‘Hi, je spreekt met Milou van LaDress en ik zie dat jij ooit een jurkje bij ons hebt gekocht,’ was het begin van een telefoontje dat ik vorige week kreeg. ‘ We hebben nog een aantal jurkjes over in jouw maat en er hangen nog een aantal sample exemplaren. Heb je zin om bij ons langs te komen en kijken of er iets voor jou tussen zit? Krijg je korting natuurlijk,’ vervolgde ze het gesprek. En of ik daar zin in had.
Want ik weet niet of U LaDress kent? Nee? LaDress.com is een online shop die gespecialiseerd is in het ontwerpen van prachtige doch functionele jurkjes. De eigenares van de site, Simone, werkte ooit in de corporate wereld en wilde wel ‘ns een jurkje dat ze overdag kon dragen naar kantoor, maar ook ’s avonds tijdens de borrel in door kon gaan. Was blijkbaar nogal moeilijk en dus ontstond LaDress.
Goed concept overigens. Veel keus ook op de site. Niet goedkoop, dat dan weer wel. Maar goed, ik kocht daar ooit een kobaltblauwe tuniekjurk – helaas niet met korting – van prachtig zijde. Ideaal ding. Overdag draag je ‘m met een legging en ballerina’s en ’s avonds verwissel je die laatste twee met een panty en goede, hoge hakken. Kijk, daar word je blij van.
En omdat ik er zo blij van werd toog ik gistermiddag naar hun showroom op de Keizersgracht. Best bijzonder aanbod van een webshop, die normaal gesproken alleen online de jurken verkoopt. Bovendien had ik nog steeds geen jurkje voor de bruiloft van Geschiedenismeisje vandaag, dus ’t kwam ook nog eens goed uit. Niets zo fijn als een ijzersterk excuus om een dure aankoop te rechtvaardigen.
En oh boy, het was jurkjeshemel daar bij LaDress. Zo was er een rek met jurkjes waar ze nog maar één of twee van over hadden. En ook waren daar de unieke exemplaren. Denk aan jurkjes die eenmalig ontworpen zijn. Hebberig werd ik d’r van. Mijn oog viel op verschillende prachtige zijden jurkjes en een schitterend wit ajour exemplaar.
Daarna werd er ook nog even gekeken in de nieuwe collectie, want je bent een liefhebber van jurken of je ben het niet. Een zijden halterjurkje en een crèmekleurig variantje met pailletten werd bij de favorieten gehangen. Daarna begon Het Grote Passen.
Het eerste blauwe zijden jurkje bleek te klein, maar het exemplaar daarna was een hit. Een rood wikkeljurkje met gouden polkadots van zijde zat als gegoten. ‘Ik denk dat dit ‘m is,’ riep ik. Medewerker Milou lachte. ‘Dat denk ik ook.’ Een paars jurkje kwam vervolgens aan de beurt. Was best leuk, maar iets te stijf naar m’n smaak.
Maar toen was ’t tijd voor het witte ajour exemplaar met een ronde hals, driekwart mouwen en een lengte eindigend een paar centimeter boven de knie. Aan de hanger niets bijzonders, eenmaal aangetrokken een knaller. M. knoopte er een zwartzijden band om heen en samen bekeken we het resultaat in de spiegel. ‘Ik ben verliefd,’ stamelde ik.
En dus werd het jurkje bij de rode polkadot gehangen.
De halterjurk moest natuurlijk ook aan. Was ook al zo’n hit. De crèmekleurige variant gelukkig niet. Dankzij de mouwen die niet gevoerd waren. Dat prikte. En ik hou niet van kleding die prikt. Trek ik het namelijk niet meer aan. Maar niet erg, want ik had nog steeds de keuze uit drie exemplaren.
De rode jurk was keuze 1. Kreeg ik overigens ook korting op. Hoe fijn was dat? Dat was niet het geval bij het witte ajour exemplaar – want uniek – en de zijden halterjurk uit de nieuwe collectie.
‘Mag ik je een advies geven?’ zei Milou.’ Doe die witte jurk. Die heeft niemand.’ In tien seconden besloot ik dat dit het beste argument ooit was en knikte van ja. Om vervolgens een kwartier later, een paar honderd euro lichter, maar twee fantastische jurken rijker, het souterrain te verlaten.
‘Als je nog eens een jurkje zoekt, bel ons maar,’ riep medewerkster Milou nog. En dat ga ik zeker doen. Nu maar hopen dat er snel weer iemand trouwt.
Geef een reactie