Nederlandse Hollywood Vrouwen 2: Aflevering 6 – Werken, werken en nog eens werken

Je zou het natuurlijk wel verwachten, maar toch zit de gemiddelde Nederlandse Hollywood Vrouw niet op haar gat. Ze hebben het stiekem best wel druk. Zo treft Yolanda in Nederlandse Hollywood Vrouwen de laatste voorbereidingen voor haar sprookjeshuwelijk, kookt Conchita zelfs Hollandse pot voor haar gasten en wast Prinses Inge – ach gossie – zelfs zielige hondjes. Hoe glam is dat?

”Toon is een blijvertje’

Maar eerst zagen we tot onze stomme verbazing Toon uitermate calorierijke broodjes aan het klaarmaken in de keuken van Myrthe. For the record, dat was die IT-ondernemer waar Myrthe vorige keer een date mee had. Mogen we hieruit concluderen dat de date wel héél gezellig was? Myrthe straalde. ‘Dat is mijn vlam, nieuwe liefde. Whatever you wanna call it!’ riep ze terwijl we haar voor het eerst met rood gestifte lippen zagen.

Oeh, love is in the air.

Maar Toon had dan ook alles mee. ‘Toon zit op hetzelfde ritme als ik.’ En daarmee bedoelde ze het dagelijkse ritme. Hoewel? ‘Het is allemaal nog erg nieuw. Maar Toon is een blijvertje. Hij gaat nergens heen,’ riep ze en ze toostte nog maar eens met Toon. Nee, we konden geen bubbels ontdekken. Wel jus d’orange. Je krijgt namelijk erg dorst van met elkaar op hetzelfde ritme zitten.

Zingen voor London

Ook Conchita had een relaxte ochtend. Zij bracht namelijk de ochtend door met dochtertje London. ‘Ochtenden zijn heilig voor mij. Voor één uur ’s middags wil ik niets doen, dan wil ik alleen maar met London bezig zijn. De nanny komt pas om 1 uur ’s middags.’ En dus was ze gezellig aan het dansen en zingen met haar kleine spruit. ‘Ik zing de hele dag, dus voor London is dat geweldig.’ Geen idee wat London daar zelf van vond. Zo’n driejarige kan je natuurlijk alles wijsmaken.

Wel was London erg enthousiast toen ze haar nanny zag binnenkomen. Alleen moest die nog wel even de handen wassen. Je kunt natuurlijk niet zomaar een kleine dreumes overpakken. ‘London is helemaal van jou!’ riep Conchita en ze vertrok zelf naar een acteerklas. Want dat doet Conchita ná 1 uur ’s middags. Hebt U dat genoteerd?

The Wedding Village

Yolanda hield zich natuurlijk nog steeds bezig met haar huwelijk. Als er Nobelprijzen voor uitgereikt zouden worden, dan zou ze ‘m ook zeker winnen voor haar voorbereidingen. Een wetenschappelijke doorbraak in de klinische genetica is er niets bij. Dit maal nam zij haar moeder en tante Gre mee naar de huwelijkslocatie.

Misschien is locatie een understatement. Maak er maar een compleet huwelijksdorp van. Tientallen werklui waren bezig om alle tenten op te bouwen en in te richten. En nee, de paparazzi zwermden er nog niet omheen. Dit dorp stond namelijk op het landgoed van steenrijke vrienden. ‘Niemand kom hier zo maar binnen. Iedereen moet eerst zijn rijbewijs afgeven,’ riep Yolanda die als een koningin over het terrein dwaalde.

‘Dit is de cigar tent,’ verduidelijkte Yolanda maar even aan haar moeder en tante. ‘En hier gaan we trouwen,’ en ze liep een tent binnen die al was opgeleukt met witte kleden. ‘Ja, geweldig!’ riep tante Gre. De moeder van Yolanda was zichtbaar onder de indruk. Dat begreep Yolanda wel. ‘Voor Hollandse begrippen is het al groot. Voor onze begrippen is het al groot, dus ik kan me wel voorstellen dat mama en Gre er wel een beetje van onder de indruk van waren.’

En dat terwijl het nog lang niet klaar was. Maar Yolanda bleef er voor haar doen verbazingwekkend kalm onder. ‘Ze werken gewoon nonstop door. Dat kan hier in Amerika, in Holland zou het wat langer duren. Maar hier zijn grote teams en die blijven gewoon doorwerken.’ Als je maar schuift met die biljetten, dat dan weer wel. Maar dat vertelde Yolanda er even niet bij.

Zwerfhondjes wassen

Prinses Inge wilde ook weer wat sociaals doen in haar leven. En als beschermengel van de zwerfhondjes in LA, besloot ze maar eens een paar van die mormels te gaan wassen. Voor de gelegenheid nam ze Myrthe mee. ‘Ik neem haar mee omdat ze veel te hard aan het feesten is. Myrthe heeft ook wat diepgang nodig in haar leven, ‘riep Inge. Niet dat Myrthe er bijzonder veel zin in had. ‘Zwervers zijn vies. Ze stinken. Maar misschien deze niet.’

Nou, dat is een lekker begin.

Het hart van Prinses Inge brak meteen toen ze de opvang binnen liep. ‘Toen ik al die hondjes zag en dakloze mensen … Die dakloze mensen zijn nog meer gehecht aan hun honden dan mensen die niet dakloos zijn. Het is het enige dat ze hebben.’ En dus gingen de vrouwen meteen aan de slag. Myrthe en Inge wierpen zich meteen op als assistentes. Vond Inge volstrekt logisch. ‘Het leven heeft mij altijd veel gegeven en dus geef ik terug. Het moet in gewicht blijven.’

Myrthe begaf zich ook tussen de wachtende mensen en ze vroeg hen het hemd van het lijf. Ze zat per slot van rekening niet dagelijks in zo’n opvang. En warempel, Myrthe draaide helemaal bij. ‘Ik vind het voor 100% meevallen,’ riep ze tegen Inge. Inge was intussen zo geschrokken van de toestand van sommige honden dat ze haar eigen ‘hondengroomer’ inschakelde. ‘Ik zag al die vieze hondjes en ik dacht: ik bel hem. Dan kunnen deze hondjes ook even gewassen.’ Dat had effect, zo constateerde Myrthe. ‘Ze belt gewoon even iemand en het wordt allemaal voor haar geregeld.’

Dat doet die Inge dan toch weer goed.

Acting class

Conchita vond het intussen tijd voor een opfriscursusje acteren. Maar dan niet bij zomaar iemand. Nee, zij kon terecht bij acteercoach Aaron Speitzer. Zijn klanten? Will Smith, LL Cool J, Jennifer Lopez en Conchita. Toch geen beroerd rijtje namen om in te staan. Speitzer was meteen aan het slijmen. ‘Toen je hier kwam, was je echt hot mama, een lekkere chick!’ Conchita bleef lachen. ‘Wat ben ik nu?’ Daar gaf de meneer niet meteen antwoord op. ‘Toen was je single en had je nog geen kindje. Maar nu ben je een beeldschone moeder, a real hot mama!’

Nou, slijmen kon de man in ieder geval wel. Net als name droppen. Dat leverde zinnen op als ‘Ik heb net drie weken gewerkt met Jennifer Lopez aan een film’ en ‘ik werk met Gerard Butler. Hij speelt nu een surfer’ en ‘ik heb ook net gewerkt met Will Smith.’ Hij grijnsde. ‘Zullen we naar class gaan.’ Conchita was nu dol enthousiast. ‘Yeah!’

Ze mocht namelijk meteen aan de slag voor de groep. Zo speelde zij een preutse dame die in een glazen lift overgehaald moest worden door haar tegenspeelster om haar vagina te laten zien. Qua kleding had Conchita zich meteen aangepast aan haar rol. Denk bril en zedig rokje. De acteercoach stede meteen maar even de belangrijkste vraag. ‘Je weet dat ik het moet vragen, maar heb jij je slipje aan?’ ‘It’s off!’ riep Conchita. De rest van de studenten lagen dubbel van het lachen.

Tijd voor Conchita om te beginnen.

Niet meer een Hollandse dochter

Yolanda ging intussen gewoon verder met de grand tour door haar wedding village. ‘Dit wordt de tent voor de receptie. Hier komen we dus na the ceremony.’ Ter decoratie had ze foto’s van zichzelf en David laten uitvergroten. En natuurlijk bemoeide ze zich daar weer mee. Heerlijk, zo kennen we haar weer. Moederlief raakte helemaal vertederd door de jeugdfoto’s. ‘Toen was ze zo lief! Die jurk heb ik gemaakt.’ Die lieve moeder gaf toe dat Yolanda toen al een perfectionist was. ‘Ze wilde altijd het beste. Ook met paardrijden. Ze wilde de beste zijn. Was ze ook wel. Maar ze is wel veranderd. Meer zoals het leven hier is. Ze is niet meer echt mijn Hollandse dochter.’

En die lieve moeder kreeg het dan ook even te kwaad. Ze zonderde zich maar even af en leunde tegen een pilaar. Dat zag Yolanda natuurlijk meteen. ‘Wat is er? Niet mooi?,’ ‘Blijf maar even weg,’ probeerde de moeder nog even, maar daar nam Yolanda natuurlijk geen genoegen mee. ‘Je mag best wel even huilen?’ riep Yolanda weer en klopte haar moeder op de schouder. ‘Vind je het niet mooi. Heb ik het niet goed gedaan?’ vroeg Yolanda weer. Haar moeder ontkende. ‘Of vind je het niet leuk dat je dochter zo oud wordt,’ grapte Yolanda nu.

Maar moederlief lachte alweer toen ze zag dat Yolanda ook de trouwfoto’s van haar eigen ouders en die van haar schoonouders had laten uitvergroten. ‘Kijk eens naar die lippen,’ wees Yolanda nu naar de mond van haar moeder op de foto. ‘Daar betalen mensen in Amerika een hoop geld voor.’ Haar moeder kon er wel om lachen. Maar aan haar gezicht te zien, vond ze the wedding village wat teveel van het goede.

Honden reinigen voor beginners

Intussen waren Inge en Myrthe bezig om een paar zwerfhondjes te wassen. ‘Zij hebben ook recht op een glamourmomentje,’ riep Myrthe. En na een beginnerscursus honden-reinigen-voor-beginners konden ze aan de slag. Ze begonnen met een schattig hondje. Hoewel? ‘Oh, wat stinkt dat beest!’ riep Myrthe. ‘Hij wordt gewoon wit!’ ‘Dit heb ik nog nooit gezien!’ riep Inge. Gelukkig hadden Inge en Myrthe ook nog veel lol met elkaar. Zo spatte Myrthe Inge nat. En ook tijdens het föhnen van de hond, was het dolle pret. ‘Dat zet ik je betaald,’ grapte Inge. Maar Myrthe was daar niet bang voor. ‘Bij Inge kan je altijd dit soort geintjes uithalen.’

En ach gossie, daar doften ze het prachtige beestje op. Myrthe was stomverbaasd. ‘Ik dacht dat het een grijze poedel was. En er kwam gewoon een wit Ceasar-hondje uit.’ De eigenaar was stomverbaasd. ‘Het was zo’n geluk. Hij was zo trots!’ riep Inge. Zo kom je met een vuilnisbakkie en zo vertrek je met een witte poedel met roze strikjes. Het kan in Inge’s wereld.

Als ze dan toch bezig waren, dan konden ze meteen wel wat zelfgesmeerde bammetjes uitdelen in de opvang. En de goede bedoelingen van de twee dames hielden niet op bij de voordeur van de opvang. ‘Ik vond dit zo leuk om te doen en gewoon give back to the community.’ Daar was Inge het helemaal mee eens. ‘Het is ook een goed gevoel voor jezelf om iets te doen.’ Myrthe begon nu verder te denken. ‘Is er niet iets wat we meer kunnen doen?’ Nou, dat was niet tegen dovemansoren gericht.

Inge zat boordevol ideeën. En dus kwam Inge op het idee om een fundraiser te doen voor de stichting in kwestie. ‘Dat wordt dus een heel project,’ zei Inge achteraf. ‘Maar we zien wel hoe dat in elkaar gaat zakken, maar met volle moed!’ Myrthe had er wel vertrouwen in. ‘Ze is een beetje een nutcase. Maar ze heeft wel het hart op de juiste plaats en ze is de liefste nutcase die ik ken.’

Conchita was lekker bezig in haar eigen acteerwereld. Haar tegenspeelster ging helemaal los. Tot plezier van Conchita zelf die ook nog wat acteertips kreeg. ‘Ze bracht mij helemaal waar ik moest zijn!’ En dat deed ze goed. ‘Het ging goed. Hier en daar wat woorden vergeten. Maar ach, iedereen was aan het lachen.’ Ook de acteercoach had lovende woorden. ‘Het was hilarisch!’

Hollandse pot bij Conchita

En Conchita kon meteen door naar huis, want die avond zou ze – gewoon lekker thuis – tijdens een vriendinnenavondje allemaal Nederlandse gerechten maken. En hoe doe je dat? Nou, dat doe je gewoon zelf. Zo maakte ze ‘stamppot a la Winston.’ Een recept dat hoogstpersoonlijk bedacht was door haar eigen broer. ‘Mijn broer kan zelfs van een blik sardines een goed gerecht maken.’

Toch deed Conchita het LA style. ‘Ik doe er ook kip naast. Als er mensen zijn die niet van worst houden of geen vlees eten, hebben dan kip.’ Eh Conchita? Mensen die geen vlees eten, houden ook niet van kip. Maar misschien dacht Conchita ook wel dat ze er mee weg kwam. ‘Dit is kip op z’n Surinaams.’ Juist.

Helaas kwam Conchita tot een vreselijke ontdekking. ‘Oh nee, ik heb maar drie flessen wijn! Dat gaan we niet redden.’ Ze dacht even na. ‘Nadia!’ riep ze opeens. Dat is namelijk de naam van haar klunzige assistent. ‘Ze werkt vandaag niet, maar ik ga het toch proberen,’ en Conchita greep naar de telefoon. En warempel, Nadia nam op. Met haar liefste stemmetje vroeg ze of Nadia wijn en champagne wilde halen. Nadia was even stil aan de andere kant van de lijn. ‘Ehm, wanneer?’ Conchita werd nu ook wat stilletjes. ‘In ongeveer een half uurtje.’ Nadia was weer even stil. ‘Sure! I can do that.’ Conchita was zo blij als een kind. ‘Ik kan altijd op Nadia rekenen. Ze kan niet makkelijk ontslagen worden,’ voegde ze er maar even aan toe.

Well, cheers to that. Voor Nadia dan.

En warempel, ook haar vrienden waren op tijd. Net als Nadia. ‘My life savior!’ riep Conchita. Ondaks het feit dat de lieve kluns het presteerde om een kurkentrekker in een champagnekurk te draaien. Conchita greep net op tijd in. ‘Ik drink zelf niet, maar ik weet dat dit voor wijn is en niet voor champagne. Dat is echt dom!’ Gelukkig wist ze wel de fles te ontkurken. ‘Ik heb niets gebroken!’ Gelukkig wisten twee vriendinnen het nog een keer uit te leggen aan Nadia. ‘Het is net als vrijen met je favoriete persoon.’

En zo kwam het toch nog allemaal goed. Als ijsbreker introduceerde Conchita maar weer eens even haar gang die gebruikt kon worden als catwalk. ‘Het waren toch bijna alleen maar modellen.’ Al was het hoogtepunt van de avond toch echt de worst op de stamppot. ‘It’s all about the sausage,’ riep Conchita. En voor we het wisten vlogen de schunnige grappen over tafel.

En Nadia? Die zat heel zielig op een stoel in de keuken te eten. ‘Het was mijn vrije dag, maar Conchita belde mij en ik wilde een vriendin graag uit de brand helpen. Want ik beschouw haar als vriendin. En het was de moeite waard. En ik mag mee-eten. Het is heerlijk. De sfeer is ook goed, al had ik ook graag een dag vrij gewild. Oh well …’

Wat een schatje.

Conchita had natuurlijk niets door. Na een optreden van een violiste, zong ze samen met andere vriendinnen de sterren van de hemel. ‘Dit is mijn idee van gezelligheid. Ze vonden mijn stamppot geweldig! En alle worst was op. Het was een topdiner!’ Geen idee wat Nadia er in de keuken van vond.

Familiediner

Ook Yolanda had een diner vanavond. Maar dan in het huis van haar ex-man Mohammed. Niet geheel toevallig de vader van haar drie kinderen. En dat, lieve mensen, was een énorm huis. Dat was ook wel nodig, want zowel de familie van Yolanda als de familie van haar aanstaande kwam over de vloer.

En nee, dat was niet raar. Yolanda heeft namelijk een goed contact met haar ex. Sterker nog, ze kent haar aanstaande via haar ex. Dat zijn namelijk goede vrienden. En laat aanstaande David nou ook precies een jaar eerder Yolanda in datzelfde huis ten huwelijk te hebben gevraagd. ‘Omdat dit het huis waar wij elkaar voor het eerst gezien hebben,’ lichtte Yolanda toe.

Aha. Wat … anders.

Als eerste kwamen de vijf zussen van aanstaande David over de vloer. Ze kraaiden natuurlijk hoe leuk ze Yolanda vonden en hielden zich ook nog maar eens bezig met taarten waa de initialen van het bruidspaar op stonden. Met de rest van het eten hoefden ze zich niet bezig te houden. Dat deed chefkok Mohammed al. Die kookte al zo’n twintig jaar voor de familie. Geen wonder dat-ie de verfijnde smaak van Yolanda maar al te goed kende. ‘She likes shoarma, chicken and lamb!’ En natuurlijk dook Yolanda de keuken in voor een happie shoarma.

Yolanda had zin in de avond. ‘Het is relaxed, maar ook belangrijk dat de beide families elkaar kunnen leren kennen.’ Een nadeel, Yolanda’s familie liet op zich wachten. Een gast van de ex van Yolanda was het wachten beu. ‘Ik sterf van de honger, dus ik open het buffet! Het is niet beleefd, maar Yolanda’s moeder is verdwaald en we weten niet hoe lang het duurt voor ze hier is. Dus …’

Maar eindelijk waren ze er. ‘We hebben een afslag gemist en raakten de weg kwijt,’ riep Yolanda’s moeder. Yolanda hengelde hen snel naar binnen. ‘Smile on your face, niet chagrijnig en snel naar binnen,’ riep onze blonde drilsergeant.

De dochters van Yolanda namen maar eens de stand van zaken door. ‘Al die mensen hier zijn onze familie. Mensen die hier komen denken dat het een feestje is, maar het is alleen maar onze familie,’ nam oudste dochter Gigi het woord. ‘Ze kennen elkaar nog niet allemaal, maar ze lijken het goed met elkaar te kunnen vinden. Dat is goed, want het zou vervelend zijn als er net voor de bruiloft ruzie uitbrak.’

Yolanda’s familie had intussen wel wat te klagen. Op een geestige manier dan. ‘Zo’n groot huis en wij zijn op zoek naar een plek om even gezellig te kunnen eten,’ riep Yolanda’s broer. ‘We gaan wel buiten zitten!’ Ook de eetgewoonten van de Amerikanen werden onder de loep genomen. ‘Wij eten met een mes en vork, maar de Amerikanen eten alleen met een vork.’ Daar kon een andere Nederlander wel om lachen. ‘Het zijn net Brabanders!’

En opeens was het tijd voor de speeches. Wie miste weer? Yolanda’s moeder natuurlijk. Ze was dan ook in geen velden of wegen te bekennen. Ex-man Mohammed begon maar. ‘Ik ben blij dat iedereen samen is,’ besloot  hij. Iedereen glunderde. Er gaat natuurlijk niets boven one big happy family. Daarna nam aanstaande David Foster het stokje over. Het was hilarisch. Als je Canadees bent.

Maar Yolanda’s moeder was er nog steeds niet.

Zij dook even later op. ‘Waar waren jullie?’ riep Yolanda. ‘We waren beneden,’ gaf moederlief toe. Blijkbaar waren ze zelf aan een kleine rondleiding begonnen. ‘Maar ik zou jullie toch een rondleiding geven?’ riep Yolanda. ‘Kom!’ en ze wilde haar moeder meetronen. ‘Ik wil even zitten,’ probeerde haar moeder nog. Het was duidelijk dat het haar allemaal een beetje teveel werd. Maar ze moest en zou cake eten van Yolanda. ‘Dat is mijn straf. Ik moet cake eten. Of ik nou wil of niet,’ en ze harkte maar een stukje cake naar binnen.

Broer Leo gaf maar een verklaring. ‘Mijn moeder is ook een controlfreak en ze probeert ook altijd alles zelf in eigen hand te houden. Maar dat gaat soms niet.’ Dat zag Yolanda zelf ook. ‘Eerst was ze te laat, daar kon ze niets aan doen. Maar de speech heeft ze ook gemist. Het was niet echt een geslaagde avond.’

Oh jee, als dat maar goedkomt op de bruiloft. Voor je het weet mist Yolanda’s moeder ook nog het ja-woord.

‘Bent U prinses?’

Inge was intussen op weg naar een etentje met haar ‘publicist.’ Een beetje jammer- of misschien toch niet – dat er een paparazzo van TMZ opdook. Waarschijnlijk geregeld door diezelfde publicist. ‘U bent toch prinses? Niet in Nederland, maar in Saoedi-Arabië toch?’ Geen idee waarom een Amerikaan het verschil kende tussen deze twee landen. Het zal ‘m wel ingefluisterd zijn, want hij vroeg ook naar de man van Inge. Dat legde ze ‘m haarfijn uit. ‘We zijn nog steeds getrouwd. We hebben een kind samen.’

Ehm Inge? Zou je die reporter van TMZ dan ook niet vertellen over Nathaniel?

Maar nee hoor, in plaats daarvan kregen we een compleet ongeloofwaardig geënsceneerd gesprekje waarin ze kijkers opriep om vooral haar fundraiser te steunen. Dat had die publicist toch weer goed geregeld. Wat nou beroemd in LA? Met een goede publicist is iedereen beroemd in LA. En krijgen lieve zwerfhondjes meer geld. Iedereen blij.

Volgende week

En volgende week? Dan is Inge bezig met de fundraiser, verwent Myrthe haar eigen hondje en zien we hoe de allerlaatste dag voor Yolanda’s huwelijk verloopt. Als dat niet spannend wordt …

 

© 2012, Daniëlle. All rights reserved.