Na alle audities en halve finales is het eindelijk zover. De finale van Holland’s Got Talent was daar. En dat was niet makkelijk. Want weet niet of U de vierde en laatste halve finale heeft gezien, maar dat was al kiezen. En aangezien het kaf al van het koren is gescheiden was, werd het helemaal moeilijk te voorspellen wie de winnaar werd.
De strijd ging in ieder geval tussen – heeft u even tijd – dansduo Elastic Double, de 9-jarige zanger Kim, de rolstoeldanseres en haar partner (Gut, hoe heten ze ook alweer), operazangeres Angelique,
Riverdance Lianne en haar moeder, jazz-zangeres Patricia, de dansende Breakkidz, operazanger Paparotti en de burlesque danseres Flora.
Zo, dat voorstelrondje ook weer gehad.
Aan de Breakkidz de eer om de show te openen. En boy o boy, wat deden ze dat goed. In eerdere shows hadden ze al laten zien dat ze zo tijdens de nieuwste show van Madonna konden dansen, maar dat was nu bepaald niet minder. Huppekee, even een optreden met het thema New York, een paar fijne moves en daar gingen de kidzzz.
Het publiek ging wild. Geen onderbroekjes en telefoonnummers dit maal op het podium, wel knuffels. De jeugd kan best zoet zijn.
Als ze willen.
Goed, jurylid Dan Karaty was ook laaiend enthousiast. Wow, kreeg hij eruit. En daarna kwamen er nog een paar lovende woorden. Willen jullie me een ding beloven? En dat is nooit op te houden te houden met dansen? De kinderen knikten bedremmeld van ja.
Wie voor de show wat minder van ja knikte, was jazz–zangeres Patrica die zoveel bekendheid vergaarde door haar jazzy geluid, haar gescat en haar grote voeten. Dit maal was ze was minder vrolijk. Mevrouw had namelijk ergens de griep opgedaan en dan scat je toch wat minder lekker.
Schijnt het.
Toch krabbelde ze op, hees ze zichzelf in een kek zwart en vooral kort glitterjurkje om eens heel lekker te scatten achter een zwarte vleugel. En dat deed ze goed. Niet zoveel gekkigheid en grapjes dit keer, maar dat doe ik ook niet als ik grieperig ben.
Desondanks presteerde ze heel aardig. Al waren de meningen thuis verdeeld. Vind dit niet echt mijn ding, mompelde vriendlief die alleen maar maar naar jazz zou luisteren als hij opgesloten zou worden door de Chinezen in een martelkamer in Beijing.
Ik vond het wel wel heerlijk. De jury ook.
Maar waar de rest van mannelijk Nederland zich ongetwijfeld op verheugde, was het optreden van de burlesque danseres Flora Gattina. In het dagelijkse leven ook wel Floortje genoemd. En deze Floortje kan dansen als een dolle.
Was haar eerste act nog gericht op de Moulin Rouge in Parijs en de tweede rond de tango in Buenos Aires, de derde had als thema Hollywood. En hoe Hollwood kan je het hebben met een nummer als Diamond’s are a girl’s best friend. Een zootje mannelijke dansers in rokkostuum erbij, een paal en de act was daar.
Vriendlief keek op van zijn boek, ik zong mee en aan het einde keken we beide ademloos toe. De dingen die zij kan doen met een paal! riep ik nog. Ik vermoed dat heel HGT– kijkend Nederland zich dat afvroeg. Alsof het haar derde been is, voegde vriendlief toe.
Dat vond de jury ook en vooral Dan Karaty voorspelde haar wederom een grote toekomst in Las Vegas. Doe mij ook zo’n toekomstvoorspelling.
Na al dat dit gedans met een paal was het daarna tijd voor een moeder en dochter die gezellig eens even een Riverdance gingen beoefenen. Want die kleine Leanne en haar moeder, die kenden we nog wel van de eerste halve finale. Die bleven namelijk samen over met de negenjarige Kim en aangezien de jury geen keus konden maken, mochten beide acts toen door.
Geen verkeerde keus, want Leanne en heur moeder rivierdansten dat het een lieve lust was. Zeker na de videoboodschap van de Rivierdanser der Rivierdansers, Michael Flatley. En wat deden ze het leuk met deze moeder–dochter act. Het was ontroerend.
Met dank aan moeder, die in het dagelijks leven riverdance instructor is, deden nog een aantal andere leuke rivierdanseressen mee. En dat werkte. Het was een feest. De jury was ronduit lovend. Wij ook. Maar een winner?
Nope.
Maar misschien kwam dat meer door de deelneemster die erna kwam. En die deelneemster heette Angelique. Weet U nog? Die blonde engel in een witte japon die kom galmen als Maria Callas?
Nou, dat deed ze dit maal weer.
Met Uno Bambino Caro. Ofzoiets. Komt het U bekend voor? Niet gek, want ene Gaby uit Friesland zong het al tijdens de audities, maar mocht toch niet door. Enfin. Angelique deed het prachtig.
Het was alleen een beetje jammer dat we tijdens de intro geconfronteerd werden met de moeder van Angelique. En dat was een meet–een–cruella–de–ville–mixt–marijke–helwegen–woman. Was ooit als ene Henriëtte ook een kortstondige showbizz carrière begonnen. Gezien haar lippen duurde die iets te lang.
Edoch, zoals mijn goede vriend P. zou zeggen. Laten we ons even bezig houden met de andere kandidaten, maar een kanshebber? Dat was Angelique. Woeha.
En dus belanden bij wij Paparotti. Ook wel bekend als Martin Hurkens. Mocht dit bij U geen belletje doen rinkelen, dan kan ik U verwijzen naar De Zingende Werkloze Opera Bakker uit Limburg met het Nieuwe Witte Gebit.
Jaha, weer een operazanger. Waarschijnlijk voor de vergelijking. En verduld, Angelique en hij ontliepen elkaar niet veel. Verrekt weinig ei–gen–lijk.
Kreeg hij eerst nog tijdens de halve finale de kritiek van jurylid La Paay dat ze het niet genoeg voelde wat hij zong, dan deed hij dit deze keer wel. De beste man had dit lied al een paar weken eerder ten gehore gebracht op de begrafenis van – hoe leggen we dit even uit voor mensen die niet uit Limburg komen – de tweede moeder van zijn vrouw.
So, there you go. Was toch makkelijker uitgelegd dan gedacht. Maakt niet uit, want ook hij was goed. En dat droeg niet bij aan de keuze van de favoriet.
Hellup!
En om even de zinnen te verzetten waren daar de rolstoeldansers Alex Alex en Jacqueline. De een in prachtig zwart en de ander in stemmig oranje. Ook zij dansten weer de longen uit hun lijf. We zagen warempel een rolstoel over de schouder.
Dat zien we niet niet zo vaak. Hoera voor dat. Stiekem was het een beetje saai. En tussen al dat andere geweld viel het een beetje in het niet. Al is er met een beetje verstilling ook helemaal niets mis.
Gelukkig hadden we daar ons jeugdicoontje Kim. Kon zingen als Michael Jackson, maar zag eruit als de Filippijnse versie. Hartstikke schattig natuurlijk. Zeker als hij een wit pak aan heeft en zijn moeder het podium optrekt.
De jury was lyrisch. Wij ook.
En toen hadden wij ook nog een act in de vorm van Elastic Double. U weet het misschien nog wel, dat duo met de elastieken ledematen en de fantastische choreografie. Daar stonden ze weer in hun gouden pakkies.
Het was fly. Echt fly.
Naar genoeg om ze naar de de finale te helpen? Dat moest toch echt presentator Robert ten Brink aan ze vertellen. Ik kan U verklappen, dat viel voor Elastic Double mee. Maar voor de rest?
Het rolstoeldansende echtpaar viel als eerste af, jazz–zangeres Patricia als tweede en daarna waren de rivierdansende meisjes aan de beurt.
Tot onze stomme verbazing werd ook Angelique eruit gepleurd. En wat nog veel erger was? Het gouden keeltje in het witte pakkie dat Kim hette moest ook de finale verlaten. Als laatste mocht burlesque danseres Flora Gattina haar kunsten niet meer aan de paal vertonen.
Drie maal raden wie we over hielden? Juist. De Break Kidz, Double Elastic en Paparotti. De kids mochten als eerste het podium verlaten. En daarmee was het niet moeilijk om te raden wie HGT zou winnen …
PAPAROTTI …
Afgezien van zijn goede stem heeft hij ook alle Limburgse Vlaaien ingezet.
Dit is onze nieuwe Paul Potts. Enne Martin, nu nog even Angelique op je nieuwe album uitnodigen.
En nog even een keer de winnaar:
© 2010, Daniëlle. All rights reserved.
Geef een reactie