Boer zoekt Vrouw: Aflevering 5 – Logeren op de boerderij

Het was in de vorige aflevering van Boer zoekt Vrouw het uur van de waarheid voor een aantal vrouwen én mannen, want wie mocht logeren op de boerderijen van onze boeren en wie niet? De gelukkige deelnemers die overbleven mogen mee doen met ‘t logeerpartijtje. En hopelijk zijn ze niet bang om hun handen vies te maken, want d’r is natuurlijk werk aan de winkel. Zowel op de boerderij als in de liefde …

Dat wordt spannend, want de boeren hebben maar een paar dagen om te beslissen wie De Ware wordt. En da’s best even afzien, vooral omdat ook voor die tijd de boerderij eerst schoongemaakt moet worden, iemand boodschappen moe doen en een beetje mentale voorbereiding ook wel op z’n plaats is.

>> Even vergeten wie kwam logeren? Bekijk hier de mannen en de vrouwen.

Frank vond het allemaal maar spannend. ‘Ik ben gewoon heel benieuwd hoe ze reageren op mijn leven. Als ze er op afknapt is er toch wel een punt. Dan hebben we een probleempje, denk ik.’ Voor het overzicht had-ie daarom maar even een lijstje gemaakt met alle dingen die nog gedaan moesten worden. Yvon hielp maar even … Met de wc schoonmaken. Al was Frank daar niet echt blij mee. ‘Dat hoort toch niet zo!’ En dus kwam Judith’s komst als geroepen. Ze mocht meteen de wc gaan boenen. ‘Dat is nog eens een binnenkomer,’ riep Frank vrolijk. Konden ze wel meteen even bijpraten.

Richard daarentegen moest nog een kastje in elkaar knutselen voor de keurige logeerkamer van de dames. Ook daar probeerde Yvon ‘m bij te helpen. Was ook geen succes. Maar op één of andere manier kregen ze ‘m toch in elkaar. Dat was wel een kop koffie waard. ‘Heb je plannen, wat gaan jullie doen?’ vroeg Yvon. Nou, Richard was ‘t van plan rustig aan te doen. ‘Als ik het een weekje rustiger aan doe, gaat het ook door.’ Koken ging-ie niet doen. ‘Alleen een ei,’ en dat was het dan. Wat-ie wel had gedaan? Laarzen met bloemetjesprint voor de vrouwen gekocht.

Eh Richard, die wil ik ook wel.

Anita had intussen wel zin in haar logeerpartijtje bij Frank. Op de fiets ging ze er – gewapend met een appeltaart – vrolijk naar toe, want mevrouw is een dorpsgenoot – weet U nog? Nou ja, dorpsgenoot? Haar ouders wonen d’r. Zij studeert in Utreg dierengeneeskunde. Benieuwd wat ze met die geiten van Frank kan doen.

Gijsbert kwam intussen te laat op de boerderij aanzetten met z’n boodschappen, maar kreeg toch nog een kopje koffie van mevrouw Jaspers voor een goed gesprek. En daarin bekende Gijsbert dat-ie zich wel zou laten leiden door ‘z’n gevoel’ als-ie een vrouw koos. Ach gossie, ons hart brak. Misschien die van Yvonne ook wel, want zij kwam als eerste aan. Kon ze meteen die andere Yvon aflossen. Dat was even wennen, want ze voelden zich beide overduidelijk ongemakkelijk. We zullen ‘t maar op een schuchter begin houden.

Nee, dan ging het Susan en Richard wat beter af. De Amerikaanse Susan was dan ook best spontaan, zagen we in een Skype-gesprek met d’r dochters die nog in de VS wonen. Was gezellig, je zou bijna wensen dat die bijdehante kiddo’s ook kwamen logeren op de boerderij.

Marcel kreeg ‘t ook druk met de vrouwen. Hij verwelkomde ze met het lelijkste petje op, ooit. Zelfs Ciske de Rat had ‘m niet hoeven hebben. De vrouwen leek het niet te deren. Marita en Sonja hadden er zin in. Al vond de laatste het moeilijk ‘om verliefd te worden.’ Da’s logisch met twee concurrenten, want we weten allemaal dat Marcel de Poolse schone die Ksenia heet, een behoorlijk warm hart toedraagt.

Wie Annemarie leuk vindt is minder duidelijk. Maar die is dan ook broodjenuchter. Had ze van haar moeder, zo zagen we in een interview. Al kaas hakkend verklaarde ze dat ze helemaal niet zenuwachtig was. ‘Ze komen toch niet voor mij?’ Dus. Annemarie was zelf ook lekker bezig met de boodschappen.

Femke nam haar eigen boodschappen mee, in de vorm van een quiche. En die ontmoeting verliep wat spontaner dan bij Yvonne. Ook José nam een wolk van gezelligheid met zich mee. En terwijl Gijs nog een stapel kranten probeerde weg te werken, konden ze meteen aan de thee, koffie en de cake die was gebakken door een buurmeisje.

Het was bal.

Yvonne probeerde overigens ook om een handje mee te helpen in het huishouden van Annemarie. Bedden verschonen that is. We hoorden geen klachten van Annemarie. Die had ‘t al druk genoeg met de mannen, want Johannes stond als eerste op de stoep. Dat zou weinig problemen moeten opleveren, want Johannes heeft ook een boerderij. ‘Ik zoek een maatje,’ fleemde deze Groninger. Maatje, maatje? Hallloooooo Johannes, je wilt gewoon een lekker ding.

Gelukkig voegde hij wel de daad bij het woord en bracht-ie cadeautjes mee en deelde hij complimenten hier en daar uit aan Annemarie. Al ging het werk natuurlijk wel voor. Daar had Johannes alle begrip voor. ‘Ik vind het zelf ook belangrijk dat de dieren eerst tevreden zijn en dat jij dan aan de beurt komt.’ En dus stak hij meteen de handen uit de mouwen in de stal.

Berber versterkte als derde en laatste de gelederen op Frank’s geitenhouderij. Dat was mooi, want daar konden de meisjes meteen hun bedden verdelen en een cadeautje van Frank in ontvangst nemen. Dat was het boek ‘Wat wil de man.’ Voor iedereen had-ie iets ‘persoonlijks’ erin geschreven. Geen idee wat dat was. Instructies hoe ze zijn laarzen moesten schoonmaken, zijn eieren dienden te bereiden of hoe ze zijn favoriete geiten moesten aaien? Geen idee.

Ze vonden ‘t allemaal wel heel grappig. Oh.

>> Kijk hier wat er in die boeken stond.

Maar nou niet denken dat ze lekker achterover konden leunen om dat boek te lezen. Ze moesten in overal lekker tussen de geiten rond banjeren. Dat vond Berber iets minder. ‘Hij hapt in mijn laars.’ Frank dacht er ‘t zijne van. ‘Zij heeft minder met dieren dan die andere twee.’ Niet slim van Berber, want geiten zijn z’n lust en z’n leven. Kom je aan de geit, dan kom je aan Frank.

Nee, dan Heidy uit Frankfurt. Onze Maxima had meteen het avondeten maar meegenomen. ‘I bought it myself!’ Dat is nog eens een binnenkomer. Tussen Richard en Susan ging toch ietsje minder, met dank aan ‘t matige Engels van Richard. Dat wordt nog een leuke rondleiding.

Gijsbert was daar ook meteen maar aan begonnen. Viel in goede aarde. Vooral de paarden. Want ja, in iedere vrouw schuilt een meisje dat ooit de Penny heeft gelezen. Alleen jammer dat ze nog ‘hun goede kleding’ aan hadden. En dus werden ze in werkkledij gestoken en stonden ze binnen mum van tijd in de paardenmest. Dat vond José geen probleem. De anderen hoorden we overigens niet klagen. Lachen, dat deden ze dan weer wel. Op de tractor rijden, dat ging ook. ‘Kan-ie niet harder,’ riep ééntje. Voor Yvonne was ‘t even wennen.’Het is een beetje aftasten.’

Joh, die paarden wennen vanzelf.

Dat gold ook voor de dames van Marcel. Die keken hun ogen uit op de aardappelboerderij. Daar zagen ze stapels en stapels aardappelen. ‘Dus we eten vanavond aardappelen?’ Nee, dat deden ze dus niet. Wat Marcel wel deed? Zijn boerderij renoveren. En dat deed-ie goed. Meneer had namelijk een badkamer waar de dames spontaan van gingen kwijlen. ‘Dat verwacht je niet op een boerderij.’ Maar de leukste opmerking? ‘Als je zo precies bent met metselwerk, ben je dat vast ook met vrouwen.’

Briljant.

De meiden van Frank waren ook lekker bezig. Nou ja, lekker was voor Berber niet het goede woord. Die kreeg met geen mogelijkheid de fik in een stapel hout. ‘Ze komt niet van het platteland en is in sommige dingen nogal onhandig,’ merkte Frank op. Al kreeg die jongen ook niet meteen het vuur aan. Maar toch, ergens voelden we dat Berber een puntje minder kreeg van Frank.

Annemarie was intussen Johannes van alles aan het uitleggen over De Kaasboerderij toen de andere mannen binnen kwamen. Ook die kwamen binnen met cadeautjes als rozen. ‘Ik had liever chrysanten gehad,’ grapte Annemarie om daarna naadloos over te gaan in een uitleg over -juist- kaas. Dat vond Adriaan leuk. ‘Ik vind dat een vrouw niet afhankelijk hoort te zijn van een man.’

Hear, hear.

De vier schoven daarna maar even gezellig aan voor en bakkie. Want er worden sloten koffie en thee gedronken daar in Boer zoekt Vrouw. Douwe Egberts zou dat programma met gemak kunnen sponsoren.

Nee, dan Richard. Ook die begon aan zijn rondleiding door zijn veehouderij. ‘He loves it,’ Susan was onder de indruk. Richard legde dan ook maar even uit dat zo’n melkcarroussel 300.000 euro koste. Wij sloegen hier steil achterover. De dames ook. Ook Heidy was onder de indruk. Alleen één nadeeltje: Annemieke was er niet.

Gelukkig is ze er volgende keer bij. Maar of dat bevalt? ‘The whole dynamic changed when Annemieke arrived,’ rolde uit de mond van Susan. En wat er uit de mond rolde van Frank tijdens ‘t avondeten? Dat moet niet goed geweest zijn, aan de gespannen, nerveuze gezichten van de dames te zien. We kunnen niet wachten. Tot volgende week.

>> En hier vind je alles over Boer zoekt Vrouw.