We moesten er even op wachten, maar Holland’s Got Talent begint vanavond. Eindelijk. En volgens de trailers belooft ‘t weer leuk te worden. Denk kinderen met de strot van Tina Turner, een mannelijke Burlesque danser en een familie die een flink staaltje opera ten gehore brengt. Benieuwd wie er vanavond allemaal langs komt tijdens de audities ….
En er trokken deze audities bijzonder veel verschillende types aan ons voorbij. Scholieren, studenten, bedrijfsjuristen en kinderen, ze waren er allemaal om hun – in sommige gevallen vermeende – talenten te laten zien.
Zo hadden we daar Get Ready. Een dansgroep van plus minus zes kinderen die een behoorlijk potje konden dansen. Ze hadden er zelf ook vertrouwen in. ‘We gaan door omdat we goed zijn … En schattig,’ zei één van die bijdehandjes. Jurylid Patricia Paay werd al bij voorbaat blij van. ‘Zes boefjes op een rijtje. Hobbelen maar!’ Dat deden ze. Zelfs jurylid en dans-expert Dan Karaty werd er blij van. Ze kregen zelfs een staande ovatie. En ze mochten door naar de volgende ronde.
Dat gold ook voor ene Fabiënne Dallau. Een kinderleidster met een musical-opleiding die op één of andere manier nog nooit een grote rol in een musical had bemachtigd. ‘Ik hoor vaak dat ik het type niet ben,’ verklaarde ze quasi luchtig. Want vrolijk was ze nog steeds. Zelfs jurylid Gordon werd er door aangestoken. Al was-ie voornamelijk gefascineerd door haar blauwe jurk. Maar toen ze een nummer uit de musical ‘Spamalot’ inzette, merkte niemand meer die blauwe jurk op.
Wat een stem. Wat een humor. En wat een performance. Dat vonden wij, dat vond de jury en dus mocht ze door. Terecht.
Helaas konden we dat niet van alle acts zeggen. Zo was daar Flexible. Een stel vrouwen die cheerdansen weer op de kaart willen zetten. Dat hadden ze beter niet kunnen doen. ‘Zo werd er in 1988 gedanst,’ oordeelde Dan Karaty vernietigend. Ook transseksueel Divaman werd afgeserveerd. Maar die wist zelfs zijn ‘eigen nummer’ te verkrachten. En dan hebben we het nog niet eens gehad over het A-Team ( ‘Wij zijn dus het AAA-tiem en wij linedancen’) dat helaas ook ‘t linedancen verkeerd wisten te intepreteren.
En dan moet je écht je best doen.
Dan ene Jeroen Efferich. In het dagelijks leven drumleraar en op ‘t podium van HGT populair door zijn eigen loopstation. Weet U niet wat dat is? Maakt niet uit. Het is een tamelijk uniek ding waarin hij een héle band kon nadoen met behulp van … ballonnen. Zag er niet uit, klonk wel goed. En dus mocht hij ook door.
Maar we verbaasden ons vooral over de act die daarna kwam. De DTD-dancers ( misschien missen we een D) die de dancehall populair willen maken. En dan niet in de vorm van daggering ( als je niet weet wat dat is, zou ik vooral een paar afleveringen van het onvolprezen Oh Oh Cherso bekijken), maar als echte dansstijl.
Gordon was vooral geïntrigeerd door de kleding van de dames. Denk kapotte, gele, glanzende leggings bij een deelneemster. Maar nadat ze een paar keer goed schudden met de billen, was de jury overtuigd. The Black Diva’s mochten door. Dancehall for life …
Maar niets, maar dan ook niets, haalde het bij ene Bert Roelofs. Zoals de ene mens postzegels verzamelt, zo spaart hij dieren. Konijnen, schapen, kamelen en lama’s, alles is in zijn dierentuin te vinden. En in dat kader had hij een kameel en een lama meegenomen. En zijn kinderen. Maar die hoefden amper wat te doen. Het grootste werk moesten namelijk de kameel en de lama verzetten.
Denk aan een lama die over een zittende kameel heen springt.
Hilarisch. Vooral toen de lama tot een paar keer aan toe het mooi vertikte om over de kameel heen te springen. De kameel had er ook bar weinig zin meer in en stond lekker op toen het lama er net wat zin in kreeg. Bert begreep er niets van. ‘Dit doet-ie thuis nooit. Dan springt hij altijd.’ Zelfs de papagaai op de rug van de lama had er genoeg van en vloog weg. Tot verdriet van het zoontje van Bert dat huilend de coulissen in rende.
Het was voor iedereen dan ook maar beter dan Bert, de lama en het kameel weer naar huis gingen. Sneu voor Bert en zijn zoontje, maar briljante tv voor ons. En de jury. ‘Dit is de slechtste act die ik ooit heb gezien,’ hikte Gordon van het lachen. En daar kon-ie best wel gelijk in hebben.
De act daarna, ene Bram, gaf ruiterlijk toe dat hij geen talent had. Maar hij stond er omdat bij hem MS was geconstateerd en hij daarom een lijst had gemaakt van dingen die hij nog wilde doen. Een soort van bucket list, maar dan niet helemaal. Daarom declameerde hij maar een zelfgeschreven gedicht over zijn ziekte en zong hij vervolgens vrolijk ‘Born to be Wild.’Bijzonder ontroerend, maar door was-ie niet.
Nou ja, hij moest dan ook nog aangevallen worden door een politiehond. Een van zijn andere wensen op het lijstje.
Gelukkig maar dat we daarna even wat onbedoeld grappige circusartiesten in een turnpakje hadden ( ‘ik zocht een boven, zij een onder’) die leuke dingen deden in de lucht. Zinzi en Evert-Jan zijn overigens door. We hopen van ganser harte dat ze dan nog steeds garant staan voor dit soort leuke uitspraken.
Maar niets haalde het bij de zweverige Esther die zowel de harp bespeelde als buik danste. En dat besloot ze maar even met elkaar te combineren in haar audities, ‘want het zijn twee uitingen van vrouwelijkheid.’ Persoonlijk worden wij altijd bang van mensen die vinden dat harp spelen en buik dansen op elkaar lijken ‘en veel dingen met elkaar gemeen hebben.’ Gelukkig vond de jury dat ook. Ze kon naar huis. Esther begreep er niets van. Dan Karaty ook niet. ‘Dit was de vreemdste auditie ooit.’
Nee, dan Aliyah uit Almere. Amper elf jaar oud en nu al Listen van Beyonce durven zingen. En dat deed ze met verve. Geen wonder dat ze door mocht. Dat was ook ‘t geval met de zestienjarige Rick. Zag er reuze leuk uit, speelde heerlijk mondharmonica en fan van zijn oma. En zijn oma van hem. Met tranen in de ogen luisterde ze naar zijn muziek. Van de jury mocht-ie door. Van ons ook.
Dat konden we bepaald niet zeggen van een didgeridoo-lerares die allemaal rare dingen kon met die langwerpige muziek-instrument uit Australië. ‘Waar ga je ‘m in steken?’ vroeg Gordon al grappend. Maar het was niet meer zo grappig toen ze mee begon te tetteren met muziek van The Prodigy. Was erg -ehm- anders. ‘What the hell was that?’ vroeg Dan Karaty na afloop. Eh ja, dat vroegen wij ons ook af. Gelukkig was ‘t daarna ook exit voor deze dame.
Die exit was ook noodzakelijk voor handenoplegger Marius die beweerde ‘dat hij pijnen kon wegnemen van mensen.’ Naast zijn dochter – die beweerde dat door handoplegging haar hoofdpijn was verdwenen- was ook Gordon aan de beurt. Aan zijn gekke bekken te zien, was dat geen succes. ‘Ik voel niets!’ En dus mocht de handoplegger ook niet huis. ‘Jammer dat Gordon er niet genoeg open voor stond. Hij was niet geconcentreerd genoeg.’
Ahum.
Wat een opluchting dat we dan eens een wereldkampioen te zien kregen. Dat was ene Boy die excelleerde in Röhnrad. Als we het zo goed schrijven. Is een groot rollend wiel deed-ie allemaal enorm moeilijke dingen als de handstand. Je wordt al moe als je er naar kijkt. Knap was het wel en dus mocht hij door.
Een danser en een rapper die daarna kwamen hadden niet dat geluk. Maar dat kwam omdat de één niet kon rappen en de ander niet kon dansen. ‘Ik zou de eerste week na de uitzending maar niet de straat opgaan als ik jullie was,’ adviseerde Gordon nog. De mannen lachten wat schaapachtig. Wat moet je anders?
Ook waren we bepaald niet onder de indruk van een schriele doch behoorlijk arrogante boylesque danser ( vraag maar niet verder) en een meisje in een raar roze jurkje dat haar best deed om zich uit te leven als Riverdance-danseres. Ook een basketballer die zich tot doel had gesteld het show-basketbal in Nederland een oppeppertje te geven, faalde jammerlijk. Patricia Paay verwoordde het meesterlijk: ‘Sprongetje, mandje.’
Maar save the best for last, want als laatste zagen we daar The Pop’arazzi Crew. Een clubje van jonge dansers uit het hele land dat gruwelijk goed danste. ‘Kippenvel!’ riep Dan Karaty die toch wel het één en ander gewend is. Daar dachten de andere juryleden ook zo over. En iets zegt ons dat we die jongens straks best wel eens in de finale terug kunnen vinden …
Zijn er volgende week weer zulke talenten én hilarische acts? Vast wel. Wij zitten er weer klaar voor. Jullie ook?
Geef een reactie