De Echte Meisjes in Echte Meisjes Op Zoek Naar Zichzelf blijven ons verbazen. Nooit hadden we gedacht dat Tessa sorry zou zeggen, Daniella in elkaar zou storten of dat Priscilla en Bibi allebei over een ijzeren wil blijken te beschikken waar je U tegen zegt. En ook deze aflevering is het weer raak. Zo barst dit keer Renee (Renee!) in tranen uit en geeft Roos toe dat ze aan kinderen wil beginnen. Waar moet het heen met deze wereld …
Maar vooralsnog waren de meeste meiden blij dat ze weg konden uit de ashram. Vooral Renee was d’r wel een beetje klaar mee. ‘Ik vond het zo somber. Ik werd er zelf somber van.’ Brabo Britt was diezelfde mening toegedaan. ‘Ik ben blij dat ik die rode juk uit kon doen en dat we weer naar de bewoonde wereld toe gingen.’ Ze omhelsde zelfs de bus. Nou, dan weet je het wel.
Daniella was ongewoon positief. Met dank aan haar eigen jankbui die haar blijkbaar nieuwe inzichten had gebracht. ‘Ik voelde me heel spiritueel en lekker. Over die ashram wilde ik niet negatief praten. Ik ben toch mezelf tegengekomen.’
Daniella die niet klaagde. Was toch een nieuwe gewaarwording.
De andere meiden kwamen voornamelijk hun enorme koffers tegen. En zie die maar eens fatsoenlijk op en af een trap te krijgen. ‘Waarom denk je er altijd mannen meegaan?’ mopperden de meisjes. Maar de rapen waren pas echt gaar toen de loeizware koffer van Renee weer eens op het dak van de bus getild moest worden. ‘De dames beginnen zich aan het gewicht van mijn koffer te ergeren,’ constateerde Renee. Dat deden ze inderdaad. ‘Ik weet niet wat ze gedaan heeft, maar het is alsof ze een baksteen mee naar huis neemt,’ riep Brabo Britt. Daniella bezweek bijna onder het gewicht. ‘Ik heb bijna mijn nagel gebroken!’ gilde ze. ‘Je wordt hier vies door. Heel irritant dit. We kunnen toch wel een mannetje betalen?’ riep ze tegen Renee.
Ha, zo kennen we Daniella weer.
Brabo Britt hield zich in de bus weer bezig met andere dingen. Het arme kind had namelijk ernstig behoefte ‘aan een lekker hotelletje, lekker douchen en dan een leuk jurkje aantrekken.’ Maar drie maal raden wat deze Bourgondische Brabo het meest miste. Lekker eten en drinken natuurlijk. Brabo Britt wist feilloos op te lepelen waar ze allemaal zin in had. ‘Ik heb zin in mosselen, lekkere frietjes, lekkere worstenbroodjes, biefstukjes …’ Maar helaas voor Britt vertrokken ze niet naar de geciviliseerde wereld in Katmandu. ‘We maakten een bochtje en we gingen weer de bergen in. Toen dacht ik: oh nee!’
Vooral toen ze zag wáár ze beland waren. ‘Toen zag ik weer een hele lange trap en die koffers moesten weer van het dak af.’ Britt probeerde uit wanhoop gewoon maar meteen de koffer van Renee van het dak te gooien. ‘Renee, pleur er wat uit!’ Dat was misschien niet eens zo’n idioot plan, want de trap naar boven was inderdaad lang. Zelfs de sportieve Britt veegde het zweet van haar voorhoofd. ‘Ik wist niet wat me overkwam met die trap!’
Maar ze kwam mooi wel als eerste aan. ‘Kolere!’Tot haar stomme verbazing stond een grote groep kinderen haar op te wachten. Tessa schrok zichtbaar, probeerde vriendelijk te glimlachen en riep ‘Namasté’ naar de kinderen in kwestie. Maar nu niet meteen denken dat ze dol was op die kinderen. ‘Ik vond die kinderen van die vieze vlooienballen.’ Britt – die als tweede aankwam – was wel vertederd. ‘Ik was meteen de trap vergeten.’
Daniella kwam natuurlijk dan weer wel klagend omhoog. ‘Ben ik niet een beetje kort gekleed voor hier?’ Maar voordat ze antwoord kreeg, zag ze opeens de kinderen. Leverde een hilarisch tafereeltje op, want ook Daniella probeerde haar liefste glimlach tevoorschijn te halen. ‘Namasté!’ En ze gaf ze een high five. ‘Mag je ze wel aanraken trouwens?’ vroeg ze zich nog af. ‘Nee,’ riep Tessa. Maar daar trok onze Daan zich natuurlijk niets van aan. Net als Bibi. ‘Ik had al op kindertjes gehoopt.’
Die kreeg ze. Een heel klooster met kleine monniken-in-spé vol.
Luxeopdracht
Maar kinderen of niet, de meiden moesten eerst nog hun best doen. Voor de luxeopdracht welteverstaan. En die kon ook dit keer maar door één meisje gewonnen worden. De opdracht? Ze moesten ieder voor zich een raadsel oplossen. En dat raadsel werd hen in het oor gefluisterd door Ad Visser. ‘Het kriebelt!’ riep Daniella meteen. We twijfelden meteen of ze het raadsel begrepen had.
Nieuwsgierig naar het raadsel? Let op: ‘wat is het geluid van één hand die klapt?’ Ja, denk daar maar eens over na.
Een aantal meiden fronsten hun wenkbrauwen. Vooral omdat ze ook niet mochten overleggen en ieder op een andere plek over het antwoord na moesten denken. Roos maakte zich niet al te druk. ‘Het was wel cryptisch. Gelukkig doet Vincent’s moeder wel eens van die achterlijke puzzels, dus ik heb geleerd dat je niet alles al te letterlijk nemen.’ En dus dacht Roos diep na. ‘Ik denk dat het eenzaamheid is.’
Bibi had een eigen bijzondere interpretatie. ‘Ik denk dat het een bitch slap is.’ Priscilla dacht eveneens diep na. ‘Eén hand kan niet klappen, dus je hebt geen geluid.’ Britt trok dezelfde conclusie. Maria niet. ‘Je kunt ook klappen op je been.’ En Daniella? Die had het inderdaad verkeerd begrepen. ‘Ik dacht dat het met twee handen was.’
Maar de persoon die ons écht verbaasde, was Renee. Eenzaam en alleen zat ze op een trapje voor zich uit te turen. Zo voelde ze zich ook. ‘Toen Ad het raadsel aan mij gaf, toen dacht ik: het klopt wel. Ik probeer alles maar alleen te doen. Er wordt mij nu een spiegel voorgehouden, en daar heb ik me altijd van afgezet. Ik probeer mij altijd groot te houden, maar hier kan ik het niet.’
En toen zagen we iets ongelofelijks gebeuren. Renee was in tranen.
De situatie van Tessa was 180 graden anders. Die was bezig om zich in alle rust op te maken. ‘Ik heb gewoon pure logisch gedacht. Er is geen geluid en daar moet ik een verhaaltje om heen maken.’ En ze poederde nog maar eens haar gezicht. ‘Ik ben nuchter. Zo ben ik gewoon.’
Ad kondigde inmiddels aan dat de meisjes één voor één hun antwoord aan hem konden geven als ze er klaar voor waren. Dat deden ze met verve. Het ene verhaal was nog vager dan de andere. Daniella riep iets over ‘puur natuur’ en ‘geen namaakgeluiden.’ Bibi had zeker een half uur nodig om het concept bitch slap uit te leggen en Roos vertelde met een ernstig gezicht ‘dat je met één hand niets bereikt.’
Priscilla was kort en bondig. ‘Ik denk dat het stilte is.’ Dat was maar goed ook, want Britt bracht iedereen – inclusief zichzelf, Ad en het hele universum – in verwarring door een prachtige redevoering te houden over harmonie en hoe de ene reine hand de hand van God reikte in het hiernamaals. Tenminste, we denken dat ze het zei. Ad Visser kon het evenmin volgen. ‘Mijn oma is laatst overleden,’ verklaarde Britt zich nader. Al gaf ze later toe dat ze ook géén idee had. ‘Ik vond het creatief bedacht en ik kom er nooit meer op.’
Maar toen was het Renee. Verdrietig legde ze uit dat het voor haar leegte en eenzaamheid betekende. ‘Om een klap te maken heb je meerdere handen nodig. Als ik dat terugvertaal naar mezelf, dan maak ik daar nooit gebruik van. Ik ben een beetje eenzaam.’ En hopla, daar verschenen weer tranen in haar ogen. Ad Visser werd er helemaal fysiek van en gaf haar een klopje op de schouders. ‘Kan je dat doorbreken?’ vroeg onze goeroe. Renee keek nu verdrietiger. ‘Ik heb thuis ook wel onrust, nooit goed weten wat je plek is.’ Ze zuchtte nu. ‘Ik wil alles alleen doen en vaak weten mensen niet wat ze aan mij hebben.’ Ad Visser gaf haar nu maar een knuffel. En bij Renee gingen de sluizen nog verder open. ‘Bij alles kom ik mezelf tegen. Dit is iets waar ik mee word geconfronteerd. Ik ben bezig om me groot te houden, maar het lukt me niet meer.’ Ad begon van de weeromstuit nog begripvoller te kijken. ‘Dank voor je antwoord. Een echt antwoord, en ik hoop dat je die andere hand echt vindt.’
Renee knikte en probeerde haar tranen weg te vegen. We hadden gewoon oprecht met haar te doen.
Tessa natuurlijk niet. ‘Ze schijnt eenzaam te zijn. Kut voor haar, ik lig er niet wakker van,’ en ze haalde haar schouders op. Roos toonde iets meer begrip. ‘Ik kan mij voorstellen dat ze zich hier eenzaam voelt. Ze is eerder door iedereen weggestemd.’ En we kunnen ons ook nog allemaal herinneren hoe ze in de vorige aflevering letterlijk als figuurlijk Roos in de wielen probeerde te fietsen. Tessa deed er dan ook een schepje bovenop. ‘Dat zij echt eenzaam is, geloof ik niet. Ze is aandachtsgeil. Ze moet zich anders opstellen in de groep, dan krijg je genoeg aandacht.’
Dan kon Tessa nog even lekker verder mopperen, want Ad was tijdens de bekendmaking van de winnaar behoorlijk complimenteus over … Renee. ‘Als ik het verhaal van Renee hoor, kom ik dicht in de buurt van het antwoord.’ En dus won Renee. Daar was ze zelf best blij mee. ‘Je merkt wel dat je ervoor beloond wordt voor om uit je schulpje te kruipen.’ Dat vond Daniella nou ook. ‘Ik vond het een terechte winnaar.’ Dat vond ze helemaal toen Renee haar uitnodigde om de prijs met haar te delen. ‘En dat was het zien van een zonsopgang in de Himalaya.
De rest van de meiden moesten het doen met een verbouwd klaslokaal. En dat ging de meiden van Team Ganesha aanzienlijk beter af dan de teamleden van Shiva. Remember, die waren alleen maar de luxeverblijven gewend. En afgezien van Bibi gedroegen ze zich ook als de nieuwe prinsesjes op de erwt. ‘Zij zijn dit gewend en wij niet,’ pruilden ze. ‘En dan moeten we slapen op zo’n dun, stinkend matrasje waar ze overdag ook yoga op doen.’ Bibi begreep het probleem. ‘Er is een bed, er is licht, er is water … Waarom zou je moeten mokken?’
En dus koos zij eieren voor haar geld. Ze besloot om samen met Britt en Tessa de kinderen te vermaken in de speeltuin. ‘Die kindjes hebben de dag van hun leven!’ En de rest van team Ganesha? Die mokten op hun dunne bedden lekker door.
De meiden die ’t het best voor elkaar hadden, waren Renee en Daniella. ‘Renee, dit is het mooiste cadeau dat ik kan bedenken,’ slijmde Daniella die niet kon geloven dat ze eindelijk in luxueuze situatie was beland. Al was Daniella nog niet helemáál overtuigd van Renee’s kwaliteiten. ‘Ik vond haar zo vermoeiend. Zo’n prinses op de dop, weet je wel. En ze blijft wel vermoeiend gedrag vertonen.’ Maar die bezwaren verdwenen als sneeuw voor de zon toen Daniella aan een lekker glas Chardonnay kon nippen. ‘Hij smaakte naar limonade. Ik heb nog nooit zo’n lekkere Chardonnay gehad.’
Samen tuurden ze naar de horizon. ‘Welke sterfiguren ken je?’ vroeg Renee aan Daniella. ‘Venus,’ riep Daniella meteen. ‘Venus is toch ook een ster?’ En daarna vergaste ze Renee op een verhandeling over sterren waar je U tegen zegt. ‘Sterren zijn dingen, horizonflitsende bliksem en dat duurt miljoenen jaren voor het in de lucht komt.’ Renee trok haar wenkbrauwen op. ‘Die ster is daar van Chardonnay,’ en Daniella wees naar de lucht.
We hadden geen idee of ze een grapje maakte.
‘In Nederland zie ik nooit sterren,’ verklaarde ze daarna. Al vond ze deze zonsondergang nog veel specialer. ‘Dit is zo onwerkelijk. Ik heb dit wel eens bij Zandvoort en Bloemendaal gezien, maar deze zon lijkt wel oranje. Dit is gewoon een zon die over de hele wereld te zien is. Er is toch maar een zon?’ vroeg ze opeens aan Renee. Die knikte ongelovig. ‘Dit is de enige zon,’ kreeg ze er nog uit. Daniella kon niet geloven wat ze hoorde. ‘Ik was een beetje verbaasd dat dit de zon is die je ook in Nederland ziet. En dit komt dus elke dag?’
Renee knikte. Maar ere wie ere toekomst, waarschijnlijk voor het eerst in haar leven lachte ze iemand niet uit.
Niet dat Daniella zich daar ook maar iets van aantrok. Die was compleet in de ban van de zon. ‘Het is zo stoer om dit mee te maken. Een historisch moment. Dit kan geen een prijskaartje meenemen. Wat ik voel is heel heavy!’ Renee genoot gewoon van het moment. ‘Het was heel fijn om weg te zijn van de wedstrijd en de druk.’ En Daniella? Die vond na deze zonsopgang Renee een stuk aardiger. ‘Ik kijk nu anders naar Renee. Ik kan haar niet weg stemmen nu.’
De volgende ochtend beweerde Tessa natuurlijk dat het heerlijk was dat Renee er niet was. ‘Geen gezeur en geklaag! Heerlijk!’ Geen wonder dat haar gezicht dan ook weer op onweer stond toen Renee – met de kakelende Daniella in haar kielzog – ten tonele verscheen. De afgunst droop van de gezichten van de meiden toen ze hoorden dat Renee en Daniella warempel een fijne avond hadden gehad met veel Chardonnay. Al trok Daniella zich daar niets van aan. As usual. ‘De zon geeft je gewoon kracht!’
Karmaklassement
Die kracht had zij – en de andere meisjes – ook wel nodig, want het was weer tijd voor het karmaklassement. Een soort van Ranking with the Stars, maar dan met de Echte Meisjes. En natuurlijk moesten de meiden weer een lullige vraag beantwoorden. ‘Wie wordt de slechtste moeder?’ was dit maal de vraag waar de meiden zich het hoofd over moesten breken. Bibi vond het maar niets. ‘Dit is wel een beetje lullig.’ Andere meiden plaatsten ook hun vraagtekens bij het nut van deze vraag. Daar was Ad Visser het niet mee eens. ‘Als je ‘m in de diepte gaat benaderen, is het een interessante vraag.’
Heeft-ie trouwens wel gelijk in. Vraag vrouwen iets eerlijks over het moederschap en je hebt stof genoeg voor op z’n minst tien discussies.
Ad Visser besloot Maria op een niet geheel charmante wijze te vragen of zij haar lijstje wilde voorlezen. ‘Mag ik die lange vragen?’ De meeste meisjes trokken hun wenkbrauwen. Een les voor Ad: noem vrouwen nooit ‘die lange’ of ‘dat kleintje.’ Dat past bij criminelen uit de Jordaan, niet bij meiden. Roos trok ook haar wenkbrauwen op, maar dan om een geheel andere reden. ‘Maria praat zo langdradig en uitleggerig. Dat is soms best grappig, maar niet nu.’ En ook Brabo Britt had er weinig zin. ‘Maria heeft een beetje rare opmerkingen. In Valkenswaard zouden wij over haar zeggen: ‘kiek daar, een koekwous!’
En een koekwous is niet raar?
Maar de andere meiden konden dan wel klagen, Maria ging best rap door haar lijstje. Zo had ze op de achtste plek Bibi. ‘Volgens mij is wel rustig en chill met kinderen.’ Priscilla kon het doen met plek zeven. ‘Ze is wel een beetje fragiel, maar ze is wel liefdevol.’ Ze had zichzelf maar op plek zes gezet. ‘Maar ik moet eerst een serieuze partner vinden.’
Aan de gezichten van verschillende andere meiden te zien, vonden ze dat Maria wel iets meer dan alleen een partner moest vinden.
Maar daar trok Maria zich niets van aan. Renee had ze op plek vijf gezet. ‘Toch vind ik je een goed type ervoor.’ Net als Britt. ‘Ik zie je wel als gezellige moeder.’ Roos bezette in het lijstje van Maria de derde plek. En tot verbazing van iedereen bekende Roos dat ze juist wel een kind wilden. ‘Ik ga luiers zoeken. Als ik thuis ben, hoop ik dat ik zwanger ben. Ik ben er helemaal klaar voor!’
Het gezicht van Brabo Britt was onbetaalbaar. ‘Ik dacht: nou, gij ligt ook niet stil!’
Maar de situatie dreigde te ontsporen toen Maria liet weten aan Daniella dat ze haar op de tweede plek had gezet. ‘Ik hoor je ook wel roepen; ik huur wel iemand in!’ verduidelijkte Maria maar even. Dat schoot bij Daniella in het verkeerde keelgat. ‘Ik wil wel heel graag kinderen!’
Ad Visser probeerde de schade te beperken door aan Maria te vragen wie ze dan op 1 had staan. ‘Daar heb ik Tessa. Je bent vaak aan het roepen, schreeuwen en schelden. Heel af en toe heb je een subtiele oprisping,’ verklaarde Maria zich nader. Tessa haalde haar schouders op en leek er niet echt mee te zitten. ‘Als ik zwanger ben, kan ik hem net zo goed terugstouwen, want ik kan er toch niets mee.’
Even ter verduidelijking: Tessa is negentien.
Wie stond dan op de eerste plek in het algemene klassement. Met andere woorden: wie werd als potentiële slechte moeder gezien? Dat waren Renee en Maria. Een mooi moment voor Daniella om haar gram te halen bij Maria. ‘Jij hebt geen geld. Ik heb genoeg geld. En jij hebt geen ouders. Mijn ouders zullen er altijd voor mij zijn. Dan ben ik toch veel meer te bieden? Dan ben ik toch een betere moeder?’ En hoewel deze opmerkingen natuurlijk als een tang op een varken sloegen, konden we merken dat het Maria toch raakte. Maar ook Daan was nog niet uitgeraasd. ‘Ik heb liever dat ze zeggen: je bent de domste van de groep dan dit. Want ik heb moedergevoelens.’
Hadden we al gezegd dat dit een tricky question was?
Renee, die ook op plek 1 stond, bleef er stoïcijns onder. Ze had zichzelf nota bene op plek 1 gezet in haar eigen lijst. ‘Ik weet van mezelf dat ik niet klaar ben voor kinderen.’ Ad Visser keek nog even indringend aan. ‘Je zou ook tactisch kunnen spelen. Als je weet dat anderen je op 1 zetten, kan je dat zelf ook zo inschatten.’ Renee bezwoer Ad dat dit niet het geval was. ‘Dit was geen tactische zet?’ riep Ad nog een keer. Renee schudde haar hoofd. ‘Ik heb me daar echt niet mee bezig gehouden.’
Bibi vertrouwde het niet helemaal. ‘Bij Renee weet je het nooit.’ Dat kan best zo zijn, maar Renee had zichzelf wel goed gerangschikt en dat betekende dat ze de winnaar was. En je weet nooit wat het voordeel daar weer van is …
Geldproef
Voordat de meiden elkaar nog meer in de haren konden vliegen, was het tijd voor de geldproef. Team Shiva was nu vastbesloten om deze proef te winnen. Geen wonder, want dankzij hun ietwat luie instelling verloren ze de vorige geldproef en stonden nu op een achterstand.
De opdracht? In een klein dorpje moesten ze bij dorpelingen puzzelstukken verzamelen. Wel moesten ze de puzzelstukken eerlijk ruilen. Met als gevolg dat er een aantal meiden met een aantal manden met ruilmiddelen om hun hoofd moesten lopen. Daarna was het de bedoeling dat de meiden er een yin yang puzzel van maakten.
Maar natuurlijk verliep die zoektocht niet zonder slag of stoot. Brabo Britt vond het maar niets. ‘Het was zo warm. Trapje op, trapje af en dan moeten we ook nog die dingen meesjouwen in die manden.’ Tessa holde voor Team Shiva uit. ‘Want Tessa heeft bij de scouting gezeten en die kan kaart lezen.’
Die Tessa toch. Zo ontvlambaar als de pest, maar talenten heeft ze wel degelijk.
Bij het andere team las Priscilla de kaart. Zij had overduidelijk niet bij de scouting gezeten, want ze stuurde haar teamleden alle kanten op. Tot frustratie van Roos en Bibi. En wat krijg je dan? Dan krijg je mis-com-mu-ni-ca-tie. De sfeer werd er niet veel beter op toen ook Maria de volle laag kreeg van de anderen. ‘Priscilla kan kattig uit de hoek komen, maar ik word het af en toe beu dat er ook op mij kattig wordt gereageerd.’
En terwijl team Shiva de hele omgeving verkende, vond Team Shiva het laatste puzzelstuk. En warempel, Tessa vond ook nog op een pleintje een handleiding voor de puzzel. Al ging het daarna niet bijzonder vlotjes meer. ‘Wij hadden niet goed opgelet en hadden niet door dat het een yin yang puzzel was. Wij waren echt aan het stuntelen,’ lichtte Brabo Britt maar even toe. Want als zelfs Baba gaat meehelpen, dan weet je het wel. Hij wist zelfs Daniella te ergeren. ‘Baba bedoelde het goed, maar wij dachten: Baba, echt nu even niet!’
Ondanks al het gezeur en geklaag vond Team Ganesha inmiddels ook alle puzzelstukken én de handleiding. En tot schrik van de leden van Shiva, puzzelden de Ganesha’s als een malle. Dat ging ook niet van harte trouwens. Maria ergerde zich nog steeds aan Priscilla. ‘Was ze weer met dat denigrerende gedoe bezig. Was ik net lekker bezig, moest ik weer iets anders doen.’ Maar eerlijk is eerlijk: Maria deed het wel.
Team Shiva voelde warempel de hete adem van Team Ganesha in hun nek. ‘Toen keek ik op een gegeven moment naar de zijkant en ik dacht wow!’ riep Renee verontrust. Toch was Team Shiva als eerste klaar. Een beetje jammer dat ze geen rekening hadden gehouden met het feit dat ze de puzzel op een mat in elkaar moesten leggen. En dus zat er niets anders op dan de puzzelstukken in goede volgorde razendsnel over te hevelen naar de mat.
Team Ganesha was daar bepaald niet rouwig om. ‘Ik dacht: doe het maar lekker rustig aan!’ grijnsde Roos.
Maar dat deed team Shiva niet. Niet nu de winst in zicht was. En dus wonnen ze. Tot woede van Bibi die eruit zag alsof ze alle puzzelstukken hoogstpersoonlijk van de berg af wilde gooien. De andere meiden trokken zich daar overigens niets van aan. ‘Bibi kan nooit tegen haar verlies.’ En team Shiva? Die sprongen enthousiast op en neer, want U weet het: ze namen nu een voorsprong op dat andere team.
Volgende week
Nu eens kijken wat Team Ganesha daar tegen gaat doen volgende week. Dan ontmoeten ze in ieder geval een levende godin en heeft Daniella een aanvaring met de plaatselijke bevolking. De oorzaak? Een minirok … Tot dan!
© 2012, Daniëlle. All rights reserved.
Geef een reactie