Nederlandse Hollywood Vrouwen 2: Aflevering 4 – Jurken, fitness en een beetje plastische chirurgie

Nederlandse Hollywood Vrouwen hebben het niet altijd makkelijk. Bij Yolanda slaat deze week goed de stress toe. Geen wonder, want we kijken al wéken naar de voorbereidingen van haar huwelijk. Myrthe en Inge vinden plastische chirurgie en het opnemen van een fitness-DVD net iets interessanter. Gelukkig hebben we Conchita nog. Die viert als vanouds weer lekker een feestje. En ze krijgt een wel héél fijn cadeau …

Maar eerst even terug naar de bruiloft van Yolanda, want ze hadden nog maar een paar dagen om alles glad te trekken voor de bruiloft. Ook de dochters van Yolanda moesten eraan geloven. Zo werd bij dochter 1 de wenkbrauwen geplukt door dé wenkbrauwspecialist van LA. En die vrouw was zó complimenteus tegen het jonge grietje. ‘Ik vind je schedel mooi.’ ‘Thank you,’ kirde de puber blij. Yolanda keek trots toe. Het wordt dan ook niet iedere dag gezegd dat je dochter een mooie schedel heeft.

Maar deze bezoekjes hadden nog een andere functie. ‘Ik wil dat alle drie mijn kinderen zich belangrijk voelen en er ook naar toe voelen. Vandaar dat ik ze overal mee naar toe neem. De laatste twaalf jaar zijn we natuurlijk met zijn vieren geweest. En nu is er een nieuwe man bij en ik wil dat ze voelen dat er straks iets weg gaat.’

Ah, dat is lief. Ons hart brak. En we hielden acuut een beetje meer van Yolanda.

En terwijl bij de ene dochter voor de eerste keer haar wenkbrauwen geplukt werden, wachtte haar oudere zus Gigi braaf op haar beurt. De wenkbrauwenontmaagding had zij overigens al achter de rug. ‘Ik laat mijn highlights hier altijd doen and they’re always great.’ Maar toen moest deze Gigi ook nog haar wenkbrauwen onder handen laten nemen. Ze wist precies wat ze wilde. ‘Geen boogje.’ En dus wilden Yolanda en de specialist een boogje. En dat was dat. Het werd geen boogje.

Yolanda werd er gewoon een beetje ontroerd van. ‘Als ik ze zo zie, zijn ze al zo groot. Dan kan ik bijna wel huilen. En dan vragen de mensen hier of dat mijn dochters zijn. Het zijn inderdaad mijn meiden en ik ben er heel trots op.’ Het is dat ik al een fijne moeder heb, maar anders zou ik vragen of Yolanda mij wil adopteren. Wat een schat.

Conchita was met haar eigen kindje bezig. Haar kinderkledinglijn that is. En die ontwerpen werden vandaag op de foto gezet. Locatie? Een van de villa’s van een steenrijke vriend van Conchita in Bel Air. De modellen? Conchita’s bloedeigen dochter London en nog twee schattige dingetjes op mollige beentjes.

En drie modellen betekende ook drie fotografen. De een was een boomlang Zweeds ex-model met de devote naam Marie. Dan hadden we ook nog de prachtige Liza en Myrthe maakte het trio compleet. Want ja, Myrthe wil weer aan de bak komen als fotograaf. Conchita was daarom zo lief om haar een kans te gunnen. Een beetje jammer dat Myrthe in ruil daarvoor te laat kwam. En dan te bedenken dat dit ook nog een pitch was. Dat houdt in dat de fotograaf die het beste resultaat levert, de opdracht krijgt en de rest van de catalogus mag fotograferen.

En daarom dreigden ze maar zonder haar te beginnen. Conchita staat namelijk niet bekend om haar eindeloze geduld. En terwijl Myrthe nog hopelozer verdwaalde, stond het gezicht van Conchita steeds meer op onweer. ‘Ik wil haar toch wel die job geven!’ Myrthe vond het allemaal niet zo erg. ‘Ja, het was in een gebied waar ik eigenlijk nooit kom. Een paar minuutjes was ik te laat. Nou ja, een half uur dan.’

Dan moest Myrthe ook nog vechten om een plekje tussen de twee andere fotografes die eruit zagen alsof ze ook héél goed voor zichzelf konden zorgen. Myrthe bleef optimistisch. ‘Geef me maar een kaboutertje mee en ik kom er wel uit.’ Want samenwerken? Nee, daar had Myrthe geen trek in. Zij was meer van het één-kapitein-op-het-schip-principe. ‘Ik luister ook niet heel goed en iedereen heeft zijn eigen visie.’

Tot haar verbijstering constateerde Myrthe dat de beste plekjes al waren ingenomen. En wat doe je dan? Dan eis je gewoon ook een plek op van een andere fotograaf. Het werd dus onderhandelen. ‘Als ik het badje neem en jij de bloempotten?’ Myrthe keek steeds bedenkelijker naar deze Liza die honderd miljoen redenen er tegen in bracht, waarom dat allemaal niet kon. Conchita keek lachend vanaf de zijkant toe. ‘Ik voel gewoon dat zij Myrthe helemaal gek gaat maken!’

En dus kreeg Myrthe een rotplek ‘met harde schaduw.’

De sfeer werd nog grimmiger toen de jonge modellen steeds vermoeider werden en de fotografen steeds competitiever. ‘Het was een klerebende,’ beaamde Myrthe. ‘maar het ging vooral om het resultaat. Conchita keek vooral of de kinderen nergens vanaf of erin vielen. Myrthe werd er gek van. ‘Ik kan hier helemaal niet tegen.’

Vooral niet tegen fotografe Marie die telkens haar plekjes en haar fotomodel inpikte. Conchita kon er nog om lachen. ‘Ik weet dat Myrthe die helemaal in elkaar wil slaan.’ Maar intussen deed Conchita ook haar best om de druk op te voeren. ‘Ik wil alle drie baby’s op de foto! Het is belangrijk voor mij.’ Want ja, Conchita was natuurlijk wel de opdrachtgever. ‘Het is mijn lijn!’Myrthe begon er spontaan van te hyperventileren. ‘Ik heb nog liever tien jankende modellen. Iedereen loopt constant door mijn beeld heen. Ik moet straks honderd keer Conchita uit de foto’s gaan shoppen.’ Dat vond Conchita logisch. ‘Ik ben een moeder.’

En toen iedereen aan het werk was, stapte Myrthe ook nog in een hondendrol. ‘Ja, die vriendin van mij heeft hondjes,’ verklaarde Conchita. ‘Poep brengt geluk.’ Dat zal best, maar intussen probeerde fotografe Marie juist te slijmen bij Conchita. ‘Ik word helemaal gek van dat wijf,’ riep Myrthe en ze probeerde de shoot van Marie te saboteren. ‘Het wordt alleen maar vechten.’

Heerlijk zo’n catfight.

Ook Prinses Inge had zo haar eigen bezigheden. Zij stond in een hip grijs pakje op het punt om haar eigen fitness-DVD op te nemen. Voor het goede doel natuurlijk. Gelukkig vond dit allemaal wel plaats op een fashionable plek. ‘Dit is een studio waar ook getraind wordt voor Dancing with the Stars en So You Think You Can Dance.’ En natuurlijk was ook de instructeur van Inge niet de minste. ‘Zij traint kandidaten van The Biggest Loser en ze is heel goed. Die kont en de buik is allemaal aan Delphi te danken.’

Eh Inge, als jij zit bent van Delphi, stuur haar vooral deze kant op.

En natuurlijk was ook GBF ( Staat voor Gay Best Friend) en visagist Toma van de partij. ‘Die komt mij even bijwerken met poedertjes,’ lichtte Inge toe. En toen de crew zich ook nog installeerde en Inge volledig opgedirkt was, konden de opnamen beginnen.

Die gingen voorspoedig. Tot hond Tripod – zonder diamanten collier – de opnames verstoorde. Vrolijk huppelde hij naar zijn bazin die net bezig was om zich in onmogelijke posities te wurmen. Inge vond dat helemaal begrijpelijk. ‘Die dacht; waar is zij nou mee bezig. Ik wil bij mama zijn.’ De regisseuse keek verbijsterd. ‘Hou die hond vast en laten we ons concentreren. Anders komt het nooit af,’ zei ze streng.

Ze hield overduidelijk niet van honden.

En daarna gingen de opnamen weer vrolijk door, maar niet voordat Inge haar broek had rechtgetrokken. ‘Ik moet zeker weten dat er geen sprake is van een camel toe.’ Die was er niet. En tjop, Inge ging weer aan het werk. En maakte eens een grapje tussendoor. Vond de regisseuse ook niet leuk. ‘Focus!’ Inge begon een beetje sjaggo te worden. ‘We hadden helemaal geen regisseur nodig. Ik wist zelf wel wat ik doen moest. Daar hadden we haar niet bij nodig. Zij kwam gewoon met de crew mee.’

Eh Inge. Waarom was ze er dan?

Want het ging vooral mis toen Tripod de shoot weer verstoorde en de regisseuse eiste ‘dat de hond werd weggehaald.’ Inge werd furieus. ‘Waar bemoei jij je mee? Dat is mijn hondje!’ riep ze later. En dus was het tijd om mevrouw de regisseur op haar plek te zetten. ‘Ben jij altijd zo’n bitch of is dit speciaal voor ons?’ De regisseuse probeerde zich zo professioneel mogelijk op te stellen. ‘Ik doe gewoon mijn werk. Daar heb je me toch voor ingehuurd?’ Hielp niets. ‘Onthou dat wij jou hebben ingehuurd. Niet andersom. Niet zo bazig doen,’ diende Inge haar razendsnel van repliek.

Vervolgens begon de regisseur met op- en aanmerkingen op Inge. ‘Haar haar zit niet goed,’ was er een van. ‘Ze begint weer te glimmen.’ En hoewel de regisseur aardig probeerde te doen, lukte het niet. Vooral toen Tripod weer ten tonele verscheen. ‘Hou die hond vast! Hoe moeilijk kan het zijn!’ En dus werd Inge nog veel bozer. ‘Hij is niet die hond. Zijn naam is Tripod. En hij is mijn zoon!’ De regisseuse probeerde zich nog te verweren. ‘Maar jij wilde hem niet in beeld.’ Inge had genoeg van. ‘Ik ben klaar met draaien voor vandaag!’en ze liep weg. De regisseur keek verbijsterd. ‘Maar we zijn pas halverwege.’ Het interesseerde Inge geen moer. En de regisseur ook niet meer. ‘Jongens, sluit maar af. Ik ben er ook klaar mee.’

Misschien kunnen we beter stellen dat ze klaar waren met elkaar. ‘Ik ben klaar met mensen die onaardig zijn tegen mijn hondje,’ riep Inge. ‘Dit is niet het einde van de opnames van mijn DVD, maar het is wel het einde van de carrière van de regisseuse,’ besloot prinses Inge. Gelukkig kon ze er zelf om lachen.

Nadat Myrthe hersteld was van de shoot, was het tijd om hulp in te roepen van de ‘prikkendokter.’ Die is namelijk gespecialiseerd in fillers. ‘Dat wil ik al zo lang.’ Want ja, Myrthe moet weer aan de slag als model. En daar kan je geen lijnen in je gezicht bij gebruiken. Gelukkig is de top der top van de plastisch chirurgen in Beverly Hills. ‘Want op je gezicht moet je niet gaan bezuinigen.’En ach, wat goed genoeg is voor Jennifer Aniston, is ook goed genoeg voor Myrthe.

De prikkendokter wilde zelfs lijnen behouden. ‘Ook kinderen van acht, hebben lijnen als ze lachen.’ Kijk, dat klinkt nog vrij normaal. ‘Het is vrij subtiel. Het is de kunst van fillers. Je moet het subtiel doen. Ik behandel bekende namen – ik kan niet vertellen wie – die dit al jaren doen. En hun mannen weten dit niet eens.’

Zou Myrthe ook korting krijgen nu deze man zo prominent in beeld komt? Vast wel.

Myrthe was overigens wel een beetje zenuwachtig. ‘Maar soms is de wens groter dan de angst. Dus kom maar op met die naalden.’ En de beste man stelde haar nog op het gemak ook nog. En verrek, ze kon ook nog meteen resultaat zien. ‘Thank god! Ik heb de goede beslissing genomen!’ Alleen jammer dat hij wel met zijn vingers in haar neus moest zitten. ‘Alsof hij het ging kneden.’ Maar alles ging natuurlijk om het eindresultaat. ‘Ik ben al zo blij.’

Want je kunt een meisje natuurlijk wel uit Holland halen, maar de Hollandse koopmansgeest blijft er altijd in zitten. Dat gold zeker voor Yolanda en de bruidsjurken voor haar dochters. ‘Ik had ergens hele dure jurken gezien. Maar ik dacht, ik laat ze gewoon ergens anders maken voor een derde van de prijs.’

Klonk beter dan het was.

De meiden hadden er wel veel zin in. ‘Ik heb zo’n zin in de bruiloft!’ kirde één van hen. Maar Yolanda had wat minder zin om te kirren, want ze was niet tevreden met de pasvorm. ‘We zijn al twee keer terug geweest, maar het is niet zoals het moet.’ En dus gaf ze maar een kort modecollege over ‘de plooitjes van de jurk.’ Yolanda vond het maar niets. ‘Ik had hem een jurk gegeven en hij hoefde het alleen maar te kopiëren.’ En dus baalde ze. ‘Die meiden zijn natuurlijk zo mooi, je kunt er een zak opzetten. Maar ik had wel gehoopt op betere jurken.’ En dus nam ze nog maar een slok van haar spinaziedrank.

Er zat dus niets anders op dat dochter Gigi nog een keer terug moest komen. Dat viel agendatechnisch niet mee. ‘Ik volleybal iedere dag.’ Maar hoe dan ook, Yolanda was trots. Op alle dochters. ‘ik moet gewoon maar rustig blijven en hopelijk ziet de jurk er dinsdag beter uit. Maar ik ben dan ook een vreselijke perfectionist.’

Zelfkennis siert de mens.

Conchita had het in ieder geval druk met haar verjaardag. En wie stond daar op de stoep? Best Friend David Furnish. Kennen jullie ‘m niet? Hij is de eega van Elton John. Die laatste is overigens ook een vriend van Conchita. Dat we dat even weten. David had er wel een verklaring voor. ‘We zijn allebei muzikale mensen. Ik leef met een muzikant en Conchita is muzikaal. Maar we zijn vooral jonge ouders. En daar praten we veel over.’ En nee, Elton was er niet. ‘Hij heeft een show in Sydney.’

Dat mocht de pret niet drukken. Ze hebben zelfs zo’n warme vriendschap dat ze een tas van Louis Vuitton van hen kreeg. ‘Every girl loves a little Louis,’ waren de voorspellende woorden van David. Conchita was blij als een kind. ‘You’re so sweet!’ En dan te bedenken dat ze al – zonder overdrijven – al zeker 28 stuks Louis Vuitton in haar kast had liggen. ‘En nu is het 29.’ Maar ze was er niet minder blij mee.

Inge was ook bezig met leuke dingen. Zij zocht haar Prinses Inge lookalike in Hollywood op. En heerlijke travestiet die d’r geld vooral verdiende als Bingo Queen. Inge vond het ‘grappig.’ ‘Ik dacht, zij ziet er beeldschoon uit. Travestieten zien er vaak veel beter uit dan de gemiddelde vrouw. Dus ik had een va-voom jurk zodat ik me met haar kan meten.’ En dus trok ze meteen haar jas uit (‘het is zo warm hier!’) om indruk te maken op de travestiet.

Dat lukte. Je moet natuurlijk wel een beetje in stijl bingo spelen. Want dat was precies wat Inge ging doen. De lieverd speelde zelfs voor co-host. De travestiet was fantastisch. ‘Onze stemmen zijn bijna gelijk!’ riep hij door de zaal. Dat beaamde Inge. ‘Onze stemmen waren gelijk. Oh mijn god, ik schaam me dood.’ Al kreeg Miss Bel Air – zo heette de travestiet – aanmerkelijk meer respons van de bingospelers dan Inge. ‘Ik haalde nummers door elkaar. Ik maakte iedereen een beetje in de war,’ verklaarde Inge haar reacties.

En Yolanda? Die hield zich na de jurken nu met het eten voor het huwelijk bezig. En dat eten werd verzorgd door een heuse tweesterren restaurateur. Denk Wolfgang Puck van restaurant Spago. Al jaren een instituut van zien en gezien worden in LA. En het eten schijnt ook nog te doen te zijn. En verrek, daar verscheen opeens echtgenoot David in Spago. Die wilde wel eens kijken hoe de party planning company ( ‘ze doen normaal geen bruiloften’) het er vanaf bracht.

Wij werden er plaatsvervangend zenuwachtig van. Want ga maar eens vragen beantwoorden van Yolanda op het niveau van ‘is dit wel het goede servetje?’ Gelukkig werden de stoelen wel goedgekeurd. Daarna moest het eten ook nog eens door de keuring. En verrek. Yolanda vond het nog lekker ook. Lees, haar aanstaande vond het lekker. ‘This was zo great.’ Dat is altijd goed, want zoals we allemaal weten gaat de liefde van de man door de maag.

Intussen was een andere man, David Furnish, nog even bezig om Conchita op te hemelen. ‘Ze is mooi, getalenteerd … Ik heb nog nooit zo iemand ontmoet! Ze is echt!’ Dat vond een andere vriendin ook. ‘Voor haar geen LA bullshit.’ En dat bewees ze door haar hele aanrecht in de keuken vol te zetten met eten. En ze had het nog zelf nog gemaakt ook. ‘Dat Surinaamse zit er nog steeds in.’

En na al dat eten was er tijd om David ‘Nederlandse sekswoordjes te leren.’ Een mooi voorbeeldje? Neuken in de keuken. De gasten lagen in een deuk. Inclusief Conchita. ‘Sorry papa,’ riep de voormalige ambassadeursdochter nog wel.’Ik moest het hem leren!’ Want je bent wel opgevoed of je bent het niet.

En met zoveel muzikaal talent in een kamer, begon iedereen gezellig te zingen. ‘Dat vind ik heerlijk!’ en het moet gezegd: Conchita is een goede zangeres. En een mannelijke gast kon trouwens ook een lekker potje zingen. Het was dolle pret. Niet voor niets had vond Conchita dit ‘een fantastische verjaardag.’

En volgende week? Dan gaat Inge natuurlijk weer drinken. Dit maal op een boot. En passant vindt ze ook nog een Oscar in een van de kastjes. En Yolanda? Die voelt zich volgende week nog steeds te dik in haar trouwjurk. Gelukkig voelt Myrthe zich wel gelukkig. Met dank aan een Nederlandse man … En Conchita? Die neemt een album op met een stoere rockzanger. Dat wordt nog wat. Tot volgende week!

>> Kijk hier de aflevering terug

Afbeelding: Net5.nl