Ik draai nu al een paar dagen alleen maar Turkse muziek, lees ‘Het Luizenpaleis’ van Elif Shafak en blader nog eindeloos door het digitale fotoalbum van Istanbul. Gewoon om in de stemming te blijven, want vriendinnetje N. had het al voorspeld: na een lang weekend ben ik een béétje verliefd geworden op Istanbul.
Wat zeg ik, Istanbul is zomaar in mijn Top-3 van meest favoriete steden beland. En dat terwijl ik toch al behoorlijk veel steden bezocht heb. Ik ben overigens niet de enige. ‘Ook al kom je er vaak, het verveelt nooit,’ vulde vriendinnetje D. al eerder aan. En daar heeft zij weer helemaal gelijk in.
Waarschijnlijk komt dat door de mix van een ongelofelijk lange historie, een rijke cultuur en een heerlijk uitgaansleven. Op iedere hoek van de straat zie je paleizen, moskeeën, orthodoxe kerken, musea en andere historische objecten. Aangevuld met fijne restaurants, gezellige cafeetjes, kleine en grote winkels (denk Grand Bazaar), delicatessenwinkels waar je het lekkerste Turks Fruit ooit kunt kopen en een prachtig uitzicht op de Bosporus. Het is zoveel, dat vijf dagen nog een te kort verblijf was.
Maar misschien kwam dat ook omdat zowel mijn ouders, vriendlief als ik voor de eerste keer in Istanbul waren.
Hagia Sophia (Aya Sophia)
Maar waar begin je dan? Dan begin je met Historie met een grote H. ‘Zullen we beginnen bij de Hagia Sophia?’ opperde mijn vader die al jarenlang gefascineerd is door dit museum die eeuwenlang afwisselend als (orthodoxe) kerk of moskee diende. Dat vonden wij allemaal een prima idee en voor we het wisten werden we voor op het plein aangesproken door een klein, kwiek, bebrild, bejaard mannetje dat vroeg of we een rondleiding konden gebruiken.
>> Lees meer over de Hagia Sophia
Dat konden we wel. En omdat deze man een betrouwbare indruk maakte met zijn vuistdikke mappen vol bouwtekeningen, afbeeldingen en oude plattegronden, werd hij onze gids. Voor de rest van de het weekend. De man bleek namelijk een architect in ruste te zijn, had Rechten gestudeerd en bekostigde nieuwe reizen en studies met het geven van rondleidingen.
Rondleidingen
En verrek, dat deed-ie goed. Op een tamelijk verfrissende wijze wist-ie ons in vlekkeloos Engels te vertellen over de architectuur en de historie van de Hagia Sophia. Hij zei nog net niet ‘I’m a man of science’ maar het zat er niet ver naast. Op diezelfde wijze leidde hij ons later door het prachtige archeologische museum ( nog nooit zoveel te weten gekomen over de beschavingen van de Hettieten, Mesopotamië en de belegering van Troje) en het Topkapi-paleis van de vroegere Sultans tot ze naar het latere Dolmabahce-paleis trokken.
Topkapi-Paleis
Ook dat Topkapi-paleis maakte diepe indruk. Maar misschien kwam dat ook stiekem door onze gids die als architect drie jaar had meegewerkt aan de restauratie van de harem in het paleis. De man had ‘t zelfs verdorie in kaart gebracht. Geen wonder dat alle werknemers in het paleis hem kenden. Het is toch anders om een uitleg te horen van iemand die aan zo’n project heeft gewerkt, dan om zelf zo’n foldertje door te nemen.
>> Lees meer over het Topkapi-paleis
Maar dat was nog lang niet het enige. We vergaapten ons aan een fantastische juwelencollectie van de sultan. Zo lag daar de op zeven na grootste diamant ( niet afgebeeld op de foto – dat mocht niet) in een afgeschermd hoekje. ‘Elizabeth Taylor, eat your heart out,’ hoorde ik niet voor niets een Amerikaanse tourist zeggen. Maar datzelfde kon ook gezegd worden van het fantastische uitzicht op de Bosporus vanuit het paleis.
Galatabrug
Want voor de goede orde, we landen op donderdag in Istanbul tijdens een lichte sneeuwbui. Geen weer dat je daar verwacht, maar met behulp van een muts, sjaal en lelijke Uggs was het prima te doen. Zeker toen we op zondag alweer met de jas uit op een zonnig terrasje zaten aan de andere kant van de Galatabrug ( die waar alle vissers op staan). Voor de mensen die nog nooit in Istanbul zijn geweest? Monumenten als de Hagia Sophia bevinden zich aan de Europese zijde, maar als je de Galatabrug oversteekt, sta je op de Aziatische kant.
Beiden gedeelten zijn overigens érg het bekijken waard.
( Kleine correctie van vriendinnetje N: de Galatabrug verbindt de noord en zuidzijde van de Europese kant die van elkaar wordt gescheiden door de Gouden Hoorn. Die is op zijn beurt een arm van de Bosporus, en die scheidt de stad in Europa aan Azië.)
>> Geert Mak schreef al eerder een vermakelijk Boekenweek-geschenk over de Galatabrug
The Pudding Shop
Zo kan je genieten van een spectaculair uitzicht op de Bosporus als je een drankje drinkt op één van de terrassen bij de Galatabrug en kan je onder meer héél gezellig lunchen bij The Pudding Shop in de oude wijk Sultanamhmet (vlakbij de Hagia Sophia en de Blauwe Moskee). En dat is weer een oude pleisterplaats voor hippies die dit vroeger als ontmoetingspunt gebruikten tijdens hun reizen van en naar landen als Afghanistan en India.
Om even aan te geven hoe jong van geest onze gids was, daar nam hij ons mee voor de lunch. Tot pret van de eigenaar en het personeel die tot onze lichte ontzetting acuut het Wilhelmus opzetten.
Vriendelijk
Maar overal waren de Turkse mensen vriendelijk, aardig en gezellig. Natuurlijk trekken ze je allemaal figuurlijk aan je jasje als ze willen dat je in hun restaurant komt eten, maar ze zijn vooral geestig en behulpzaam. Ben je de weg kwijt? Meteen snelt er iemand naar je toe om uit te leggen waar je nu in godesnaam bent. Hebben ze beloofd om een liedje voor je te zingen? Voor je het weet krijg je een ballade om je oren. Wil je tranen in je ogen krijgen van het lachen? Laat dat maar aan de Turken en hun humor over.
Ben ik nu nog dingen vergeten? Ja. Ik ben zelfs vergeten te vertellen hoe indrukwekkend groot en prachtig de Blauwe Moskeewas. Aan de Süleymaniye-moskee ( die nog mooier schijnt te zijn) zijn we niet eens toegekomen. Net als de Galatatoren, het Dolmabahce-paleis, een boottocht over de Bosporus en tig andere dingen.
En dus zit er maar één ding op: we moeten weer terug naar Istanbul en dan bellen we weer onze gids. Dat duurt vast niet lang. En ja, ook dat had vriendinnetje N. al voorspeld.
Geef een reactie