Het nieuwe seizoen van Holland’s Next Top Model is in volle gang. De eerste twee meiden – Leontine en Sonja – hebben de groep alweer verlaten, de eerste bitches zijn al opgestaan en de meiden worden onderworpen aan de meest idiote opdrachten. Deze aflevering moeten ze hun best doen om vastgebonden aan een draaiende molenwiek een beetje leuk te poseren en ondergaan ze de gevreesde metamorfose …
Eerst even een waarschuwing voor deze aflevering; heb je een hekel aan dramaqueens? Kan je niet tegen meiden die ’t al op een huilen zetten als er een nagel breekt? Gewoon niet kijken. Niet lezen. En voor de rest lekker negeren. Want dit seizoen kent een hoop van dit soort meiden. Kunnen ze ook niets aan doen, daar worden ze gewoon op gecast.
Degene die daar wel héél goed mee overweg kan, is coach Fred. Too gay too function, maar wel uitermate goed in het wakker maken van deze modellen-in-spé. Niet dat de meiden dat niet wisten. ‘Fred kwam natuurlijk met veel kabaal binnen!’ Je zal eens niét kunnen merken dat Fred van Leers himself de modellen mansion binnen stormt.
Al zijn er lelijker hoofden om mee wakker te worden.
Rollenspel met Lonneke Engel
Zijn boodschap viel ook nog mee. Zo mochten de meiden in pyjama op de bank aanhoren wat Fredje te vertellen had. En die vertelde weer dat er een ontmoeting met ’t Nederlandse topmodel Lonneke Engel op de agenda stond. De meiden reageerden uitermate verheugd. Geen wonder, want dit bloedmooie model staat al jaren aan de top. ‘Ik had er superveel zin in. Ook omdat ze veel met voeding doet,’ riep Mandy die zich overduidelijk ooit heeft verdiept in ik-hou-van-biologisch-eten-Lonneke en voeding.
Pleit toch voor Mandy.
Ook was ze ook nog eens bijzonder onder de indruk van Lonneke. ‘Het is een hele mooie vrouw, zeker voor haar leeftijd. Ze is 28.’ Eh ja, dan ben je inderdaad bijna rijp voor het bejaardentehuis. De andere meiden waren ook lyrisch. ‘Ze is zóóóóó mooi!’ En wat is er dan leuker dat zo’n succesvol model je tips kan geven? Want dat is precies wat Lonneke in een ‘oud laboratorium’ deed.
Maar deze Lonneke stond er niet voor d’r lol. Als je twee woorden op haar voorhoofd kon schrijven was dat serieus en business. ‘De meiden die echt succesvol zijn geworden gaan niet uit. En slapen. Ik slaap de hele dag als het kan. En roken ben ik op tegen.’ Vooral dat laatste kwam hard aan bij de modellen die wel rookten. ‘Dat was een moment dat ik me aangesproken voelde,’ riep Tamara. Iemand anders was optimistischer. ‘Als je goede genen hebt, maakt het niet uit!’ Maar Lonneke was onverbiddelijk. ‘Dan wil ik jou over tien jaar nog wel eens zien. En wil jij echt een slechte huid hebben?’
Ze mag dan wel engel van de achternaam heten, maar er is niets braafs aan Lonneke Engel.
Geen wonder dat de meeste meiden dan ook een tikkie nerveus werden toen Lonneke aankondigde dat ze een rollenspel ging doen. Maar dan met Lonneke in de rol van strenge castingdirector en met die andere meiden als publiek. Jildis vond dit helemaal niet erg. ‘Ik laat mezelf graag zien.’ Dat vond Elise natuurlijk maar niets. ‘Iemand heeft gewoon tegen haar eens gezegd dat ze model moest worden en dat is ze zelf gaan geloven. Jildis, zet jezelf bij het oud vuil,’ becommentarieerde de immer subtiele Elise het optreden van Jildis. Al was Tirza ook even subtiel als altijd. ‘Ik viel in slaap.’
Ook de lieve, kleine en vooral hoogblonde Mandy was het mikpunt van spot tijdens het rollenspel. ‘Ze kan beter bij de Efteling gaan weken,’ oordeelde Tamara. Een aantal meisjes barsten helemaal in lachen uit toen Mandy toegaf dat ze hield van rockmuziek. ‘Het voelde alsof ik uitgelachen werd,’ zei Mandy sip.
Ach Mandy, gelukkig bestaat er zoiets als karma. Want met ’t rollenspel van Elise verliep ’t ook niet echt fijn. Zo wist Elise nog met droge ogen te vertellen dat ze wel met de meeste meiden in het huis overweg kon. Veel meiden vonden dat toch behoorlijk grappig. Dat had Lonneke meteen door. ‘In dit vak moet je wel met andere meiden overweg kunnen.’ Het werd Elise opeens allemaal een beetje teveel. ‘Ik werd heel bitcherig afgeschilderd. Maar dat ben ik niet. Het is gewoon wie ik wel en wie ik niet vertrouw.’
En dus rende ze huilend weg. ‘Lullig voor je,’ grijnsde Riquelle. Ook Jildis had er niet echt medelijden mee. ‘Ik zou zelf niet zo zelf gaan huilen.’ Maar Elise zette het op een huilen in de gang. Over iets ‘dat ze zoveel had meegemaakt en maar weinig mensen vertrouwde.’ Dat werk. Maar dan zou je toch denken dat als iemand ‘zoveel heeft meegemaakt,’ een beetje empathie voor andere mensen toch ook best aardig is.
Niet dus.
Maar ach, gelukkig hadden we Nancy nog die in het rollenspel door Lonneke Engel in onberispelijk Engels werd aangesproken. Jammer genoeg gold dat laatste niet voor Nancy. ‘Mijn Engels is echt slecht.’ Maar in plaats van een stevig potje te janken, flapperde ze met de handen. Daarna ademde ze diep in en sprak ze een paar woorden Engels. Slecht Engels, maar toch Engels. ‘Maar ik voelde mezelf voor Jan met de korte achternaam staan.’
De eerste Go-See
En nu niet denken dat ze na dat rollenspel konden uitpuffen, want – zoef zoef- daar was Fredje alweer. En Fredje had in de tussentijd in de puinhopen die hun kledingkasten heten, rond gekeken. Voor de leuk had-ie maar een paar toppers meegenomen. Zo hield hij een paar huidskleurige panty’s omhoog. ‘Huidskleurige panty’s zijn voor vrouwen met spataderen of travestieten.’ Ook een stel witte pumps werden afgekraakt. ‘Als je het woord lelijk in het woordenboek opzoekt, krijg je deze schoenen.’ Een jurkje van één van de dames kon ook niet door de beugel. ‘What were you thinking!’
Vervolgens deelde hij mee dat ze toch echt betere kleding moesten aantrekken, want de meiden hadden een afspraak bij de directeur van Touche Models. Het addertje onder het gras? Ze moesten alleen wel even hun foto’s ophalen bij een fotozaak in de Jan Evertsen straat en daarna weer met het OV door naar het kantoor van Touche Models. ‘Dat is mijn stadje,’ riep Tirza blij, terwijl andere meiden die de stad niet tot nauwelijks kenden, acuut in de stress schoten.
Mieke had geluk, want Fredje vertelde even tussen neus en lippen door dat Lonneke haar had aangewezen als winnares van het rollenspel. De prijs? Lekker met de auto naar de afspraken. Hoe luxe wil het hebben. Tamara probeerde niet jaloers te zijn. ‘Het is niet dat ik denk ‘jij bent beter dan ons omdat jij met de auto kan.’
Maar de rest moest daarna mooi wel in groepjes door Amsterdam hollen. Dat ging de ene groep beter af dan de ander. En Tirza? Ook die kende de weg minder goed dan gedacht. Intussen was Mieke ruim op tijd gearriveerd bij de directeur, ene Freek Koster. Een beetje jammer dat ze na een inspectie van handen en voeten geen bekende internationale ontwerpers kon opnoemen. ‘Daar heb ik me niet in verdiept.’
Eh Mieke, waar denk je waar je aan meedoet?
Inmiddels was het eerste groepje ook zowaar op tijd gearriveerd. Mandy mocht als eerste. ‘Je hebt zeker vaker op hakken gelopen,’ oordeelde Koster sarcastisch. ‘Mandy liep een beetje boers,’ was dan ook zijn oordeel. Hij vond het ook niet fijn dat hij iets teveel uitzicht had op Tirza’s buik. Al was hij dan wel weer enthousiast over Riquelle en Elise. Ook Michelle kon zijn goedkeuring wegdragen. ‘Alleen had ze het verkeerde jurkje aan.’
Helaas voor Freek, was ’t andere groepje te laat. Ook weer niet zo erg, want Freek had zijn oog al laten vallen op Elise. ‘Goede schoenen, ik kon haar benen zien en haar loopje was perfect.’ En ze had een jurkje van Claudia aan. ‘Natuurlijk was het lullig voor Claudia, want het was haar jurkje,’ riep Tamara. Al zag Claudia er niet uit of ze daar énorm mee zat.
De metamorfose
Waar de meisjes wel mee zaten? De metamorfose natuurlijk. Dat werd hun thuis verteld door the one and only Daphne Deckers. Riquelle hoopte op een verandering van de coupe van Claudia. ‘Het is niet zo mijn ding.’ Fred van Leers, die werd geflankeerd door een visagiste en een kapster, hadden er wel veel zin in. Misschien was dat ook de reden waarom die visagiste en kapster erbij stonden als Bond-girls. En Fredje als James Bond.
Maar dat terzijde.
Claudia was doosbenauwd. ‘Iemand gaat kaal en dan ben ik het,’ en ze barstte in tranen uit. De zoveelste van deze avond. Al was ze opgelucht dat zij was ingedeeld in het eerste groepje dat mocht kiezen tussen een extreem en minder extreem kapsel. En wat denk je? Al die meiden gingen voor extreem.
Dat was nog eens een makkelijke metamorfose.
Maar dat geluk had het tweede groepje niet. Die moesten vooral de metamorfose ondergaan. Zelfs de anders zo koele Jildis werd bleek. ‘Wordt het bruin met een pony? Een pony staat mij echt niet!’ Maar dat was nog niets bij de reactie van Tamara die reageerde alsof Wereldoorlog III zou uitbreken als er een stuk van d’r haar af ging. Al stroomden de waterlanders natuurlijk ook wéér bij Elise over de wangen. ‘Ik heb hier zo lang voor gespaard!’ Michelle keek het allemaal hoofdschuddend aan. ‘Elise was gewoon de dramaqueen aan het spelen.’
Maar dat gold ook voor Tamara. Huilend wierp ze zich op een stoel. Dat werd al niet veel beter toen daadwerkelijk de schaar erin ging. ‘Neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!’ huilde ze alsof ze helemaal werd kaal geschoren. Hyperventilerend stortte ze zich bijna ter aarde. Kapster Mariëlle liet zien dat ze maar een paar centimeter er vanaf had geknipt. Niet dat dit iets hielp. Al vond Tamara zichzelf bijzonder dapper. ‘Knip me maar gewoon,’ huilde ze verder. ‘Ik ben gewoon in de stoel gaan zitten terwijl ik nog moest huilen.’
Kan iemand dat kind even een Nobelprijs geven? Voor de kunst aan het aanstellen?
Al viel het resultaat iedereen – nou ja, bijna iedereen – alleszins mee. Al moest Jellena wel wat wennen aan haar rode boblijntje. Warempel, sommige meiden zagen er zowaar glam uit. Tirza had ook nog wat waarderende woorden over voor Tamara’s haar. ‘Nu lijkt ze niet meer zo op een vrouw uit een stam uit the middle of nowhere.’
Ach, en na een gezellig praatje thuis met topmodel Yfke Sturm – het lijkt wel of dit seizoen het hele blik open gaat – waren ze de volgende ochtend klaar voor een fotoshoot. Dachten ze.
Made in Holland : Poseren op een Molenwiek
Want ik weet niet hoe jij zo reageren als je hoort dat je in een rokje op een molenwiek wordt vastgebonden en dan gezellig modellerig moet gaan rondzwaaien, maar ik zou flippen. Fredje en stylist Bastiaan van Schaick vonden ’t natúúrlijk allemaal héél normaal. Nancy mocht als eerste. ‘Ik was echt zenuwachtig.’ Maar ze liet zich gewoon op de molenwiek bevestigen door een paar sterke mannen. Fredje bleef optimistisch. ‘Nancy, daar ga je. Laat het gewoon gaan, je hangt nu toch al. Houding! Denk aan je benen! Denk om je rokje! Hou die benen recht!’
Eh, alsof je daaraan denkt als je op zo’n stomme molenwiek hangt.
Ach gossie, en Tamara-met-hoogtevrees moest daarna. Maar na de fotoshoot op de London Eye en de traumatische ervaring tijdens de metamorfose kon Tamara álles aan.‘Ik had al mijn ergste schok gehad. Ik zette mijn hoogtevrees opzij.’ Wat een dappere dodo. Dat moedigde weer andere meisjes aan. ‘Er waren al een paar meisjes geweest en die zeiden dat het niet eng was,’ begon Riquelle. Al vond zij die eerste slap van de molenwiek doodeng. ‘Ik was echt bang.’
Dat waren meer meisjes. En Fred maar schreeuwen. ‘Maak je benen maar lang! Doe je benen tegen elkaar. Let op je rokje!’ Ook de fotograaf deed een duit in het zakje. ‘Let op je benen. Ik kijk in je kruis!’ Als één van de laatste modellen was Elise aan de beurt. Head ook al last van hoogtevrees. Geen wonder dat ze het doodeng vond. ‘Toen ik op de kop hing begon ik echt te flippen.’ Riquelle vond het allemaal maar aanstellerij. ‘Het is ook nooit goed met het kind.’
Dat vond Elise maar onzin. ‘Je zet gewoon een Antiliaan op een molen, hoe moet dat ooit goed op de foto komen.’ En door deze zelfspot vonden we Elise best wel weer – hoe zullen we dit eens noemen – grappig.
Jurybeoordeling
Maar bang of niet, die meiden moesten natuurlijk nog maar afwachten of ze een beetje leuk op de foto stonden. En doe dat maar eens op een draaiende molenwiek. In ieder geval was daar de jury weer om de meiden te beoordelen.
Zo zagen we daar catwalkcoach en oudgediende Mariana Verkerk met een – wat was dat – doodgeslagen roze paradijsvogel op haar hoofd. Maar ook fotograaf Paul Berends, directeur van Touche Model Freek Koster en stylist Bastiaan van Schaick. Natuurlijk aangevoerd door de akela-met-de-knipperende-ogen Daphne Deckers.
Een voor een werden de meiden naar voren geroepen. Vooral Michelle kreeg goede kritiek. Alleen Roxane en Gésanne moesten het ontgelden. ‘ Je ziet eruit alsof je naar de camping gaat,’ riepen ze over de outfit van Roxane. En van de foto werden ze ook niet enthousiast. ‘Die combinatie van die foto en die outfit? Van mij mag ze eruit,’ oordeelde meneer Bas.
Gésanne’s foto werd ook afgekraakt. ‘Was je aan het kijken of je Engeland zag?’ merkte een jurylid op. En weer was Bastiaan lekker bezig. ‘Het lijkt wel of ik kijk naar een zak aardappelen.’ Ofzoiets. Best leuk opgemerkt van die Bastiaan. Als we aan aardappelen denken, schiet hij ons meestal ook te binnen.
Maar je hoefde geen paragnost te zijn om te weten wie tot de laatste twee behoorden en wie de beste was. Die laatste was natuurlijk Michelle. Roxane en Gésanne waren de andere twee. Tot onze stomme verbazing werd Gésanne weg gestuurd. Waarschijnlijk was haar foto toch nog ietsje slechter.
Volgende week wordt het weer drama in het huis. Dat gaan de sluizen weer open bij Elise, hebben we ook wéér ruzie in het huis en worden de meiden helemaal emotioneel als ze naar huis mogen bellen.
Zeg niet dat ik je niet gewaarschuwd heb over die dramaqueens.
Geef een reactie