Een tijdje geleden is vriendje P. zo lief geweest om m’n oude blog te verhuizen naar dit nieuwe webadres en hoe kan ik ‘m beter bedanken dan een avond vol met Appletini’s, Diva Mayday Burgers in de Getto in de Warmoesstraat?
De meeste Nederlanders zullen de Getto niet kennen en dat is maar goed ook. De Getto is namelijk één van de best bewaarde geheimen van Amsterdam. En dat best knap gezien ‘t feit dat ‘t gevestigd is aan één van de meest toeristische straten in 020: De Warmoesstraat. Tussen de foute barretjes, eenvoudige restaurants en de drommen toeristen zit een smal pandje. En dat lieve mensen, is de Getto. Een bar bedoeld voor gays, lesbo’s, travo’s, maar ook voor mensen die straight zijn. Open minded, noem je dat ook wel.
Vriendje P. introduceerde ons ooit in de Getto door een mail rond te sturen met als aanhef ‘Ik ben net in een cocktailbar geweest en daar serveren ze Kylie’s. En die zijn lekker.’ Daar wilden dat andere Roze Meisje en ik toentertijd alles van weten en voor we het wisten zaten we aan de bar alle cocktails uit te proberen. En vaak ook.
Die testfase heeft voor mij niet zo lang geduurd. Want ik en de Appletini kwamen elkaar tegen. Het was liefde op het eerste gezicht. Komt neer op een mis tussen appelsap, martini en vodka. Denk ik, want je hebt er ontelbare recepten voor. Wat ik wel weet is dat ze in Getto de allerlekkerste Appletini’s maken. Bestel ook wel eens ergens anders, en dan drink ik ‘m niet eens op. ‘Want ‘t smaakt niet zoals die jongens ‘m in de Getto maken.’
En naast cocktails shaken, kan je d’r ook nog heul fijn eten. Vooral de burgers zijn een specialiteit. En die burgers hebben ze voor de leuk vernoemd naar allerlei bekende travestieten. Mijn favoriet? De Diva Mayday Burger. Met kip, mozzarella en pesto. Lijkt in niets op Diva Mayday. Al is de kleur van de mozzarella even wit als heur haar. Maar daar houdt de gelijkenis wel mee op. Lekker is-ie wel.
En zo kwamen vriendje P. en ik de avond best lekker door. Want praten? Daar zijn wij beide heel goed in. Vriendje P, tegenwoordig trouwens ook in het ontwijken van bewonderende blikken van leuke mannen die om ons heen ook een drankje dronken of een happie aten. Vriendje P. is namelijk in de scene als Mr Leather 2009 een beroemdheid en verschijnt in die functie ook nog wel eens in de media. U begrijpt; vriendje P. is van vele markten thuis.
En voor we het wisten was het twaalf uur. Tijd om naar huis te gaan. ‘He, het loopt nog steeds,’ riep barkeeper B. naar vriendje P. terwijl-ie mij lachend opnam. Ook p. vond ‘t vermakelijk. ‘Dat zei ik toch? Ik heb alleen maar stoere vriendinnen.’ ‘En ik heb ook veel training gehad,’ deed ik nog even een duit in het zakje. Barkeeper B. knikte. ‘Dat zie ik.’ Parmantig deed ik nog een paar stapjes naar voren om iedereen te laten zien dat ik nog prima in een rechte lijn kon lopen. De jongens grijnsden. ‘Dat komt hartstikke goed.’ En dat kwam het.
Voor mij dan.
Voor Vriendje P. liep het iets vervelender af. Zo wilde hij later naar huis. Met de taxi. Geen probleem, maar wel als de taxichauffeur ‘van een bepaalde etniciteit’ je weigert mee te nemen. Op basis van hoe je eruit ziet. Vriendje P. noteerde het kenteken en doet vandaag aangifte. Gelijk heeft-ie. Want juist dat soort mensen verzieken de wereld. En dat is ernstig. Heel ernstig. Zeker als er tenten als de Getto zijn die wel iedereen accepteren hoe-ie is. Of je nu een Appletini drinkt of gewoon een biertje wil.
Ik heb (gelukkig) niet echt expliciete aanwijzingen dat het hier om homofobie ging. Het was eerder een geval van ‘als ik er niet genoeg aan kan verdienen neem ik je niet mee’. Maar dat mag dus ook helemaal niet, dat soort taxi’s verziekt de taxibranche en daar heb ik dus ook even melding van gemaakt.
Edoch, op deze valse noot na was het enorm gezellig. Ik zeg, we nemen dat andere roze meisje ook snel es mee voor een appletini-update!
Voor dat eerste geldt: Gelukkig maar. Want ik hoor lately zoveel verhalen dat het wel gebeurt en dat maakt me zo enorm boos. Maar dat kan iedereen wel lezen, geloof ik.
Maar dat tweede is ook be-la-che-lijk. Heb echt een enorme hekel aan ‘t gros van ‘t taxi chaufferend volk dat in 020 rondrijdt. Ook al is ‘t een straat verderop, ze moeten het gewoon doen. Pfffttt.
Toch: het was inderdaad reuze gezellig. Dat andere roze meisje moet maar snel aanhaken en ook fijn appletini’s drinken. Want fijn, dat zijn ze.