‘Zijn er niet al genoeg boeken geschreven over de Tweede Wereldoorlog’, verzuchtte een kennis laatst. Dan heeft hij nog niet het nieuwste boek ‘Als je het licht niet kunt zien’ van Anthony Doerr gelezen. Wat een pareltje. Waren alle boeken over de Tweede Wereldoorlog maar zó goed en zó mooi geschreven.
Als je het licht niet kunt zien
Samen met haar vader woont de jonge, blinde Marie-Laure in een appartement in Parijs, naast het Natuurhistorisch Museum. Hier werkt haar vader als curator en daar brengt Marie-Laure vele uren door tussen de museumstukken en zijn – soms ietwat stoffige – collega’s.
Maar de rust wordt ruw verstoord als Marie-Laure twaalf wordt. De nazi’s bezetten Parijs en Marie-Laure en haar vader vluchten naar de westkust van Frankrijk. Naar een excentrieke oudoom van Marie-Laure in het Bretonse Saint-Malo, om precies te zijn. Maar wat Marie-Laure niet weet en haar vader wel is dat zij mogelijk de grootste schat van het museum hebben meegenomen. Een schat waar ook mogelijk een vloek op rust.
Talloze kilometers verderop woont Werner Pfenning samen met zijn zusje Jutta in een weeshuis in een Duits mijnwerkersstadje. Hij is ronduit gefascineerd door alles wat met radio en geluidsgolven te maken heeft en belandt door zijn intelligentie en hobby op een speciale school van de Hilterjugend. Uiteindelijk wordt ook hij naar het front gestuurd en belandt hij met zijn eenheid tenslotte in Saint-Malo.
En daar kruisen de wegen van Werner en Marie-Laure zich. Of hebben die wegen zich al eerder gekruist?
>> Meer over Als je het licht niet kunt zien
Mooi proza
Hoe minder je weet over ‘Als je het licht niet kunt zien’ hoe beter. Doerr heeft een prachtig verhaal gesponnen van verhaallijnen die op ingenieuze wijze aan het eind van de boek samenkomen. Maar niet voordat je vanaf de eerste bladzijden in het verhaal getrokken bent door de onheilspellende geallieerde bommenwerpers die dreigen Saint-Malo te verwoesten of de constante dreiging van de dood.
Maar waar andere auteurs nog wel eens sentimenteel kunnen worden, blijft de schrijfstijl van Doerr gelijkmatig, literair verantwoord en ongelofelijk mooi. Hoe zwaar de hoofdpersonen ‘t ook krijgen, altijd weet Doerr een stukje schoonheid te vinden. Is het niet in een verhaallijn, dan wel in een prachtige zin of een vleugje humor of ironie.
Anthony Doerr
Maar dat is dan ook wel aan Anthony Doerr toevertrouwd. Hij won met zijn eerdere werk al vele prijzen. Al is ‘Als je het licht niet kunt zien’ zijn meesterwerk. Maar liefst tien jaar schreef Doerr aan deze roman. En het harde werken werd beloond, want het boek werd geheel terecht een bestseller en de filmrechten zijn inmiddels verkocht aan een Amerikaanse filmmaatschappij.
Veel mensen verheugen zich nu ongetwijfeld op de film. Al zullen de meeste mensen daarna zeggen ‘dat het boek beter was.’ Die kans is groot, want ‘Als je het licht niet kunt zien’ is een prachtige roman. Een boek om van te houden. En een boek dat écht wat toevoegt aan die al enorme collectie boeken van de Tweede Wereldoorlog door de prachtige stijl en het schitterende verhaal. Benieuwd of mijn kennis het nog wil lezen.
Inmiddels hebben we een winnaar geloot. De gelukkige winnares is Sandra Hutchison. We wensen je veel leesplezier!
Afbeelding: House of Books
Geef een reactie