Deze dag staat natuurlijk in het teken van de verkiezingen, maar ook in het teken van de finale van het tv-programma Het Blok op Net 5. Een ongelukkig tijdstip, maar daardoor niet minder onderhoudend. Kunnen we in de pauzes zappen naar de politieke beschouwingen.
En net als tijdens de de America’s Next Topmodel ga ik weer live-bloggen. Gewoon, omdat het één van mijn favoriete programma’s is. Woensdagavond lekker kijken op de bank naar het gestuntel op klusgebied van iemand anders. Want dat is waar het om draait in alweer het zesde seizoen van Het Blok.
De insteek? Men neme een volkomen gestripte woning, verdeel het in vier etages en geef vier duo’s ieder een etage die ze op moeten knappen. En dat is best heavy shit. Onder hevige tijdsdruk moeten ze zo’n beetje iedere week een kamer opleveren. Voor de totale verbouwing hebben ze een budget en daar moeten ze al die opleveringen van betalen.
Extra geld kunnen ze vergaren door opdrachten te winnen. En dat varieert van een opdracht als ‘wie roeit er het hardst in een bootje’ tot ‘wie metselt het snelst een muur terwijl de ander een handstand moet doen.’ Beetje flauw, maar blijkbaar noodzakelijk, want de etage moet er wel een beetje goed uitzien. De winnaar van de oplevering krijgt namelijk ook een geldbedrag,
Maar wat echt de poen oplevert, is als de hoofdprijs. Dat is de etage waar – even kort door de bocht- het meest geboden voor wordt op de veiling, Moet één en ander nog wel verrekend worden volgens de veilingregels ( Vraag me niet naar de details. Een rekenwonder ben ik nooit geweest) en het duo met het hoogste bedrag wint. Hoe logisch.
Nu is dat allemaal ontzettend belangrijk voor de koppels, maar voor ons zijn de dagelijkse beslommeringen van de koppels toch echt het fijnst. Want ik weet niet of U ooit eens een verbouwing hebt meegemaakt, maar zo ja, dan weet U dat dit een enorme druk legt op je humeur. Laat staan op je relatie. Het gekibbel is dan ook niet van de lucht.
Het bloed trouwens ook niet, want sommige mensen zijn soms nu eenmaal beter in kibbelen, dan in klussen. Zo hebben we daar Henk en Linda. Een stelletje dat er later in kwam dan de rest, omdat ze weer een ander duo vervingen die hun budget hadden opgemaakt. Dat kan ook gebeuren.
Maar goed, Henk en Linda. Een schattig stel, ware het niet dat Henk niet heel handig is. Op de eerste dag wist-ie al twee keer ( twee keer!) op de Eerste Hulp te belanden. Met een aandoenlijke Linda aan z’n zijde. Tot grote pret van de andere deelnemers die het bloederige gestuntel bijzonder onderhoudend vonden.
En die andere stellen zijn Maarten en Monique. Een stel met twee paar rechterhanden. De één in klussen, de ander in budgetteren. Gouden duo en de grootste kanshebber op de hoofdprijs. Dan hebben we nog Miek en Nienke, een – inderdaad- lesbisch stel. Eén van de twee heeft ADHD en dat hoor je ook. Vreemd genoeg komt het niet echt terug op klusgebied. De laatste twee zijn Martine en Dennis. En die zijn een beetje anders dan de rest.
Die staan namelijk onder begeleiding van de eerdergenoemde stellen, met dank aan een negatief saldo op de rekening. Stiekem hadden ze – net als dat andere stel- weg gestuurd moeten worden, maar dankzij de redding van de andere twee, mochten ze blijven.
Maar goed ook, want dan hebben we tenminste kans dat de ouders van Martine opduiken. Zodra die in beeld verschijnen, klinkt er ‘Heb je even voor mij’ van Frans Bauer op de achtergrond. Niet verwonderlijk. Denk aan een moeder met wit geblondeerd haar, een tostibruine kleur en gezellige dierenprintjes. Vaders is wat minder opvallend. Sterker nog, helemaal niet. De beste man verdwijnt volledig in de schaduw van zijn vrouw en herhaalt alles wat zegt. Zal waarschijnlijk het verstandigste zijn.
Gut, klusten zij maar in Het Blok.
U begrijpt: Ik heb d’r zin an. Al blog ik liever dan ik klus.
© 2010, Daniëlle. All rights reserved.
Geef een reactie