Boer zoekt Vrouw: Aflevering 13 – De Reünie

Hoe zou het nu gaan met de boeren uit Boer zoekt Vrouw? Is Richard nog steeds bij Annemieke, houdt Frank het uit met Anita, zijn Gijsbert en Femke nog steeds gelukkig, heeft Ksenia alsnog de liefde aan Marcel verklaard en is ‘t nog wat geworden tussen Annemarie en Adriaan? Dat wordt duidelijk tijdens de reünie. Alle boeren komen terug op het kasteel waar het allemaal begon, want dat was de plek van de speeddate ..

• Twitter
• Facebook
• LinkedIn

En op ’t kasteel was Yvon Jaspers nog druk bezig de laatste hand te leggen aan de dekking van de tafel waar alle boeren aan zouden schuiven. Dat ziet d’r namelijk zo lekker huiselijk uit. Knus, weet U wel. Geeft die boeren het gevoel dat ze thuis zijn. Is altijd goed voor de openhartigheid.

Frank en Anita waren de eerste die aanschoven. En ja, het was nog aan. ‘Dik!’ riep Anita vrolijk. Ze straalden er nog steeds van. Bijzonder ook, gezien het feit dat buurmeisje Anita uit meer dan 1000 brieven werd gekozen. Doe je mee aan Boer zoekt Vrouw, eindig je alsnog op met je buurvrouw. Die ook nog een studie in Utrecht wil afmaken.

Dat vond die boer Frank in eerste instantie in de voorgaande afleveringen een enorm obstakel. Hij huilde d’r van. Die tranen waren inmiddels al lang gedroogd. ‘We hebben nu een weekendrelatie. En ik vind het geen probleem. Anita is zo gepassioneerd daar mee bezig.’ Anita keek tevreden toe terwijl Frank lekker casual dit verhaaltje vertelde.

Daar kunnen wij maar één ding op zeggen; amen. Samenwonen kan je nog je hele leven.

Marcel echter schoof alleen aan tafel aan. Want nee, Ksenia was nog steeds niet verliefd op hem. Tot verbazing van Anita en Frank die toch echt dachten dat Ksenia aan tafel schoof. Maar dat was niet het geval, zei Marcel ietwat beteuterd als of hij iets teveel naar het nummer ‘I can’t make you love me’ had geluisterd.

Dan lagen de kaarten toch beter voor boer Richard die misschien alleen zou komen. Maar hij kwam vrolijk aanhuppelen met Annemieke. Dat konden we niet zeggen van Annemarie die alleen de kamer binnen stapte. Adriaan was – niet geheel een verrassing – in geen velden of wegen te bekennen. ‘Het bleek tussen ons niet te werken.’

Daar hoef je geen paragnost te zijn. Die Adriaan bleek Kampioen Hork te zijn op de Cyprus. Had liever koeien dan een vrouw. En die moet je laten waar-ie thuis hoort: In Groningen. Of waar-ie dan ook maar woonde.

De laatste die overbleef? Gijsbert. ‘Ik denk dat hij voor José heeft gekozen,’ riep Frank. Maar die zat er telkens naast – het is dan maar goed dat Frank geitenboer is en geen paragnost- want Femke kwam toch echt mee met Gijsbert.

Maar er waren natuurlijk ook nog andere boeren. Zo hadden we daar Adriaan, de drie vrijgezelle broers en de boer – Maurits – van wie iedereen dacht dat-ie hartstikke gay was. En nee, die had nog geen vrouw gevonden. Niet dat we daar steil van achterover sloegen.

Dat viel voor boer Adriaan met de bijzondere hobby’s, puzzelen en wandelen that is, best mee. Twee dates verder en toen had-ie al een vrouw aan de haak geslagen. En die twee gingen lekker. Samen een weekendje weg en ’t mens beloofde ook nog eens met hem de Vierdaagse te lopen. Het kon niet op. ‘Ik ben gelukkig,’ verzuchtte Adriaan. Best mooi, want samen puzzelen is altijd leuker dan alleen.

Dat gold ook voor Femke en Gijsbert die gezellig samen op de bank met Yvon Jaspers terugkeken naar de terugblik op de dag van de speeddate. Gijsbert was nu overigens in het bezit van een fris kortgeknipt koppie. Al misten we die lange lokken van ‘m best een beetje. ‘Zou een dorpskapper in Dokkum d’r over heen zijn gegaan,’ vroegen wij ons af. Niet dat we daar lang stil hebben gestaan bij deze intellectueel diepgaande vraag. Daar zag het duo er iets te verliefd voor uit.

‘Ik heb Skype in Dokkum geïntroduceerd,’ riep Gijsbert lachend. Femke vulde aan dat ze ieder weekend naar die boerderij van Gijs reed. Met haar zoontje welteverstaan. ‘ik denk dat het wel gaat lukken,’ straalde Gijs. Ook Femke, nuchtere Friezin als ze is, riep ‘dat de intentie er wel was. ‘

En lieve mensen, dat zijn –voor ons Friezen dan- grote woorden. Dan menen ze het.

Boer Pieter liep ook rond op de reünie. En dat was de man die na jaren van zoeken bang was ‘om over te schieten.’ Nu had-ie warempel een vrouw aan zijn zijde. Dat was de vrouw die hij – na overhandiging van de brieven – meteen belde met de telefoon van Yvon en de beruchte voicemail achterliet.

Esther heette ze. Niet lang na de voicemail en het eerste telefoongesprek vertrok ze voor een date naar de boerderij. ‘En toen kwam hij de stal uit lopen en ik dacht: ‘dit voelt goed,’ riep Esther. ‘Deze boer heeft zijn vrouw zeker gevonden,’ straalde Yvon Jaspers maar even mee.

Dat kon ze niet zeggen tegen Annemarie, want met Adriaan werd ’t niets. En na die laatste citytrip geloofden we dat meteen. ‘Het was voor jou niet makkelijk om hier naar toe te komen,’ vroeg Yvon aan de doorgaans zo nuchtere en optimistische boeren.

Annemarie gaf dan ook toe dat ze het vervelend vond om alleen naar de reünie te komen. Ze toonde zowaar meer gevoelens in deze minuten dan dat ze in al die andere afleveringen van Boer zoekt Vrouw had gedaan. ‘Adriaan en ik bleken toch niet met elkaar te passen,’ legde ze –ietwat sip- uit. ‘We hadden het dan ook heel erg naar ons zin met z’n allen tijdens de logeerweek. Ik maak het graag iedereen naar de zin.’

Dan krijg je dit dus. Geen geflirt, geen gevoelens, geen man. Al vond Annemarie dat er ook nog wel wat meer initiatief vanuit de mannen had mogen komen.

En ze keek nog sipper.

Annemarie keek al niet vrolijker na de vraag van Yvonne of ze nog tussen de rest van de brieven zou kijken of er nog iets anders leuks zat. ‘Ik vind het wel even goed zo,’ knikte ze. We kregen een beetje medelijden met d’r. Geen idee dat ze zo zin had in een leuke vent. Nóóóóit eerder gemerkt dat ze een partner zocht in plaats van een werknemer.

Wie niet verdrietig waren? Annemieke, Anita en Femke. Die vertelden intussen aan Yvon Jaspers dat ze even lekker integreerden op de boeren. Sterker nog, ze liepen allemaal nog even ’s avonds een rondje met hun mannen mee door de stal.

Ons hart brak. Door de mest ploeteren voor het slapen gaan, da’s toch echte liefde.

Wat mij meer zou aanspreken? Wijn slurpen op de boerderij van wijn boer Gerhard. Dat deden een aantal die op uitnodiging van Boer zoekt Vrouw daar een wijntje gingen drinken. En verrek, d’r zat er ééntje tussen. Ene Myrthe die ook nog eens ging verhuizen naar zijn boerderij. ‘Op naar het Bourgondische leven met z’n tweeën,’ riep Yvon Jaspers. We wilden zo met ze mee.

Over Bourgondisch leven gesproken, op de bank blikte Yvon met Frank en de andere boeren terug op zijn discussie met Berber over haar vega-bestaan. De andere boeren keken lachend toe. Al had ieder zijn eigen ongemakkelijke momentje. Weet U nog, Gijsbert met Yvonne? Of Sonja die diep werd gekwetst door Marcel.

‘Sonja was heel verdrietig hè?’ strooide mevrouw Jaspers nog wat meer zout in de wonde. ‘Was dat moeilijk om die keuze te maken?’ Marcel knikte. Dat gold ook voor Gijsbert. ‘De tijd was best wel kort.’ Daar had Frank geen moeite mee. ‘Het was vast ook een verlossing voor Berber. Voor mij was 24 uur genoeg.’

Maar save the best for last, want onder toeziend oog van Richard himself blikten ze eens even lekker terug op zijn vroegtijdige keuzemoment. Frank trok intussen zijn wenkbrauwen, terwijl Annemarie verbaast toe keek. ‘Oeh!’ reageerden ze. ‘Dat liep even anders in jouw logeerweek,’ vroeg Jaspers. Richard reageerde nog steeds ietwat ontwijkend. ‘Zonde van je logeerweek,’ reageerde Annemarie. ‘Een logeerweek van 24 uur,’ riep Frank. Maar Richard kon er nog wel om lachen. De beste man had wat-ie wilde. En dat iets heette Annemieke. ‘Jij trekt je niets aan van wat de wereld van je denkt.’ Dat kon hij niet ontkennen.

Maar dat waren natuurlijk niet de enige boeren, want daar hadden we de drie broers, Martin, Gradus en Hans. De laatste had zowaar één van de brievenschrijfsters aan de haak geslagen. Hij droeg zelfs een ketting om zijn nek met de naam Inge. Blij dat hij er mee was. Fout kettinkje of niet. ‘Hij is meteen aan de ketting gelegd,’ grapten de andere twee broers.

De andere broers zaten nog zonder een vrouw. Al had, Gradus, de oudste, nog achttien brieven te gaan. Martin deed alsnog een oproepje. ‘De brievenbus zit morgen vast weer vol,’ grapte mevrouw Jaspers.

Maar dat waren niet de enige mensen met wie gepraat moest worden, want Yvon moest natuurlijk ook nog een hartig woordje wisselen met Richard en Annemieke. ‘Jullie zijn best wel even door een dal gegaan,’ vroeg onze sterondervraagster van de KRO aan ’t duo. ‘Het was even een flinke drempel waar we over heen zijn gegaan,’ gaf Annemieke toe. Ook Richard was d’r eerlijk over. ‘Ik was bang dat de druk teveel zou worden voor Annemiek.’ En dan was ‘t sneu afgelopen voor boer Richard. Had-ie moeten daten met één van z’n duizend koeien.

Nu ging het goed.

‘Ik heb mijn vent gevonden,’ straalde Annemieke. En om nog een duit in het zakje te doen? Ze gingen samen op vakantie in Zuid-Afrika. Weg van de koeien. Daar werd dan ook op getoost. En dat deden de boeren. Vooral op al die boeren die nog geen lief klein partnertje hadden gevonden. Dan kunnen ze nog altijd mee doen met het volgende seizoen van Boer zoekt Vrouw. Wij zitten er hier dan weer klaar voor. U ook? Tot dan.

>> Lees hier alles over Boer zoekt Vrouw

.