Vorige week ook zo gelachen om de eerste aflevering van Echte Meisjes Op Zoek Naar Zichzelf? Het was hilarisch. Met dank aan driftkikker Tessa, flapuit Britt, de scheldende Jenna, de verwende Daniella en controlfreak Renée. Geen wonder dat het straks nog harder botst tussen deze persoonlijkheden. Vooral Tessa kan het bloed van Renee wel drinken …
Misschien heeft het er ook mee te maken dat Renee en Tessa in hetzelfde team zitten en ook nog moesten verblijven in een armoedig hostel omdat ze de luxeopdracht hadden verloren. Da’s nooit goed voor je humeur. Mopperend sleepten ze dan ook de volgende ochtend met hun koffer over de grond. ‘Wat een geur weer!’ Vooral Daniella gruwde van het stof en vuil. ‘Lekker door de modder. Zien jullie die modder!’ riep ze tegen niemand in het bijzonder.
Op zoek naar de bus
Maar modder was niet het enige dat ze zagen want presentator Ad Visser stond al op hen te wachten. ‘Namasté!’ riep hij vrolijk. Maar hij dan ook waarschijnlijk goed geslapen. Net als de meiden van Team Ganesha die ook nog lachten. Al betrokken de gezichten toen Ad Visser de zin ‘laten we vandaag nog meer gaan beleven,’ eruit klapte. Daar hadden veel meisjes nou even geen zin in. De gezichten stonden helemaal somber toen ze hoorden dat ze op het parkeerterrein ook nog hun vervoer moesten zoeken. ‘Let op de post!’ gaf Ad Visser hen als aanwijzing mee.
Britt zag de bui al hangen. ‘Ik dacht, we moeten op een ezel!’ Maar dat viel mee, want er stonden twee heuse opgepimpte bussen voor de meiden klaar. Voor ieder team één. De meiden werden zowaar enthousiast van het interieur van de bus. Denk veel roze, kussens en bloemetjes. ‘Wat leuk, wat hysterisch!’ kraaide Tessa zelfs. En ook Jungle Britt vond het fantastisch. ‘Ik voelde me meteen thuis. Mijn kamer is ook roze met bloemetjes.’ Bibi vond het ook ‘fabulous.’ ‘Maar je ziet die lokale bevolkingen denken: wat zijn dat voor mongolen?’
Jungle Britt maakte meteen maar die gelegenheid gebruik, opende een van de ramen van de bus en deelde partjes van haar sinaasappel uit aan de lokale bevolking. Af en toe viel er wel eens partje. ‘Nee joh! Niet van de grond eten!’ riep Britt geschrokken. Ook twijfelde ze of sommige mensen eigenlijk wel die sinaasappel moesten eten. ‘Dit kan hij niet eten, hij heb nog geen tanden!’
Maar eindelijk was de sinaasappel op en zetten de bussen zich in beweging. Al hield de bus van Team Ganesha er na 25 meter mee op. ‘Hebben wij weer,’ riep jungle Britt. ‘Maar iedereen helpt elkaar. En ze lossen het zelf ook op. Ze zijn eigenlijk veel slimmer dan wij.’ Britt’s kijk op de wereld blijft toch bijzonder. Gelukkig zat bij Team Shiva de sfeer er goed in. Vrolijk werd er ‘Bier en Tieten’ gezongen.
‘Ik heb het zo zwaar!’
De enige die niet vrolijk was, was natúúrlijk Priscilla. Zij had last van de zoveelste inzinking. Ken je dat nummer van Brigitte Kaandorp met als titel ‘Ik heb een heel zwaar leven.’ Nou, dat is volslagen van toepassing op Priscilla. ‘Ik ben echt bang dat ik me straks niet kan herpakken.’ Onze eigen kleine optimist Bibi klom op het dak van de bus en probeerde Priscilla op te vrolijken. ‘Joh, je moet er ook van genieten.’ Blijkbaar had zij iets geleerd van het eerste seizoen van Oh Oh Cherso dat ze ook alleen maar huilend in haar bed lag te huilen. ‘Straks ben je weer extra blij dat je naar huis gaat.’ Dat werkte niet bij onze Pris. ‘Juist door wat ik hier zie, realiseer ik mij wat ik thuis heb.’
En hup, daar kwamen de tranen weer.
Want oh jee, de bus deed het weer en bij de gedachte alleen al stortte Priscilla weer in. ‘Ik maak me zó zorgen om die busreis!’ zei ze met een gezicht alsof ze niet verwachtte dat ze het ooit levend weg zou komen uit Nepal.
Teamheilige
De andere meiden hadden wel wat anders aan hun hoofd. ‘Let op de post,’ had Ad Visser tegen hen gezegd. Maar wat schetste de verbazing van Team Shiva toen de bus stopte? Daar zat een Sadu ( Heilige man – kennen we nog van aflevering 1) op hen te wachten met een kaart in de hand. Tot hun stomme verbazing lazen de meiden dat ze deze Sadu mee moesten nemen en goed voor hem moesten zorgen. Dat doe je namelijk voor teamheiligen.
Jenna keek ontgoocheld. Dit had ze nog nooit meegemaakt in Den Haag. ‘Dat is onze mascotte nu. Ja, wat moeten we met hem?’ Tessa was voor haar doen ongewoon optimistisch. ‘Fucking vet. We hebben toch zo’n India gast. We gaan een feestje bouwen!’ Dus namen ze ‘m mee in de bus. En ze voerden hem koekjes en water. Jenna was nog steeds niet enthousiast. ‘En wat zeg je dan in de bus tegen zo’n man?’
Ook Team Ganesha ontmoette op dezelfde manier hun eigen teamheilige. Britt vond het maar raar. ‘Ik dacht: oh my god, wie is dat nu weer?’ Maria kon er wel om lachen. ‘Onze eigen Tamagotchi in levenden lijve.’ Bibi bleef vooral praktisch. ‘We moeten voor hem zorgen, maar ik weet niet of dat wel lukt.’ Dat lukte in zoverre dat ze hem ook de bus in namen en op een stoel lieten zakken. Bij Britt sloeg de paniek toe. ‘Ik kan geen diepe gesprekken voeren met hem. Geef hem koeken!’
‘Voer hem dan koeken! Maar zoveel koeken heb ik ook alweer niet,’ riep Britt nu en hoppa – daar overhandigden de meiden de heilige weer een aantal koeken. Nu niet meteen denken dat Britt die teamheilige niet zag zitten. ‘Hij mag best op mijn verjaardag komen. Toch leuk als zo’n iemand op je verjaardag komt?’ Ook Tessa snapte er geen bal van. ‘Het was gewoon net een klein kind die je aan het verzorgen was.’
Wel viel het ze op dat de man op alles ja zei. Tot Jenna subtiel vroeg ‘of hij wilde neuken.’ De man schudde acuut met zijn hoofd van nee. ‘En uitgerekend op dat zegt-ie nee. Alsof-ie mij begreep,’ sprak Jenna wijs. De rest van de meiden kon alleen maar lachen.
Behalve Priscilla dan. Die zat zichzelf weer op te vreten achter in de bus, want om naar de volgende bestemming te komen, reden ze langs kliffen en ravijnen. Priscilla zag zichzelf – met bus en al – in zo’n ravijn storten. ‘Maar ik zie dit als overleven. En als dit overleefd heb, ben ik blij dat ik dit overleefd heb en wil ik het nooit meer doen.’
Nou, dat is duidelijk.
Andere meiden hadden het vreselijk naar hun zin bij de teamheilige. Hoewel. ‘En toen ging hij ons gezicht verven,’ vertelde Tessa. ‘Dat was minder, want dat is natuurlijk hartstikke slecht voor je.’ Jenna had er ook geen goed woord voor over. ‘Hier heeft hij ook schmink. En daar heeft hij as op zijn gezicht. En zijn tanden rotten uit zijn bek. Hij heeft ook geen schoenen aan. Het zal je vader wezen. Je schaamt je dood.’
Nee, geen grote kans dat Jenna zich aangetrokken voelde tot de Sadu. En dat is maar goed ook, want de Sadu was vooral verliefd op Renee. Dat constateerde Daniella ook al. ‘Hij is vies. Hij zit naar iedereens kont te kijken en hij is verliefd op Renee.’ Ze trok er een vies gezicht bij. ‘Ik zeg: Renee, hij is verliefd op je. Ze zegt, dat klopt. Ik zeg; Renee, je hebt wel sjans van een Sadu. Maar ze zegt jaja.’ Daniella trok nu een gezicht alsof het einde van de wereld in zicht was. ‘Renee maakt het gewoon niet uit van wie ze sjans krijgt. Al is het van een Sadu of van een aap.’
Luxeopdracht
Dan maar hopen dat beide Sadu’s de teams geluk brachten, want er moest toch echt gestreden worden om de luxeopdracht. De opdracht? Die legde Ad Visser hen uit. Het was de bedoeling dat ze in het donker één voor één een hangbrug over een snelstromende rivier overstaken, zoveel mogelijk stenen ophaalden in een typisch Nepalese mand en dan weer met die mand ( en een bijbehorende band over het hoofd) de stenen terugdroegen.
‘Maar hoeveel stenen jullie gaan halen, wordt mede bepaald door jullie gewicht. En nu gaan we jullie wegen,’ riep Ad. Dat vonden sommige meiden niet zo leuk. Al waren sommige deelnemers ook meteen praktisch. ‘Mogen we even plassen? Dat scheelt alweer.’ Vooral Brabo Britt ( of New Chick Britt – hoe je het hebben wil) was niet enthousiast. ‘Ik ben niet de slankste, dus ik hou dat liever voor mezelf.’ Die andere Britt bleef er nuchter onder. ‘Ik heb mezelf al acht jaar niet gewogen en toen dacht ik: ik heb weer een stukje van mezelf gevonden.’
En dus woog iedereen zich maar. De uitkomst? Het Shiva-team woog in totaal 350 kilo en het Ganesha-team 290 kilo. Maar dat was nog lang niet alles. Er moest namelijk nog een som worden uitgerekend. En die leek veel moeilijker dan het was. ‘Neem van je teamgewicht twee achtste deel en zo gauw je dat weet? Vertel het mij en ga op pad.’
Dat bleek nog een hele opgave te zijn voor de meiden. Jungle Britt zag de bui al hangen. ‘Ik was vroeger al helemaal niet goed in rekenen. Ik haalde alleen maar drieën.’ Dat gold ook voor Tessa. ‘Je moet mij niet aan het rekenen zetten, want dan wordt het een drama.’ Tessa stond erbij en keek er naar. ‘Jenna en Renee hebben het uitgerekend. Hoe ze dat hebben gedaan zal mij een worst wezen.’ Ook Daniella zag het niet zitten. ‘Vond toch wel knap hoe ze dat deed. Plus een, min een. Zo’n hele rekensom. Ja, dat zal wel.’ Niet dat het haar iets kon schelen. ‘Ik werk niet bij de bank en ik ben geen carrièrevrouw. Maar ik hoef ook geen carrièrevrouw te worden. Want je bent of knap of carrièrevrouw. En carrièrevrouwen zijn vaak niet knap. Dat is mijn theorie. Doei.’
En hoe sommige meiden de lagere school hebben afgemaakt, is ons trouwens ook onduidelijk.
Want Team Shiva had het natuurlijk verkeerd berekend. En dus haalden zij veel meer stenen dan noodzakelijk. En dus mochten de meiden aan het werk. Roos ging als eerste. ‘Ik keek van die brug en ik dacht: dat is best wel hoog. Maar als je valt, ben je toch dood en dan ken je er toch niets meer aan doen.’
Team Ganesha lag intussen al met elkaar in de clinch in de volgorde waarin ze zouden gaan. En natuurlijk ergerde Tessa zich rot aan Renee. Kijk maar:
Daniella vond het gezeik om niets. ‘Tessa zat een beetje te schreeuwen. Daar moet je doorheen kijken. Ik ben een volwassen vrouw. En ik bijna 29. Tien jaar ouder dan haar. Tien jaar ouder! Ik heb hier echt geen tijd voor!’ En Daniella zat nog maar eens aan d’r haar te trekken, want doe je als jij je mateloos verveelt in het vervelende oord dat Nepal heet.
Hoe dan ook. Jenna ging als eerste. ‘Het was zo zwaar en dan loop je over die brug en dan denk je: verstand op nul.’ En ook New Chick Britt viel het allemaal niet mee. ‘Oh Jezus! Echt bagger. Ik kreeg die mand niet eens over mijn hoofd! Ik had al een paar keer stenen erin gegooid en toen viel die bak weer om. En ik weer om. Ik kan echt geen flikker.’ De kleinste van het stel, Bibi, hoorde je amper. Die ploeterde gewoon vrolijk voort. ‘Het is echt zwaar.’ En hoewel ze viel, zette ze gewoon door.
Maar wat deed onze heldin op sokken Priscilla? ‘Zij heeft echt heel erg last van – het is geen hoogtevrees – maar kloofvrees. Ze is echt bang voor die ravijnachtige dingen in de bergen enzo.’ Eh ja, waar is Priscilla eigenlijk niet bang voor? Het Shiva-team hoopte dat Priscilla zou instorten. ‘Als zij een keer naar beneden kijkt, dan stort ze in,’ riep Jenna hoopvol.
Dat had zomaar gekund, want Priscilla had er zelf ook weinig vertrouwen in. ‘Ik dacht dat ik het echt niet haalde. Ik was helemaal kapot.’ Maar daar merkten we niets van, want Priscilla liep stug door. Britt was stomverbaasd. ‘Ze had opeens geen last meer van hoogtevrees!’ Toen snapte ik het effe niet meer. ‘Bibi vond het allemaal logisch. ‘Zodra er een spel is, zet Priscilla de knop om. Renee vond het aanstellerij. ‘Waarom zoveel drama? Als je weet dat je het toch doet, hou het voor je.’ Bibi begreep die kritiek niet. ‘Als zij dat hypocriet vinden? Zij zitten niet met haar in een team. Zij zitten niet met haar in een bus als zij zit te huilen. Daar hebben wij last van.’
Tessa kwam intussen vloekend naar beneden. En Priscilla? Die probeerde de stenen in haar mand te krijgen. ‘Maar ik was echt aan het klootviolen.’ Nou gefeliciteerd. Dat deden alle meiden. Inclusief Britt. Zij twijfelde aan de uitslag van de rekensom. ‘Ik dacht: oh my god. Ik heb het uitgerekend. Dit gaat niet kloppen.’ Maar dat nog niets vergeleken bij Daniella. Zij maakte een héél toneelstuk van het optillen van de mand. In tijden niet zo vaak iemand ‘kutzooi’ horen roepen. ‘Dit is het ergste wat ik ooit in mijn leven heb meegemaakt. Beestachtig! Mijn hele lichaam was in de knoop. Mijn nek was in de knoop.’
We kunnen rustig stellen dat Daniella in het algemeen flink in de knoop zat. En zo klom ze ook weer naar boven. ‘Nooit weer, nooit weer! Ik wil champi!’ werd de mantra. Gelukkig dachten haar teamleden met haar mee. ‘Champi, champi, champi!’ verwelkomden ze haar. ‘Oh, je haar,’ riep Tessa. Waarschijnlijk om het nog net wat moeilijker te maken. Maria maakte het zich makkelijk en kieperde halverwege gewoon wat stenen overboord.
Zo kan het ook. Net als die Nepalezen die hen passeerden met ongeveer honderd kilo om hun hoofd. Bikkels.
Renee ging als laatste van Team Shiva. Tessa had er geen vertrouwen in. ‘Laat komen dan! Serieus sprinkhaan.’ Ook Britt moest als laatste van haar team haar mandje goed volladen. En daarvoor had ze een speciale manier. Eerst de mand om, dan de stenen naar achteren gooien en dan maar hopen dat ze in de mand terecht zouden komen en niet op haar hoofd. Maar het lukte wel. Maar dat gold ook voor Renee.
Maar wie won? Dat was het team met de minste afwijking in gewicht. En dat was in eerste instantie Team Shiva. De meiden vierden al een feestje. Maar helaas. Zij hadden ook een fout gemaakt bij de rekensom. En opeens bleken de meiden van Team Ganesha de winnaar. Zelden zoveel beteuterde gezichtjes aan de overkant gezien. ‘FC Knudde,’ riep Tessa al. En Daniella was vooral heel boos dat de overwinnaars riepen ‘dat ze een glaasje champagne voor haar zouden drinken.’ Daniella ging uit haar dak. ‘Ik ben daar mee begonnen. Met die champagne. Hou jij je nou maar bij je Malibu!’
Arme Daniella. Ze was gewoon een beetje chagrijnig dat ze weer naar dat primitieve onderkomen moest.
De rest van de recap komt er zo aan …
Geef een reactie