Er wordt wel eens gezegd door van die zogenaamde trendwatchers dat je maar om je heen hoeft te kijken in een grote stad om te weten wat dé trends op dit moment zijn. Als diezelfde mensen gelijk hebben, dan heb ik een nieuwe trend ontdekt: mediteren in een openbaar zwembad.
Je leest het goed; mediteren in een openbaar zwembad. Waar vroeger dat soort zweverds zich gewoon met zijn allen opsloten in één of ander spiritueel centrum of in hun eentje op een matje helemaal hun mediterende zelf zaten te zijn, kiezen nu steeds meer mensen voor de openbaarheid. En dan vooral in het zwembad. Zal vast iets te maken hebben met de helende werking van water. Ofzo.
En ik kan het weten, want ik zie deze mensen. Hoor ze trouwens ook, dankzij hun monotone gehum wat blijkbaar hoort bij mediteren. Dit soort mensen beweegt zich namelijk voort in het zwembad bij mijn sportschool. Zo’n amerikaanse geavanceerd ding met honderden toestellen, evenveel tv-schermen, een restaurant, duizend miljoen klasjes , een zwembad, een sauna, een stoombad, tig overenthousiaste sportinstructeurs en veel zweverige malloten uit Amsterdam Oud-Zuid.
Want malloten zijn ‘t. Ik ben zo iemand die gewoon op een crosstrainer gaat staan en daarna stomweg een paar baantjes trekt in dat zwembad. Het enige wat ik nodig heb is om voor het eerste in de stemming te komen is The Hills of Oprah en voor het tweede een bikini. Het water in en stomweg zwemmen maar. Hoe moeilijk kan het zijn.
Moeilijk dus als je die gezichten van andere mede-zwemmers ziet. In een tergend langzaam tempo zwemmen ze naar de overkant, om vervolgens te stoppen, hun ogen genietend dicht te doen en daarna als een ware yogi zich al hummend voor te bereiden op het volgende baantje. ‘Ik sta in mijn eigen kracht, ik stá in mijn eigen kracht …’ mompelde één van de mannen voor me. Vertwijfeld keek ik om me heen. Dit moesten mijn andere mede-zwemmertjes toch ook op z’n minst opmerkelijk vinden?
Dat was niet het geval. De ene mede-zwemster bleek ook stil te staan en zich onder te dompelen in het water op een manier waarop de baptisten nog wat van zouden kunnen leren. Een ander dreef in het andere zwembadje doodstil in het water. Stond blijkbaar ook heel erg in zijn kracht, al zag ‘ie er eerder uit als een dood lijk waar Baantjer zich nog over zou kunnen verbazen. Van de man in de hoek op een zonnebed had ik ook niets te verwachten; die las een -vast reuze diepzinnig- boek over de zin van het bestaan. Want daar wil je inderdaad over nadenken … in een zwembad.
En toen wist ik het; spiritueel zwemmen is dé nieuwe trend van 2010. Wat nou gewoon baantjes trekken in een grote bak met chloorwater als je er ook een spirituele betekenis aan kan hechten. Maakt je leven toch zoveel diepgaander. Dan weet je straks aan het eind van je leven dat zelfs de zwemsport je spiritueel verrijkt heeft. Potverdorie, wat ben je dan ont-zet-tend goed bezig geweest.
Nu kan het aan mij liggen dat ik een nuchtere friezin ben die totaal niet geschikt is om een paar minuten niets te doen, laat staan met mijn ogen dicht proberen aan niets te denken, maar ik begrijp ze niet. Ooit had ik eens een ex die het liefst een uur lang mediteerde onder een gloeiend hete douche. De enige die er profijt van had was de energiemaatschappij. Van de opgedane wijsheid die Ex had moeten vergaren door die meditatie, heb ik in ieder geval nooit wat gemerkt.
Nu maar hopen dat het snel 2011 wordt. Kunnen we weer gewoon snel doorzwemmen. Zonder gehum.
Geef een reactie