Eurovisiesongfestival 2010: Favorieten

‘En wat vind je nu zelf de leukste Eurovisie-inzending,’ mailde laatst een kennis naar aanleiding van één van mijn blogjes die hij  had gelezen.  Die meneer was niet de enige. En daarom val ik jullie gewoon op deze zaterdag even lastig met mijn persoonlijke Eurovisiesongfestival favorieten in willekeurige volgorde.

Ik zeg overigens niet dat deze gaan winnen, want dat is weer een ander genre.  Gaan we dan …

Hera Björk – Je Ne Sais Quoi ( IJsland)

Mijn persoonlijke favoriet. Het heeft een vleugje van ‘Diva’ van Dana Inernational in zich, en ook wat van dat hoge meezinggehalte van de winnaar van vorig jaar; ‘Fairytale’ van Alexander Rybak. Enig. Douze points!

Lena – Satellite ( Duitsland)

Duitsland schopt dit jaar een schattig achttienjarig meisje naar Oslo die een gezellig Engelstalig nummertje vertolkt. Heel 2010 met die jazz, soul en gitaarinvloeden en ook nog eens gezongen door een meisje dat zo in de categorie Duffy, Gabrielle Cilmi en Kate Nash gezet kan worden. Best een catchy deuntje, ware het niet dat het ietwat onzekere kind ( let op de armen) last heeft van een beroerde uitspraak. Toch: een paar lesjes Engels en het eindigt hoog. Volgens de peilingen van de bookmakers, heel hoog. Mogelijke winnaar. En dat zou leuk zijn.

Eva Rivas – Apricot Stone (Armenië)

Dit is ook een nummer in de categorie ‘veelbelovend.’ Het begint een tikkie rustig, maar dit nummer ontpopt zich al snel tot een gezellig nummertje die je na één of twee keer beluisteren met gemak kan meezingen. De zangeres heeft een lekker hees stemgeluid en klinkt alsof het daadwerkelijk ook live de noten zuiver ten gehore kan brengen. Kijk, daar houden we van. Mark my words, dit wordt een hit in de zuidelijke badplaatsen deze zomer. Een top 3 notering moet lukken.

Giorgos Alkaios & Friends – OPA! ( Griekenland)

Griekenland mag dan nul verstand hebben van het voeren van een verstandig economisch beleid, maar dat maken ze helemaal goed met het insturen van fijne songfestivalinzendingen. Dit maal in de vorm van een fijn folkloristisch deuntje met housebeats er onder. Een beetje fout, maar wel lekker. De borden worden nog net niet op de grond gesmeten, maar de dansers bewegen dat het een lieve lust is en de zanger doet z’n best. Al past de beste man niet helemaal in het plaatje. Zingen kan ‘ie gelukkig wel. Ik zeg: dé zomerhit van 2010 in Turkije en Griekenland. Gaat het goed doen. En dat kunnen die Grieken best gebruiken.

Harel Skaat – Milim (Words) ( Israël)

Potverdorie, Israël heeft het dit jaar begrepen. Geen moeilijke hoempapa muziek, maar een lekker ding die best zuiver een ontzettende dramatische ballade staat te vertolken. Leuk hoor, die man heeft ogen die een Palestijns conflict kunnen oplossen. Staat ondanks – of misschien dankzij – het hoge zwijmelgehalte in de hoogste regionen van de peilingen. En terecht.

Safura – Drip-Drop ( Azerbeidjan)

Een nummer met de titel ‘Drip Drop’ belooft weinig goeds. En toch is het niet slecht. Sterker nog, het is best leuk. Geen wonder, want het nummer is geschreven door Zweedse componisten die al eerder werkten met mensen als Britney Spears. En verrek, die had het in haar beginperiode best kunnen zingen. Tenminste, voor zover je het gemurmel van Britney zingen kunt noemen. Overigens staat mevrouw samen met het hierbovenstaande Duitsland en Israel hoog in de peilingen van de bookmaker. Nu maar hopen dat ze iets leukers aantrekt tijdens de halve finale.

Tom Dice – Me And My Guitar ( België)

Misschien zou België eens z’n taalprobleem kunnen oplossen door alleen al naar hun inzending te luisteren. Een lieve-jongen-met-hoofddeksel zingt op z’n gitaar een fijn liedje – in het e.n.g.e.l.s – over hoe leuk hij en diezelfde gitaar het wel niet hebben. Nu hebben we deze laidback sound ( denk aan Jack Johnson & co.) wel eens eerder gehoord, maar wat een verademing tussen al die Balkanbagger. Van mij krijgt ‘ie punten. En als België nu Engels als hoofdtaal invoert, hebben we dat probleem ook meteen opgelost.

Miro – Angel Si Ti ( Bulgarije)

Verdorie. Ik geef het niet graag toe, maar ik loop al weken ‘oh, oh, ohooooooooohhhh, ohhhhhh’ te zingen. Dat is namelijk ‘t refrein van dit nummer. Asboluut geen diepgang, maar het blijft wel mooi in je hoofd zitten. Kan zijn dat U geen zak aan dit nummer vindt. Logisch, niet iedereen hield van‘Dragostea din tei’, maar dat werd toch ook een grote zomerhit. Een eurovisienummer is ‘t dan ook niet, maar een zomerknaller wordt het wel aan de Bulgaarse costa. En daarom mooi wel een van de persoonlijke favorieten.