Herbalife-tassen, mensen die Herbalife-shirts droegen en Herbalife-petjes. Dat zagen vriendlief en ik de afgelopen dagen aan ons voorbij trekken in Stockholm. ‘Wat zou er nu aan de hand zijn?’ vroegen wij ons af. Nou, daar kwamen we achter. In het vliegtuig terug naar Amsterdam, om precies te zijn. En dat was geen onverdeeld genoegen.
Want tijdens het instappen zagen we twee hoogblonde, gezette dames in Herbalife-shirts. Niet over het hoofd te zien overigens, want wat een godsgruwelijke lelijke t-shirts. Denk aan de shirtjes die wielrenners aanhebben tijdens het rijden van een Tour de France. Maar dan in de kleuren zwart, wit en – juist- groen. Komt het groene karakter van het merk zo mooi terug, zal een communicatiemedewerker van het merk in een creatief momentje hebben bedacht.
De shirtjes waren nog tot daar aan toe. Shirtjes, hoe lelijk ook, kan ik aan. Vrouwen in dat soort shirtjes die mij proberen over halen om dingen als Herbalife te gebruiken, bepaald niet. Vooral niet als ze een rij voor je zitten in het vliegtuig en jij geen kant op kunt.
Het gedonder begon nadat mevrouw constateerde dat Wij Nederlands waren. Dat was het startsein voor het woordenkanon dat op ‘t punt stond afgevuurd te worden. ‘Jullie hebben het vast wel gezien, onze shirtjes dan. Is van Herbalife. Kennen jullie dat? Herballife? Hadden we een meeting van dit weekend. Herbalife. Hééééérlijk spul. Kind, je valt zóóóóó lekker af en je krijgt er zóóóó veel energie van.’
Dit Herbalife levert vooral poeders – de zogenoemde maaltijdvervangers – die je één tot drie keer per dag in vloeistof moet gooien. Mag water, jus d’orange of ander vies spul zijn, zolang er maar een shake ontstaat. En als je er niets anders bij eet, val je daar vanaf. Natuurlijk. Als ik alleen maar wortels eet, ben ik ook zo een paar kilo kwijt.
Maar dat is niet ‘t belangrijkste. Het belangrijkste zijn – let op – de vitamines en de mineralen die in de shakes zitten en daar krijg je dus héél véél energie van. ‘Want we bewegen te weinig en eten teveel,’ voegde Mevrouw Herbalife eraan toe. Gezien de grote grijns en de knipoog, was het blijkbaar de bedoeling dat we daar diep van onder de indruk moesten zijn.
Dat waren we niet. ‘Nou ja, we sporten goed en snoepen ook niet zo veel,’ begonnen we. Was overbodig, want Mevrouw Herballife bleek ander grof geschut er in te gooien. ‘Je kunt d’r veel mee verdienen hoor. Verdien nu zo’n 6000 euries per maand. Lekker toch? Kon mijn baan opzeggen toen ik 2000 euries begon te verdienen. Heerlijk toch? En dan al die reisjes van Herbalife? Lekker naar Barcelona. Nu naar Stockholm. Lekker toch, is het niet héééérlijk?’
Uit beleefdheid knikte ik nog maar een keer en glimlachte vriendelijk. Dat kan ik best goed, want daarmee hoop ik dat iemand ophoudt. Vriendlief was er al mee opgehouden, dook in zijn boek en negeerde haar wijselijk. ‘Zal ik je anders even mailen,’ ging Mevrouw Herbalife onverstoorbaar door. Want je kon veel van haar zeggen, maar die conventie in Stockholm had haar batterij weer nieuwe energie gegeven. Of misschien had ze een shake of wat teveel op.
‘Ik zoek zelf misschien wel een keer naar de site,’ antwoordde ik kortaf. Al bleef ik lachen, dat dan weer wel. ‘Is goed hoor,’ zei de mevrouw en keerde zich eindelijk om. Drie minuten daarna vertrok ze richting toilet om een half uur later pas terug te keren. Drie maal raden wat er in die dertig minuten was gebeurd? Juist, het vliegpersoneel bekeren om aan de Herbalife te gaan. Als het aan haar had gelegen, vlogen we niet met de KLM, maar met Herbalife Air.
‘Het doet me een beetje denken aan zo’n pyramidespel,’ fluisterde vriendlief. Dat gevoel bekroop mij ook en dus hadden we zo min mogelijk aandacht voor Mevrouw Herbalife.
Aan het eind van de rit kreeg vriendlief, we waren van plek gewisseld, toch een foldertje in zijn handen gedrukt van Mevrouw Herbalife. ‘Want je weet maar nooit.’ Vriendlief nam ‘m grijnzend aan en gaf ‘m meteen aan mij. ‘Hier, voor je blog.’ En daar had-ie helemaal gelijk in. Want van een Herbalife-shake krijg ik geen energie, van het bloggen over een Mevrouw Herbalife wel.

“Of misschien had ze een shake of wat teveel op.”
PROEST XD
p.s.: Heb ik nu het sthlm-blog over drank gemist – of komt dat nog? 😉
Lach maar. Het was een Nachtmerrie in Herbal.
De Drank Blog komt nog. Merkte dat dit er eerst even uit moest 😉
Kan dat goed begrijpen, dat heet niet voor niets traumaverwerking!
Daar heb je toch een blog voor? 😉
Maarre, morgen komt ‘t drankblog!