Net als je denkt dat je alles hebt gehad met Barbie, dan komt ze weer op de proppen met iets nieuws. Iets compleet onverwachts. Want ja, lieve mensen – Barbie heeft het licht gezien. Zomaar. Opeens. Maar wel nadat andere mensen – lees Mike, Jake en de familie – al lang de verhuizing hadden geregeld. Die verhuizing was blijkbaar niet licht genoeg.De verhuizing
Want weet U nog, vorige week lag Barbie nog in het huisje van haar ouders uitgeteld in bed. Ze moest natuurlijk wel goed herstellen van die borstoperatie. Dan is het verrekt handig dat je dan meteen een verhuizing plant. Dan hoef je zelf niets te doen.
En dus stonden Mike en de immer enthousiaste schoonbroer Patrick in het oude huis enorm hun best te doen. Beetje dozen inpakken en kasten in elkaar trappen. Want ja, die hoefden toch niet mee. Wat nou verhuizen, gewoon lekker slopen. Vond Mike ontzettend logisch. Ik heb me weet ik hoe lang niet me eigen zitten irriteren aan die kast. Ik was op het moment aan het wachten dat ik d’r ertegen aan kon trappen.’ De beide heren vonden het nog leuk ook. ‘Het brengt de man in je terug, testosteron komt terug!’ Mike had nog een andere reden voor zijn gedrag. ‘Ik heb me eigen uitgeleefd. Ik dacht: nu ga ik het een keer slopen.’
Zo, was dit een steek onder water richting Gucci?
Vooralsnog waren Mike en Patrick de enige, want de meeste hulptroepen waren in geen velden of wegen te bekennen. ‘Die legge liever in hun eigen bed,’ riep Mike. Gelukkig hadden ze schoonmoeder Cora nog. Die kwam een schaal eigengemaakte broodjes brengen. De schat.
En waar eten is, is manager Jake. Ook die kwam er aangelopen op – wat waren het?- UGGS? Niets ten nadele van Jake, maar wil iemand hem vertellen dat deze schoenen écht niet konden. Niemand deed het namelijk voor ons. De borstoperatie van Barbie was namelijk veel interessanter. En verklaarde ook waarom ze er niet was. Kuch. Want Mike wist ons wel te vertellen ‘dat hij er lang op had gelegen en ze ken ook nog aftrekken hoor.’ Maar dozen tillen? Nee, dat kon niet.
Maar had ze het wel gekund, had ze het nog niet gedaan. ‘Ik ben een prinsesje hè?’ En prinsessen doen niet aan verhuizen. Die liggen zielig te zijn in bed. Mike kwam nog wel een kijkje nemen. ‘Gaat het een beetje.’ Viel niet in goede aarde bij Barbie. ‘Wil je niet zo schreeuwen?’
En dus mocht Mike zelf de deur van het oude huis achter zich dichttrekken. Niet dat het gepaard ging met veel tranen. Barbie lag nota bene nog in bed. Dat constateerde Cora ook. ‘Ik zag ze vertrekken, maar Samantha bleef bij mij slapen, wat een stunt is dat!’
Maar ja, ze moesten dan ook wel twee héle kilometers rijden voordat ze bij hun nieuwe woning in Duindorp waren. Mike had er zin in.’Ik ben blij dat het over is, nieuw leven, leuke toekomst.’ En zodra zij klaar waren, meldde hij dat meteen aan Cora. En Cora weer aan Barbie. Warempel, het leefde opeens. ‘Dat vertelde ik en toen kwam ze uit haar bed alsof er niets aan de hand was.’
Barbie hoefde namelijk nu alleen maar in te ruimen. En in te richten. Dat deed ze onder meer roze hartenkussens. Was Mike niet van gecharmeerd. ‘Dat rood past toch niet bij crème en wit?’ Barbie haalde haar schouders op. ‘Het is toch roze? Dat is toch leuk?’
Barbie ziet het licht
Geen idee of het de roze hartenkussens of de roes van de operatie was, maar de volgende dag kwam Barbie verlicht haar bed uit stappen. ‘Heb je een beetje kunnen slapen?’ riep Mike die ook in het nieuwe huis als vanouds onderuitgezakt op de bank hing.
En toen vertelde Barbie over Haar Openbaring. ‘Ik werd wakker. Het was een heel fel licht en het leek net alsof iemand tegen me aan het praten was en dat die iemand zei: volg je weg!’ Mike keek haar nu ongelovig aan. Maar dat deerde Barbie niet. ‘Ik ga mijn leven verbeteren, Mike. Ik ga naar de kerk. Ik heb echt het licht gezien. Dit geeft me een goed gevoel. Ik wil een ander leven en god ken me daarbij helpen.’
Mike verslikte zich nu in zijn drinken. De beste man stikte van het lachen. Werd niet gewaardeerd door Barbie terwijl ze Angelina de fles gaf. ‘Waarom lach je me uit? Wat doe je raar. Je ken me toch helpen?’ Maar nu stikte Mike helemaal van het lachen. Barbie keek ‘m ontsteld aan. ‘Het slaat nergens op dat je me uitlacht. Ik wil bekeerd worden!’
Haar echtgenoot kwam nu een beetje bij. ‘Ik heb er geen woorden eigenlijk. Het komt uit de lucht vallen, die god.’ Sterker nog, Mike geloofde er niet in. ‘God bestaat niet!’ riep hij nog. Maar dat vond Barbie helemaal niet. ‘God bestaat wel, ik heb hem gezien Mike!’ riep Barbie nog. Mike schudde meewarig zijn hoofd. ‘Je bent gek.’
En dus stond Barbie maar één ding te doen: ze belde haar moeder. ‘Mam, ik heb echt het licht gezien.’ Cora reageerde iets beter dan Mike. ‘Samanth maakt altijd van die rare dingen mee.’ Vader Ron geloofde er natuurlijk ook niets van. ‘Wat nou weer, eerst geesten, dan het licht?’
Ron bleef er ook bijna in.
Barbie begreep maar weinig van Mike. Blijkbaar had-ie een gat in de lucht moeten springen. ‘Is het zo raar dat je met god wil praten?’ Mike schudde zijn hoofd. ‘Maar waarom ken dat niet thuis?’ Dat vond Barbie een belachelijk idee. ‘Daar hoort hij het niet. In de kerk zit god, Jezus en de hele bende.’ Mike keek haar nu eens kritisch aan. ‘Maar wat voor geloof neem je dan?’ Vond Barbie een belachelijke vraag. ‘Ik neem geen geloof. Ik wil daar zitten.’ Mike schetste meteen maar even de gevolgen. ‘Doe je dan ook van die zwarte kousen aan. En je mag ook geen lage de-co-let- te.’
Maar Mike dacht er precies zo over als Ron. ‘Het moet niet gekker, eerst die geesten en nu die kerk.’
Moeder Cora kwam van schrik meteen op haar scooter naar Duindorp. ‘Ik geloof niet dat je die stap neemt,’vroeg Cora. Maar Barbie bleef erin geloven. ‘Ik heb god nodig om me heen. Dat is echt nodig.’ Overigens lachte Cora Barbie niet uit. ‘Ik ben echt blij als je gaat veranderen.’ Mike zag het met lede ogen aan. ‘Het is iedere keer wat. Dan geesten, dan god. Ik hoop dat ze met Cora kan praten, want ik neem haar niet meer serieus.’ Cora wel. Die werd er gewoon emotioneel van. ‘Ik kreeg een brok in mijn keel, misschien neemt ze die stap en misschien gaat dat onzekere ook weg.’
Ach, wat lief. Cora wilde gewoon het beste voor haar kind.
Mike hield zich intussen met de andere mannen met iets meer aardse zaken bezig, want er moest ook nog een loungebank in de tuin getild worden. ‘Ze ken nou echt van het licht genieten,’ vertelde hij iedereen die het maar horen wilde.
Naar de kerk
Maar wat schetste de verbazing? Zelfs een paar dagen wilde Barbie nog naar de kerk. ‘Ik wil met Jezus praten,’ deelde ze Mike mee. ‘Jezus is dood. Die heeft zich opgeofferd,’ was het nuchtere antwoord van Mike. ‘Weet ik,’ begon Barbie. ‘Jezus Christus!’ riep Mike nu. ‘Dat mag niet meer, dat vloeken!’ Vond Mike onzin. Al wist-ie stiekem wel dat vloeken er even niet meer in zat. Tenminste, net zo lang totdat Barbie iets teveel licht in d’r ogen had.
Manager Jake vatte maar de koe bij de horens en besloot Barbie mee te nemen naar een open dag van de Evangelische Gemeente. Had hij zo zijn eigen redenen voor. ‘Ik hoop dat ik haar dan wat normen en waarden mee kan geven.’ Mike en Ron hadden er een hard hoofd in. ‘Van feestbeest naar kerkganger, ik kan het mij eigen niet voorstellen,’ riep Ron.
Toch gaf Jake niet op. Hij begon met Barbie een bijbel te laten zien. Goddank herkende ze die nog wel. Jake probeerde haar het een en ander over Bijbelse figuren bij te brengen. We noemen een Mozes. Barbie keek hem aan alsof ze er nog nooit van had gehoord. Was ze niet de enige. Ook Mike bleek geen idee te hebben. ‘Een van zijn herders toch?’ En Priscilla? Die verwarde Mozart met Mozes. Patrick wist het wel. Al bracht-ie het in gesimplificeerde vorm: ‘dat was een van zijn maten!’ Al kon Patrick zich ook niet voorstellen dat Mozes eigenhandig een paar liter water opzij schoof.
En intussen wist Barbie ook niet wie Paulus was. Het werd een lange open dag.
Want vervolgens moest Jake ook nog uitleggen aan Barbie dat er verschillende kerken bestonden. ‘Dit is een evangelische ruimte.’ Dat zag Barbie. Ze vond er niets aan. ‘Ik wilde iets met hoge palen en met Jozef en Maria.’ Lees: ze wilde naar een katholieke kerk. Tenminste, als ze had geweten wat een katholieke kerk inhield.
‘Wat had je dan verwacht?’vroeg Jake nog. Barbie keek met grote ogen naar hem op. ‘Ik wilde het meemaken.’’Je wilt veranderen?’ vroeg Jake hoopvol. Barbie knikte. ‘Ik ben de kracht verloren, daarom ga ik naar de kerk.’ Want ja, die nieuwe borsten had ze al. ‘Ik ben wel onzeker en dat dan iemand me effe een goede duw in de rug heeft en dat je dan effe steun nodig hebt,’ voegde ze er later aan toe.
Daar had Mike later zelfs niets tegen in te brengen. ‘Het zou mooi zijn als ze effe wat beter in haar vel zou zitten.’
Jake bleef praktisch. ‘Ben jij het type dat iedere week naar toe fietst?’Barbie schudde van nee. ‘Ik heb mijn eigen geloof,’ constateerde ze. Dat dacht vader Ron ook al. ‘Ze gaat niet meer terug, ze vindt er niets aan. Wat verwacht je dan, dat er een feestje gebouwd wordt?’
Als we Barbie een beetje kennen? Ja.
De transplantatie
Intussen was Mike met zijn eigen missie bezig. In het zuiden van Nederland onderging hij een harttransplantatie op zijn hoofd. Schoonbroer Patrick was erbij om zijn hand vast te houden. Even ter herinnering: Mike was het afgelopen jaar heel veel haar verloren ‘door alle stress enzo.’ En dus werd er weer haar op zijn hoofd geplant.
Patrick keek toe hoe ze bij Mike honderden haren verwijderden en vervolgens inplanten. Hij vond het geen fijn gezicht. ‘Het was met een soort en met van tandartsboor. Een soort van zieke horrorfilm. Volgens mij gaat hij veel pijn krijgen.’ Dat zei hij vervolgens ook tegen Mike. Vond Mike niet leuk. ‘Dat vond ik best vervelend, want we zijn met een serieuze zaak bezig.’
En had ik al gezegd dat Mike een vreselijke hekel aan naalden heeft?
Maar hé, na acht uur (!) was hij eindelijk klaar. Ook tot opluchting Patrick. ‘Ik verveelde me echt de cholera.’ Mike was blij dat het erop zat. ‘Acht uur. Daar had ik niet opgerekend. Ben blij dat het erop zit. Ik heb best wel pijn aan mijn hasses.’
Prada de Pup
Dan zou je toch denken dat Barbie hem liefdevol zat op te wachten met een biertje en een broodje kroket. Niets was minder waar. Op internet had Barbie een vreselijk lief hondje gekocht, ‘want Mike heeft mij een nieuw hondje beloofd.’ De ouders van Barbie vonden het maar een riskante onderneming. ‘Ik hoef dat niet te flikken bij Rob. Je moet het overleggen, het is voor jaren, maar dat is Samantha hè?’ Maar ook Barbie wist donders goed hoe Mike zou reageren. ‘Ik denk dat hij me afmaakt.’
Zodra Mike thuis was liet ze hem meteen de hond zien. ‘Is-ie niet lief!’ Dat vond Mike helemaal niet. Bovendien werd-ie steeds kwader dat Barbie niet eens vroeg hoe het met hem ging. ‘Deze is voor jou!’ Mike was boos. ‘Ik wil geen hond, ik kom net thuis van mijn operatie.’
De hond zelf vond hij ook niet leuk. ‘Wat is dat voor een hond.’ Barbie glunderde. ‘Dit is een Dwergkeesje.’ Nu ging Mike helemaal uit zijn dank. ‘Dan kop je op zijn minst toch een normale hond?’ ‘Dit is een normale hond,’ probeerde Barbie nog. ‘Ik heb hem al gekocht.’ Nu ging Mike echt over de rooie. ‘Ga je deze wel uitlaten dan?’
Barbie ging zoveel getier te gek. ‘Doe normaal! Divaatje wil ook een normaal gezinsleven!’ Met de naam Divaatje kon Mike al helemaal niet leven. ‘Die naam! Zullen we hem dan maar Prada noemen. Prada en Gucci. Of Hummer?’ Maar die laatste werd door Barbie afgeleurd. ‘Dan maar Prada. Een pot nat.’ En wat Mike nog niet wist, was dat Barbie van plan om nog veel meer dieren aan te schaffen. ‘Ik ga ook nog een konijn kopen en hond en een varken.’
We hopen voor Mike dat dit wel in overleg gebeurd. Maar we denken het niet.
Gelukkig kon Barbie de volgende dag het goed maken door voor Mike te zorgen. Vond Mike niet meer dan logisch. ‘Ik heb na de operatie toen voor haar gezorgd, het wordt tijd dat ze mij een beetje verzorgd.’ Barbie vond het maar onzin. ‘Als Mike ziek is, is het nog erger dan een baby.’
Medium Bep
En Mike had misschien nog wel iets veel dommers gedaan. Hij had Medium Bep weer gebeld. U weet wel, die van de geesten. Want Mike wilde zeker weten ‘dat hier geen geesten zaten.’ Tot Mike’s verbazing vond Barbie het opeens maar niets. ‘Ik heb gehoord dat als je een medium meeneemt, je een boze kist open doet. Een medium neemt demonen mee.’
Mike haalde zijn schouders op. ‘Ik heb al een keer voor haar open gedaan, dus ga jij het maar vertellen.’ Want ja hoor, Bep stond voor de deur. En warempel, Barbie deed toch open en omhelsde Bep alsof ze haar beste vriendin was. Mike begreep er niets meer van. ‘Demonen, kerk, ik ken er niet meer tegen!’
Gelukkig kon Bep ons duo gerust stellen. Er waren wel geesten mee verhuisd – en nu keek ons duo zichtbaar geschrokken – maar dat waren beschermengelen. ‘Want jullie moeten beschermd blijven.’ En opeens maakte nota bene Mike zich zorgen of Bep ook geesten met zich meenam. Want ja, een boze kist, demonen … Barbie had ‘m goed bang gemaakt. Gelukkig verzekerde Bep hem dat dit niet het geval was.
Al gaf ze Mike wel meteen op zijn flikker. ‘Als je maar wel beseft dat vloeken in een huis niet oké is.’ En laat ze dat nou net zeggen tegen zo’n beetje de grootste vloekdeskundige die rondloopt. ‘Waar komt kanker dan vandaan?’ vroeg Mike nog. Had Bep een simpele verklaring voor. ‘Vroeger begrepen ze het niet.’ Hoe dank ook, Barbie was het met haar eens. ‘Ik wil meer liefde in het huis, ik wil dit niet. Ik heb ook een kleintje rond lopen die anders denkt dat het normaal is.’
En zo is het.
Daarna ging Bep op patrouille door het huis. ‘Oh, maar dit voelt hartstikke goed aan!’ Vond Patrick niet meer dan logisch. ‘Ze hebben alles schoon gemaakt, gemopt en gedweild dus alles is schoon.’ Maar Mike was gerust gesteld. ‘Gelukkig hebben we een demonenvrij huis.’
Hoewel … Onze nieuwe aanwinst Prada vertoonde natuurlijk hetzelfde gedrag als Gucci en poepte op het spierwitte kleed. ‘Er zit een strontvlek in,’ gilde Barbie. Mike kon het niet geloven. ‘Ik ken er niet mee leven. Ik word er lijp van. Ik gooi dat ding tegen de muur aan!’ En dus gooide Barbie haar nieuwe pup naar buiten. Mike vond het maar niets. ‘Is het even over, dan komt er weer een nieuw probleem bij. Ik heb nooit rust. Begint er weer een te schijten, moet ik van de bank af, begint de ander weer.’
Die arme, arme Mike. Het leven is zwaarrrrr.
Volgende week komen er nog meer problemen bij. Vooral omdat Barbie ‘iets’ romantisch wil doen. En ach, ze krijgen ook een brief van de woningbouwverenging dat ze overlast bezorgen. En oh jee, de pup raakt doodziek. Hoe dat afloopt? Dat zien we volgende week. Tot dan!
Geef een reactie