Het mocht dan wel zomer zijn, maar afgelopen weekend regende het cats and dogs op Terschelling. Niet dat ik, mijn ouders of vriendlief dat écht erg vonden, want we hadden we een ruim appartement, wijn, Rummikub en een auto. Al voorkwam dat niet dat we toch nat regenden. Midden op de Boschplaat. En nee, daar was ik niet blij mee.
Het begon allemaal op vrijdag best goed. Het was tenminste redelijk droog op Terschelling en de zon stond op het punt van doorbreken. Konden moeders en ik nog eerst winkelen in Midsland – met dank aan héle gezellige winkeltjes – om vervolgens met vaders en vriendlief te lunchen. Die lunch werd nog fijner toen de zon begon te schijnen en de wijn ook goed uitpakte. Want als ik ergens chagrijnig van kan worden, is als er slechte wijn wordt geserveerd. In mij zit vast ergens een wijn verslaafde Fransoos screaming to get out.
Gelukkig was er óók goede wijn bij WestaanZee. Een aangename strandtent in West aan Zee die overigens ook best fijn is als het regent. Maar daar kwamen we pas later achter. Mocht je nog goede bitterballen zoeken,altijd belangrijk, dan ben je daar ook aan het goede adres. Het ging prima. Zelfs ‘s avonds bleef het droog. En kon ik me gewoon lens eten aan mosselen in De Brandaris. Geef me wijn, bitterballen, mosselen en zon en je hoort mij niet meer klagen.
Al kregen we de volgende dag wel te maken met een iets donkerder lucht. Niet dat moeders en ik daarom maalden, want wij zetten het gewoon weer op een shoppen. Maar dan in West-Terschelling. Als je nog eens van je geld wilt afkomen, zou ik gewoon daar gaan winkelen. En aan de hoeveelheid vrouwelijke toeristen met allerhande tasjes te zien, waren meer mensen op dat idee gekomen.
>> En ja, ik heb eerder geshopt op Terschelling
Vader en vriendlief waren zo dapper om er eens een leuke wandeltocht er tegen aan te gooien. Want of het nu wel of niet regent, is het adagium nog altijd ‘we zijn niet van suiker.’ Al waren mijn moeder en ik maar wat blij dat we vooral binnen bleven in de winkels. En inDe Walvis. De enige, en daarom ook de leukste, strandtent van West-Terschelling.
Maar goed ook dat we binnen zaten, want daarna begon het toch écht te regenen. En wat gaat een normaal mens in gezelschap dan doen? Juist. Lekker burgerlijk een spelletje spelen. Rummikub that is. Tot lichte ergernis van mijn vader die een afgrijselijke hekel heeft aan spelletjes. ‘Jongens, er is wel wat meer in deze wereld dan deze blokjesschuiverij,’ probeerde hij nog. Het mocht niet baten.
Al waren de mannen net ietje minder fanatiek. Met dank aan de Tour de France die op de achtergrond op de TV was te zien. ‘Oeh, hij demarreert!’ hoorde ik af en toe vader roepen. Vriendlief keek gespannen naar de TV, terwijl hij nog een poging deed met wat blokje te schuiven. Niet voor niets won mijn moeder dan ook drie keer. Maar ach, het gaat om de pret. Ofzoiets.
Dat hielden we ons ‘s avonds ook maar voor in een ander restaurant. Storm heet ‘t. Ziet er leuk uit, het eten is daar lekker en daar werken ongetwijfeld de meest arrogante mensen van het eiland. Een goedenavond kon er niet af en de menu’s werden meteen op tafel gekwakt. Dan kan je maar één ding doen; lachen. En uiteindelijk hadden we ‘t er na een paar flessen wijn best goed naar ons zin.
We hadden de volgende dag zelfs zoveel zin, dat niemand tegenstribbelde toen vaderlief opperde dat het toch hartstikke leuk was om een wandeling over De Boschplaat te maken. Zelfs moeders vond ‘t prima. Best bijzonder, want zowel moeders als ik staan niet bekend om hun voorliefde voor wandelen. Maar hé, de zon scheen en dus trok ik mijn leren jasje en hippe goudkleurige gympen aan, vergat ik mijn paraplu én regenponcho en zette ik optimistisch de zonnebril op.
Dat had ik beter niet kunnen doen.
De zon mocht dan nog wel schijnen, maar er kwamen akelig donkere wolken aangedreven. Maar die zagen we pas aankomen op De Boschplaat. Ik weet niet of U daar wel eens geweest bent, maar het begin is is een tamelijk open vlakte met veel weiland, nog meer schapen en verrekt weinig struiken. Dan is het niet fijn als er een regenbui losbarst. Vooral niet voor vriendlief die alleen maar een dun zomertruitje aan had.
Gelukkig konden we toen nog schuilen onder een paar bomen. En na tien minuten hield het buitje zowaar op. ‘Zullen we nog even doorlopen?’ opperde mijn vader. ‘Daar zijn mooie cranberryvelden!’ ‘Geen denken aan. Ik hoef die cranberryvelden helemaal niet te zien. We gaan terug,’ antwoordde mijn moeder meteen. ‘Toch?’ en ze keek ons hoopvol aan. Dat lieten vriendlief en ik ons geen twee keer zeggen en keerden snel om.
Dat was misschien ook niet zo’n verstandig plan.
Want in het open veld barstte de volgende regenbui los. De paraplu begaf het door de harde wind, het leren jasje bleek toch niet zo waterbestendig als ik dacht en mijn gouden gympen zaten onder de schapenpoep. Dat krijg je ervan als je een korte weg wilt nemen. Door het weiland. Met schapen die veel poep produceren. Terwijl mijn moeder’s gezicht op standje onweer stond, gierde mijn vader van het lachen. ‘Gaan onvoorbereide stadsmensen zoals wij ook eens iets doen in de natuur, gebeurt er dit!’ ‘Ik ga nooit meer naar de Boschplaat,’ hoorde ik mijn moeder nog mompelen.
Ik ook niet. Vriendlief en ik waren volkomen nat geregend. Opgelucht stapten we in de auto. ‘Het ruikt hier naar schaap!’ gierde mijn vader verder van het lachen. Maar hij reed mooi wel linea recta naar het hotel om droge kleding aan te trekken. Geen wonder dat we binnen bij WestaanZee – het regende inmiddels alwéér- flink wat drankjes en eten nodig hadden om het weer warm te krijgen.
‘Het was wel lekker verfrissend,’ besloot vaderlief eenmaal terug in het hotel. Ik was vooral blij met een dik vest, een glaasje wijn en de verwarming. ‘Maar ik denk dat ik jullie nooit meer mee krijg naar De Boschplaat,’ zei hij lachend tegen mijn moeder en ik. Daar heeft-ie helemaal gelijk in.
Hoe leuk ik Terschelling ook vind, ik hou het de volgende keer gewoon bij zon, strand, eten, drinken en winkelen. Die Boschplaat laat ik lekker over aan mijn natuurminnende medemens met wandelschoenen én regenponcho. Koop ik volgend jaar gewoon weer de winkels leeg. Maar dan wel met een betere jas.
Geef een reactie