Je hebt nog tot vrijdag en dan is het echt over, basta, finito. Dan kan je niet langer jouw favoriete nummers inzenden voor de Top 2000 die op Eerste Kerstdag los gaat. Zonde, want tot Oudjaarsavond hoor je – inderdaad- 2000 nummers op Radio 2 aan je voorbij trekken. Is toch leuk als jouw favorieten d’r ook bij zitten.
Ten minste, dat hou ik mezelf ieder jaar voor. Ja, ik ben één van die mensen die jaarlijks trouw z’n lijstje met favorieten op de website invult. Gewoon omdat het aardig is. En ik er op deze manier ook voor zorg dat de Katie Malua’s en James Blunts van deze wereld wat minder hoog in de lijst eindigen.
Dit jaar was ‘t helemaal feest. Mochten we voorgaande jaren nog maar tien selecteren, dit jaar konden we al maximaal vijftien exemplaren nomineren. Daar heb ik overigens gretig gebruik van gemaakt, want het is toch ieder jaar weer dubben welke plaat wel of niet in de lijst belandt. Maar ook dit jaar heb ik het na lang wikken en wegen voor elkaar gekregen.
Nu maar hopen dat meer mensen deze nummers een warm hart toedragen. Wordt het ten minste een Kerst met goede muziek.
Benieuwd naar de lijst? Komt ‘ie dan:
1 Amy Winehouse – Rehab
In de zomer van 2007 compleet de cd grijs gedraaid, d’r op gedanst tijdens North Sea Jazz en na ja, wanneer heb ik er niet op gedanst?
2 Aretha Franklin – I say a little prayer
Ja hallo, de beste zangeres van de wereld kan je niet overslaan. Wel hevig getwijfeld of Think erin moest. Maar aangezien die vorig jaar er al in stond, heb ik ‘m geskipt.
3 Astrud Gilberto – The girl from Ipanema
Fijne Bossa Nova klassieker die maar één nadeel heeft; je wil niets liever dan naar een Braziliaans strand vertrekken als je dit nummer hoort.
4 Barbra Streisand – The way we were
You love or hate her. I love her. En dat nummer ook. Al was het alleen maar omdat ‘t nummer werd gebruikt voor de woest romantische gelijknamige film met La Streisand en een de -toen nog- onweerstaanbare god van een Robert Redford.
5 Beach Boys – God only knows
Gezelligheid uit de jaren zestig. Maar wat een vocalen, wat een harmonie .. Ogen dicht en luisteren maar en ook jij wordt een beetje verliefd. Mark my words.
6 Billy Joel – New York state of mind
Een ode aan één van de meest dynamische steden ter wereld door één van de beste zangers in de VS. Wat wil een mens nog meer? En aangezien ik in februari weer eens een bezoekje breng aan the Big Apple is dit al een fijn voorproefje.
7 Bob Marley & the Wailers – Could you be loved
Bob Marley en reggae waren vroeger niet aan mij besteed. Eentonige flapdrolmuziek heb ik het ooit eens genoemd. Sinds een vakantie op Jamaica neem ik mijn woorden terug. Allemaal. Reggae is muziek recht uit het hart. En Bob Marley de allerbeste vertolker.
8 Bruce Springsteen – I’m on fire
Puur jeugdsentiment. Met dank aan mijn ouders die nogal fans waren van Mister Springsteen. Vaak in slaap gevallen op dit nummer als klein meisje op de achterbank van de auto. In slaap vallen doe ik tegenwoordig niet meer, want daarvoor vind ik dit nummer toch iets te fraai.
9 Dolly Parton – Jolene
Kitsch ten top, maar wat een vrouw. Wat een stem. Wat een haar en wat een voorgevel. En niemand kan zo smeken aan Jolene of ze aub d’r kerel met rust wil laten.
10 Doors – L.A. Woman
Nog zo’n jeugdsentimentdingetje, maar dan anders. Want oh, wat was ik als puber verliefd op de allang overleden leadzanger van The Doors: Jim Morrison. Inmiddels is die liefde een beetje over. Al zou ik stiekem nog best zijn L.A. Woman willen zijn.
11 Elvis Presley – In the ghetto
Dit is je reinste hersenspoeling. Vooral door moeders die nog steeds een toegewijd Elvis-fan is. Na een bezoekje aan Graceland was ik officieel hooked. Vooral aan dit ghetto-nummer. Melodrama ten top en daar ben ik niet vies van.
12 Madonna – Vogue
Strike a pose. Jeugdheldin. Per slot van rekening heb ik alle nummers en ken ik ook bijna alle nummers uit mijn hoofd, thank you very much. Favoriet is Vogue. Vanwege ‘t dansje, de clip en ach, wat niet?
13 Michael Jackson – Billie Jean
Eerlijk toegeven; ik was altijd meer van het Madonna-kamp dan van kamp Michael, maar wat kan je fijn dansen op Billie Jean. Hebben we ook gedaan deze zomer. Als eerbetoon, omdat hij zo verdomd goed was.
14 Ram Jam – Black Betty
Gitaarmuziek uit de jaren zeventig, maar wat voor gitaarmuziek. En wat voor beats. Als je dit nummer hoort, wil je dat Black Betty nooit meer ophoudt. Ik zeg; één van de beste dansplaten. Zelfs in de houseversie.
15 Rolling Stones – Sympathy for the devil
The Beatles, niet mijn ding. The Rolling Stones? Zeker weten. Die rockten namelijk net een tikje harder. Doen ze nog steeds tijdens concerten. En ik rockte heel hard tijdens een optreden in die galmbak van een Arena met dit nummer mee.
© 2009 – 2010, Daniëlle. All rights reserved.
Mijn Top 15:
America – Sister golden hair
Beach Boys – Good vibrations
Buena Vista Social Club – Chan chan
Diesel – Sausolito Summernight
Everly Brothers – On the wings of a nightingale
Fiction Factory – (Feels like) Heaven
Fleetwood Mac – Tusk
Gilbert Becaud – L’important c’est la rose
Herbert Grönemeyer – Halt mich
Kate Bush – Cloudbusting
Mo – Fred Astaire (Just a summer love affair)
Pet Shop Boys – West End girls
Poco – Rose of Cimarron
Roxette – It must have been love
Tornados – Telstar
Voorwaarde bij het stemmen is voor mij oftewel ik vind het liedje écht geweldig, óf het gaat om een plaatje dat al een paar jaar in de onderste regionen of de bubblin’ under rondhangt en er dreigt uit te vallen. Maar ik vind ze alle vijftien geweldig. Die vijf eigen keuzes zeggen me minder, want dat is zo open dat de liedjes bij voorbaat kansloos zijn. Ik denk dat ze op deze manier willen voorkomen dat er een knijter van een hit is geweest die er écht in had gemoeten en ze zijn vergeten in de keuzelijst te zetten.
Daan ik kan mij eigenlijk erg goed vinden in je lijstje!
@ Guido. Oh, je hebt een fijn lijstje. Al moet ik eerlijk bekennen dat ik drie nummers niet ken. En dan heb ik het over Diesel, Mo en Tornados. Maar gelukkig hebben we youtube nog 😉
Enne, ik ben zo blij dat jij West End Girls d’r in hebt gegooid. Die heb ik geruild tegen Michael Jackson. Cloudbusting is ook trés beautiful.
@Yvonne Haha, ik had al zo’n licht vermoeden dat wij dezelfde eclectische muzieksmaak delen 😉
Off topic: Wat vindt U eigenlijk van de nieuwe kerstsingle van Mr. Michael?
(The) Mo was een Nederlands new wave groepje dat opviel doordat er een klarinettist meespeelde (en ze maakten niet eens klezmer). Hadden één redelijk hitje met Fred Astaire. Ik heb het door de Top 2000 leren kennen, maar het is een paar jaar geleden uit de lijst verdwenen. Helaas. Er is de laatste jaren veel leuk Nederlands product verdwenen en daar is dan die bagger van Nine Million Bicycles en Marco Borsato (Rood, brrrr) voor in de plaats gekomen. :-s
Diesel was een groepje eind jaren zeventig/begin jaren tachtig die met Sausolito Summernight zelfs een hit hadden in de Amerikaanse Billboard Hot 100. Het behaalde een 25ste plaats (in Canada werd het zelfs een nr. 1 hit). Ze hadden het ook echt geschreven met als doel een Amerikaanse hit te scoren en daarom klonk het nog meer naar de Steve Miller Band dan Steve Miller zelf ooit als de Steve Miller Band klonk. Maar een geweldig leuk liedje, met een heel lekkere gitaarriff. Stond twee jaar geleden op nr. 2000, dus die moet écht omhoog. Anders dreigt hetzelfde lot als The Mo is overkomen. 🙁
Tornados is heel fout, maar een leuk verhaal. Het was de groep van producer Joe Meek. Een producer die glaasje draaide en op die manier met de geest van Buddy Holly sprak, hele nachten op begraafplaatsen rondhing om geluiden op te nemen, heimelijk verliefd was op Tornados-bassist Heinz en zwaar verslaafd was aan trainquillizers, uppers en downers. Geen gezonde jongen, maar een briljante producer. Telstar was een eerbetoon aan de eerste communicatiesatelliet die ooit gelanceerd werd en was een gigantisch succes. Maar door rechtszaken over de royalties (hij verdiende er geen cent aan en had constant geldproblemen) raakte Meek steeds verder van het padje af. Uiteindelijk schoot hij z’n hospita dood en pleegde hij daarna zelfmoord. Ook Telstar is al een paar jaar uit de Top 2000 verdwenen. Onterecht, want het is een baanbrekend werk geweest, ook al klinkt het anno 2009 redelijk roestig. Het was de eerste Britse nr. 1 hit in de VS, twee jaar vóór de Beatles en de rest van de British Invasion. Leuk weetje: de vader van Matthew Bellamy (de zanger van Muse) zat in de Tornados.
Zo, dan weet je dat ook allemaal weer.
@ Pieter Die vind ik een tikje depressief, maar toch errug fijn. Even kijken of ‘ie al zum downloaden is.
@guidje Wat een heerlijke uitleg. Ik moet eerlijk bekennen dat ik zelf niet zoveel met de nummers heb, maar door je uitleg waardeer ik ze nu dubbel en dwars. Hebt U al eens gesolliciteerd bij het Oor?
Als OOR nog hetzelfde topblad was als het in de jaren negentig was, had ik er dolgraag voor geschreven, maar sinds het is gefuseerd met Aloha is het een griezelig propagandablaadje van de platenmaffia geworden. Dus tegenwoordig liever niet.
Ik schrijf trouwens al voor KindaMuzik he. Maar ja, dat levert niks op. :-s
Jaja, dat wist ik … Jammer zeg van dat OOR. In de jaren negentig gold ‘t als m’n muziekbijbel!
Gelukkig is d’r inderdaad KindaMuzik nog 😉 Kunnen ze je écht, écht niet wat geld toeschuiven?