Zweden stond ooit bekend als een socialistische heilstaat, maar wie ‘Snel Geld’ en ‘Bloedlink’ van Jens Lapidus leest, weet inmiddels wel beter. Want volgens strafrechtadvocaat en auteur Lapidus is de onderwereld in Zweden hard. Keihard.
Zweden stond ooit bekend als een socialistische heilstaat, maar wie ‘Snel Geld’ en ‘Bloedlink’ van Jens Lapidus leest, weet inmiddels wel beter. Want volgens strafrechtadvocaat en auteur Lapidus is de onderwereld in Zweden hard. Keihard.
Thrillerauteurs uit Zweden hebben inmiddels een behoorlijke reputatie op ‘t gebied van het produceren van thrillers opgebouwd. Denk aan Henning Mankell met zijn inspecteur Wallander Reeks, Liza Marklund met haar boeken waarin journaliste Annika Bengtzon de hoofdrol speelt en de immens populaire Millenium-trilogie van de inmiddels overleden Stieg Larsson.
De trilogie van Larsson wordt vooral vergeleken met de boeken van Jens Lapidus, waar inmiddels de eerste twee delen van gepubliceerd zijn. Want ook Lapidus is van plan er een trilogie van te maken. En ja, beide boeken gaan over misdaad en spelen zich af in Zweden. Maar daar houdt de vergelijking wel mee op.
Spelen in de Millenium-trilogie van Larsson, weliswaar niet perfecte, personages met een nobel doel de hoofdrol, dat is geenszins het geval in de boeken van Lapidus. De hoofdpersonages zijn letterlijk als figuurlijk bloedlink en allemaal uit op snel geld verdienen. In het criminele circuit welverstaan. Lapidus duikt in hun wereld en beschrijft de levensstijl en het milieu. Tot de straattaal aan toe. Dat deed-ie in ‘Snel Geld’ en dat doet Lapidus in ‘Bloedlink.’
Maar niet alleen criminelen zijn aan zet, ook corrupte politieagenten en doorgeslagen (ex)commando’s maken de wereld er niet gezelliger op. En dat is best verontrustend. Zo hebben we daar Thomas Andrén, een corrupte politieagent met huwelijksproblemen. Hij gaat, zonder toestemming van zijn superieuren, op zoek naar de identiteit van een onherkenbaar verminkt lijk. Maar wanneer hij geschorst wordt, treedt hij zonder wroeging in dienst van maffiabaas Radovan.
Hoofdverdachte van die moord is de voormalige huurling en die andere hoofdpersoon Niklas Brogren. Ook al niet zo’n lekkere jongen. Zijn persoonlijke missie? De wereld ontdoen van mannen die vrouwen mishandelen. De paden van Andrén en Brogren kruisen elkaar wanneer het lijk een man blijkt te zijn die betrokken was bij de moord op de Zweedse pemier Olof Palme.
En dan hebben we ook nog Mahmud. Zoon uit een Iraaks immigrantengezin. Een ritselaar pur sang die zich in de wurggreep van de Joegoslavische maffia bevindt. Geen pretje, want zo aardig zijn die mensen van de Balkan niet. Maar niet wat geld, vette auto’s en een paar grammetjes coke niet kunnen goedmaken.
U begrijpt: De Wereld van meneer Lapidus is niet bedoeld voor watjes. Niet opzettelijk overigens, want in het dagelijks leven werkt-ie als strafrechtadvocaat en heeft-ie dagelijks te maken met het schuim der aarde die d’r totaal andere principes op na houdt. Als je het al principes wilt noemen.
Vrolijk word je dan ook niet van zijn boeken. ‘Bloedlink’ krijgt niet voor niets te maken met gemengde reacties van lezers. En vergelijken met de Millenium-trilogie? Vergeet het maar. Hier is niets opbeurends aan. Dat zal zeker gelden voor het derde en laatste deel van deze Stockholm-trilogie. Benieuwd hoe Lapidus de eindjes aan elkaar knoopt. Ook al leggen we de anti-depressiva vast klaar; Het opent je ogen wel. Zweden zal nooit meer hetzelfde zijn.
Geef een reactie