Naar Gooische Vrouwen

De ene tweet op Twitter was nog enthousiaster dan de andere, de recensies waren ronduit lovend en de bezoekcijfers verbreken zoveel records dat zelfs Linda de Mol ‘t niet meer bij kan houden. En dan kan je maar één ding concluderen; Gooische Vrouwen: De Film is nu al de bioscoophit van 2011. Daar moesten ik en mijn vrienden natuurlijk naar toe. En ‘t was nog gratis ook.

Vrijkaarten
Met dank aan de Postcodeloterij waarin moederlief zes kaarten won voor Gooische Vrouwen. Blijkbaar keren loterijen tegenwoordig meer uit dan geld. Niet dat je ons hoort klagen. Zeker niet toen moederlief opperde dat ik die kaarten wel mocht hebben. ‘Jij kunt vast wel vijf mensen bedenken die mee willen naar die film.’

Shoppen en witte wijn
En of ik dat kon. We mailen elkaar niet voor niets plat als er weer eens een slechte of een hilarische film in de bioscoop verschijnt. Dat was nu niet veel anders. Hoewel een aantal mensen de serie ‘Gooische Vrouwen’ niet écht hadden gevolgd, belette hen dat niet om te gaan. Want laten we we wel zijn; het gaat om vier vrouwen die houden van shoppen en witte wijn slempen. ‘Vooral dat laatste is herkenbaar,’ riep vriendje P. ergens.

‘De film is zó leuk!’
Na wat gemail over en weer bleek dat iedereen kon op donderdag 17 maart en zo gezegd, zo gedaan; de film werd gereserveerd. En zo kon ik gisteravond bij de kassa van Tuschinski in Amsterdam de kaarten op halen. ‘En ik heb nog zes vrijkaarten,’ riep ik tegen ‘t meisje achter de kassa. Het kind ontplofte bijkans van enthousiasme. ‘Wat leuk! Wist niet dat het kon, vrijkaarten voor deze film. Oh, wat leuk. En de film is ook zó leuk!’

Op dat moment wist ik dat Gooische Vrouwen écht leuk was.

En nadat vriendje P., vriendinnetje M. en vriendinnetje R. en ik – onbedoeld in het kader van St. Patricksday – nog een drankje of twee, misschien wel drie of vier – hadden gedronken tussen de dronken Ieren in een Ierse pub, huppelden we naar de bios. Daar waren vriendinnetjes S. en E.

Gelach in de zaal
Het enige wat we moesten doen? Witte wijn inslaan natuurlijk. Want wat is Gooische Vrouwen zonder witte wijn? Ook leuk, zo zagen we aan de reacties van de mensen in de zaal tijdens de film. Zelfs de mensen met -godbetert- een cola lagen dubbel. En terecht, want ook bij mij biggelden de tranen van het lachen over m’n wangen. Maar dit keer niet omdat ‘t zo’n slechte film was zoals Burlesque of net zo hilarisch als Black Swan, maar omdat ‘t oprecht grappig was.

Net een cocktail
De dialogen waren heerlijk vilein, de acteurs bijzonder goed en de film verliep lekker vlot. Vergelijk het met een cocktail die heerlijk weg slempt en waar je een tweede – en misschien wel een derde – van kunt bestellen zonder misselijk te worden. Aan het gelach van vriendje P. – en daar moet U op z’n minst één keer in Uw leven bij zijn geweest – te horen, was de film écht héél goed.

Het was iedere vrijkaart waard.

Nog een keer
En omdat lieve mensen in Friesland óók zin hadden om naar Gooische Vrouwen te gaan, ga ik dinsdag gewoon weer. En nee, dat vind ik niet erg. Ik verheug me d’r mateloos op. Al zou het wel leuk zijn als vóór dinsdag de Postcodeloterij weer gratis vrijkaarten aan moederlief geeft.