervoor dat Barbie zich niet teveel inspande tijdens spelletjes als ‘hoe verschoon ik mijn baby in zo’n kort mogelijke tijd.’
Kortom, het was een educatief middagje.
Volgende week
Dat heeft ze wel nodig ook, want volgende week is het écht tijd voor de laatste voorbereidingen. Dan wordt Barbie door moeder Cora gedwongen om zich voor te bereiden op de bevalling, laat Mike de naam van zijn dochter op zijn rug tatoeëren en gaat Gucci wéér te ver. Benieuwd of Martin Gaus dan ook weer opduikt.
Geef een reactie